MEGATOKYO [ FRED GHALLAGHER, RODNEY CASTON ] ( 2000 - )

[rosenred]

 

Το Megatokyo είναι το πνευματικό παιδί των Fred Ghallagher και Rodney Caston και το πρώτο strip είδε από κοντά το εσωτερικό ενός web server τον Ιούνιο του 2000. Ήδη από πολύ νωρίς, το comic απέκτησε φανατικούς οπαδούς, αλλά και φανατικούς επικριτές. Αυτό, γιατί το σχέδιο του Ghallagher ήταν καθαρά σχέδιο manga, κάτι που στους μεν φαινόταν υπέροχο, στους δε ιεροσυλία. Λίγο η επιτυχία, λίγο οι πρωσωπικές φιλοδοξίες του Ghallagher, έφεραν πολύ σύντομα τις διαφωνίες μεταξύ των δυο συνεργατών, με τον Caston να επιμένει να κρατηθεί το comic όπως ξεκίνησε, δηλαδή σε μορφή comic strip, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή, περισσότερο βασισμένο σε κωμικά gags και τον Ghallagher να θέλει να το πάει σε άλλο επίπεδο, με πολύπλοκη σεναριακή δομή, παράλληλες ιστορίες και ανάπτυξη χαρακτήρων. Οι διαφωνίες τους δεν μπόρεσαν να ξεπεραστούν τελικά και τον Αύγουστο του 2004, ο Caston αποχώρησε, αφήνοντας το project στα χέρια του Ghallagher.

 

Σήμερα, το Megatokyo, μετράει 8 χρόνια συνεχούς δημοσίευσης, 5 τόμους (οι τρεις πρώτοι εκδόθηκαν από την Dark Horse, ενώ οι επόμενοι από την CMX), ενώ είναι το πρώτο OEL το οποίο εκδίδεται στην Ιαπωνία. Για να φτάσουν λοιπόν οι Ιάπωνες να δεχτούν να εκδώσουν ένα ameri-manga, θα πρέπει να είναι καλό, έτσι δεν είναι;

 

Όλα ξεκινούν όταν οι δυο πρωταγωνιστές μας, ο Largo και ο Piro, αποφασίζουν να επισκεφθούν τη μεγαλύτερη έκθεση βιντεοπαιχνιδιών στην Αμερική, την Ε3. Δεν ήξεραν όμως ότι για να μπεις στην έκθεση πρέπει να είσαι είτε εταιρία είτε δημοσιογράφος και όταν το μαθαίνουν, μάλλον δεν το παίρνουν και τόσο ψύχραιμα. Κάνουν αυτό που θα έκανε κάθε σωστός άντρας μετά από μια απόρριψη, μπαίνουν στο πρώτο μπαρ που βρίσκουν και γίνονται λιώμα. Η γνωστή ρήση "τι το πίνεις αν σε χαλάει" μάλλον ισχύει κι εδώ και οι δυο φίλοι χωρίς να το καταλάβουν, βρίσκονται σε ένα αεροπλάνο, με προορισμό το Τόκυο. Κάπου εδώ, κολλάει το άλλο γνωστό ρητό, "αν δεν μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το", και στο κάτω κάτω, μια μικρή βολτίτσα στο Τόκυο δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, έτσι δεν είναι; Άσε όμως δυο otaku στην Akihabara και μέσα σε χρόνο dt, έχουν μείνει και οι δυο τους άφραγκοι, χωρίς μέρος να μείνουν και χωρίς τρόπο να γυρίσουν.

 

Αυτή ήταν η αρχική ιδέα για το Megatokyo, οι περιπέτειες δυο Αμερικανών otaku στην Ιαπωνία, οι δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν, η επαφή τους με τους Ιάπωνες και όλα τα υπέροχα πράγματα τα οποία όποιος δεν έχει πάει στο Τόκυο ονειρεύεται, ενώ όποιος έχει πάει νοσταλγεί. Μετά την αποχώρηση του Caston όμως, το "απλό" αυτό σενάριο μεγάλωσε, προστέθηκαν πολλοί νέοι χαρακτήρες, δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στις προσωπικότητές τους και γενικότερα, από comic strip άρχισε να μεταμορφώνεται σε κανονικό manga.

 

Ένας από τους παράγοντες που το Megatokyo είναι τόσο επιτυχημένο, είναι κατά τη γνώμη μου, το γεγονός ότι ο Ghallagher έχει ζήσει στην Ιαπωνία, επομένως όλα αυτά που περιγράφει ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ενώ τα στερεότυπα που χρησιμοποιεί (όπως για παράδειγμα μια επίθεση του Γκοτζίλα στο Τόκυο), δεν φαίνονται απλά "φυτεμένα" μέσα στο comic, αλλά σα να ήταν μέρος της καθημερινής ζωής στην Ιαπωνία.

 

Μέχρι σήμερα, δεν έχω καταλήξει ακόμα, αν προτιμώ το Megatokyo όπως ξεκίνησε, ή όπως κατέλληξε. Πλέον προτιμώ να παίρνω και να διαβάζω τα τομάκια, ωστόσο πιστεύω ότι πρέπει να παρουσιάζεται στα web-comics και όχι στα manga. Τι καλύτερο από το να του ρίξετε μια ματιά και να αποφασίσετε μόνοι σας;

 

www.megatokyo.com

 

 

Επεξεργασία Νοεμβρίου 10, 2008 από RosenRed