Golem. The reincarnation

[Helmet]

Οι παρακάτω λεζάντες γράφτηκαν με σκοπό να υποστηρίξουν ένα ερασιτεχνικό παραμύθι/κόμικ που συζητούσα πριν από τέσσερα χρόνια με μία φίλη μου (σχέδιο).

Εκείνη την εποχή υπήρχε λίγος χρόνος για πειραματισμό και είχα διάφορες ιστορίες στο μυαλο μου (διαφορετικές μεταξύ τους σε όλα) αλλά η συγκεκριμένη μου ήταν πιο εύκολη επειδή θα διαδραματιζόταν σε έναν κόσμο που είχα αναπτύξει στο προσωπικό μου p&p Rpg.

Ο ήρωας ήταν ένας νεκρός Πρίγκιπας που μετενσαρκώθηκε μετά τη δολοφονία του, στο σώμα ενός παντοδύναμου γκόλεμ (μαγικό κατασκεύασμα που εξωτερικά δείχνει σαν πανοπλία).

Σκοπός της μετέπειτα πορείας του ήταν να διεισδύσει ποιο βαθιά στα κατεχόμενα εδάφη της πατρίδας του (τα οποία είχαν κατακτήσει, ένας έκπτωτος Ιππότης και μία παντοδύναμη μάγισσα), να ανακαλύψει το σκοτεινό παρελθόν των προγόνων του, να κάνει σύμμαχους και να ξανακερδίσει το στέμμα ανατρέποντας ταυτόχρονα και τους δύο αντιπάλους του.

Τελικά δεν το προχωρήσαμε γιατί δεν μας επαρκούσε ο χρόνος και αργότερα τραβήξαμε διαφορετικούς δρόμους γενικά.

Το σενάριο που παραθέτω ήταν η αφήγηση της δημιουργίας του ήρωα, όπως το θυμάται ίδιος.

 

 

Λεζάντα:

30 χρόνια πριν.

Μία αυτοκρατορία έπεσε.

 

Λεζάντα:

Δύο δυναστείες βίας κ’ αίματος ηγέρθησαν.

 

Λεζάντα:

Η μάγισσα Ιλάρυνα και ο τύραννος Λέοντας όρθωσαν τα παλάτια τους, πάνω στις στάχτες του κόσμου μου.

 

Λεζάντα:

Ο πατέρας μου με σκότωσε για να μην με ατιμάσουν. Με πέταξε από το μπαλκόνι του υψηλότερου πύργου όταν τα λάβαρα των κατακτητών εισέβαλαν στην πρωτεύουσα.

 

Λεζάντα:

Ήμουν μόλις 9 ετών.

 

Λεζάντα:

Ο Λαός πίστευε ότι ο αυτοκράτορας είναι Θεός.

Πως οι δυνάμεις του θα εξασφάλιζαν ισόβια ειρήνη και ευημερία στον τόπο μας.

 

Λεζάντα:

Έκαναν λάθος, όπως έκανε λάθος και ο ίδιος και αυτό, τον οδήγησε στην τρέλα!

 

Λεζάντα:

Θυμάμαι τον αγγελιοφόρο, να φέρνει στην αίθουσα του θρόνου τα νέα της ήττας.

 

Λεζάντα:

Όλα είχαν συμβεί μέσα σε μία νύχτα.

Μία άναστρη νύχτα.

 

Λεζάντα:

Σε ένα και μόνο βράδυ, εισέβαλαν, έσφαξαν και λεηλάτησαν.

 

Λεζάντα:

Σε ένα και μόνο βράδυ ο Αυτοκράτορας πέταξε τον πρωτότοκο του από τον ψηλότερο πύργο.

 

Λεζάντα:

Κυνήγησε την γυναίκα του για να την σκοτώσει.

 

Λεζάντα:

Εκείνη έτρεξε μακριά κρατώντας αγκαλιά το νεογνό που είχε φέρει πριν από λίγο καιρό στον κόσμο.

 

Λεζάντα:

Άκουσε τον εχθρό να σπάζει την στολισμένη πύλη.

 

Λεζάντα:

Ο βασιλιάς ούρλιαξε πως δεν θα άφηνε κανέναν να τον σκοτώσει σαν σκλάβο.

 

Λεζάντα:

Το νεκρό μου πνεύμα παρακολουθούσε τα δρώμενα, καθώς απομακρύνονταν από τα γεγονότα της ζωής.

 

Λεζάντα:

Είδε έναν αυτοκράτορα που λατρεύονταν σαν θεός, να πεθαίνει από το ίδιο του το ξίφος.

 

Λεζάντα:

Είδε μια Βασίλισσα να πεθαίνει από ένα δράκο, προάγγελο των κατακτητών.

 

Λεζάντα:

Παρακολούθησε τον μικρό του αδελφό, καθώς τον έπαιρνε μαζί του το φτερωτό κτήνος.

Ακόμα ένα λάφυρο για την μάγισσα αφέντρα του.

 

Λεζάντα:

Και μετά ήρθε η λήθη, αλλά δεν μου χάρισε γαλήνη όπως περίμενα.

Ένιωθα αγωνία και σύγχυση να με βασανίζουν.

 

Λεζάντα:

Τα ανεκπλήρωτα παιδικά μου όνειρα, μεταμορφώθηκαν σε ουρές μαστίγιου και μάτωναν την αιθέρια σάρκα μου.

 

Λεζάντα:

Είχα χαθεί.

Δεν θα μπορούσα ποτέ να αναλάβω τα πατρογονικά μου δικαιώματα και να εκπληρώσω το πεπρωμένο μου.

 

Λεζάντα:

Αλλά έκανα λάθος, όπως είχε κάνει λάθος και ο πατέρας μου.

Δεν ήταν το τέλος αλλά η αρχή.

 

Λεζάντα:

Έστρεψα δίπλα μου την ματιά μου και είδα πολλά πνεύματα να βασανίζονται από τους ανεκπλήρωτους πόθους τους.

 

Λεζάντα:

Είδα άλλα φαντάσματα να βγάζουν φτερά και να πετάνε με ανάλαφρη καρδιά προς το διαμαντένιο παλάτι, προσδοκώντας εκεί την αιώνια λύτρωση.

 

Λεζάντα:

Και στο ενδιάμεσο, είδα τις γκρι ψυχές που έριχναν τις αναμνήσεις τους στον λάκκο της λησμονιάς, για να μετενσαρκωθούν ξανά στον τυχαίο κύκλο της φύσης.

 

Λεζάντα:

Τότε ήταν που άκουσα μέσα στο νου μου, την φωνή του Άρχοντα Δύριου, του κρυπτομάντη.

Ήταν ξάδερφος του πατέρα μου και βαπτιστής μου. Πιστός στο στέμμα, και παντοδύναμος Αλχημιστής.

 

Λεζάντα:

Τον άκουσα να με ονομάζει και να με παροτρύνει να τρέξω προς το πηγάδι της μετενσάρκωσης.

Τα λόγια του μου έμοιαζαν σαν τραγούδι.

Ένα τραγούδι που με οδήγησε να βουτήξω στην τρύπα των δύο κόσμων δίχως να καθαριστώ από την προηγούμενη ζωή μου όπως έκαναν τα άλλα πνεύματα που θα ξαναγεννιόντουσαν με νέα σάρκα.

 

Λεζάντα:

Αφού η μοίρα με είχε οδηγήσει στον θάνατο, θα την απαρνιόμουν.

Θα διόρθωνα μόνος μου ότι είχε συμβεί.

Ήξερα ότι το τραγούδι του Δύριου ήταν το μοναδικό νήμα που είχα με τον ζωντανό κόσμο και κρατήθηκα γερά από αυτό.

 

Λεζάντα:

Το πηγάδι ήταν βαθύ. Κάποτε όμως τέλειωσε.

Τότε άνοιξα τα μάτια μου.

Μάτια που δεν ήταν ανθρώπινα όπως παλιά αλλά που μπορούσαν να δακρύσουν.

 

Λεζάντα:

Μάτια που σκεπάζονταν από βλέφαρα αλλά αντί για σάρκα είχαν ατσάλι.

 

Λεζάντα:

Αντίκρισα τον Άρχοντα Δύριο να σβήνει μαζί με το τελετουργικό του τραγούδι.

Κατέρρευσε στο κέντρο του κύκλου με τα μυστικιστικά σύμβολα που μας αγκάλιαζαν.

 

Λεζάντα:

Ένα πνεύμα είχε δεχτεί να φύγει για να μπορέσει ένα άλλο να επιστρέψει.

 

Λεζάντα:

Ήμουν ακόμα παιδί, αλλά όχι αθώο. Η αθωότητα είχε ξεχαστεί μέσα στο μικρό σώμα που έβαφε κατακόκκινα τα βράχια πάνω στα οποία τσακίστηκε.

 

Λεζάντα:

Δεν έτρεχε αίμα μέσα στις καινούργιες μου φλέβες.

Ήταν η συνταγή κάποιου αρχαίου αλχημιστή και τα ράμματα της μαγείας που έδεναν την νέα μου ύπαρξη.

 

Λεζάντα:

Είχα μετεμψυχωθεί.

 

Λεζάντα:

στο σώμα ενός.

 

Λεζάντα:

Γκόλεμ!

 

Λεζάντα:

Μαύρα μάτια από τους Αετούς των δυτικών βουνοκορφών.

 

Λεζάντα:

Εύκαμπτα οστά από τα Αιλουροειδή της ανατολής.

 

Λεζάντα:

Σάρκα και μυς από Ταυρανθρώπους.

 

Λεζάντα:

Σωθικά Δράκοντα και καρδιά Λιονταριού, δεμένα όλα μαζί μέσα στο περίβλημα της πανοπλίας ενός χρυσόμαλλου ξωτικοβασιλιά, χαραγμένη με γλίφους ισχύος και σύμβολα προστασίας.

 

Λεζάντα:

Δεν κατάπινα σάλιο που εκκρίνονταν από ζωντανούς αδένες αλλά κάποιο ελιξίριο που ανακυκλώνονταν μέσα στην αλχημική αυτή γένεση.

 

Λεζάντα:

Θυμάμαι όταν κρυφοκοίταξα από αυτό το παράθυρο.

Είχα καταλάβει που βρισκόμουν.

Στο μοναδικό μέρος που οι κατακτητές δεν θα μπόρούσαν να αλώσουν.

Στον φάρο του λιμανιού Παράντας, στον παλιό αυτόν πύργο που κάποτε στέγαζε την βιβλιοθήκη της μαγείας.

 

Λεζάντα:

Άδειος εδώ και χρόνια.

Φρουρούμενος όμως ακόμη με ξόρκια, άγνωστα ακόμα και στους δασκάλους της τέχνης.

Οι αμπαρωμένες πόρτες του άνοιγαν μόνο στους μύστες ακατονόμαστων γρίφων.

 

Λεζάντα:

Και τότε πήρα τον όρκο.

 

Λεζάντα:

Εγώ, πνεύμα και ύλη,

 

Λεζάντα:

ψυχή και μαγεία,

 

Λεζάντα:

άνθρωπος και τέρας,

 

Λεζάντα:

πρίγκιπας και βασιλιάς.

 

Λεζάντα:

Θα ωρίμαζα σε δύναμη και σοφία, και η μάγισσα με τον τύραννο θα γνώριζαν τον όλεθρο.

 

Λεζάντα:

30 χρόνια έχουν περάσει.

 

Λεζάντα:

Οι δύο κατακτητές δεν μπόρεσαν να μείνουν ενωμένοι και χώρισαν τα εδάφη τους στην μέση.

 

Λεζάντα:

Φλογοκεντημένη Ιλάρυνα και Κυανόφθαλμος Λέοντας

 

Λεζάντα:

Ξέχειλοι από Οργή. Οριοθετημένοι μόνο από τον φόβο τους, ο ένας για τον άλλο.

 

Λεζάντα:

30 χρόνια έχουν περάσει, και ένας όρκος πρέπει να ολοκληρωθεί

 

Λεζάντα:

Και θα ολοκληρωθεί? να είστε σίγουροι

 

 

 

Τέλος πιλοτικού τεύχους

Επεξεργασία Ιανουαρίου 22, 2009 από Helmet