Μετάβαση στο περιεχόμενο

Το μονοπάτι της μνήμης [Μαλανδράκης Άρης, protagon.gr, 26/6/2015]


Προτεινόμενες Καταχωρήσεις


  • Member ID:  30604
  • Group:  Veterans
  • Topic Count:  536
  • Content Count:  6810
  • Reputation:   55497
  • Achievement Points:  6810
  • Days Won:  161
  • With Us For:  3397 Days
  • Status:  Offline
  • Last Seen:  
  • Age:  32

1.jpg


 


 


Η ζωή κάθε ανθρώπου είναι ένα ταξίδι. Με τις ανηφόρες και τις κατηφόρες, τις στροφές και τις ευθείες της. Αυτό που έχει σημασία είναι, στο τέλος της διαδρομής, να έχεις μαζέψει όσο γίνεται περισσότερες όμορφες στιγμές. Ένα κολάζ από γλυκά χαμόγελα… Αυτό πιστεύει ο σχεδιαστής και σεναριογράφος Νικόλας Στεφαδούρος και το επαληθεύει με το κόμικς «Memory Lane» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Jemma Press. Όπως μαρτυρεί ο τίτλος, πρόκειται για ένα «μονοπάτι μνήμης», οι αποστάσεις του οποίου σηματοδοτούνται από χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της ζωής. Τα εικονογραφικά «ενσταντανέ» αυτής της διαδρομής, που αναρτώνται σε εβδομαδιαία βάση στο Socomic.gr, σχολιάζουν με τρυφερότητα και  χιούμορ προσωπικές στιγμές του σχεδιαστή που τις μοιράζεται με τους αναγνώστες. Οι απαντήσεις που έδωσε φωτίζουν αυτή τη δημιουργία, θυμίζοντάς μας μια ρήση του Σολζενίτσιν: «Αφήστε τη μνήμη σας να είναι η τσάντα του ταξιδιού σας».


 


 


 


2.jpg


 


 


 


Τι είναι για σένα η μνήμη;


 


«Πιστεύω ότι η μνήμη είναι ένα από τα σημαντικότερα χαρίσματα του ανθρώπου. Χωρίς τις αναμνήσεις μας, αν ξυπνήσουμε ένα πρωί και δεν θυμόμαστε τίποτα, είναι σαν να μην υπήρξαμε ποτέ. Σαν να ξεκίνησε η ζωή μας εκείνη τη στιγμή. Προτιμώ λοιπόν να θυμάμαι, δεν θέλω να ξεχνώ, όσο κι αν πονάει καμιά φορά να θυμάσαι. Σίγουρα, προσπαθώ να εστιάζω στις ευχάριστες στιγμές και να προσπερνώ -κατά το δυνατό- τις δυσάρεστες, αλλά είναι το σύνολο των αναμνήσεών μου που συνθέτει τον χαρακτήρα μου».


 


 


3.jpg


 


Το «Memory Lane» δεν ακολουθεί την πεπατημένη στα κόμικς. Κινείται μπρος-πίσω στον χρόνο και αποτυπώνεται σε διάφορα εικονογραφικά ενσταντανέ. Γιατί επέλεξες αυτά τα ετερόκλητα στιγμιότυπα, αντί μιας «στρωτής» εξιστόρησης;


 


«Καταρχάς να πω ότι μεγάλο μέρος “ευθύνης” για το ύφος και το στυλ του συγκεκριμένου βιβλίου, και την ευχαριστώ γι' αυτό, έχει η Ντορίτα Καλούδη από το Socomic.gr. Ήταν εκείνη που μου πρότεινε ένα εβδομαδιαίο κόμικς σε στυλ στοπ καρέ. Έχοντας μάλιστα διαβάσει αποσπάσματα από ένα κόμικς που φτιάχνω για τον Σύνδεσμο Αιγυπτιωτών Ελλήνων, με θέμα την διαδρομή των γονιών μου από την Αλεξάνδρεια όπου γεννήθηκαν, σε Κύπρο και Ελλάδα, και τελικά τη συνάντησή τους μέσα από απίστευτες συμπτώσεις στην Αθήνα, με προέτρεψε να κινηθώ στο ίδιο στυλ. Έτσι λοιπόν προέκυψε το “Memory Lane”. Τώρα, όσον αφορά τα μπρος-πίσω στην αφήγηση, ο λόγος είναι καθαρά για να δείξω τον τρόπο που λειτουργεί το μυαλό μας, που ανάλογα με τα ερεθίσματα και τις αφορμές, θα ανατρέξει και στην αντίστοιχη ανάμνηση. Για να είμαι μάλιστα ειλικρινής, αν δεν ήταν ο Λευτέρης Σταυριανός από την Jemma Press, δεν νομίζω ότι θα έβρισκα το θάρρος να το εκδώσω. Δεν πίστευα ότι θα ενδιαφερθεί κόσμος γι' αυτό, και  διαψεύστηκα ευχάριστα, γιατί μάλλον οι δικές μου αναμνήσεις πυροδοτούν ανάλογες αναμνήσεις στον αναγνώστη. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να προκαλείς γλυκές αναμνήσεις και χαμόγελα».


 


 


4.jpg    6.jpg


 


Στο κόμικς υπάρχουν στιγμιότυπα από την παιδική μέχρι την ενήλικη ζωή σου. Κι επίσης, η οικογένεια με τους παρόντες και τους -δια παντός- απόντες συγγενείς, η παρέα και ο φιλικός περίγυρος. Γιατί επέλεξες να τα πεις όλα αυτά με όχημα την τρυφερότητα, όταν μάλιστα το προηγούμενο κόμικς σου («OMG Zombie!» από τις εκδόσεις webcomic.gr) ήταν ένα πλακατζίδικο σπλάτερ;


 


«Στα κόμικς μου γενικά θα γίνω και κυνικός και πλακατζής και σοβαρός, ανάλογα με τη θεματολογία. Μου αρέσει να πειραματίζομαι με τα στυλ αφήγησης, ακόμα και το στυλ του σχεδίου. Στο “Memory Lane” δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω διαφορετικά, έπρεπε να δείξω την απαραίτητη τρυφερότητα, μελαγχολία καμιά φορά, συγκίνηση, και αισιοδοξία. Πέρασα υπέροχα παιδικά χρόνια και αυτό το οφείλω στους γονείς μου, που πολλές φορές στερήθηκαν τα δικά τους “θέλω” για να γίνουμε εγώ και ο αδερφός μου αυτοί που είμαστε τώρα. Το “μονοπάτι των αναμνήσεων” υπήρξε αρκετά όμορφο για μένα, με γλυκές “ευθείες”, αλλά και με “ανηφοριές” είτε μικρές, που εκ των υστέρων τις θυμάμαι και γελάω με τα “προβλήματα” που είχα κάποτε, είτε πραγματικές στιγμές κόλασης, όπως το διάστημα που η μητέρα μου έσβηνε από τον καρκίνο... Ακόμα όμως και τις “ανηφοριές” κάποια στιγμή τις περνάς, κουρασμένος ναι, αλλά πιο δυνατός, και μετά ο δρόμος πάντοτε φτιάχνει λιγάκι ή τουλάχιστον είσαι πιο έτοιμος να αντιμετωπίσεις και τον ανήφορο».


 


 


5.jpg


 


Πηγή


Σύνδεσμος για σχολιασμό
Μοιραστείτε με άλλους ιστότοπους

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Επισκέπτης
Απάντηση σε αυτό το θέμα ...

×   Έχετε επικολλήσει περιεχόμενο με μορφοποίηση.   Κατάργηση μορφοποίησης

  Επιτρέπονται μόνο 75 emoticons maximum.

×   Ο σύνδεσμός σας έχει ενσωματωθεί αυτόματα.   Εμφάνιση ως σύνδεσμος

×   Το προηγούμενο περιεχόμενό σας έχει αποκατασταθεί.   Διαγραφή εκδότη

×   Δεν μπορείτε να επικολλήσετε εικόνες απευθείας. Ανεβάστε ή εισάγετε εικόνες από URL

×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.