Blemobil: visual poetry και street art [Γιαννακόπουλος Κώστας, OUGH, 07/05/2012 ]

[DJO]

 

Blemobil: visual poetry και street art

 

Κώστας Γιαννακόπουλος

 

Κάθε μέρα ο blemobil σχεδιάζει στο προσωπικό του tumblr έργα που θυμίζουν μοντέρνα λαϊκή ζωγραφική και μια σημερινή έκδοση του Μποστ. Επίσης φτιάχνει χειροποίητες «προεκλογικές» αφίσες στους δρόμους της Πάτρας. Είναι και ωραίος τύπος...

 

 

Ο blemobill γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Βέροια, πήγε να σπουδάσει Αρχιτεκτονική Τοπίου στην Δράμα, αλλά το παράτησε γιατί δεν του άρεσε να σχεδιάζει με τους κανόνες του γραμμικού σχεδίο. Mετακόμισε στη Θεσσαλονίκη, όπου τον έπιασε η αρχή της κρίσης, ξαναγύρισε Βέροια και εδώ και λίγο καιρό έφυγε ξανά και ζει στην Πάτρα. Ποίηση, performance video art, στίχοι και video σε τραγούδια φίλων, ζωγραφική, είναι κάποιες μορφές της τέχνης που ασχολείται. Εδώ και λίγους μήνες συνδυάζει την ζωγραφική με το λόγο, το ονομάζει visual poetry και ανεβάζει ένα έργο του κάθε μέρα στο προσωπικό του tumblr. Λίγες μέρες πριν τις εκλογές παρουσίασε το πρώτο του street art project στους δρόμους της Πάτρας, με σκίτσα και λέξεις σχετιζόμενα με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της χώρας. Μας μίλησε για την ιδέα αυτή, τους φόβους του, την τέχνη, τους μπάτσους και το ιδανικό μέρος που θα ’θελε να μείνει.

 

 

Πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;

Ζωγράφιζα από πολύ μικρός. Η μάνα μου ζωγράφιζε από χόμπι και μάλλον με επηρέασε. Μου έκανε μαθήματα όταν ήμουν μικρός πως να ζωγραφίζω πουλιά, γυναίκες και σπιτάκια.

 

Ποια είναι συνήθως τα ερεθίσματα που σε κάνουν να πιάσεις μαρκαδόρους;

Κοίτα, συστηματικά ζωγραφίζω εδώ και 5-6 μήνες, καθημερινά. Εφαλτήριο ήταν μια κρίση άγχους που είχα και εκτόνωσα αρνητικές ενέργειες μέσα μου. Έτσι, γενικά, ανάγκες για δουλειά (εργασία) και εκτόνωση με ωθούν στη ζωγραφική. Και επικοινωνία, πολύ βασικό.

 

Ποια είναι τα θέματα που σ' αρέσει να ζωγραφίζεις;

Παρά πολλά. Από τα αγαπημένα μου είναι τα κορίτσια με καρέ μαλλιά, τα πουλιά, τα ψαριά και καρτουνάκια.

 

Αγαπημένο σου comic character;

Τα Πόκεμον. Όλα.

 

Στις δουλειές σου συνδυάζεις τον γραπτό λόγο με τη ζωγραφική σαν ενα είδος comic με μία πιο άναρχη δομή. Εσύ πώς θα χαρακτήριζες αυτό το τρόπο έκφρασης;

Παλιότερα έγραφα ποιήματα. Το λόγο στη ζωγραφική τον χρησιμοποίησα επειδή με εκφράζει και για να γίνω πιο άμεσος στο μήνυμα που θέλω να στείλω, αλλά και στην αδυναμία μου να αποδώσω ζωγραφικά ο,τι ακριβώς θέλω να πω. Θα το χαρακτήριζα -και θα μου άρεσε ο όρος- visual poetry.

 

Τι πραγματεύονται αυτά που γράφεις;

Προσωπικά μου θέματα όπως άγχη μου, φοβίες αλλά και χαρές όπως του έρωτα και του σεξ και πιο κοινωνικά ζητήματα για τη κρίση και τα φαινόμενά της, σε σχεδόν όλους τους τομείς της ζωής μας

 

Μεγάλωσες στην Βέροια και τώρα ζεις στην Πάτρα. Ο τόπος διαμονής επηρεάζει τον τρόπο έκφρασης;

Ναι, προφανώς. Η Βέροια είναι μια μικρή πόλη με κλειστούς ορίζοντες, που δεν σε επηρεάζει αρνητικά εν τέλει, αλλά με έναν τρόπο σου αφήνει τα περιθώρια να δημιουργήσεις μόνος σου τον κόσμο που θες να ζεις, έστω και φαντασιακά, που έπειτα γίνεται τέχνη. Στην Πάτρα είναι διαφορετικά τα πράγματα, πιο ανοιχτά. Δεν τα ξέρω καλά ακόμα, γιατί ζω λίγο καιρό εδώ.

 

 

Θεωρείς πως αν ζούσες σε μία πόλη του εξωτερικού θα άλλαζαν τα θέματα που καταπιάνεσαι και η γλώσσα που γράφεις;

Η γλώσσα σίγουρα όχι, δεν θα άλλαζε, έκτος και αν αγαπούσα τόσο πολύ έναν τόπο που τον θεωρούσα τόσο δικό μου ώστε να εκφραστώ σε μια άλλη γλώσσα. Τα θέματα ναι θα άλλαζαν, θα με επηρέαζε το περιβάλλον και οι καταστάσεις της χώρας που θα ζούσα. Βέβαια, υπάρχει και η στάνταρ πανανθρώπινη θεματική, απλά τώρα είναι τόσο βίαιο και τόσο απόλυτο το θέμα της κρίσης που ασχολούμαι κυρίως με αυτό.

 

Μίλησέ μου για το project που έστησες προεκλογικά στην Πάτρα.

Ήθελα να πάω στη Βέροια να ψηφίσω, αλλά δεν είχα τα χρήματα και, γαμώτο, δεν βάζουν πια πούλμαν, ούτε σου χρηματοδοτούν τα ναύλα τα κόμματα για να πας να ψηφίσεις. Έτσι ήθελα και εγώ να εκφραστώ πολιτικά, να ρίξω την ψήφο μου ρε παιδί μου. Με χάλαγε αυτό το πράγμα και με βασάνιζε, ώσπου μια μέρα περπατώντας σχολίασα μέσα μου το πόσο άσχημες είναι οι προεκλογικές αφίσες. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να φτιάξω μόνος μου αφισάκια με τη δική μου αισθητική και με τα μηνύματα που θα ήθελα να κυριαρχούν προεκλογικά, όπως η αλήθεια, η χαρά, η ευημερία και ο έρωτας (γιατί όχι. Έτσι σε 2 μέρες ζωγράφισα 150 αφισάκια με μηνύματα λέξεις και τα αφισοκόλλησα με τη βοήθεια των νέων Πατρινών μου φίλων σε ολόκληρη την πόλη.

 

Αντιδράσεις υπήρξαν;

Αντιδράσεις θετικές από φίλους ναι, υπήρχαν. Δεν ξέρω πώς μπορεί να λειτούργησε σε άλλους αυτό. Δεν ήταν αυτή η πρόθεση μου να επηρεάσω άμεσα, άπλα ήθελα να εκφραστώ πολιτικά και το έκανα.

 

Σ' αρέσει να κάνεις street art;

Μ' αρέσει, αν και δεν έχω κάνει πολλά πράγματα γιατί φοβάμαι. Ξέρεις, μπάτσοι, αυτόφωρα και τα σχετικά δεν τα θέλω. Αυτή η φοβία μου προέρχεται από τον βασανισμό μου από ασφαλίτες όταν ήμουν φοιτητής για κατοχή και χρήση χόρτου, το 2004, τη χρονιά της Δόξας της Ελλάδας. Σκατά μελάτα.

 

Θες να μου πεις τι σου έκαναν, ή να πάω σε άλλη ερώτηση;

Ξέρεις, σφαλιάρες από εκεί που δεν το περιμένεις, για να παραδεχθείς πως είσαι ελέφαντας. Εγώ είχα παραδεχτεί πως κάνω και εμπόριο κάτω από την απειλή της βίας. Απειλούσαν πως θα χτυπήσουν μια φιλενάδα και συμφοιτήτριά μου, αν δεν τους ομολογήσω πράγματα. Το πιο βασανιστικό είναι πως μετά τα βασανιστήρια μάς τραγουδούσαν Πάνο Κιάμο, το χειρότερο.

 

 

Σοκαριστικό. Αν σκεφτείς ότι παντού υπάρχουν πλέον μπάτσοι κι ένα ναζιστικό κόμμα στην Βουλή, οι στιγμές που ζούμε καλλιεργούν τον φόβο. Οι Στέρεο Νόβα λένε τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο, κάνε τους ποίηση ή μηχανήματα σπουδαία. Εσύ το κάνεις αυτό φαντάζομαι.

Ναι, πλέον το κάνω. Ξέρεις, όλα αυτά που έχουμε μέσα μας: φοβίες, άγχη και τα σχετικά είναι ενέργειες που μας τρώνε. Στο χέρι μας είναι να τα μετατρέψουμε σε ευγενή ενέργεια. Εξεπλάγην κανονικότατα με το πόσο ανακουφιστική αλλά και ιαματική είναι η τέχνη.

 

Ένας φίλος μου επιμένει να λέει οτι η τέχνη θα μας βγάλει από την κρίση. Συμμερίζεσαι αυτή την άποψη;

Ξέρω 'γω... Εμένα σίγουρα με έχει βγάλει από την προσωπική μου κρίση. Γενικά, δεν ξέρω, πρέπει να υπάρχει και η προδιάθεση να ασχοληθεί κάποιος με τη τέχνη, αλλά αν είναι αυθεντική η ανάγκη του καθενός, σίγουρα θα τον βγάλει από την κρίση του.

 

Ποιοι καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει;

Αλέξης Ακριθάκης, Jean Michel Basquiat, Picasso, Αλέκος Φασιανός (που τον κράζει το άπαν σύμπαν), Έλληνες street artists όπως ο b., o RTM, o Ark, o Dreyk the Pirate και γενικά όλα τα καρτούν που βλέπαμε μικράκια, όπως τα αρκούδια της αγάπης και όλοι αυτοί που είχαν απλές γραμμές και φόρμες που μου ήταν εύκολο να τους αντιγράψω και έπειτα να το κάνω δικό μου.

 

Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον ενός νέου καλλιτέχνη σ' αυτή τη γαμημένη χώρα;

Να σου πω την αλήθεια μου, όχι, αλλά είμαι αισιόδοξος πως αυτή η μαυρίλα δεν θα μείνει έτσι μέσα μας, θα μετουσιωθεί σε κάτι όμορφο. Τώρα αν ανθίσει εδώ ή κάπου αλλού, ποιος ξέρει.

 

 

Όποτε βλέπω κάποιο φίλο στον δρόμο τον ρωτάω αν θα μεταναστεύσει αύριο. Εσύ που θα ήθελες να βρεθείς;

Στην Ιαπωνία θέλω να πάω τελευταία, αλλά αλλάζω χώρα προτίμησης συχνότατα.

 

Όνειρα;

Να ζήσουμε με το αγόρι μου στο Ερέχθειο στην Ακρόπολη. Θα του κάνω κάποιες αλλαγές βέβαια (για να γίνει πιο πρακτικό). Επίσης, να εξελιχθώ στη ζωγραφική και να μπορώ να ζω κάποτε από αυτή.

 

Το blemobill πώς βγήκε;

Το μπλε είναι αγαπημένο χρώμα, είμαι emo και κάποτε με φωνάζανε Bill. Τώρα γυρνάω στο Βασίλης.

 

 

http://blemobill.tumblr.com