Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'sylvain ricard'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 2 results

  1. Μια αναπάντεχη έκδοση Omnibus με κόμικ διασκευές των έργων του Φραντς Κάφκα που είχε βγει το 2012. Περιέχει μια ιστορία που είχε βγει στην Γαλλία το 2007 και μια το 2009, αμφότερες από την Delcourt και με την δεύτερη να είναι σε σενάριο του γνωστού από τους Ρυθμιστές και το Assassins Creed, Corbeyran. Φροντισμένη έκδοση, στα ίδια πρότυπα με τις υπόλοιπες λογοτεχνικές διασκευές και κόμικ βιογραφίες που βγάζει η γνώση. Ευχαριστούμε τον @nikos99 για την παράθεση του αντίτυπου του για τις ανάγκες της παρουσίασης.
  2. Για να θεωρείται φυσιολογικό σήμερα ότι ένας Αφροαμερικανός κατοικοεδρεύει στον Λευκό Οίκο προηγήθηκαν πολιτικοί αγώνες δεκαετιών. Ακόμα όμως συνεχίζονται οι αναίτιες δολοφονίες μαύρων από λευκούς αστυνομικούς και η γενικότερη κατάσταση των μειονοτήτων στις ΗΠΑ δεν μπορεί να κάνει υπερήφανο κανέναν. Κάτι που καθιστά τον ριζοσπαστισμό των Μαύρων Πανθήρων επίκαιρο όσο ποτέ. Ο πρωταγωνιστής του Motherfucker, Βέρμοντ Ουάσινγκτον, με την κονκάρδα των Μαύρων Πανθήρων «Αν προσπαθήσουμε να αντισταθούμε, δεν θα τη γλιτώσουμε. Καλύτερα να μείνουμε ζωντανοί για να συνεχίσουμε τον αγώνα…» λέει ένα από τα μέλη των Μαύρων Πανθήρων στους συντρόφους του την ώρα που η αστυνομία τούς πολιορκεί και αναζητά μια αφορμή για να τους δολοφονήσει. Το πρόβλημα όμως, είναι πως ενδόμυχα γνωρίζουν πως θα τους δολοφονήσει, ακόμα κι αν απλώς παραδοθούν. Κι εδώ προκύπτει το ερώτημα: Απαντάς με τα ίδια όπλα; Είναι αρκετή η αυτοάμυνα και η καταγγελία της κρατικής βίας ή επιβάλλεται η επίθεση; Ποια πρέπει να είναι η μαζικότητα του κινήματος για να έχουν αποτέλεσμα οι ακτιβιστικές πράξεις του; Και ποιος είναι ο απώτερος στόχος; Αυτά είναι τα αμείλικτα ερωτήματα που ταλάνισαν το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων (όπως και τόσα αριστερά κινήματα, οργανώσεις και κόμματα, σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα) από την ίδρυσή του το 1966 μέχρι την αυτοδιάλυσή του τη δεκαετία του 1980. Και αυτά τα ερωτήματα, μαζί με πολλά άλλα θέτει το Motherfucker των Sylvain Ricard (σενάριο) και Guillaume Martinez (σχέδιο) που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΨΜ (μετάφραση: Κατερίνα Γεωργοπούλου, απόδοση στα ελληνικά: Μυρτώ Ράις). Η πολιτική ριζοσπαστικοποίηση των Μαύρων Πανθήρων και η σταδιακή μετατροπή ενός αντιρατσιστικού κινήματος σε πολιτικό κόμμα με σαφείς αριστερές κατευθύνσεις αποτέλεσαν τη βασική αιτία προσέλκυσης φίλων και μελών, όχι μόνο από την αφροαμερικανική κοινότητα Οι απαντήσεις, φυσικά, δεν μπορεί να είναι εύκολες. Η αλήθεια είναι ότι το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων επιχείρησε, και εν πολλοίς πέτυχε, την πλήρη πολιτικοποίησή του και τη μετατροπή του σε κόμμα, που δεν αρκέστηκε μόνο στην προστασία της αφροαμερικανικής κοινότητας από την αστυνομική βαρβαρότητα. Εξελίχθηκε σε επαναστατική οργάνωση με μαρξιστικές αναφορές και μαοϊκές επιρροές, δεν περιορίστηκε σε μια μετωπική σύγκρουση με επίκεντρο τις φυλετικές διακρίσεις αλλά διατύπωσε συνολικές απόψεις και συμμάχησε σε αρκετές περιπτώσεις με άλλες οργανώσεις, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ, το Κόμμα Ειρήνης και Ελευθερίας, σωματεία, αντιρατσιστικές κινήσεις κ.ά. Οι εποχές ήταν, άλλωστε, ιδιαίτερα δύσκολες. Το 1965 είχε δολοφονηθεί ο Malcolm X και τρία χρόνια αργότερα θα έπεφτε νεκρός από σφαίρες ο Martin Luther King. Ο πόλεμος του Βιετνάμ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη και το αντιπολεμικό κίνημα αντιδρούσε όλο και πιο δυναμικά. Από την άλλη, κράτος και παρακράτος χρησιμοποιούσαν όλα τα μέσα για να καταστείλουν τις φωνές αμφισβήτησης που διαρκώς δυνάμωναν. Στην περίπτωση των Μαύρων Πανθήρων, ιδιαίτερα από τη στιγμή που επέλεξαν την ένοπλη αυτοάμυνα, η βία και η κρατική επιθετικότητα είχαν αποτέλεσμα χιλιάδες συλλήψεις, φυλακίσεις και 34 νεκρούς. Αυτό που ενοχλούσε περισσότερο ήταν ο ξεκάθαρα αντικαπιταλιστικός λόγος των Μαύρων Πανθήρων, η κοινωνική πολιτική που άσκησαν προς όσους είχαν ανάγκη και οι άοκνες προσπάθειές τους να προσφέρουν στα παιδιά της μειονότητας μια εναλλακτική εκπαίδευση. Οι αγώνες των Μαύρων Πανθήρων δεν έμειναν μόνο στο φυλετικό πρόβλημα, αλλά διευρύνθηκαν προς κάθε πιθανή λαϊκή διεκδίκηση Το κόμμα, με τα πενιχρά μέσα του και τις εθελοντικές συνεισφορές των μελών του, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, οργάνωσε συσσίτια για τους φτωχούς και τους άπορους, λειτουργούσε σχολεία, παρείχε δωρεάν μαθήματα οικονομίας και πολιτικής, πρόσφερε ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης, καθιέρωσε μέχρι και προγράμματα επανένταξης σε αλκοολικούς και τοξικοεξαρτημένους. Ίσως αυτή να ήταν και η πραγματική αιτία που οδήγησε τον αρχηγό του FBI, τον περιβόητο Εντγκαρ Χούβερ, να δηλώσει ότι οι Μαύροι Πάνθηρες αποτελούν «τη μεγαλύτερη απειλή για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας». Πάνω απ’ όλα ωστόσο, οι Μαύροι Πάνθηρες ήταν άνθρωποι που προέρχονταν από τα γκέτο και τις φτωχογειτονιές, δεν επιδίωκαν πολιτικές καριέρες και οικονομικά ανταλλάγματα και αφιέρωσαν τη ζωή τους στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους. Σε μια τέτοια οικογένεια εστιάζει το Motherfucker και μέσω αυτής αφηγείται μια ανθρώπινη ιστορία από το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων που παρόμοιες πρέπει να υπήρξαν αμέτρητες. Πρωταγωνιστής είναι ο Βέρμοντ Ουάσινγκτον (φανταστικό πρόσωπο με το όνομά του να παραπέμπει στην πρώτη Πολιτεία που εντάχθηκε στις ΗΠΑ κατά την ίδρυσή τους και το επίθετό του να είναι ίδιο με αυτό του πρώτου προέδρου της χώρας), μέλος του κινήματος και ενεργός ακτιβιστής, που πάνω από το κρεβάτι του έχει το πορτρέτο του Καρλ Μαρξ. Η Κου Κλουξ Κλαν με τη ρατσιστική βία της συσπείρωσε πολλούς Αφροαμερικανούς στους Μαύρους Πάνθηρες Ο Βέρμοντ είναι παντρεμένος και έχει μια μικρή κόρη, ενώ η οικογένειά του φιλοξενείται στο πατρικό του σπίτι, καθώς ο ίδιος είναι άνεργος και η γυναίκα του δουλεύει ως καθαρίστρια με μηδαμινές απολαβές. Αυτή η άθλια οικονομική κατάσταση έχει επιπτώσεις στην οικογενειακή ζωή των Ουάσινγκτον, που επιτείνονται από την πλήρη άρνηση του πατέρα του να αποδεχτεί τις αρχές και την τακτική των Μαύρων Πανθήρων κατηγορώντας διαρκώς τον γιο του ως ανεύθυνο κομμουνιστή, για να δεχτεί με τη σειρά του τις κατηγορίες του εθελόδουλου, του υποταγμένου, του υπηρέτη των λευκών. Η ιστορία των Ricard – Martinez χωρίζεται σε δέκα κεφάλαια που το καθένα ξεκινά με ένα από τα δέκα σημεία της Διακήρυξης των Μαύρων Πανθήρων και η πλοκή του, πάντα με την οικογένεια Ουάσινγκτον σε πρώτο πλάνο, ακολουθεί τα γεγονότα που ώθησαν τους Μαύρους Πάνθηρες στη διατύπωση αυτής της διακήρυξης. Όσο κι αν φαίνεται όμως ότι ο Βέρμοντ Ουάσινγκτον είναι ο πρωταγωνιστής και ο αταλάντευτος ιδεολόγος του κινήματος που θα πληρώσει την προσήλωση στις αξίες του με φυλάκιση, τόσο η νεαρή σύζυγός του σιγά σιγά τον επισκιάζει με την πολιτική της ωρίμανση, την προϊούσα οργή της και τη δικαιολογημένη εκδίκησή της, που θα οδηγήσει σε μια οικογενειακή τραγωδία όπως τόσες και τόσες στο κίνημα των Μαύρων Πανθήρων. Γιατί η (φανταστική) οικογένεια Ουάσινγκτον έζησε το δράμα χιλιάδων άλλων πραγματικών οικογενειών. Το Motherfucker των Sylvain Ricard – Guillaume Martinez (εκδ. ΚΨΜ) Ίσως γι' αυτό, για να συνδέσουν δηλαδή τη μυθοπλασία με το ντοκουμέντο και την τεκμηρίωση, οι δημιουργοί του Motherfucker χρησιμοποιούν και παραθέτουν γεγονότα και πρόσωπα που υπήρξαν στην πραγματικότητα, όπως ο Μπόμπι Χάμπτον (ταμίας του κόμματος, νεκρός στα 18 του με δώδεκα σφαίρες, άοπλος) και ο Φρεντ Χάμπτον (ηγετική προσωπικότητα, εκτελέστηκε στον ύπνο του, μόλις 21 ετών). Αυτό το υβρίδιο πολιτικού θρίλερ, μυθοπλασίας και ιστορικής πραγματικότητας που πλέκουν οι Ricard – Martinez καθιστά το Motherfucker ένα εξαιρετικό έργο για μια εισαγωγή στη σύγχρονη πολιτική Ιστορία των ΗΠΑ, ειδικότερα μετά τις απανωτές δολοφονίες μαύρων και τον πρόσφατο λαϊκό ξεσηκωμό με το σύνθημα «I Can’t Breathe». Μια Ιστορία που, παρά τις νεοφιλελεύθερες επικλήσεις περί του τέλους της, ξαναρχίζει δυναμικά. Και αναμένεται συγκλονιστική. Και το σχετικό link...
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.