28/07/1914

[Tightwad]

 
Το κείμενο είναι κάποιες ξεχωριστές αναφορές από έργα του Έρνεστ Χεμινγκγουέι, με σειρά δικής μου επιλογής. Τις κρατάω στα Αγγλικά, όπως γράφτηκαν αρχικά. Ζητώ συγγνώμη για την προχειρότητα του σχεδίου, έγινε σχετικά βιαστικά. 
 
Παραθέτω μετάφραση για τους μη-αγγλομαθείς:
 

   Πάντα με ντρόπιαζαν οι λέξεις "ιερός", "δοξασμένος", "θυσία", και η έκφραση "μάταια". Τις είχαμε ακούσει, κάποιες φορές ιστάμενοι στην βροχή, σχεδόν πέρα απ'την ακοή μας, έτσι ώστε μόνο ξεφωνισμένες λέξεις ακουγόντουσαν. Και τις είχαμε διαβάσει, σε προκηρύξεις που ήταν κολαφισμένες, από αφισοκολλητές, πάνω σε άλλες προκηρύξεις.
 
         Τώρα και για ένα μεγάλο διάστημα, δεν είχα δει κάτι ιερό. Και τα πράγματα που ήταν δοξασμένα ήταν άδοξα, και οι θυσίες ήταν σαν τα σφαγεία του Σικάγο, εφόσον το μόνο που γινόταν με το κρέας να ήταν το να θαφτεί. Υπήρχαν πολλές λέξεις που δεν άντεχες να ακούσεις, και στο τέλος, μόνο τα ονόματα των τοποθεσιών είχαν κάποια αξιοπρέπεια. Κάποιοι αριθμοί ήταν και αυτοί έτσι, και κάποιες ημερομηνίες, και αυτές μαζί με τα ονόματα των τοποθεσιών ήταν τα μόνα που μπορούσες να πεις και να σημαίνουν κάτι.
 
       Αόριστες λέξεις όπως "δόξα", "τιμή","γενναιότητα" και "καθαγιασμένα" ήταν χυδαίες, δίπλα στα στερεά ονόματα των χωριών, τους αριθμούς των δρόμων, τα ονόματα των ποταμών, τους αριθμούς των συνταγμάτων και τις ημερομηνίες.
 
Ο πόλεμος ήταν μακριά.
Ίσως δεν υπήρξε ποτέ πόλεμος.
Δεν υπήρχε πόλεμος εδώ.
 
    Τότε συνειδητοποίησα ότι είχε τελειώσει για μένα. Αλλά δεν είχα την αίσθηση ότι είχε τελειώσει πραγματικά. Είχα την αίσθηση ενός αγοριού που σκέφτεται το τι γίνεται σε κάποια ώρα στο σχολείο, απ'το οποίο κάνει σκασιαρχείο.

[DJO]

Δυνατό!

[Tightwad]

Για να μην ξεχνάμε τι ξεκίνησε σαν σήμερα. 

 

Νοικιάστε/κατεβάστε μια σχετική ταινία. 

 

Ουδέν Νεώτερον Από Το Δυτικό Μέτωπο

Σταυροί στο Μέτωπο

Λώρενς της Αραβίας

Oh! What a Lovely War

Gallipoli

The Lighthorsemen

Company K

Joyeux Noël

Warhorse

37 Days

 

κτλ

Επεξεργασία Ιουλίου 28, 2014 από Tightwad

[Comic-Μaniac]

αν κάτι μου άρεσε περισσότερο στο συγκεκριμένο έργο  είναι τα λόγια .. μοναδικό . 

 

παραθέτω ένα στοίχο από το ποίημα ενός ανώνυμου ποιητή , που μου θυμίζει εικόνες του πρώτου μεγαλύτερου πολέμου για την ανθρωπότητα

 

'' Μνήμες νεκρές που ποτέ δε ξεχνάνε ...  Σε ένα στοίχο την αλήθεια λυσμονάνε ... Ένα λεπτό στην ιστορία , μοναχά μια στιγμή ... όμως είναι και πάλι αργά  ''   

Επεξεργασία Ιουλίου 28, 2014 από Comic-Μaniac

[Βασιλεύς των κόμικς]

Ti,άψογο μου άρεσε και η χρωματική απόδοση.    

[Tightwad]

αν κάτι μου άρεσε περισσότερο στο συγκεκριμένο έργο  είναι τα λόγια .. μοναδικό .

Τα λόγια είναι πράγματι τέτοια, τόσο βαριά, γιατί ο Χέμινγκγουεη έζησε τον Α' ΠΠ από πρώτο χέρι. Ήταν μέλος του Ερυθρού Σταυρού (με ότι συνεπάγεται) στο Ιταλικό μέτωπο και στα 18 του τραυματίστηκε σε επίθεση πυροβολικού.

 

 

Early in 1918, Hemingway responded to a Red Cross recruitment effort in Kansas City and signed on to become an ambulance driver in Italy.^[13] He left New York in May and arrived in Paris as the city was under bombardment from German artillery.^[14] By June he was at the Italian Front. It was probably around this time that he first met John Dos Passos, with whom he had a rocky relationship for decades.^[15] On his first day in Milan, he was sent to the scene of a munitions factory explosion, where rescuers retrieved the shredded remains of female workers. He described the incident in his non-fiction book Death in the Afternoon: "I remember that after we searched quite thoroughly for the complete dead we collected fragments".^[16] A few days later, he was stationed at Fossalta di Piave.

On July 8, he was seriously wounded by mortar fire, having just returned from the canteen bringing chocolate and cigarettes for the men at the front line.^[16] Despite his wounds, Hemingway assisted Italian soldiers to safety, for which he received theItalian Silver Medal of Bravery.^{[17][note 2]} Still only 18, Hemingway said of the incident: "When you go to war as a boy you have a great illusion of immortality. Other people get killed; not you ... Then when you are badly wounded the first time you lose that illusion and you know it can happen to you."^[18] He sustained severe shrapnel wounds to both legs, underwent an immediate operation at a distribution center, and spent five days at a field hospital before he was transferred for recuperation to the Red Cross hospital in Milan.^[19] He spent six months at the hospital, where he met and formed a strong friendship with"Chink" Dorman-Smith that lasted for decades and shared a room with future American foreign service officer, ambassador, and author Henry Serrano Villard.^[20]

While recuperating, he fell in love, for the first time, with Agnes von Kurowsky, a Red Cross nurse seven years his senior. By the time of his release and return to the United States in January 1919, Agnes and Hemingway had decided to marry within a few months in America. However, in March, she wrote that she had become engaged to an Italian officer. Biographer Jeffrey Meyers claims that Hemingway was devastated by Agnes' rejection, and he followed a pattern of abandoning a wife before she abandoned him in future relationships.^[21]

Επεξεργασία Ιουλίου 28, 2014 από Tightwad

[Comic-Μaniac]

Τα λόγια είναι πράγματι τέτοια, τόσο βαριά, γιατί ο Χέμινγκγουεη έζησε τον Α' ΠΠ από πρώτο χέρι. Ήταν μέλος του Ερυθρού Σταυρού (με ότι συνεπάγεται) στο Ιταλικό μέτωπο και στα 18 του τραυματίστηκε σε επίθεση πυροβολικού.

πραγματικά ήξερα ελάχιστα για τον Χέμινγκγουεη και οι πληροφορίες ήταν πολύ ενδιαφέρον . νομίζω το απόδωσες πολύ καλά  , αν έχεις χρόνο μπορείς να ασχοληθείς και περετέρο σχετικά , είναι έξυπνη ιδέα