PENNY DREADFUL [ KRYSTY WILSON-CAIRNS, LOUIE DE MARTINIS ]

[Θρηνωδός]

 

Ήταν θέμα χρόνου να βγει αυτή η σειρά σε κόμικ. Είναι horror,είναι supernatural, έχει την Eva Green. Και μάλλον επειδή μας τα χάλασε έτσι απότομα η σειρά στο τέλος της 3ης σεζόν (και τελευταίας απ'ότι φάνηκε) είπαν να χρυσώσουν το χάπι. Το στόρυ είναι βασισμένο στο σενάριο της σειράς από τους Krysty Wilson-Cairns, Andrew Hinderaker, Chris King και το σχέδιο μας το δίνει ο Louie De Martinis. Η κυκλοφορία είναι μηνιαία με το #1 να βγαίνει τον Ιούνιο, το #2 αρχές Ιουλίου και το #3 λίγο πριν τον δεκαπενταύγουστο. Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε συνεργασία μεταξύ της Titan Publishing Group Ltd. και της Showtime Networks Inc.

 

 

Η υπόθεση βασίζεται γενικά στο σήριαλ που ενσωματώνει τέρατα της βικτωριανής λογοτεχνίας σε μείξη με Αιγυπτιακή μυθολογία και Χριστιανική θρησκεία. Βλέπουμε τον Dorian Gray από το The Picture of Dorian Gray του Oscar Wilde, τους Mina Harker, Abraham Van Helsing, Dr. Seward, Renfield και Count Dracula από το Dracula του Bram Stoker, τον Victor Frankenstein και το τέρας του από το Frankenstein της Mary Shelley και τον Dr. Henry Jekyll από το Strange Case of Dr Jekyll and Mr. Hyde του Robert Louis Stevenson. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την σειρά δείτε εδώ και εδώ. Στο 1ο επεισόδιο βλέπουμε τον πατέρα της Mina, Malcolm Murray, να ψάχνει την αγνοουμένη κόρη του με την βοήθεια της Vanessa Ives, της πρώην κολλητής της φίλης. Ακουλουθώντας τα ίχνη της διαπιστώνουν πως την έχει απαγάγει ένας βρυκόλακας και στρατολογούν τον Victor Frankenstein και έναν Αμερικάνο gunslinger, τον Ethan Chandler, για να την εντοπίσουν. 

 

 

Στο κόμικ η υπόθεση εξελίσσεται διαφορετικά αφού βλέπουμε τον Jonathan Harker και την Lucy, δύο χαρακτήρες από την νουβέλα του Stoker που δεν εμφανίζονται στη σειρά. Ο Jonathan που βρίσκεται σε κόντρα με τον Malcolm συναντιέται τυχαία μαζί του στο χώρο εξαφάνισης της Μina και με την πειθώ της Vanessa αρχίζουν να συνεργάζονται. 

 

 

Variant covers του 2ου τεύχους

 

Δεν ξέρω ακόμα πως θα εξελιχθεί η ιστορία αλλά πάντα μ'αρέσει να βλέπω διαφοροποιήσεις μεταξύ ενός μέσου και του άλλου μιας και είναι ανούσιο να δω την ίδια σειρά απλά ζωγραφισμένη. Τώρα που διάβασα και το δεύτερο τεύχος αρχίζω και πείθομαι όλο και περισσότερο πόσο λάθος επιλογή ήταν ο De Martinis στο σχέδιο. Ο τύπος προσπαθεί αποτυχημένα να δώσει ένα κινηματογραφικό στήσιμο στα καρέ του και η παλέτα του αποτελείται από φανταχτερά χρώματα και συνδυασμούς που είναι ότι πιο ακατάλληλο για ένα σκοτεινό κόμικ τρόμου με βικτωριανό αέρα. Το σκίτσο του από την άλλη είναι αρκετά αφηρημένο οπότε φτάνεις να αναρωτιέσαι τι ακριβώς δείχνει σε κάποια σημεία και όσες αναλαμπές υπάρχουν χάνονται στο σύνολο. Δεν θα με σπρώξει στο να το παρατήσω μιας και είναι 33 σελίδες έκαστο τεύχος με καλή υπόθεση (χωρίς να είναι φορτωμένο με πολύ κείμενο), τουλάχιστον όχι ακόμα. Στα συν κάποια εξτραδάκια στο τέλος κάθε τεύχους με πληροφορίες για τους χαρακτήρες και τα τέρατα. 

[Θρηνωδός]

Διάβασα μερικά από τα επόμενα τεύχη προσπαθώντας πεισματικά να μην ασχολούμαι με το σχέδιο του Martinis. Δεν το κατάφερα. Είναι εκτός τόπου και χρόνου και μου χαλάει όση ατμόσφαιρα καταφέρνει να μου δημιουργήσει το - απλά συμπαθητικό - σενάριο.

 

Ίσως κάποιος να το βρει στο γούστο του και η σειρά να του αρέσει.