Ο Δράκουλας που έγινε ξενοδόχος [Μαλανδράκης Άρης, protagon.gr, 14/12/2015]

**Θρηνωδός** · Δεκεμβρίου 16, 2015

Ξαπλωμένος στον καναπέ, ο φοβερός κόμης Δράκουλας, γνωστός και ως Βλαντ ο Παλουκωτής, μονολογεί: «Μα δεν μπορώ να το χωνέψω ακόμα! Ω, μοίρα σκληρή! Πώς από αριστοκράτης ξεπέφτει κανείς στην εργατική μεσαία τάξη!». Πρώτη, αναπάντεχη ανατροπή του γνωστού μύθου. Παραδίπλα, η μητέρα του, άλλη αναπάντεχη ανατροπή αυτή, του επισημαίνει μια πικρή αλήθεια: «Βλαντ, δυστυχώς πρέπει να αποδεχτείς ότι έχεις πολλά κοινά με τη μεσαία τάξη τη σήμερον ημέρα… Κατ’ αρχάς, είστε και οι δυο πεθαμένοι».

Καλώς ήλθατε στο σκοτεινό βασίλειο του απέθαντου ήρωα. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, τα πράγματα δεν είναι όπως τα ξέρατε από το κλασικό μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ. Ούτε καν από τις εκατοντάδες ταινίες με πρωταγωνιστή τον αιμοδιψή κόμη. Εδώ, έχουμε ένα Δράκουλα που σουλατσάρει στα καρεδάκια των κόμικς. Με ό,τι κι αν συνεπάγεται μια τέτοια μετεγγραφή.

Ο λόγος για δύο άλμπουμ κόμικς που κυκλοφορούν από την Jemma Press (με την υποστήριξη της ΙΟΝ Σοκοφρέτα και του www.socomic.gr) και τα συνυπογράφουν δύο σχεδιάστριες και σεναριογράφοι, η Αλεξία Οθωναίου με τη Δήμητρα Αδαμοπούλου. Το πρώτο άλμπουμ της σειράς έχει τίτλο «Dracula M.G.D.» (εκ του My Greek Drama) και το σίκουελ «Dracula M.G.H.» (εκ του My Greek Hotel), όπου ο Δράκουλας διευθύνει ένα ξενοδοχείο. «Ένα gothic resort, σε μια χώρα που ακόμα ζει στον Μεσαίωνα» σύμφωνα με τον πιστό υπηρέτη του κόμη, Ρένφιλντ. Σε αυτό το ξενοδοχείο, με πελάτες διάφορα πλάσματα της νύχτας (από τον κόμη Ορλόκ, μέχρι τη μούμια Νεφερτάρι) εισβάλλει, από σελίδα σε σελίδα, η επικαιρότητα των ημερών μας, δημιουργώντας ένα σπαρταριστό χαρμάνι.

Πώς σας ήλθε να... μετακομίσετε τον Δράκουλα από την Τρανσυλβανία στην Ελλάδα και να του αναθέσετε τη δουλειά ξενοδόχου;
«Την πρώτη χρονιά που σχεδιάζαμε το Dracula MGD (My Greek Drama), ο Δράκουλας έπεφτε θύμα απάτης και αγόραζε σπίτι στην Ελλάδα, με σκοπό να μετακομίσει. Του υπόσχονταν έναν πύργο και μια καλή ζωή για ένα βαμπίρ, σε μια χώρα που θύμιζε μεσαίωνα. Στην πραγματικότητα όμως αυτό που βρήκε ήταν μια τρώγλη σε ένα τεράστιο οικόπεδο στο οποίο είχε χτιστεί αυθαίρετα ένα εμπορικό κέντρο. Έτσι ξεκινάνε τα βάσανά του στην Ελλάδα. Στο τέλος της πρώτης σειράς, καταλήγει να χάνει ολόκληρη την περιουσία του. Στον δεύτερο κύκλο, το Dracula MGH (My Greek Hotel), αναγκάζεται να κάνει τον πύργο (την τρώγλη που αναγκάστηκε να επισκευάσει) ξενοδοχείο, για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Στον τρίτο κύκλο, στο Dracula MGB (My Greek Bailout) που τρέχει τώρα στο socomic.gr, το ξενοδοχείο έχει πτωχεύσει και έχει αναγκαστεί να δανειστεί χρήματα από επενδυτές από την κόλαση για να σώσει το ξενοδοχείο. Στην πραγματικότητα, βάλαμε έναν χαρακτήρα που συμβολίζει το αρχετυπικό κακό, να έρχεται διαρκώς σε σύγκρουση με την δύσκολη καθημερινότητα της Ελλάδας της κρίσης, δηλαδή με το «συγκαλυμμένο κακό», και συνήθως να νικιέται. Κάτι που από μόνο του είναι πολύ αστείο, αλλά μας δίνει και τη δυνατότητα να σχολιάσουμε και να πάρουμε θέση απέναντι στην επικαιρότητα με έναν σχετικά ανάλαφρο και ανώδυνο τρόπο».

Από τις εκατοντάδες ταινίες του Δράκουλα, με διάφορους ερμηνευτές του ρόλου (Μπέλα Λουγκόζι, Κρίστοφερ Λι και Σία), εσείς διαλέξατε για μοντέλο τον Γκάρι Όλντμαν, από την βερσιόν του 1992. Γιατί αυτή η προτίμηση;

«Γιατί έχει την πιο αστεία περούκα έβερ! Επίσης είναι ο πιο ευαισθητούλης… Και ο δικός μας ο Δράκουλας έχει κοινωνικές ευαισθησίες, από τότε που δοκίμασε LSD στα 60'ς».

Πώς μοιράσατε τη δουλειά, από τη στιγμή που είστε ταυτόχρονα σεναριογράφοι και σχεδιάστριες του κόμικς;

«Δουλεύουμε εναλλάξ. Φυσικά, χρειάστηκε κάποια προσπάθεια για να καταφέρουμε να μοιάζει το σχέδιο και η γραμμή μας. Φτιάξαμε κοινή χρωματική παλέτα και κάναμε προσχέδια των χαρακτήρων από κοινού. Ουσιαστικά, τη μια μέρα σχεδιάζει ένα στριπ του Δράκουλα η μία, και την επόμενη μέρα η άλλη.».

Η ίδια… ομογενοποίηση γίνεται και στα σενάρια;

«Εξ αρχής αποφασίσαμε να γράφουμε και οι δύο σενάριο, το οποίο μας φάνηκε πως μπορεί να δουλέψει, αφενός γιατί το σχεδιαστικό μας στυλ μοιάζει, αφετέρου γιατί η αίσθηση του χιούμορ μας ταιριάζει. Συζητάμε και σχεδιάζουμε μαζί την ευρύτερη πλοκή, και το πώς θα εξελιχθούν οι χαρακτήρες. Είναι κάτι ευχάριστο γιατί όταν δεν έχει έμπνευση η μία, έχει η άλλη. Επίσης όταν κολλάμε, ανταλλάσσουμε συμβουλές σε νυχτερινές τηλεφωνικές συνομιλίες. Γενικά, είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, περνάμε καλά στα καμαρίνια, και αυτό βγαίνει και στον κόσμο».