Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εμφάνιση αποτελεσμάτων για ετικέτες 'david prudhomme'.

  • Αναζήτηση ανά ετικέτες

    Πληκτρολογήστε ετικέτες χωρισμένες με κόμματα.
  • Αναζήτηση ανά συγγραφέα

Τύπος περιεχομένου


Ενότητες

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Βρείτε αποτελέσματα σε ...

Βρείτε αποτελέσματα που ...


Ημερομηνία Δημιουργίας

  • Αρχή

    Τέλος


Τελευταία ενημέρωση

  • Αρχή

    Τέλος


Φιλτράρετε με αριθμό ...

Εγγραφή

  • Αρχή

    Τέλος


Ομάδα


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


Πόλη


Επάγγελμα


Ενδιαφέροντα

  1. The_Sandman

    ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ (ΤΟ ΚΑΚΟ ΒΟΤΑΝΙ)

    Αντί παρουσίασης προτιμώ να προσθέσω το καταπληκτικό κείμενο του Νίκου Μπακουνάκη με τίτλο "Οι επικούρειοι ρέμπελοι" Ο γάλλος κομίστας Νταβίντ Πρυντόμ μάς μεταφέρει στην Αθήνα σε μια μέρα του Οκτωβρίου του 1936, για να μας διηγηθεί μια ιστορία με ρεμπέτες, μπουζούκι, χασίς και σμπίρους του καθεστώτος Μεταξά Είναι 40 ετών κι έχει πάρει κιόλας τη θέση του στον κόσμο των κόμικς. Αλλά το καινούργιο βιβλίο του γάλλου κομίστα Νταβίντ Πρυντόμ, που έχει σπουδάσει στη μοναδική σχολή κόμικ της Ανγκουλέμ, πρωτεύουσας του κόμικ στη Γαλλία, θεωρείται το καλύτερό του. Είναι το Rébétiko,La Μauvaise Ηerbe(Ρεμπέτικο, Το Χόρτο), μια σκοτεινή φαντασμαγορία για τον κόσμο των ρεμπετών, του χασίς, των τεκέδων, του μπουζουκιού και του μπαγλαμά, της λαϊκής μουσικής, του ζεϊμπέκικου, της φυλακής, του σεξ, των διώξεων, των πολιτισμικών συγκρούσεων, τοποθετημένη στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1936, δηλαδή εποχή δικτατορίας Μεταξά. Ο Νταβίντ Πρυντόμ εμπνεύστηκε το νέο κόμικ του από τη γαλλική έκδοση του βιβλίου της Γκέιλ ΧολστΟ δρόμος του ρεμπέτικου , που η πρώτη του έκδοση, στα ελληνικά και στα αγγλικά, χρονολογείται από το 1975. Το αποτέλεσμα είναι μια πρωτότυπη ρεαλιστική εικονογραφημένη ιστορία, στα χρώματα της αιθάλης, της ώχρας, του κόκκινου και του μαύρου, που εξελίσσεται σε μια μέρα και μια νύχτα του Οκτωβρίου του 1936. Οι ήρωες του Πρυντόμ- οι επικούρειοι ρέμπελοι της ελληνικής λαϊκής μουσικής, όπως χαρακτηρίζονται σε μια γαλλική κριτική- είναι ρεμπέτες, με ονόματα Μάρκος (Βαμβακάρης), Σταύρος, Μπάτης, η χυμώδης Μπέμπα. Το καθεστώς Μεταξά έχει ξεκινήσει διωγμό κατά των ρεμπετών, κατά του μπουζουκιού και του μπαγλαμά γιατί «η Ελλάδα βαδίζει προς τη Δύση». Παρ΄ όλα αυτά, ο διευθυντής των φυλακών ζητάει από τον Μάρκο, τη στιγμή που αυτός αποφυλακίζεται, να του παίξει λίγο μπουζούκιστα κρυφά. Ο διχασμός είναι φανερός. Γιατί πέρα από την ιστορία της ομάδας των ρεμπετών, ο Πρυντόμ αναδεικνύει εξαιρετικά αυτό τον πολιτισμικό διχασμό της ελληνικής κοινωνίας την εποχή του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού, όπως αυτοαποκαλούσε την εξουσία της η προπαγάνδα του καθεστώτος Μεταξά («κράμα της διάνοιας του αρχαίου πολιτισμού με τη βαθιά θρησκευτική πίστη του μεσαιωνικού ελληνισμού»). Ο Πρυντόμ έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ως προς την τεκμηρίωση της εποχής. Η εικόνα της Αθήνας, των λαϊκών συνοικιών όπου κινούνται οι ρεμπέτες, είναι κάτι παραπάνω από ρεαλιστική. Οι σμπίροι, οι χωροφύλακες του καθεστώτος Μεταξά, δεν θα μπορούσαν να ήταν πιο αληθινοί. Τα δωμάτια-τεκέδες, το κάπνισμα του χασίς, οι γυναίκες με τα κομπινεζόν που αφήνουν τη φαντασία να τρέχει σε σεξουαλικές σκηνές έχουν τη δύναμη ενός ντοκυμαντέρ. Ο σχεδιασμός των μπουζουκιών και των μπαγλαμάδων ή λεπτομέρειες με τα ψηλά τακούνια των ρεμπετών που ανοίγουν και αποδεικνύεται ότι είναι κρύπτες για τσιγαριλίκια δείχνουν ότι ο Πρυντόμ έχει μελετήσει πολύ τον κόσμο του αθηναϊκού περιθωρίου. Εκείνο που μας αφήνει όμως άφωνους είναι το πώς αποδίδει τα σώματα. Η κλίση του κορμού, το καμπούριασμα, το κεφάλι προς τα μπρος, το ένα χέρι ελεύθερο, το άλλο μέσα στο μανίκι του ανάρριχτου σακακιού, όλες αυτές οι χειρονομίες που τις λέμε μάγκικες αλλά που αποτελούν τη χαρακτηριολογία ενός κόσμου που κινείται στη λεπτή γραμμή του αλήτη και του δανδή. Δεν είναι όμως μόνο το εικονογραφημένο μέρος. Η γλώσσα είναι επίσης ιδιαίτερη. Ο Νταβίντ Πρυντόμ μοιάζει να έχει μελετήσει καλά ένα ιδιότυπο Λεξικό της Πιάτσας. Και για να μπορεί να είναι πιο κοντά στην ατμόσφαιρα των αθηναίων ρεμπετών δεν διστάζει να ενσωματώσει στη γλώσσα του ελληνικές λέξεις της αργκό, και ας μη τις καταλαβαίνουν, χωρίς γλωσσάρι, οι γάλλοι αναγνώστες. «Εspece de petit koutsavakides», δηλαδή παλιοκουτσαβάκι, διαβάζουμε κάπου. Με το κόμικ του Πρυντόμ οι επικούρειοι ρέμπελοι του ρεμπέτικου ξαναγίνονται δικοί μας. Νίκος Μπακουνάκης | Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009 υγ.Είναι μόλις το 2ο της σειράς 9ο Κύμα. Το πρώτο ήταν η Υπόθεση ΗΠΑ - Άλακ Σίνερ. Bedetheque
  2. batigoal

    ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ (ΤΟ ΚΑΚΟ ΒΟΤΑΝΙ)

    Η εκδοτικη Γνωση επανεκδιδει το αριστουργημα του David Prudhomme Ρεμπετικο (Το κακο Βοτανι). Μια εκδοση που πρωτοειδαμε στα Ελληνικα απο τις εκδοσεις της Ελευθεροτυπιας. Ενα υπεροχο νεο μιας και η αρχικη εκδοση εχει απο καιρο εξαντληθει! Η νεα εκδοση χρησιμοποιει αυτουσια την μεταφραση και την επιμελεια της αρχικης, ειναι σκληροδετη, σε μεσαιο ομως αυτη την φορα μεγεθος, αρα και σε προφανως πιο προσιτη τιμη! Προλογος απο τον συγγραφεα: στο τελος υπαρχει ενας εξισου ομορφος επιλογος αλλα γι' αυτον θα χρειαστει να αγορασετε το κομικ εξαλλου το αξιζει! Περιγραφη απο το σαϊτ της Πρωτοποριας: Ένα εξαιρετικό κόμικ για τους λάτρεις της 9ης τέχνης και τους εραστές του ρεμπέτικου τραγουδιού από τον David Prudhomme. Ο ίδιος γράφει στον πρόλογο πως χωρίς να είναι Έλληνας, μουσικός ή καπνιστής, το ρεμπέτικο, αυτό το σύμπαν με το αναρχικό πνεύμα, τον παρέσυρε από τότε που το ανακάλυψε. Στην αρχή τού κίνησε το ενδιαφέρον το περιβάλλον στο οποίο αναπτύχθηκε, μέσα στις κακόφημες γειτονιές στις φυλακές στους τεκέδες, στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Μετά σαγηνεύτηκε από τις μορφές του ρεμπέτικου, τους μουσικούς, τους ρεμπέτες, τους περιθωριακούς, αδέλφια στη δυστυχία και στην εξορία. Η θεματολογία του ρεμπέτικου, το οποίο γεννήθηκε τη δεκαετία του 1920, συγκρίνεται μ αυτή των πορτογαλικών φάντος, του αργεντίνικου ταγκό. Κάποιοι το ονομάζουν το ελληνικό μπλουζ. Σ αυτή τη μουσική διακρίνει μια βαθύτατη σχέση τns Ανατολής και τnς Δύσης. Βρίσκει τον πόνο της ξενιτιάς, τη γοητεία των λιμανιών, τις τσάρκες των ξενύχτηδων, τους χαμένους τους έρωτες. Την ήττα και το χιούμορ. Όταν γεννήθηκε το ρεμπέτικο, το κοινό και οι μουσικοί ήταν αδέλφια. Οι παρίες, τα κατακάθια της κοινωνίας που τραγουδούσαν μ εκείνη τη βραχνή φωνή, ενοχλούσαν.. Το 1936, ο δικτάτορας Μεταξάς κατέλαβε την εξουσία στην Αθήνα και αποφάσισε ότι αυτοί οι περιθωριακοί και τα τραγούδια τους έπρεπε να συμμορφωθούν. Γράφει μια φανταστική ιστορία δανειζόμενος τα χαρακτηριστικά, ακόμη και τα ονόματα, από τους πραγματικούς ρεμπέτες. Περιγράφει μια ρεμπέτικη μέρα και νύχτα του 1936 υπό τη σκιά της δικτατορίας του Μεταξά αρκετά κοντά στα πραγματικά γεγονότα. Εμφανίζεται ο Μάρκος Βαμβακάρης ο πατριάρχης του ρεμπέτικου με την ξακουστή κομπανία, που ονομαζόταν "η Τετράς του Πειραιά", ο Μπάτης και ο Ανέστος Δελιάς (ή αλλιώς Αρτέμης). και ενα κειμενο του Γιάννη Καλαϊτζή απο την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 9 Ιανουαρίου 2011: Εάν πιστέψουμε την οινολογική χημεία, το κρασί, το κρασάκι μας δεν είναι τίποτ' άλλο παρά υδροαλκοολικό διάλυμα φλαβονικών ενώσεων. Με την ίδια μέθοδο διατύπωσης ορισμών (καταπίνοντας το σκοτεινό και άγνωστο εις υγείαν του ορθού), σύμφωνα με την χημεία της αισθητικής, τα κόμικς -τα μικυμάου, τα καραγκιοζάκια- είναι ολοκληρωμένα ντεκουπάζ. Ντεκουπάζ, δηλαδή εικόνες και φράσεις κατά συρροήν, είναι ένας τρόπος σημειώσεων, χρήσιμος για να καταγράψουμε μια διαδρομή, για να παίξουμε το κυνήγι του χαμένου θησαυρού, να συνθέσουμε μια χορογραφία ή να ορίσουμε τις θέσεις των ηθοποιών και τις κινήσεις του φακού για το γύρισμα ενός φιλμ. Στην τελευταία περίπτωση, το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα θα κριθεί μετά το μοντάζ. Οσον αφορά τα κόμικς, όμως, το έργο ολοκληρώνεται στο ντεκουπάζ. Οι δημιουργοί του είδους ανέδειξαν σε τέχνη ένα σύστημα σημειώσεων. Αυτό ακριβώς συνέβη με την γραφή δύο χιλιάδες χρόνια πριν. Χρησίμευε (η γραφή) για την απομνημόνευση εσόδων-εξόδων και οι ποιητές την έκαναν τέχνη. Τα κόμικς, ακόμα και όταν δεν περιέχουν ίχνος λόγου, τα λέμε αφηγηματικά, αφού εξελίσσονται μέσα στον χρόνο, όπως ένα ποίημα ή ένα τραγούδι. Τρεις ή τέσσερις εικόνες στη σειρά και έχουμε ένα μουσικό μοτίβο. Ενα καρέ διαφορετικού μεγέθους ή σχήματος δίνει έναν τόνο οξύτερο, πλαδαρό, σύντομο ή διαρκείας. Στην σελίδα 81 στο «Ρεμπέτικο» του Προυντόμ, τα πλαίσια, τα κάντρα των εικόνων διευρύνονται, οι φιγούρες σχεδόν εξαφανίζονται, για να πέσουν σε μπλε-νουάρ φόντο τα τραγούδια του Μάρκου, του Μπάτη, του Παπαϊωάννου. 40 σελίδες νωρίτερα, σε τόπους εσωτερικούς, το «Αϊντε σαν πεθάνω τι θα πούνε» ακούγεται με τον παλμό της κινούμενης φράσης που, περνώντας από καρέ σε καρέ, ξετυλίγει την πλοκή. Το ντεκουπάζ του Γάλλου, λιτό, αυστηρό, χρησιμοποιεί τετράγωνα κάντρα για συμβάντα που ρέουν με το χρονόμετρο και κρατάει τα μεγάλα πλάγια παραλληλόγραμμα για τις σκηνές των εντάσεων. Δύσκαμπτη αφήγηση για ένα μουσικό θέμα, αλλά αρμονική με τον σκληρό, αφόρητο κόσμο που περιγράφει. Πάλκο ακλόνητο για να μπει αυτός ο θορυβώδης συγκρουσιακός θίασος μασκοφόρων και μαστουρωμένων που μετεωρίζεται στο αποκαλυπτικό γκροτέσκο του Μαξ Ερνστ και γλιστράει στους «Απάχηδες των Αθηνών». Ο Τσιφόρος απουσιάζει, αφού τα αστεία «Παιδιά της πιάτσας» δεν είναι ρεμπέτες. Εξαιρετική η επιλογή και η εφαρμογή μιας ικανής και αναγκαίας χρωματικής κλίμακας. Ενα φάσμα που περιλαμβάνει την ώχρα, το χροντροκόκκινο, την σέπια και το μαύρο. Οι διχασμένοι ανάμεσα στην ελληνικότητα και τον υπολογιστή ας προσέξουν τα γαλάζια που προτείνει η Μάικροσοφτ. Λίγη σχέση έχουν με το μπλε ουλτραμαρίνα, το λουλακί του χρωματοπωλείου μας. Αλλά όσο συναρπαστικές είναι οι ανθρώπινες φιγούρες του «Ρεμπέτικου» τόσο αδιάφορους μας αφήνει το περιβάλλον όπου κινούνται. Η παραγκούπολη δεν αποδίδεται με μειωμένες προσπάθειες. Ο κ. Προυντόμ βαριέται ή είναι ανίκανος να σχεδιάσει τον χώρο, όπως και ο μέγας Ούγκο Πραττ που η τεμπελιά τοποθετούσε τις ιστορίες του στην Σαχάρα, στην Σιβηρία ή στους 5 ωκεανούς, μακριά από τείχους και ταβάνια. Δεν μας συγκινεί επίσης ο κεντρικός αφηγηματικός ιστός του βιβλίου, αφού οι χαρακτήρες του είναι άπλαστοι και άνευροι. Αδύνατον να μεταφέρουν το επικίνδυνο φορτίο των ιστορικών προσώπων που παριστάνουν. Εάν τα λάθη εις βάρος της πραγματικότητας ήσαν περισσότερα, επιλεγμένα και οργανωμένα, θα πολλαπλασίαζαν την απόλαυση του αναγνώστη. Αυτοί που αναζητούν το Τολέδο ψάχνουν στον χάρτη και όχι στο ομώνυμο αριστούργημα του Γκρέκο. Θα αρκεστούμε σ' αυτά, αφού σημειώσουμε ότι η δημιουργία και η έκδοση ενός κόμικς 100 σελίδων είναι επίτευγμα (εμείς το χαρήκαμε) και ότι η προσπάθεια του Νταβίντ Προυντόμ, που είχε την υποστήριξη του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου της Γαλλίας, απέσπασε τρία μεγάλα διεθνή βραβεία. Η ελληνική έκδοση «Ρεμπέτικο (Το κακό βοτάνι)» οφείλεται στην «Ελευθεροτυπία», στις φροντίδες του Θανάση Πέτρου και του Αγγελου Μαστοράκη. Ο δεύτερος έχει εξελιχθεί σε έναν πεπειραμένο επιμελητή εκδόσεων και ο πρώτος υπήρξε ο κατάλληλος άνθρωπος για το άλμπουμ, αφού αυτός ο εξαιρετικός τεχνίτης των κόμικς, ο Θανάσης, παίζει μπουζούκι και το χαίρεται. ΥΓ.: Είχαμε συντάξει το παρόν όταν πληροφορηθήκαμε ότι ο πρωθυπουργός μας κ. Γ. Παπανδρέου χόρεψε με μεγάλη επιτυχία το «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» του Μάρκου, το «Οι αντιεξουσιαστές στην εξουσία» του Μπάτη και την «Προστασία του πολίτη» του Δελιά. Και του χρόνου. Προτινεται στους παντες, δεν ειναι μονο ενα πολυ καλο κομικ αλλα ενα αναγνωσμα για την συγχρονη πολιτιστικη μας κληρονομια, που καλο ειναι να γνωριζουμε
  3. ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ 14η Έκθεση Επιτραπέζιων Παιχνιδιών & Comics 27 - 29 Νοεμβρίου 2015 Ακόμα είναι νωρίς και δεν έχει ανακοινωθεί πλήρες πρόγραμμα, όμως δόθηκαν οι πρώτες πληροφορίες σχετικά με την εκδήλωση, η οποία θα λάβει χώρα για ακόμα μία φορά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης από 27 έως και 29 Νοεμβρίου. Τα εγκαίνια θα γίνουν στις 26 Νοεμβρίου. Σύμφωνα λοιπόν με την σελίδα Comic 'N' Play στο Facebook, γνωρίζουμε μέχρι στιγμής τα εξής: Προηγούμενη εκδήλωση
  4. Ένα τετρασέλιδο άρθρο για το Ρεμπέτικο, από τη Χριστίνα Μπάτρα... Τέσσερις μάγκες στον Περαία.cbr Αφιερωμένο στον DJO.
×
×
  • Δημιουργία νέου...

Σημαντικές πληροφορίες

Χρησιμοποιώντας αυτή τη σελίδα, αποδέχεστε τις Όρους χρήσης μας.