Comicdom Con 2014: Η μεγάλη γιορτή των Κόμικ [Παππά Μαρία, LIF0, 02/04/2014]

[DJO]

Comicdom Con 2014: Η μεγάλη γιορτή των Κόμικ

Οι διοργανωτές του καθιερωμένου (και πολύ πετυχημένου) πλέον Φεστιβάλ μιλούν στη LifO

ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ



H ομάδα του Comicdom:

Δημήτρης Σακαρίδης, Λήδα Τσενέ, Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου και Γιάννης Κουρουμπακαλής.

Φωτό: Αλέξανδρος Ακρίβος / LifO

Κανείς δεν φανταζόταν ότι ένα μικρό φανζίν που ξεκίνησε το 1996 θα γινόταν η αιτία για ένα από τα μεγαλύτερα και διεθνή φεστιβάλ κόμικς στην Αθήνα. Το Comicdom Con γιορτάζει τα 9 του χρόνια και οι Δημήτρης Σακαρίδης, Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, Γιάννης Κουρουμπακαλής και Λήδα Τσενέ μας μιλούν για την πορεία του μέχρι σήμερα.
 
Το Comicdom ξεκίνησε ως φανζίν το 1996 από τον Ηλία και τον Δημήτρη. Με την πορεία που έχουν τα φανζίν, με διαλείμματα και ασταθή συχνότητα κυκλοφορίας μέχρι το 2003. Στη συνέχεια προστέθηκαν στην ομάδα ο Γιάννης και η Λήδα. Το 2004 είπαμε να περάσουμε στο Διαδίκτυο για να γλιτώσουμε τα εκτυπωτικά και να εκμεταλλευτούμε τις νέες συνθήκες. Σχεδόν τυχαία ένας από εμάς είπε: «Δεν δοκιμάζουμε μήπως κάνουμε ένα convention, ένα φεστιβάλ;». Η αλήθεια είναι ότι κάναμε ένα πείραμα πριν από το 2005, ένα signing με δύο καταξιωμένους δημιουργούς, τον Brian Talbot και τον Jeff Smith. Πήγε πάρα πολύ καλά και είπαμε «δεν το κάνουμε λίγο μεγαλύτερο και πιο εμπλουτισμένο;». Θέλαμε να φτιάξουμε ένα φεστιβάλ κόμικς όπως σκεφτόμασταν εμείς ότι έπρεπε να είναι. Δεν είχαμε δει από κοντά κάποιο διεθνές φεστιβάλ τότε. Ξέραμε περίπου πώς γίνονταν τα πράγματα στο εξωτερικό μέσω Ίντερνετ και περιοδικών και θέλαμε να φτιάξουμε κάτι αντίστοιχο με τα δεδομένα και τις δυνατότητες του ελληνικού χώρου. Με διεθνείς καλεσμένους, παρουσιάσεις, προβολές, εκθέσεις, σεμινάρια, ό,τι έχει ένα μέσο convention στην Αμερική και τη Μεγάλη Βρετανία. Και θέλαμε να είναι ένα φεστιβάλ που να είναι 100% αφιερωμένο στα κόμικς. Το σύνολο των δραστηριοτήτων και των εκδηλώσεων να μην έχει να κάνει με γενικά κι αόριστα θέματα που σχετίζονται κάπως με τα κόμικς αλλά να είναι ο πυρήνας τους. Αυτή ήταν και η κυρίαρχη ανάγκη και επιδίωξή μας επειδή και εμείς οι ίδιοι, ως λάτρεις των κόμικς και αναγνώστες, νιώθαμε αυτό το κενό όταν επισκεπτόμασταν αντίστοιχες διοργανώσεις του είδους.
 
Μόνο δυσκολίες αντιμετωπίσαμε στην αρχή και ακόμα τις αντιμετωπίζουμε. Η σημαντική ήταν ότι ήμασταν τέσσερις άνθρωποι χωρίς κανένα background στον τομέα της διοργάνωσης. Δεν υπήρχε εμπειρία, δεν υπήρχε γνώση, αλλά υπήρχε μπόλικη λογική και αρκετό διάβασμα. Το βάλαμε κάτω και το κάναμε πράξη. Το πρώτο που σκεφτήκαμε ήταν ο χώρος. Ψάχναμε να βρούμε έναν χώρο για να καλύψει τις ανάγκες μας. Είχαμε μηδενικό budget. Δεν υπήρχε τίποτα. Επομένως, έπρεπε να πείσουμε ότι θα κάναμε κάτι που θα ήταν αξιοπρεπές ώστε να μας δοθεί ο χώρος δωρεάν ή σε λογική τιμή. Και αυτό επειδή από το ξεκίνημα είχαμε βάλει ως όρο να είναι το φεστιβάλ δωρεάν για το κοινό, όπως και παραμένει μέχρι σήμερα. Το αστείο με την Ελληνοαμερικανική Ένωση ήταν ότι στα χρόνια του φανζίν ακόμα συζητούσαμε σε καθαρά φαντασιακό επίπεδο ότι αν κάναμε ποτέ ένα φεστιβάλ κόμικς, η Ένωση θα ήταν ο ιδανικός χώρος. Αυτό ήταν μια κουβέντα που έγινε κάποτε, ξεχάστηκε με τα χρόνια και με κάποιο τρόπο ήρθε και κούμπωσε. Δεν χρειάστηκε ούτε να ήμαστε συστημένοι από κάπου, ούτε να έχουμε γνωριμίες. Πήγαμε εκεί κι εκτιμήθηκε αυτό που παρουσιάσαμε. Είναι μια συνεργασία που μας έχει φέρει σήμερα μέχρι αυτό το σημείο με εξαιρετικές συνθήκες.
 
Το πρώτο φεστιβάλ έγινε σε έναν πολύ περιορισμένο χώρο στο αίθριο της Ένωσης, αρκετά στριμωγμένο, αλλά με πάρα πολύ καλό κλίμα και μεγάλο άγχος από εμάς, επειδή νομίζαμε ότι δεν θα πατούσε ψυχή. Τελικά, οι φόβοι μας διαψεύστηκαν.
 
Μια μεγάλη πρόκληση που παραμένει ακόμα και σήμερα είναι η χρηματοδότηση αυτού του εγχειρήματος. Τώρα, εν μέσω κρίσης, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Παρ’ όλα αυτά, έχουμε την υποστήριξη των ελληνικών εκδοτικών και καταστημάτων. Είναι μια σχέση συνεργασίας και win-win. Και εμείς τους προσφέρουμε πρόσβαση σε κοινό μεγαλύτερο από αυτό που έχουνε και εκείνοι μας στηρίζουν με την παρουσία τους εκεί. Από κει και πέρα, οι καλές συνεργασίες με πάρα πολλά μορφωτικά ιδρύματα που είχαμε από την πρώτη χρονιά αλλά και το διεθνές μας δίκτυο μας βοηθάνε πολύ. Για παράδειγμα, πέρσι φιλοξενήσαμε την έκθεση του Τεν Τεν και ήταν η πρώτη φορά παγκοσμίως που έβγαινε εκτός Βελγίου και Γαλλίας. Το Μουσείο Herge μας την παραχώρησε δωρεάν, πράγμα που δεν συνηθίζουν σε καμία περίπτωση. Απλώς κατάλαβαν ότι δεν το κάναμε για κερδοσκοπικούς και ιδιοτελείς λόγους κι έτσι μας εμπιστεύτηκαν...
 

Η αφίσα για τη φετινή διοργάνωση

 
Έχουμε σχεδόν μηδενική κρατική υποστήριξη, αλλά πλέον είναι επιλογή μας. Θεωρούμε ότι είναι ένας πιο αξιοπρεπής τρόπος διοργάνωσης μιας πολιτιστικής εκδήλωσης. Ξέραμε ότι δεν έχουμε τις γνωριμίες ή τις πόρτες να στοχεύσουμε σε μια κρατική βοήθεια και από ένα σημείο και μετά καταλάβαμε ότι ήταν μονόδρομος. Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει ο πολιτισμός να είναι συνδεδεμένος με τις καλλιτεχνικές επιχορηγήσεις και όταν αυτές σταματούν να σταματάει και η παραγωγή. Δεν θέλαμε να πέσουμε σε αυτήν τη λούπα κι έτσι το αποφασίσαμε και πιο συνειδητά. Όλοι όσοι δουλεύουμε, οι βασικοί διοργανωτές ή οι εθελοντές που έρχονται να βοηθήσουν το τριήμερο, στο σύνολό της αυτή η ομάδα βοηθάει να «τρέχει» η διοργάνωση χωρίς κανένα κόστος για ανθρώπινο δυναμικό από κανέναν μας και για τίποτα.
 
Τα τελευταία χρόνια, και από τότε που σταμάτησε το Φεστιβάλ της Βαβέλ, παρατηρείται μια ταύτιση της εκδοτικής παραγωγής και κινητικότητας με την περίοδο του Con, δηλαδή οι περισσότεροι μικροί εκδοτικοί φροντίζουν τότε να βγάζουν τις νέες τους εκδόσεις. Το φεστιβάλ τους ωθεί να δημιουργήσουν. Αυτό είναι καλό, αλλά και θέμα, με την έννοια ότι αν κάποια στιγμή σταματήσει να υπάρχει το φεστιβάλ, θα υπάρχει ένα σφίξιμο στην ελληνική παραγωγή. Φέτος είναι η πρώτη φορά που αναγκαστήκαμε να πούμε όχι σε δημιουργούς, αυτοεκδόσεις, φανζινάδες και περίπτερα, επειδή δεν υπάρχει χώρος να τα συμπεριλάβουμε όλα. Μακάρι να μπορούσαμε.
 
Πλέον το Con μαζεύει περίπου 10.000 κόσμο κάθε χρόνο και ο αριθμός αυξάνεται. Υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια του τριημέρου που δεν υπάρχει χώρος να περπατήσεις. Με την προώθηση, την απήχηση και το word of mouth που έχει δημιουργηθεί αυτά τα χρόνια έχει πάψει να είναι ένα φεστιβάλ αποκλειστικά για κομιξάδες. Έρχεται κόσμος όλων των ηλικιών, από παιδιά του δημοτικού μέχρι άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Ένας από τους στόχους των τελευταίων χρόνων είναι να αποτελέσουμε πόλο έλξης για δημιουργούς από όλο τον κόσμο, κάτι που σιγά-σιγά αρχίζει να γίνεται, όπως επίσης και να εκπαιδεύσουμε τους μελλοντικούς αναγνώστες και να χτίσουμε μια καινούργια αγορά, ένα καινούργιο αναγνωστικό κοινό το οποίο θα βοηθήσει όλη τη σκηνή.
 
Είναι πολύ σημαντικό να τριγυρνάς μέσα στον χώρο και να βλέπεις τους ανθρώπους να περνάνε καλά ή κάποιος από τους καλλιτέχνες ή τους εκδότες να σου δίνει συγχαρητήρια και να βλέπεις ότι το εννοεί ειλικρινά και δεν το κάνει για δημόσιες σχέσεις. Αυτό σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις. Ή όταν έρχονται να βοηθήσουν την ευρύτερη ομάδα του Comicdom παιδιά που παλιά ήταν επισκέπτες. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε πετύχει.
 
www.comicdom-con.gr
 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
 
Το εν λόγω άρθρο αποτελεί μέρος ευρύτερου κομιξικού αφιερώματος της LiF0 εν όψει του Comicdom Con 2014.
 
Τα άλλα άρθρα:
~Η Αθήνα έχει λέσχη φίλων του Κόμικ!
~Κόμικς γένους θηλυκού
~8 ελληνικά κόμικς που πρέπει να έχεις στην βιβλιοθήκη σου
~Τα κομιξάδικα της Αθήνας!
~10 Έλληνες δημιουργοί κόμικς που πρέπει να γνωρίζεις

 

>>> Τόπικ για το CCA '14