Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο σκιτσογράφος Patrick McDonnell αποφάσισε, τελικά, να κάνει το σωστό και να ακούσει μια ολόκληρη κοινωνία που φωνάζει για τις αλυσίδες των σκυλιών και την εγκατάλειψή τους από τους κηδεμόνες τους. Οι αναγνώστες των κόμικς Mutts παρατήρησαν πως κάτι άλλαξε αυτή την εβδομάδα, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του. Πράγματι. Ο σκιτσογράφος των κόμικ, Patrick McDonnell, αποφάσισε να αφήσει ελεύθερο τον χαρακτήρα του Guard Dog, έναν σκύλο που έχει γίνει εδώ και δεκαετίες σύμβολο της σκληρότητας που υφίστανται οι σκύλοι με τις αλυσίδες τους. «Νομίζω ότι απλά κατάλαβα ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό για πάντα και ότι πρέπει να συμβεί», δήλωσε ο McDonnell στο Associated Press πριν από τη δημοσίευση του τεύχους της Πέμπτης, που δείχνει τον ιδιοκτήτη του, Earl, να γονατίζει δίπλα στον σκύλο και να ανακοινώνει: «Πρέπει να αφαιρέσουμε αυτή την αλυσίδα». «Είχα μια αόριστη ιδέα για το ποια θα ήταν η ιστορία, αλλά τελικά πήρα λίγο χρόνο και ήμουν ευχαριστημένος με αυτό που σκέφτηκα. Έτσι είπα, «Τώρα είναι η ώρα να το κάνω». Στην προετοιμασία για την απελευθέρωση του Guard Dog, ο McDonnell σχεδίασε μια ιστορία επτά εβδομάδων στην οποία ο ιδιοκτήτης του Guard Dog μετακομίζει, αφήνοντας τον σκύλο εντελώς μόνο του και τότε τα άλλα ζώα μαζί με τα παιδιά συσπειρώνονται για να τον σώσουν. Το Mutts έκανε πρεμιέρα το 1995 με δύο ήρωες, τον μικρόσωμο σκύλο Earl και τον Mooch. Υπάρχουν επίσης ο Γούλφι, ο Σιντ το ψάρι, ο Κράμπι, ο Σούρπους και ο Μπούτσι, ο πάντα άγρυπνος ιδιοκτήτης του Fatty Snax Deli. Ο Guard Dog προστέθηκε περίπου ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία, καθώς ο McDonnell εξερεύνησε την ιδέα να έχει έναν ανταγωνιστή για τους ήρωές του. «Άρχισα να σχεδιάζω στα τετράδια μου ένα σκληρό σκυλί. Ζωγράφισα έναν μεγάλο τραχύ σκύλο και του έβαλα ένα κολάρο με καρφιά. Και στη συνέχεια ζωγράφισα μια αλυσίδα. Και όταν το έκανα αυτό, άλλαξαν τα πάντα. Συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν ένας κακοποιός. Ήταν ένας τραγικός χαρακτήρας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο σκιτσογράφος. Για χρόνια ο Guard Dog καθόταν στο γρασίδι ενός γκαζόν της γειτονιάς ή ούρλιαζε στο φεγγάρι, μόνος του. Σε ένα τεύχος μάλιστα, κρατάει ένα κομμάτι χαρτί που γράφει «To Do List του Guard Dog» με ένα μόνο στοιχείο: «Να υπενθυμίσω στους ανθρώπους την απανθρωπιά του ανθρώπου». Συχνά τον επισκεπτόταν ένα κορίτσι της γειτονιά της, η Doozy, φέρνοντας κάτι για να του φτιάξει τη μέρα: μια ομπρέλα, λιχουδιές, μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα και μια υπενθύμιση ότι δεν είναι μόνος. Οι θαυμαστές του Guard Dog παρακαλούσαν τακτικά τον McDonnell να τον απελευθερώσει, αλλά ο καλλιτέχνης πιέστηκε επίσης από ομάδες προστασίας των ζώων να κρατήσει τον σκύλο αλυσοδεμένο ως έναν τρόπο να αυξήσει τα φώτα της δημοσιότητας στο θέμα. «Πάντα ένιωθα ότι, 'Χριστέ μου, αν ενέπνευσα έστω και μία οικογένεια να φέρει το σκύλο στο σπίτι, αυτό άξιζε τον κόπο. Ξέρω ότι ήταν δύσκολο για τους αναγνώστες και ήταν δύσκολο για τον Guard Dog», είχε δηλώσει. «Ξέρετε, όποτε τον ζωγράφιζα στα τετράδια μου ή αν έκανα μια ομιλία, πάντα ζωγράφιζα τον Guard Dog ελεύθερο. Έτσι, ένα μέρος μου ένιωθε ότι ήταν ένας ηθοποιός που έπαιζε έναν ρόλο», κατέληξε. Από το 2022, 23 πολιτείες μαζί και η Περιφέρεια της Κολούμπια, έχουν θεσπίσει νόμους για το δέσιμο ή την αλυσίδα των σκύλων, με διαφοροποιήσεις ως προς τη διάρκεια του χρόνου, τον καιρό και το είδος του περιλαίμιου που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, σύμφωνα με μελέτη του Michigan State University College of Law. Επιπλέον, πολλές πόλεις και κομητείες έχουν εφαρμόσει τους δικούς τους νόμους που περιορίζουν ή ρυθμίζουν το δέσιμο και την αλυσίδα. Στις σελίδες του Mutts διατίθενται πηγές σχετικά με την υιοθεσία, τις ομάδες προστασίας των ζώων και τον τρόπο προώθησης της νομοθεσίας κατά της αλυσίδας. Ο McDonnell ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Humane Society of the United States για 18 χρόνια και σήμερα είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του The Fund for Animals. «Ανυπομονώ να ζωγραφίσω ένα ευτυχισμένο σκυλί. Έχει ακόμα αυτή τη μεγάλη καρδιά σκύλου – αγαπάει τη ζωή και αγαπάει τους χαρακτήρες που τον επισκέπτονται. Θα είναι ωραίο να τον δούμε στο 'Mutts' χωρίς την αλυσίδα του», κατέληξε. Και το σχετικό link...

Κόμικς για τα δικαιώματα των ζώων Σήμερα γιορτάζεται η Παγκόσμια Μέρα των Ζώων. Οχι μόνο των ζώων συντροφιάς αλλά όλων των ζώων. Στα κόμικς, τα ζώα κρατούν πρωταγωνιστικούς ρόλους εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Ορισμένοι δημιουργοί, για να ανταποδώσουν αυτή την αφοσίωση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, υπερασπίζονται μαχητικά τα δικαιώματα των δίποδων και. Αντίσταση στη βαρβαρότητα! Στο «Pride of Baghdad» τα φυλακισμένα ζώα ενός ζωολογικού κήπου στο Ιράκ «ελευθερώνονται» ( ; ) μετά τους βομβαρδισμούς Ντόναλντ Ντακ, Σκρουτζ, Μίκυ Μάους, Γκούφι, Σνούπι, Μπαγκς Μπάνι, Ρότζερ Ράμπιτ… Αμέτρητα ζώα έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα πρωταγωνιστικούς ρόλους στον κόσμο των κόμικς. Στη συντριπτική τους πλειονότητα, όμως, είναι ζώα με ανθρώπινες συμπεριφορές, ζώα που μιλάνε, που περπατούν με τα δυο τους πόδια, που σκέφτονται δυνατά, που πράττουν σαν άνθρωποι, που εκδικούνται, που βιαιοπραγούν, που έχουν αδυναμίες και συμφέροντα, που μεταγράφουν τον κόσμο των ανθρώπων σε πιο φιλικό προς τον αναγνώστη περιτύλιγμα για να περιγράψουν την ανθρώπινη κατάσταση με αλληγορίες, μεταφορές, μετωνυμίες και παρομοιώσεις. Υπάρχουν όμως και τα «άλλα» ζώα, τα πραγματικά. Που υποφέρουν, φυλακίζονται, δολοφονούνται, πωλούνται, εκτίθενται, γίνονται πειραματόζωα. Γι’ αυτά τα ζώα που δεν ζουν ανάμεσά μας αλλά σε συνθήκες σκλαβιάς και αιχμαλωσίας, που τα φοράμε σαν αξεσουάρ, που καταλήγουν τεμαχισμένα στο τραπέζι μας και πολτοποιημένα στα καλλυντικά μας, ποιος θα μιλήσει; Πολλοί καλλιτέχνες των κόμικς ανέλαβαν να υπερασπιστούν αυτά τα ζώα, τα αληθινά, τα σάρκινα. Φανατικός υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων, ενεργός ακτιβιστής και ευαίσθητος καλλιτέχνης, ο Patrick McDonnell εδώ και χρόνια δημιουργεί τη χιουμοριστική σειρά Mutts, με πρωταγωνιστές τον σκύλο Earl και τη γάτα Mooch, δυο συμπαθέστατα οικόσιτα ζώα που βιώνουν μοναδικά την υπέροχη φιλία τους και τη συμβίωση με τους ανθρώπους που τα φροντίζουν. Στα στριπ του, ωστόσο, ο McDonnell συχνά παρεμβάλλει και μια παρένθετη σειρά με τίτλο Shelter Stories (Ιστορίες από το Καταφύγιο), όπου πρωταγωνιστές είναι ζώα υπό αιχμαλωσία και υπό αναμονή για υιοθεσία. Στις ιστορίες αυτές παρουσιάζει τη θλιβερή ζωή των άστεγων τετράποδων που περιμένουν το «θαύμα» για να μην οδηγηθούν στην ευθανασία ή περάσουν όλη τη ζωή τους πίσω από τα κάγκελα. Σε άλλα από τα κόμικς του, ο McDonnell καυτηριάζει επίσης την τακτική ιδιοκτητών ζώων να τα έχουν μονίμως φυλακισμένα ή δεμένα με κοντά λουριά, εκτεθειμένα και νηστικά σε καύσωνα, κρύο και βροχή, ασχολείται με τα ζώα υπό εξαφάνιση, με τα βασανιστήρια ζώων, με τα άγρια ζώα που κινδυνεύουν, με όλα τα ζώα που υποφέρουν από την ανθρώπινη ξιπασιά. Ακόμα πιο ριζοσπαστική στην κριτική της απέναντι στη συμπεριφορά του ανθρώπου προς τα ζώα είναι η Sue Coe, μια από τις συνεργάτιδες της δραστήριας καλλιτεχνικής ομάδας του περιοδικού World War 3. Η Βρετανίδα δημιουργός κόμικς, ζωγράφος και εικονογράφος έχει αφιερώσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της στον αγώνα υπέρ των ζώων, με τις δημόσιες δηλώσεις της, τις εκθέσεις που πραγματοποιεί και τα έργα της. Στα άλμπουμ της (Dead Μeat, Sheep of Fools, Pit’s Letter, Cruel κ.ά.) οι περιγραφές δίνονται με ποιητικό τρόπο συνδυασμένο με ωμότητα και σκληρότητα και οι εικόνες της αφηγούνται με εξπρεσιονιστικές πινελιές την ανθρώπινη αγριότητα και την κυνική βαρβαρότητα απέναντι στα ζώα. Οι σκηνές από σφαγεία, από βιομηχανίες τροφίμων, από εκτροφεία ζώων είναι αδύνατο να αφήσουν ασυγκίνητο τον θεατή τους, ωθώντας την Ingrid Newkirk, πρόεδρο της PETA (People for the Ethical Treatment of Animals), να δηλώσει για το έργο της Sue Coe: «Εκρηξη στο μυαλό. Τολμηρό, αληθινό, υπνωτιστικό, βασανιστικό. Η πιο ενδελεχής εξέταση της τέχνης πάνω στο τι κάνει το ανθρώπινο είδος στα υπόλοιπα ζώα. Διαβάστε το και θρηνήστε αλλά, πιο σημαντικό, διαβάστε το και κάντε κάτι για να βάλετε ένα τέλος σ’ αυτό το όνειδος». Τα «βραχύβια» Πειραματόζωα του Αρκά ήταν η πιο σκληρή σάτιρα του κορυφαίου καλλιτέχνη με αντικείμενο τα ιατρικά εγκλήματα ενάντια στα ζώα Ακόμα και σε πιο δημοφιλή κόμικς έχουν θιχτεί, και μάλιστα επί μακρόν, θέματα που σχετίζονται με τα δικαιώματα και την ανελευθερία των ζώων. Οι Brian Vaughan – Niko Henrichon, στο σπαρακτικό Pride of Baghdad, ορμώμενοι από ένα πραγματικό περιστατικό (την «απόδραση» τεσσάρων λιονταριών από έναν ζωολογικό κήπο της Βαγδάτης κατά τη διάρκεια των αμερικανικών βομβαρδισμών το 2003), αφηγούνται την περιπέτεια ζώων που μένουν «ελεύθερα» όταν γκρεμίζεται η φυλακή τους. Στο Swamp Thing, που δημιουργήθηκε από τους Len Wein – Bernie Wrightson και απογειώθηκε από τους Alan Moore, Grant Morrison και Mark Millar μεταγενέστερα, το πλάσμα του βάλτου υπήρξε πάντα ένας σύμμαχος των ζώων και προστάτης της φύσης γενικότερα. O Morrison, σε συνεργασία με τον Frank Quitely, βρήκε την αφορμή να μιλήσει για τη βαρβαρότητα εναντίον των ιατρικών πειραμάτων σε ζώα με το συγκλονιστικό We 3, με πρωταγωνιστές έναν σκύλο, μια γάτα και ένα κουνέλι, πειραματόζωα του αμερικανικού στρατού που μετατρέπονται σε φονικές μηχανές. Ενθερμος υποστηρικτής των ζώων, αγωνιστής για τα δικαιώματά τους και υπέρμαχος της χορτοφαγίας ήταν και ένας από τους πιο πρωτότυπους χαρακτήρες των κόμικς, ο Animal Man, ιδιαίτερα κατά την περίοδο που τον ανέλαβε ο Grant Morrison. Ο Animal Man, κατ' επέκταση και ο Morrison, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ακόμα και ομάδες οικοτρομοκρατών ενάντια στην καταπίεση και την κακομεταχείριση των ζώων! Το έργο μιας ομάδας ακτιβιστών αφηγείται και η μίνι σειρά Liberator των Matt Miner – Javier Aranda. Οι πρωταγωνιστές φορούν το βράδυ τις μάσκες τους και απελευθερώνουν κακοποιημένα ζώα, εισβάλλουν σε σφαγεία και σε ιατρικά εργαστήρια και γλιτώνουν τα ζώα από τα βασανιστήρια, τιμωρώντας αυστηρά τους δράστες των εγκλημάτων. Την ίδια τιμωρία θα έπρεπε να έχουν και οι απρόσωποι και ανώνυμοι υπεύθυνοι του εργαστηρίου στο οποίο ζουν τα Πειραματόζωα του Αρκά. Ο κορυφαίος Ελληνας δημιουργός παρουσιάζει το πιο μακάβριο έργο της καριέρας του, ποτισμένο από πικρό, μαύρο χιούμορ με πρωταγωνιστές ποντίκια, πιθήκους και άλλα αθώα αλλά ξεκοιλιασμένα, τεμαχισμένα, τυφλά, ταριχευμένα, κατακρεουργημένα, ναρκωμένα ζώα, που περιμένουν την επόμενη πειραματική ένεση, το επόμενο δοκιμαστικό φάρμακο, την επόμενη μεταμόσχευση. Αν και πρόκειται για μια από τις πλέον σημαντικές δουλειές του Αρκά, υπήρξε βραχύβια, πιθανώς και λόγω των αντιδράσεων των αναγνωστών που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τόση σκληρότητα και να έρθουν αντιμέτωποι με τις τύψεις τους. Μεγάλη επιτυχία σημείωσε και το εικαστικά πρωτοποριακό και πολυβραβευμένο Duncan the Wonder Dog του Adam Hines, στο οποίο τα ζώα, νοήμονα και σκεπτόμενα, συμμαχούν και αντιδρούν απέναντι σε όσα έχουν υποστεί από τους ανθρώπους. Στις κότες και στην αποτρόπαιη συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντί τους (αλλά και στη δικαιολογημένη και βίαιη αντίδραση των πτηνών) εστιάζει το Elmer του Φιλιππινέζου Gerry Alanguilan, στο οποίο οι κότες έχουν αποκτήσει ανθρώπινη ευφυΐα και γλώσσα, αναλογίζονται με πόνο τη ζωή των προγόνων τους και διεκδικούν ίσα δικαιώματα ως μια νέα «ανθρώπινη» φυλή. Η λίστα με τα κόμικς που μάχονται για τα δικαιώματα των ζώων δεν σταματά εδώ καθώς όλο και περισσότεροι δημιουργοί τα τελευταία χρόνια, θορυβημένοι από την ανθρώπινη κτηνωδία, καταγγέλλουν με την τέχνη τους την ντροπιαστική κατάσταση της (σύντομης και οδυνηρής) ζωής των ζώων. Με την ανάγνωση αυτών των κόμικς και μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Απαιτείται δράση. EDIT: Κανονικά ο Γ.Κ. γράφει το καρε-καρε, αλλά το όνομα του δεν αναγράφεται στην ηλεκτρονική έκδοση. Μπορεί κάποιος με την έντυπη να το επιβεβαιώσει;