Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το νέο άλμπουμ του Αστερίξ, «Η Λευκή Ίριδα» των Fabcaro και Didier Conrad, κυκλοφορεί στα ελληνικά και αποτελεί μία από τις διασκεδαστικότερες περιπέτειες των Γαλατών των τελευταίων δεκαετιών. Είναι δύσκολο να συνεχίζεις τον δρόμο που ξεκίνησαν γίγαντες. Στα κόμικς αυτή είναι η περίπτωση του Αστερίξ του Γαλάτη, τέκνου του ιδιοφυούς σεναριογράφου René Goscinny (Λούκυ Λουκ, Μικρός Νικόλας, Ιζνογκούντ) και του σπουδαίου σχεδιαστή Albert Uderzo. Με τον πρόωρο θάνατο του Goscinny το 1977, τη συνέχιση της σειράς ανέλαβε μόνος ο Uderzo, ώσπου το 2012 παρέδωσε τη σκυτάλη στο νέο δίδυμο, τον Jean-Yves Ferri στα σενάρια και τον Didier Conrad στα σχέδια. Η σκιά του Goscinny όμως, πάντα θα στέκει πάνω από το γαλατικό χωριό και όσο κι αν ο Ferri συνδύασε τα σωστά συστατικά, ο μαγικός του ζωμός δεν είχε την ίδια νοστιμιά με του θείου René. Το 2022 ο Ferri ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη σειρά (χωρίς να αποκλείει ενδεχόμενη επιστροφή του). Νέος σεναριογράφος ανέλαβε ο Fabcaro (κατά κόσμον Fabrice Caro), δημιουργός κόμικς, συγγραφέας και μουσικός γνωστός για το παράλογο χιούμορ του. Έτσι, τον περασμένο Οκτώβριο κυκλοφόρησε σε σχέδιο Conrad το πρώτο τους άλμπουμ «Η Λευκή Ίριδα», απαντώντας στα ερωτήματα των αναγνωστών για την σωστή επιλογή του ως σεναριογράφου. Και οι απαντήσεις ήταν πολύ θετικές. Μπούφλες ή «λευκές ίριδες»; Στο νέο τεύχος, ο ρωμαϊκός στρατός πάσχει από λιποταξίες και ο Καίσαρας ψάχνει τρόπο να σταματήσει αυτή τη «μεγάλη παραίτηση». Την προσοχή του κερδίζει ο αρχίατρος Λαοπλάνους και η νέα του μέθοδος «Λευκή Ίριδα»: ενδυνάμωση των λεγεωνάριων με θετική σκέψη και υγιεινή διατροφή. Ο Καίσαρας τον στέλνει δοκιμαστικά στο οχυρό Μπαμπαόρουμ, έξω από το γαλατικό χωριό, με στόχο να κάνει τη φρουρά του ικανή να υποτάξει τους περίφημους ανυπότακτους. Και πράγματι, ο Λαοπλάνους όχι απλά εκπαιδεύει τους Ρωμαίους αλλά και οι τακτικές του επισκέψεις στο χωριό κάνουν τους Γαλάτες να αποστραφούν τη βία και τα αγριογούρουνα! Μόνο οι Αστερίξ, Οβελίξ, Μαζεστίξ και Πανοραμίξ μένουν να σταματήσουν τον Ρωμαίο, ο οποίος δεν διστάζει να καταφύγει στα πιο αθέμιτα μέσα. Στις ιστορίες του Αστερίξ συνηθίζεται, μέσω αναχρονισμών, να σατιρίζονται πτυχές του σήμερα. Έτσι γίνεται και στη «Λευκή Ίριδα» με τους γκουρού της αυτοβελτίωσης και της «τοξικής θετικότητας». Σχεδιαστικά, ο Λαοπλάνους είναι μια καρικατούρα του Μπερνάρ-Ανρί Λεβί (δημοφιλούς Γάλλου διανοούμενου) και μιλά με τσιτάτα που θα έκαναν τον Πάολο Κοέλιο περήφανο. «Λέει πολλά χωρίς να λέει τίποτα» σχολιάζει ο Αστερίξ. Από τη μέση της ιστορίας μάλιστα, η σάτιρα στρέφεται στους εναλλακτικούς φιλότεχνους κύκλους της Λουτέτιας (αρχαίου Παρισίου) με αξέχαστο αποκορύφωμα τη συνάντηση του Οβελίξ με τη nouvelle cuisine. Οι αναφορές του Fabcaro στη σύγχρονη Γαλλία είναι πολλές, όπως και τα γαλλικά λογοπαίγνια – τα οποία για άλλη μια φορά δεν μπορούν να μεταφερθούν στη διασκεδαστική τους ολότητα στα ελληνικά. Αυτό όμως ουδόλως εγκλωβίζει το σενάριο, που συνδυάζει κάθε στοιχείο της κλασικής συνταγής των «Αστερίξ» με αρκετές φρέσκες λεπτομέρειες. Σπουδαίο ρόλο στην ποιότητα της ιστορίας παίζουν φυσικά τα σκίτσα του Conrad. Ο σχεδιαστής έχει αποδείξει εδώ και χρόνια την αξία του, κρατώντας στοιχεία του σχεδίου του Uderzo από τη δεκαετία του 1960, χωρίς όμως να παγιδεύεται στη μίμηση και παραμένοντας αναγνωρίσιμος. Και το ερώτημα είναι ένα: Μπορούν οι Γαλάτες να αλλάξουν; Μπορούν οι ανυπότακτοι να αποβάλουν τη βία, την κρεατοφαγία, την επιθετικότητα που τόσο καθορίζουν την ταυτότητα και την ανεξαρτησία τους, να γίνουν φιλειρηνικοί, ψυχικά και σωματικά «υγιείς»; Κι αν μπορούν, πρέπει; Το κόμικ απαντά κατηγορηματικά «όχι» – δεν θα έχει πλάκα αν το κάνουν. Και στα «Αστερίξ» η πλάκα είναι πάντα η προτεραιότητα. «Ίσως να λειτουργήσει καλύτερα στις επόμενες γενιές, ποιος ξέρει;» συλλογίζεται ο Πανοραμίξ. Ίσως… Μια νέα (νέα) εποχή Τα «Αστερίξ» των Goscinny – Uderzo ήταν, είναι και θα είναι αξεπέραστα. Οποιαδήποτε σύγκριση των νέων ιστοριών με αυτά θα είναι άδικη – αλλά πάντα αναπόφευκτη. Ο Fabcaro στο ντεμπούτο του στην ιστορική σειρά έδειξε όρεξη, ταλέντο και χιούμορ, κάνοντας κοινό και κριτικούς να ενθουσιαστούν, με τον κριτικό Rich Johnston να χαρακτηρίσει την ιστορία ως την καλύτερη μετά τον θάνατο του Goscinny. Ακόμα κι αν οι νέες ιστορίες μοιάζουν πάντα «λιγότερες» μπροστά στις κλασικές, δεν σημαίνει πως δεν θα διαβάσουμε νέα διαμαντάκια, και η «Λευκή Ίριδα» των Fabcaro – Conrad είναι σίγουρα ένα από αυτά. ♦ Το κόμικ «Η Λευκή Ίριδα» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μαμούθ Comix. Και το σχετικό link...

"Ο Αστερίξ και η λευκή ίριδα": Αν και κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ, υπάρχουν και άλλα που… εξελίσσονται: Ευεξία, υγιεινή διατροφή και θετική σκέψη στο γαλατικό χωριό Καυγαδίζουν και πολεμούν, κυνηγούν αγριογούρουνα, αγοράζουν σάπια ψάρια και δέρνουν Ρωμαίους: Κάπως έτσι έχουμε γνωρίσει τους Γαλάτες, οι οποίοι κατοικούν σε ένα μικρό χωριό της Βρετάνης και επιδιώκουν να εδραιώσουν την ύπαρξή τους υπό τις ρωμαϊκές δυνάμες κατοχής. Ένα γνωστό αγκάθι για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ιούλιο Καίσαρα. Ό,τι δεν κατάφερε να πετύχει στα προηγούμενα τεύχη, θα επιχειρήσουν τώρα οι Ρωμαίοι με τη «λευκή ίριδα». Σχέδιό τους είναι να υπνωτίσουν τους ανυπότακτους Γαλάτες με… αγάπη, υγιεινή διατροφή και θετική ενέργεια, καθιστώντας τους έτσι ανίκανους να πολεμήσουν. Ισορροπώντας σε λεπτό σκοινί Οι ιστορίες του Αστερίξ επιδιώκουν να κινούνται πάντα στα ευρύτερα κοινωνικά πλαίσια της εποχής, με τους πρωταγωνιστές ωστόσο να παραμένουν οι ίδιοι. Το να συμβαδίζει κανείς με την εποχή του επί έξι δεκαετίες δεν είναι εύκολο. Στα τελευταία τεύχη οι αναγνώστες άρχισαν να χάνουν κάπως την επαφή με τους χαρακτήρες. Μετά το θάνατο του Ρενέ Γκοσινί το 1977, ο επί χρόνια συνεργάτης του, Αλμπέρ Ουντερζό, ανέλαβε τη θέση του κειμενογράφου - κάτι που δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Το λεπτεπίλεπτο και αιρετικό πνεύμα του Γκοσινί έδωσε εν μέρει τη θέση του σε αδέξια αστεία. Το 2013 ανέλαβε μια εντελώς νέα ομάδα συγγραφέων, με τον Ντιντιέ Κονράντ ως εικονογράφο και τον Ζαν-Ιβ Φερί ως κειμενογράφο. Ο Κονράντ αντέγραψε αριστοτεχνικά το στυλ του Ουντερζό και ο Φερί έγραψε κείμενα με χιούμορ και ευστροφία. Παρά την αρχική τους επιτυχία, με το πέρασμα του χρόνου οι χαρακτήρες έχασαν σταδιακά και πάλι την δυναμικότητά τους. Μετά τον Γκοσινί, τον Ουντερζό και τον Φερί, ο Φαμπρίς Καρό από τη νότια Γαλλία ή αλλιώς Fabcaro είναι ο τέταρτος συγγραφέας που αποφασίζει για τα λόγια και τις ατάκες των χαρακτήρων. Και ενώ τα σχέδια του Κονράντ μπορούν να θεωρηθούν «ασφαλή», το ερώτημα τώρα είναι: μπορεί ο "νέος" να προσεγγίσει τον τόνο των κλασικών ιστοριών - ή μήπως οι ιστορίες του Αστερίξ απομακρύνονται πια εντελώς από την εποχή τους; Επίκαιρα ζητήματα προβληματίζουν το γαλατικό χωριό Τρέχοντα κοινωνικά ζητήματα ενσωματώνονται στην ιστορία - χωρίς να φαντάζουν υπερβολικά. Τα ηλεκτρονικά πατίνια, οι διαμαρτυρίες για το κλίμα, η φυγή από τις πόλεις, η ξενοφοβία και η αυτοβελτίωση είναι μερικά από τα ζητήματα που θίγει ο νέος τόμος του Αστερίξ. Το νέο τεύχος εμπεριέχει ακόμη και μία αναφορά στην πετυχημένη γερμανική τηλεοπτική σειρά Babylon Berlin και το εξτραβαγκάντ κλαμπ Moka Efti (σ.σ. το οποίο παρεμπιπτόντως άνοιξε ο Έλληνας έμπορος «Τζοβάνι» Ευθυμιάδης στο Βερολίνο το 1929). «Ο Αστερίξ και η λευκή ίριδα» είναι μάλλον ένας προσεκτικός επετειακός τόμος - θέλει να επανακτήσει τους παλιούς φαν, να μην αποξενώσει περισσότερο όσους έχουν απομείνει και ιδανικά να κερδίσει καινούριους: Τα εγγόνια δηλαδή όλων εκείνων που γελούσαν με την ψυχή τους πριν από 50 χρόνια. Πηγή: Deutsche Welle Ελληνική πηγή sky.gr, εδώ