rosenred

Το Guin Saga υπάρχει και σε manga και το προτείνω ανεπιφύλακτα, κυρίως για το σχέδιό του (Το anime δεν το έχω δει ακόμα οπότε δεν μπορώ να πω κάτι) Αν ήταν όμως να δεχτώ τη δήλωση του Miura, ότι δηλαδή δεν γνώριζε την ύπαρξη του Götz, τότε πιστεύω ότι η επηροή του ήταν έμμεση. Κάπου είδε/άκουσε για κάποιον χαρακτήρα (που τελικά ήταν ο Götz), στην φάση που σχεδίαζε στο μυαλό του τον Guts και κράτησε τα στοιχεία εκείνα που θα έκαναν τον χαρακτήρα του πιο "cool". Μην ξεχνάμε ότι ο χαρακτήρας σχεδιάστηκε πολύ πριν ξεκινήσει να δουλεύει το manga, ενώ μπορεί η πρώτη σύλληψη να έγινε όταν ο Miura ηταν ακόμα πολύ νέος. Απίθανο σενάριο #216: Ο μικρός Miura κάνει ιστορία στο σχολείο, μαθαίνουν για τη Γερμανία του 16ου αιώνα, τους δείχνει ο καθηγητής μια εικόνα του Götz και κάνει τόσο εντύπωση στον Miura που βασίζει τον χαρακτήρα του σε αυτή. Επειδή όμως όλα τα παιδιά βαρούνται την ιστορία, έχει ξεχάσει από που ξεκίνησαν όλα <h2></h2>

Καλέ, ναι! Μαζί σου συμφώνησα, δεν σε διόρθωσα

Το ότι το λέει ο Miura Λένα μου, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και η αλήθεια, έτσι δεν είναι; Μπορεί να είχε ακούσει κάποια ιστορία για κάποιον τύπο, κάπου κάποτε κλπ και να εμπνεύστηκε από εκεί και τώρα να μην θέλει να παραδεχτεί ότι όντως ο ήρωάς του είναι ένας Γερμανός. Ποιος ξέρει; Για το όνομα δεν θα μου έκανε εντύπωση αν όντως δεν το έχει πάρει από τον Γερμανό φίλο μας, γιατί το Guts (εκτός από εντόσθια) σημαίνει και κότσια, κάτι που έχει χωρίς αμφιβολία ο χαρακτήρας

Ναι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι έτσι. Από όσο ξέρω, ο Miura δεν έχει πει ποιο ήταν το πρώτυπό του για τον Guts αλλά κι εμένα μου φαίνεται αρκετά επικρατές αυτό το σενάριο. Στο link που δίνω πιο κάτω, έχει και άλλες πιθανές επιρροές για τον Guts. http://berserk.wikia.com/wiki/Guts#Supposed_character_inspiration

Ναι, εγώ το έγραψα αυτό Λέω "πιθανολογώ" γιατί ο Kitakubo λέει ότι το άκουσε. Επιπλέον, όταν ένας Ιάπωνας λέει anime, μπορεί να εννοεί OVA, ταινία, σειρά, γενικά οτιδήποτε έχει να κάνει με animation... οπότε θα χρειαστεί να περιμένουμε λιγάκι ακόμα!

Πιθανολογώ ότι είναι σειρά. Πέρισυ είχαν διαρεύσει κάποιες εικόνες που υποτίθεται είχε δώσει ένας εργαζόμενος στα Studio 4C. Αν ήταν OVA ή ταινία, δεν θα είχε τελειώσει; Τα spotάκια πάντως, φαίνεται ότι δεν φτιάχτηκαν αποκλειστικά για διαφήμιση του τόμου, αλλά είναι μέρος από κάτι μεγαλύτερο! Τα καλύτερα νέα που έφτασαν στα αφτιά μου εδώ και πολύ καιρό!!

Να σε ρωτήσω κάτι geokon712; Ξέρεις κάτι παραπάνω για τον Miura; Γιατί θα ήταν ο πρώτος manga-ka που αφήνει κάποιον άλλο να κάνει inking τα σκίτσα του. Παραδοσιακά, ένας δημιουργός είναι υπεύθυνος για το σύνολο ενός έργου (εκτός από κάποιες, λιγότερο συχνές, περιπτώσεις που κάποιος γράφει το σενάριο και κάποιος άλλος κάνει το σχέδιο). Αλλά ποτέ δεν έχω ακούσει να χρησιμοποιείται inker σε ένα manga. Αυτό που ξέρω, είναι ότι όταν ο δημιουργός είναι ήδη διάσημος (έχει σημασία αυτό) και η σειρά είναι μεγάλη και οι προθεσμίες πιέζουν, χρησιμοποιούνται βοηθοί, οι οποίοι ασχολούνται με τα Screentones και κάποια backgrounds. Φυσικά, κανείς από αυτούς δεν αναφέρεται στα credits του manga και πολλοί γνωστοί manga-ka ξεκίνησαν ως βοηθοί άλλων. Θα ήταν λοιπόν ενδιαφέρουσα πληροφορία να μάθουμε ποιος κάνει τα μελάνια του Miura. Οτιδήποτε έχεις θα μου ήταν πολύ πολύ χρήσιμο... Οι σελίδες που δεν υπάχουν που λες, είναι από ένα κεφάλαιο που αποφάσισε ο Miura να αποσύρει από τα τομάκια, όπως λέει κι εδώ Θα πρότεινα να το διαβάσουν μόνο όσοι δεν ενοχλούνται από τα spoilers γιατί υπάρχει περίπτωση κάποιες από τις πληροφορίες που δίνονται εκεί για τον Griffith, να παίξουν αργότερα, αλλά μπορεί και όχι. Τέλος, ο λόγος που καθυστερεί η σειρά, είναι γιατί ο Miura αντί να είναι στο σχειαστήριό του και να δουλεύει, έχει εθιστεί σε eroge και σπαταλά όλη του τη μέρα παίζοντας. Αυτό το τελευταίο το μεταφέρω με μια σχετική επιφύλαξη, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που βγαίνουν διάφορες φήμες στο internet...

Για να βάλουμε μερικά πράγματα στη θέση τους... Αυτοί που ήταν μαζεμένοι γύρω από το τραπέζι και δεν το κούνησαν ρούπι, φαντάζομαι θα είχαν κάποιο λόγο να το κάνουν, δεδομένου ότι ήταν εκεί από τις δέκα παρά και έφυγαν με το κλείσιμο του μαγαζιού. Επειδή είδα πολλούς "απλούς πελάτες" (ότι και να σημαίνει αυτό - απλά χρησιμοποιώ την ορολογία σου) σε διαβεβαιώ ότι δεν ήταν και τόσο δύσκολο να πάρει κανείς κάτι που τον ενδιέφερε, εκτός ίσως από κομμάτια που ήρθαν σε ένα και μόνο αντίτυπο. Όσο για τους γνωστούς που αναφέρεις, εγώ προσωπικά έδωσα πάρα πολλά κομμάτια σε κόσμο που συνάντησα για πρώτη φορά εκεί και ακριβώς το ίδιο είδα να κάνουν και άλλοι. Θα μπορούσες επομένως πολύ απλά, να πεις κι εσύ "ρε παιδιά πιάστε μου το τάδε" και όλο και κάποιος θα βρισκόταν πιο κοντά να στο δώσει. Αυτοί που τα άρπαζαν 5-5 ήταν ΔΥΟ! Ναι, ακριβώς ΔΥΟ άτομα, τα οποία τελικά δεν αγόρασαν και τίποτα. Δεν πιστεύω να θέλεις να βγάλεις συνολικό συμπέρασμα βασιζόμενος στη συμπεριφορά δυο ατόμων. Χωρίς να θέλω να κάνω τον ειδικό ή τον γνώστη ή τον υδραυλικό ή οτιδήποτε άλλο, το να λες την Fantagraphics δευτεροκλασάτη εταιρεία ακούγεται κάπως... Αλήθεια σου λέω... Όπως επίσης, το να λες ότι οι περισσότερες σειρές ήταν άγνωστες, είναι κατά τη γνώμη μου λάθως διατύπωση. Μήπως ήθελες να γράψεις ότι εσύ που "ψιλοασχολείσαι" δεν τις ήξερες; Όχι ότι είναι κακό, αλλά δημιουργεί λάθος εντυπώσεις και μπορεί να επηρεάσει ένα μελλοντικό τέτοιο event. Για να δώσω ένα παράδειγμα που μου έρχεται τώρα στο μυαλό, βρήκα δύο τόμους από το Club 9 το οποίο είναι εξαντλημένο εδώ και πολλά χρόνια, σε αρκετά αντίτυπα. Υπήρχαν τίτλοι της Tokyopop που έχουν σταματήσει, υπήρχαν τίτλοι της Viz που δεν βρίσκονται και τόσο εύκολα. Συγγνώμη αν ακούγομαι επιθετικός, αλλά τόσα χρόνια στο χώρο, έχω πραγματικά βαρεθεί να ακούω για "κλίκες", "παρέες" και τα συναφή. Ήδη είπε ο germanicus ότι τα φαινόμενα "τον παίρνεις (τον καφέ σου με γάλα)" είναι λίγο πολύ αναμενόμενα και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που εγώ τουλάχιστον το παίρνω στα σοβαρά. Η δική μου εμπειρία από το γεγονός, ήταν ότι οι περισσότεροι έμειναν με το παραπάνω ευχαριστημένοι, όχι μόνο γιατί αγόρασαν φτηνά comics, αλλά γιατί είχαν την ευκαιρεία να μιλήσουν για το αγαπημένο τους "άθλημα" με γνωστούς και μη. Φιλικά,

Να δώσω κι εγώ με τη σειρά μου τα συγχαρητήρια και τις καλύτερες ευχές για την προσπάθεια αυτή. Θα τα πούμε και από κοντά το Σάββατο, εννοείται!

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους έκαναν τον κόπο να καταθέσουν τις απόψεις τους για την διοργάνωση, κάθε σκέψη είναι πολίτυμη για εμάς. Σκοπός μας, όπως έχω ξαναπεί δεν είναι απλά να περνάνε αυτές οι 2 μέρες για να πούμε "ωραία, κάναμε και φέτος Con". Θέλουμε κάθε χρόνο να γινόμαστε και καλύτεροι, γιατί αυτό είναι που θα κάνει και εμάς και εσάς όλους να περιμένουν πώς και πώς "του χρόνου". Πιστέψτε με, μπορεί να είναι μεγάλη η κούραση, μπορεί να μην μπορούμε να πάρουμε τα πόδια μας τη Δευτέρα, αλλά κοιτάμε ο ένας τον άλλο με ηλίθια χαμόγελα και λέμε "ωραία δεν ήταν;". Πολλά πράγματα μπορεί να μην πάνε όπως τα έχουμε σχεδιάσει, πολλά πράγματα μπορεί να μην τα έχουμε σκεφτεί, πολλά πράγματα μπορεί να τα έχουμε σκεφτεί αλλά τελικά να επιλέξαμε άλλες λύσεις. Γι αυτό ακριβώς θέλουμε να ακούμε και τη δική σας φωνή (το ζήτησα άλλωστε και στον Valtasar προσωπικά) και κάναμε και στο site μας το αντίστοιχο post. Όσο για τον φίλο frequently_attitudes που απαίτησε να το διαβάσουμε εδώ, το ότι τόσο καιρό δεν έχουμε απντήσει, δεν σημαίνει ότι δεν διαβάζουμε αυτά που γράφετε. Εξάλλου θα παρατηρήσατε ότι η myrto έχει ευχαριστήσει όσους έγραψαν πριν από μένα. Για άλλη μια φορά να σας ευχαριστήσω, τόσο για τις σκέψεις σας όσο και για την παρουσία σας στο Con. Κώστας Λαμπρόπουλος

Το Megatokyo είναι το πνευματικό παιδί των Fred Ghallagher και Rodney Caston και το πρώτο strip είδε από κοντά το εσωτερικό ενός web server τον Ιούνιο του 2000. Ήδη από πολύ νωρίς, το comic απέκτησε φανατικούς οπαδούς, αλλά και φανατικούς επικριτές. Αυτό, γιατί το σχέδιο του Ghallagher ήταν καθαρά σχέδιο manga, κάτι που στους μεν φαινόταν υπέροχο, στους δε ιεροσυλία. Λίγο η επιτυχία, λίγο οι πρωσωπικές φιλοδοξίες του Ghallagher, έφεραν πολύ σύντομα τις διαφωνίες μεταξύ των δυο συνεργατών, με τον Caston να επιμένει να κρατηθεί το comic όπως ξεκίνησε, δηλαδή σε μορφή comic strip, χωρίς ιδιαίτερη πλοκή, περισσότερο βασισμένο σε κωμικά gags και τον Ghallagher να θέλει να το πάει σε άλλο επίπεδο, με πολύπλοκη σεναριακή δομή, παράλληλες ιστορίες και ανάπτυξη χαρακτήρων. Οι διαφωνίες τους δεν μπόρεσαν να ξεπεραστούν τελικά και τον Αύγουστο του 2004, ο Caston αποχώρησε, αφήνοντας το project στα χέρια του Ghallagher. Σήμερα, το Megatokyo, μετράει 8 χρόνια συνεχούς δημοσίευσης, 5 τόμους (οι τρεις πρώτοι εκδόθηκαν από την Dark Horse, ενώ οι επόμενοι από την CMX), ενώ είναι το πρώτο OEL το οποίο εκδίδεται στην Ιαπωνία. Για να φτάσουν λοιπόν οι Ιάπωνες να δεχτούν να εκδώσουν ένα ameri-manga, θα πρέπει να είναι καλό, έτσι δεν είναι; Όλα ξεκινούν όταν οι δυο πρωταγωνιστές μας, ο Largo και ο Piro, αποφασίζουν να επισκεφθούν τη μεγαλύτερη έκθεση βιντεοπαιχνιδιών στην Αμερική, την Ε3. Δεν ήξεραν όμως ότι για να μπεις στην έκθεση πρέπει να είσαι είτε εταιρία είτε δημοσιογράφος και όταν το μαθαίνουν, μάλλον δεν το παίρνουν και τόσο ψύχραιμα. Κάνουν αυτό που θα έκανε κάθε σωστός άντρας μετά από μια απόρριψη, μπαίνουν στο πρώτο μπαρ που βρίσκουν και γίνονται λιώμα. Η γνωστή ρήση "τι το πίνεις αν σε χαλάει" μάλλον ισχύει κι εδώ και οι δυο φίλοι χωρίς να το καταλάβουν, βρίσκονται σε ένα αεροπλάνο, με προορισμό το Τόκυο. Κάπου εδώ, κολλάει το άλλο γνωστό ρητό, "αν δεν μπορείς να το αποφύγεις, απόλαυσέ το", και στο κάτω κάτω, μια μικρή βολτίτσα στο Τόκυο δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, έτσι δεν είναι; Άσε όμως δυο otaku στην Akihabara και μέσα σε χρόνο dt, έχουν μείνει και οι δυο τους άφραγκοι, χωρίς μέρος να μείνουν και χωρίς τρόπο να γυρίσουν. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα για το Megatokyo, οι περιπέτειες δυο Αμερικανών otaku στην Ιαπωνία, οι δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν, η επαφή τους με τους Ιάπωνες και όλα τα υπέροχα πράγματα τα οποία όποιος δεν έχει πάει στο Τόκυο ονειρεύεται, ενώ όποιος έχει πάει νοσταλγεί. Μετά την αποχώρηση του Caston όμως, το "απλό" αυτό σενάριο μεγάλωσε, προστέθηκαν πολλοί νέοι χαρακτήρες, δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στις προσωπικότητές τους και γενικότερα, από comic strip άρχισε να μεταμορφώνεται σε κανονικό manga. Ένας από τους παράγοντες που το Megatokyo είναι τόσο επιτυχημένο, είναι κατά τη γνώμη μου, το γεγονός ότι ο Ghallagher έχει ζήσει στην Ιαπωνία, επομένως όλα αυτά που περιγράφει ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ενώ τα στερεότυπα που χρησιμοποιεί (όπως για παράδειγμα μια επίθεση του Γκοτζίλα στο Τόκυο), δεν φαίνονται απλά "φυτεμένα" μέσα στο comic, αλλά σα να ήταν μέρος της καθημερινής ζωής στην Ιαπωνία. Μέχρι σήμερα, δεν έχω καταλήξει ακόμα, αν προτιμώ το Megatokyo όπως ξεκίνησε, ή όπως κατέλληξε. Πλέον προτιμώ να παίρνω και να διαβάζω τα τομάκια, ωστόσο πιστεύω ότι πρέπει να παρουσιάζεται στα web-comics και όχι στα manga. Τι καλύτερο από το να του ρίξετε μια ματιά και να αποφασίσετε μόνοι σας; www.megatokyo.com

Αν θες μια συμβουλή, προτιμήστε το album και όχι τα τεύχη... Καλύτερα να καθυστερήσει να βγει λιγάκι. Γενικά το θέμα των τευχών δεν πολυτραβάει στα ελληνικά comics. Εκτός κι αν είσαι σίγουρος ότι θα τηρούνται οι προθεσμίες και δεν θα βγαίνει ένα τεύχος στο όποτε. Επίσης, αν το κάνετε αυτοέκδοση, μάλλον θα σας βολέψει καλύτερα η διανομή (και θα πείσετε καλύτερα και τα μαγαζιά να μην το βάλουν κάπου θαμμένο με τα fanzines). Καλή επιτυχία ^^

Το anime μπορείς να το πεις καλό, μέχρι να διαβάσεις το manga... Μετά την παθαίνεις όπως εγώ και αρρωσταίνεις εντελώς. Για τα scans όντως η μετάφραση των Hawks είναι η καλύτερη που κυκλοφορεί (από ότι έχω δει τουλάχιστον) αλλά γενικά είμαι κατά των scans εκτός από πράγματα που δεν βρίσκεις in print. Μπορώ να σας πω ένα σωρό διαφορές μεταξύ του anime και του manga (που κάνουν το anime υποδεέστερο) αλλά θα έκανα spoiler σε κάποιους που δεν το έχουν ακόμα γνωρίσει και δεν θέλω. Αυτό που θα πω, είναι ότι μπορεί να γίνει κουραστικό για κάποιον που δεν έχει συνηθίσει το manga φορμά, επομένως, θα πρότεινα να ρίξετε μια ματιά στο anime και αν σας αρέσει, να πάρετε τον πρώτο τόμο και να δοκιμάσετε. Για να δείτε αν σας ταιριάζει ο Miura, μπορείτε να διαβάσετε το Japan ή το King Of Wolves που θα σας είναι μάλλον πιο άνετα, καθότι one shots.

Δεν ξέρω για εσάς... Σειρά De Agostini, δύσκολα θα εμπιστευόμουν. Εκτός από την πολύ κακιά συνήθεια, όταν μια σειρά δεν πουλάει όσο περιμένουν, να μην μπορείς να τη βρεις παρά σε ελάχιστα μέρη (και αν χάσεις κάποιο τεύχος, την έκατσες), έχω παρατηρήσει ότι προκύπτει τελικά ένα υπέρογκο ποσό για αυτό που σου προσφέρει...

Χε, όχι δεν κοκκινίζω