Οι αξιολύπητοι ήρωες των κόμικς [Κουκουλάς Γιάννης, efsyn.gr, 25/10/2015]

[leonidio]

Οι αξιολύπητοι ήρωες των κόμικς

 

 

Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς

 

Ορισμένα από τα μεγαλύτερα brand names της βιομηχανίας της διασκέδασης προέρχονται από τα κόμικς.

 

Ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν, ο Σπάιντερμαν και τόσοι άλλοι επιβίωσαν κάθε δυσκολίας επί σειρά δεκαετιών και ακόμη επιδίδονται σε ανδραγαθήματα και πράξεις αυτοθυσίας.

 

Για κάθε έναν επιτυχημένο υπερήρωα, ωστόσο, υπήρξαν αμέτρητοι άλλοι που τους κατάπιε η λήθη.

 

Ο Jon Morris στο The League of Regrettable Superheroes εξηγεί το γιατί.

 

Η συνταγή για τη δημιουργία επιτυχημένων υπερηρώων δεν είναι πάντα η ίδια, αν και κατά κανόνα τα βασικά συστατικά παραμένουν σταθερά.

 

Οι εμπνευστές τους και οι δημιουργοί τους πειραματίζονται πάνω στον χαρακτήρα τους, δοκιμάζουν στολές, αξεσουάρ, μυστικά όπλα και υπεράνθρωπες δυνάμεις, τους τοποθετούν σε διάφορα χωρικά και χρονικά περιβάλλοντα, επινοούν ευφάνταστα ονόματα και αλλόκοτες ιστορίες καταγωγής και προέλευσης.

 

Κάποιοι καταφέρνουν να κερδίσουν το αναγνωστικό κοινό και να γίνουν κόμικς, κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, μπλουζάκια, μπρελόκ, ταπετσαρίες κ.λπ.Κάποιοι άλλοι όμως, όχι.

 

Ο Jon Morris στο «The League of Regrettable Superheroes» καταγράφει 100 περιπτώσεις χαρακτήρων των κόμικς που δεν είχαν το μέλλον που θα ονειρεύονταν οι δημιουργοί τους και αποπειράται να φωτίσει τις αιτίες

 

Τι δεν πήγε καλά στη συνταγή; Ο Jon Morris, δημιουργός κόμικς και ερευνητής της ιστορίας των «αποτυχημένων» υπερηρώων μέσω του blog του (gone-and-forgotten),από το 1997 καταγράφει και εξετάζει με χιούμορ τις παράξενες ιστορίες πίσω από την αποτυχία, τα λάθη στις συνταγές, τις υπερβολές και τις ακρότητες, τις σεναριακές ακροβασίες και τα σχεδιαστικά ατοπήματα που οδηγούν έναν υπερήρωα στον κάλαθο των αχρήστων της Ιστορίας.

 

Ο Morris ανασύρει από τα αζήτητα αυτούς τους losers των υπερηρωισμών, ξύνοντας «τον πάτο του βαρελιού» και τους επαναφέρει στην επικαιρότητα με το βιβλίο του The League of Regrettable Superheroes (Ενωση Θλιβερών Υπερηρώων - εκδόσεις Quirk).

 

Οπως σημειώνει ο Morris στην εισαγωγή του:

 

Στις σελίδες του βιβλίου θα συναντήσετε κατά κύριο λόγο ξεχασμένους ήρωες, αυτούς που αποσύρθηκαν από την καριέρα τους στα κόμικς χωρίς ούτε καν μια υπόμνηση της παρουσίας τους.

 

Πρόκειται για κάποιους από τους πιο ενδιαφέροντες συμμετέχοντες στην ιστορία των κόμικς: υπερκένταυρους, καγκουρό ενάντια στο έγκλημα, μοντέρνους Δράκουλες, διαστημόπλοια που αλλάζουν σχήμα, ακόμα και ένα πανίσχυρο, ασώματο ιπτάμενο μάτι.

 

Αποκαλούμε αυτούς τους δευτερεύοντες υπερήρωες ως "θλιβερούς" αλλά είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι κανείς από αυτούς τους χαρακτήρες δεν είναι έμφυτα κακός.

 

Κάποιες φορές, ο μόνος παράγοντας που τους κράτησε μακριά από την επιτυχία ήταν το κακό τάιμινγκ, η ασταθής αγορά ή απλώς το ότι χάθηκαν μέσα στο πλήθος. Δεν υπάρχει ούτε ένας χαρακτήρας σε αυτό το βιβλίο που δεν διαθέτει τουλάχιστον το δυναμικό να γίνει σπουδαίος.

 

Το μόνο που χρειάζεται είναι η κατάλληλη σύνθεση της δημιουργικής ομάδας και το αντίστοιχο κοινό ώστε ακόμη και η πιο παράλογη ιδέα να γίνει τρελή επιτυχία.

 

Και ακολουθώντας τη συνήθη περιοδολόγηση, «καταλογογραφεί» τους θλιβερούς υπερήρωες ξεκινώντας από την Golden Age (1938-1949).

 

Oταν όλοι αποτυγχάνουν να πατάξουν το έγκλημα, έρχεται η σειρά ενός υπερήρωα-κλόουν. Που για ευνόητους λόγους, άντεξε μόλις δύο τεύχη… 

 

Εκεί ξεχωρίζουν ο Amazing-Man που πολεμά πράσινους Ναζί-γορίλες στη ζούγκλα με μόνη ενδυμασία ένα σορτσάκι με τιράντες, ο Bozo the Iron Man, ένα σιδερένιο τηλεχειριζόμενο ρομπότ που εμφανίστηκε το 1939, 24 ολόκληρα χρόνια πριν από τον διάσημο Iron Man, ο Captain Truth με μπότες, μαγιό, μπέρτα και καπέλο με φτερό, ο Doctor Hormone, ένας ηλικιωμένος επιστήμονας και εφευρέτης που παίρνει ορμόνες σε χάπια για να πολεμήσει ενάντια στο διαβολικό έθνος της Ευρασίας του μοχθηρού Ρασίνοφ που έχει αυτιά γαϊδάρου, αλλά κυρίως να αντισταθεί στη χώρα της Νάζια που επιδιώκει να κατακτήσει τον κόσμο.

 

Ο Doctor Vampire, όσο κι αν τρομάζει με το όνομά του, ήταν ένας γιατρός που καταδίωκε βρικόλακες και βαμπίρ, ο Doll Man μπορούσε να συρρικνώνεται σε μέγεθος κούκλας, ο Zippo έτρεχε σαν τον άνεμο φορώντας ειδικές ρόδες, ο Speed Centaur ήταν κυριολεκτικά κένταυρος στη σύγχρονη εποχή και ο Rainbow Boy, αντλώντας δυνάμεις από το φως, φορούσε στολή με το ουράνιο τόξο πολύ πριν υιοθετηθούν τα χρώματά του από τα LGBT κινήματα.

 

Από τα πιο παράξενα «πρόσωπα» ήταν το The Eye, όνομα και πράγμα καθώς επρόκειτο κυριολεκτικά για ένα ιπτάμενο μάτι, ο Kangaroo Man με σύντροφό του ένα καγκουρό με ανθρώπινη ευφυΐα, ο Mad Hatter με σήμα του το καπέλο (χωρίς να φορά καπέλο!) και όνομα παρμένο από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, η Madam Fatal, μια γιαγιά που πλέκει, μαγειρεύει και κυνηγά εγκληματίες.

 

Η Madam Fatal (δεξιά) δεκαετίες πριν από την Κυρία Ντάμπφαϊρ, είναι ένας απελπισμένος άντρας ηθοποιός που ντύνεται ηλικιωμένη γυναίκα και καταπολεμά το έγκλημα ινκόγκνιτο. Τα δύο χρόνια ζωής της ήταν αρκετά...

 

Πιο παράξενος, όμως, όλων είναι ο Music Master, ένας βιολιστής που αποκτά υπερδυνάμεις από συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια και πετάει, εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται με τη μορφή νοτών.

 

Ελέγχει, μάλιστα, τις νότες και τις καθοδηγεί εναντίον των εχθρών του!

 

Από το 1950 ώς το 1969 (Silver Age), o Morris επισημαίνει ότι, αν και τα υπερηρωικά κόμικς άλλαξαν χαρακτήρα, ακολουθώντας το γενικότερο μεταπολεμικό κλίμα αισιοδοξίας, κάποιοι εκ των πρωταγωνιστών τους εξακολούθησαν να είναι αλλόκοτοι, οριακά αποδεκτοί και, ορισμένες φορές, απλώς γελοίοι.

 

Ο Bee-Man ήταν ένας άνθρωπος-μέλισσα, ο B’wana Beast πολεμούσε στις ζούγκλες με λεοπάρ βρακί και αποκριάτικη μάσκα, ο Captain Marvel (απλή συνωνυμία με τον δημοφιλή χαρακτήρα) ως ανδροειδές είχε πτυσσόμενα άκρα, ο Fatman the Human Flying Saucer μεταμορφωνόταν σε ιπτάμενο δίσκο, ο Magicman ήταν ταχυδακτυλουργός και μάγος στον πόλεμο του Βιετνάμ και ο Jigsaw είχε σώμα αποτελούμενο από χιλιάδες κομμάτια παζλ!

 

Τα ζώα κάθε είδους, ακόμα και σε mainstream καθιερωμένους τίτλους, γνώρισαν μέρες δόξας αλλά τη μερίδα του λέοντος κατείχαν οι γορίλες.

 

Πιο διάσημος ήταν, ίσως, ο Congorilla ένας γιγάντιος, παντοδύναμος, ευφυέστατος και με χρυσαφί τρίχωμα πίθηκος που τα έβαλε ακόμα και με εξωγήινους εισβολείς.

 

Σιδερένια ρομπότ, καγκουρό-μποξέρ, τρισδιάστατοι άνθρωποι και ξανθοί κένταυροι μπορούν να υπάρξουν μόνο στα κόμικς. Αλλά ακόμα κι εκεί, όχι για πολύ… 

 

Αλλά ο πιο ιδιαίτερος και αλλόκοτος υπερήρωας ήταν ένας διπλωμάτης!

 

O Peacemaker (1966) δημιουργήθηκε στην καρδιά του Ψυχρού Πολέμου και διασκέδασε τους φόβους των Αμερικανών πολιτών, καθησυχάζοντάς τους με την αποφασιστικότητά του, μπρος σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα ή σε μια ολοκληρωτική νίκη των Σοβιετικών στον ανταγωνισμό των εξοπλισμών.

 

Αν και κυκλοφορούσε αρματωμένος και ζωσμένος με βόμβες και όπλα τελευταίας τεχνολογίας (κι αχρείαστα να ‘ναι…) αποστολή του ήταν να μεσολαβεί για την ειρήνη σε περιφερειακές ή σε επαπειλούμενες παγκόσμιες συρράξεις εξουδετερώνοντας και συλλαμβάνοντας δικτάτορες και τρελούς τυράννους με την πειθώ του και μια σειρά από ευφάνταστα, μη θανατηφόρα gadgets.

 

Στην πανσπερμία των κόμικς της σύγχρονης εποχής (1970 – σήμερα) οι υπερήρωες και οι αντίπαλοί τους γνώρισαν και εξακολουθούν να γνωρίζουν μια ευρεία περίοδο γενικευμένης αποδόμησης με τις παρωδίες να διαδέχονται η μια την άλλη.

 

Ωστόσο υπάρχουν και ορισμένοι που «ξεπερνούν» τα όρια. Ενας από αυτούς ήταν ο 3-D Man, ένας τρισδιάστατος γίγαντας που αποκτά υπόσταση όταν ένας ασθενής από πολιομυελίτιδα φορά τα 3-D γυαλιά του και επαναφέρει στη ζωή τον νεκρό αδερφό του που είχε πέσει θύμα κατάρριψης του πειραματικού αεροσκάφους του από εξωγήινους!

 

Ο Congorilla και το Μάτι υπήρξαν δύο από τις πιο ανορθόδοξες και απρόσμενες επινοήσεις της βιομηχανίας των κόμικς.

 

Ο Brother Voodoo ήταν ένας μαύρος ψυχολόγος από την Αϊτή που επαναφέρει στη ζωή τους νεκρούς πολύ πριν τα ζόμπι γίνουν μόδα, ο Holo-Man ένας έγχρωμος άνθρωπος-ολόγραμμα που συνδυάζει τις δυνάμεις των λέιζερ, της θερμοπυρηνικής σύντηξης και του ήχου, o Superpro, ένας επαγγελματίας του αμερικανικού ποδοσφαίρου, ο Scarecrow μια δαιμονική φιγούρα με πρόσωπο σκιάχτρου και ο Thunderbunny, ένας ιπτάμενος λαγός.

 

Η ιστορία του υπερηρωικού είδους είναι γεμάτη από παραδείγματα λαμπρών επινοήσεων και εμπνευσμένων προτάσεων.

 

Ταυτόχρονα, όμως, κι από λανθασμένες επιλογές. Ή απλώς ατυχείς συγκυρίες. Οι χαρακτήρες των κόμικς, που το αναγνωστικό κοινό κάθε εποχής επέλεξε να επιβιώσουν και να μακροημερεύσουν, αποδεικνύουν πολλά για την εποχή.

 

Ισως, ακόμη περισσότερα υποκρύπτουν και μαρτυρούν οι χαρακτήρες που ξεχάστηκαν γρήγορα.

 

Σε αυτούς επικεντρώνεται το The League of Regrettable Superheroes του Jon Morris και μας προτείνει να στρέψουμε το βλέμμα στους «αδικημένους» των κόμικς για να κατανοήσουμε την εποχή τους και την Ιστορία μας.

 

Πηγή