Search the Community

Στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 1916 προσήλθαν στις κάλπες 18,5 εκατομμύρια ψηφοφόροι. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο αριθμός αυξήθηκε εντυπωσιακά και έφτασε τα 26,8 εκατομμύρια. Η τεράστια αυτή αύξηση οφειλόταν στη συμμετοχή των γυναικών για πρώτη φορά σε εκλογική διαδικασία πανεθνικού επιπέδου. Εννοείται πως η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών που έλαβαν μέρος στις εκλογές ήταν λευκές, καθώς για τις αφροαμερικανίδες εξακολουθούσαν να υφίστανται ακόμα σοβαρά εμπόδια τα οποία ξεπεράστηκαν δεκαετίες αργότερα. Αλλά είχε γίνει τουλάχιστον ένα πρώτο βήμα που ήταν και η δικαίωση των πολυετών αγώνων του γυναικείου κινήματος, το οποίο ειδικά στις ΗΠΑ εκφράστηκε μαχητικά κατά τη δεκαετία του 1910 από τις Σουφραζέτες. Πορείες, διαμαρτυρίες, πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, άρθρα στον Tύπο και αφίσες ήταν τα βασικά εργαλεία για τις Σουφραζέτες στον αγώνα τους μέχρι την ψήφιση της 19ης Τροποποίησης του Συντάγματος το 1920. Στον αγώνα όμως βοήθησαν και άνδρες, ο καθένας με τον τρόπο του και με τα δικά του όπλα. Ένας από αυτούς ήταν και ο μεγαλοφυής Winsor McCay, ο διάσημος δημιουργός του Little Nemo in Slumberland και άλλων δημοφιλών σειρών κόμικς, αλλά και μαχητικός γελοιογράφος που δεν δίσταζε να πει με θάρρος τη γνώμη του για όλα τα φλέγοντα πολιτικά ζητήματα της εποχής. Σε ένα κόμικς του από το 1912 δεν διστάζει να χρίσει πρωταγωνίστρια τη Lady Liberty, η οποία κατεβαίνει από το βάθρο της και μονολογεί: «Αρκετά έμεινα ακίνητη αντιπροσωπεύοντας μια δημοκρατία που δεν υπάρχει. Είμαι γυναίκα και αν δεν ήμουν φτιαγμένη από μπρούτζο θα είχα δράσει πολύ νωρίτερα». Κατευθύνεται σε ένα κατάστημα επιγραφών και ζητά από τον επιγραφοποιό να της φτιάξει μια ταμπέλα 80 χ 120 μέτρων. Την παίρνει και επιστρέφει ικανοποιημένη στη θέση της. Για να αντικρίσει ο αναγνώστης το μήνυμά της που δεν είναι άλλο από το «Ψήφος στις Γυναίκες». Η ίδια, ανακουφισμένη αλλά και αγέρωχη, σηκώνει ψηλά την ταμπέλα και λέει: «Τώρα είναι πολύ καλύτερα. Μπορώ να πετύχω περισσότερα με αυτήν παρά με έναν παλιό πυρσό». Στο τελευταίο καρέ όμως, προκύπτει πως όλα αυτά δεν ήταν παρά το όνειρο του κοιμισμένου επιγραφοποιού. Έστω κι έτσι, ήταν ένα όμορφο κι αισιόδοξο όνειρο. Και το σχετικό link...