Αναζήτηση στην Κοινότητα

3 Απριλίου 1973 Ο Martin Cooper κάνει το πρώτο τηλεφώνημα από κινητό στην ιστορία. Μηχανικός της Motorola τότε, ο άνθρωπος που σήμερα αποκαλείται και «πατέρας» του κινητού τηλεφώνου, στάθηκε στην Sixth Avenue της Νέας Υόρκης και τηλεφώνησε στον μεγάλο του ανταγωνιστή, τον Joel S. Engel, στο Bell Labs της AT & T. Ο Cooper κρατούσε το πρωτότυπο της συσκευής που θα ονομαζόταν Motorola DynaTAC 8000x και θα ήταν το πρώτο κινητό τηλέφωνο που μπορούσε κάποιος να αγοράσει στα καταστήματα. Ίσως θα έπρεπε να έχει σκεφτεί καλύτερα τα λόγια του για αυτή την ιστορική στιγμή. Άλλωστε το όνομά του θα έμενε στην ιστορία, όπως έμειναν και τα λόγια που είπαν άλλοι πριν από αυτόν σε ανάλογες περιστάσεις. Το πρώτο τηλεγράφημα για παράδειγμα, έλεγε «Τι έκανε ο Θεός» («What hath God wrought») και το πρώτο τηλεφώνημα «Κύριε Watson, ελάτε εδώ, θέλω να σας δω». Ακόμα και το πρώτο μήνυμα σε κινητό έγραφε «Καλά Χριστούγεννα». Όμως ο Cooper πιστεύει ότι σε εκείνο το πρώτο τηλεφώνημα με κινητό είπε κάτι σαν αυτό: «Σου τηλεφωνώ απλά για να δω αν ο ήχος φτάνει καλά σε εσένα». «Υπήρξε σιωπή στην άλλη άκρη της γραμμής», έλεγε ο Cooper στο Bloomberg το 2015. «Μέχρι αυτή την ημέρα, ο Joel δεν θυμάται εκείνο το τηλεφώνημα και δεν είμαι σίγουρος ότι τον κατηγορώ για αυτό», είχε αστειευτεί τότε. Γεννημένος στο Σικάγο, ο Martin Cooper ήταν γιος Εβραίων μεταναστών από την Ουκρανία. Αφότου υπηρέτησε στα υποβρύχια του αμερικανικού ναυτικού στον πόλεμο της Κορέας, έπιασε δουλειά στη Motorola την εποχή που η εταιρεία γινόταν ηγετική δύναμη στα τρανζίστορ, τα μικροσκοπικά μηχανήματα που ελέγχουν τα ηλεκτρικά σήματα και είναι αναγκαία για κάθε ηλεκτρική συσκευή. Ο Dick Tracy και το πρώτο smartwatch Ο Cooper είχε δουλέψει για χρόνια πάνω στην τεχνολογία των ασυρμάτων, όταν ένα κόμικ του έδωσε μία μεγάλη ιδέα. O Dick Tracy ήταν ο κεντρικός ήρωας ενός καθημερινού κόμικ που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 14 Οκτωβρίου του 1931 στην The Detroit Mirror. Γρήγορα έγινε πολύ δημοφιλής, με αποτέλεσμα να εμφανιστεί σε εφημερίδες ανά τις ΗΠΑ. Ο Tracy ήταν ένας σκληροτράχηλος ντετέκτιβ ο οποίος πολεμούσε τους χειρότερους και πιο επικίνδυνους εγκληματίες. Από το 1946 μάλιστα, φαινόταν να φορά στο χέρι του ένα φουτουριστικό γκάτζετ, το Wrist Radio. Πρακτικά, ήταν ένα ρολόι μέσω του οποίου μπορούσε να επικοινωνεί με την αστυνομία. Και ο Cooper αναρωτήθηκε εάν μπορούσε να κάνει κάτι παρόμοιο με το τηλέφωνο: Θα έπρεπε να φτιάξει ένα τηλέφωνο ασύρματο, με μικρό μέγεθος, το οποίο ο χρήστης θα μπορούσε να κουβαλά παντού μαζί του. Με την ομάδα του στη Motorola παρουσίασαν το πρώτο κινητό τηλέφωνο το 1973. Ήταν βέβαια μία ογκώδης συσκευή σε σχήμα μπότας, τόσο βαριά ώστε έμεινε γνωστή ως «το τούβλο». Με εκείνο το πρώτο τηλέφωνο, ο χρήστης μπορούσε να μιλά για 35 λεπτά πριν να πρέπει να το φορτίσει ξανά για 10 ώρες. Η Motorola χρειάστηκε 10 χρόνια για να ξεπεράσει διάφορα τεχνικά και γραφειοκρατικά εμπόδια, έτσι άρχισε να πουλά το πρώτο της κινητό τηλέφωνο το 1983. Ήταν ένα πιο λεπτό μοντέλο, που τότε κόστιζε από 3.500 έως 4.000 δολάρια. Σήμερα, ο Cooper προβλέπει ότι η επόμενη γενιά θα έχει τηλέφωνα ενσωματωμένα κάτω από το δέρμα των αυτιών της. Οι συσκευές αυτές δεν θα χρειάζονται φόρτιση, γιατί «το σώμα μας είναι ο τέλειος φορτιστής», όπως έχει πει στο CNBC. «Όταν τρώμε, το σώμα μας δημιουργεί ενέργεια, σωστά;», θύμισε, προβλέποντας ότι αυτές οι μικροσκοπικές ενσωματωμένες συσκευές θα καταναλώνουν ελάχιστη ενέργεια για να λειτουργήσουν. Σημειώνεται άλλωστε, ότι μια σειρά από startups, όπως η Neuralink του Elon Musk, αναπτύσσουν αυτή τη στιγμή τεχνολογίες που στοχεύουν να συνδέσουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο με τους υπολογιστές. Σήμερα, ο βετεράνος μηχανικός λέει ότι τα smartphones έχουν γίνει υπερβολικά περίπλοκα, καθώς έχουν πάρα πολλές εφαρμογές αλλά και σχήμα που δεν ταιριάζει στις καμπύλες του ανθρώπινου προσώπου. «Κάθε φορά που κάνω ένα τηλεφώνημα και δεν έχω ασύρματο ακουστικό, πρέπει να βάλω αυτό το ίσιο υλικό πάνω στο στρογγυλό κεφάλι μου και να κρατάω το χέρι μου σε μία άβολη θέση», εξήγησε. Και την ίδια στιγμή, παραδέχεται πως ποτέ του δεν φαντάστηκε ότι τα κινητά θα γίνονταν φορητοί υπολογιστές, όπως είναι σήμερα. «Πριν από 50 χρόνια ήταν μια πραγματικά πρωτόγονη εποχή. Δεν υπήρχε ίντερνετ, δεν υπήρχαν μεγάλης κλίμακας ενοποιημένα δίκτυα, δεν υπήρχαν ψηφιακές κάμερες», είπε ο Cooper. Και ομολόγησε πως η ιδέα ότι τα κινητά θα γίνονταν μια μέρα μια φωτογραφική μηχανή και μία εγκυκλοπαίδεια δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό. «Γνωρίζαμε ότι η σύνδεση είναι σημαντική. Και λέγαμε ένα αστείο: Ότι μια μέρα, τη στιγμή που γεννιέσαι θα παίρνεις έναν αριθμό τηλεφώνου. Και εάν δεν απαντούσες το τηλέφωνο, θα ήσουν νεκρός. Επομένως, γνωρίζαμε ότι μια μέρα όλοι θα είχαν ένα κινητό τηλέφωνο. Και αυτό έχει σχεδόν συμβεί», είπε. Αυτή τη στιγμή, οι συνδρομές κινητής τηλεφωνίας στον κόσμο είναι περισσότερες από τον πληθυσμό της γης, ενώ πάνω από 8 στους 10 ανθρώπους έχουν δικά τους κινητά τηλέφωνα. «Το τηλέφωνο γίνεται μια προέκταση του ανθρώπου», σύμφωνα με τον Cooper. Και το σχετικό link...

Κλέφτες κι αστυνόμοι της κρίσης Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Ως τα τέλη του 1929 οι αστυνομικοί στα κόμικς ήταν ή ανύπαρκτοι ή απλώς κομπάρσοι. Ξαφνικά το οικονομικό κραχ μετά τη Μαύρη Τρίτη και οι συνέπειές του στην αμερικανική κοινωνία (ραγδαία μείωση της παραγωγής, υψηλά ποσοστά ανεργίας, εκατομμύρια άστεγοι κ.λπ.) οδήγησαν τα κόμικς σε μια θαυμαστή ηρωική εποχή. Με πρωταγωνιστές ατέλειωτους αστυνομικούς και ντετέκτιβ Την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή την επέτειο της Μαύρης Τρίτης (29 Οκτωβρίου του 1929), περιγράψαμε τη θεαματική μεταστροφή της θεματογραφίας των αμερικανικών κόμικς και την επινόηση από δεκάδες δημιουργούς μιας νέας γενιάς χαρακτήρων με καινοφανή ηρωικά χαρακτηριστικά. Η κατάληξη αυτής της αλλαγής ήταν οι αμέτρητοι αστυνομικοί, κρατικοί πράκτορες και δαιμόνιοι ιδιωτικοί ντετέκτιβ που ανέλαβαν δράση ενάντια στο έγκλημα. Ηταν ένα φυσικό επακόλουθο σε μια κοινωνία που ώς τις αρχές της δεκαετίας του 1930 μπορούσε να υπερηφανεύεται για τα σχετικά χαμηλά ποσοστά της βαριάς εγκληματικότητας. Μία από τις χειρότερες συνέπειες, ωστόσο, της οικονομικής κρίσης ήταν το οργανωμένο έγκλημα. Η μαφία μέσω των «συνδικάτων» του εγκλήματος που προϋπήρχαν από την περίοδο της ποτοαπαγόρευσης, με τις εσωτερικές της συγκρούσεις και με την απόπειρα για έλεγχο ολόκληρης της οικονομικής δραστηριότητας γειτονιών, συνοικιών, πόλεων, ακόμα και ολόκληρων πολιτειών έγινε ένα κράτος εν κράτει. Παράλληλα αυξήθηκαν σημαντικά τα βίαια εγκλήματα, οι δολοφονίες, οι ληστείες, οι οικονομικές απάτες κ.λπ. Στην αποσβολωμένη αμερικανική κοινωνία που προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ και να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, ο ρόλος του αστυνομικού ως δημοσίου υπαλλήλου αναβαθμίστηκε απότομα. Οι ένστολοι εργαζόμενοι και οι μυστικοί πράκτορες μετατράπηκαν σε βασικούς φορείς εξάρθρωσης του εγκλήματος, διατήρησης της έννομης τάξης και προστασίας του πολίτη, ενώ οι αρμοδιότητές τους και τα πεδία δράσης τους διευρύνθηκαν. Μαζί με την αστυνομική λογοτεχνία, αυτοί οι νέοι ήρωες των μητροπόλεων κατέκτησαν και τα κόμικς. Διασημότερος εκπρόσωπος αυτής της πρώτης γενιάς πρωταγωνιστών των αστυνομικών κόμικς ήταν ο «Secret Agent X-9» σε σενάρια του Dashiell Hammett και σχέδια του Alex Raymond που ξεκίνησε τους ηρωισμούς του το 1934. Ο «X-9» ήταν ένας από τους πρώτους χαρακτήρες που δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωση των σύγχρονών του Χολιγουντιανών σταρ, με τετράγωνα πιγούνια, δυνατά μπράτσα, απαράμιλλο θάρρος και παροιμιώδη αυτοσυγκράτηση. Δίπλα του, τα κάθε είδους «παλιόμουτρα» ήταν χαμένα από χέρι, ενώ οι εντυπωσιακές ξανθές καλλονές «σφάζονταν στην ποδιά του», σε μια σειρά που έμεινε στην Ιστορία για τα εντυπωσιακά σχέδια του Raymond και τις ρεαλιστικές απεικονίσεις των προσώπων και των πόλεων της εποχής. Λίγο νωρίτερα (1931) είχε εμφανιστεί στα κόμικ-στριπ των εφημερίδων ο πιο διάσημος ντετέκτιβ της ιστορίας των κόμικς, ο «Dick Tracy» του Chester Gould. Οι περιπέτειες του Gould έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες δημοσίευσής τους λόγω της ξέφρενης δράσης και των πολύ βίαιων σκηνών που απεικόνιζαν. Πολυβόλα, περίστροφα, μαχαίρια, ξυλοδαρμοί, κυνηγητά με αυτοκίνητα βρίσκονταν σε ημερήσια διάταξη ενώ ο Dick Tracy με την ευφυΐα του και τους ευγενείς τρόπους του κατόρθωνε να σαγηνεύει κάθε γυναίκα που βρισκόταν στον δρόμο του. Στα πρότυπα του Dick Tracy, ένας πρώην βοηθός του Gould, ο δημιουργός κόμικς Dick Moores δημιούργησε τον «Jim Hardy» σε περιπέτειες απέναντι στη μαφία, ενώ ο Will Gould επινόησε τον ακόμα πιο βίαιο και δυνατό «Red Barry». Από τους Eddie Sullivan και Charlie Schmidt δημιουργήθηκε το 1934 η πρώτη σειρά κόμικς με ένστολους αστυνομικούς υπό τον τίτλο «Radio Patrol». O «Dan Dunn» του Norman Marsh, ο ντετέκτιβ με το παράξενο όνομα, τη μετέπειτα στερεοτυπική καμπαρντίνα και το καβουράκι εμφανίστηκε το 1933, ενώ λίγο αργότερα δημιουργήθηκε από τον Lyman Young και ο πρώτος αστυνομικός ρεπόρτερ και ερευνητής των κόμικς, ο «Curley Harper». Μέσα στην πανσπερμία των χαρακτήρων που καταπολεμούσαν το έγκλημα με τα όπλα περιλαμβάνονταν όμως και ορισμένοι που ξέφευγαν από την πεπατημένη, αλλά προορίζονταν για την προσέγγιση συγκεκριμένων τμημάτων του αναγνωστικού κοινού. Και ένα από αυτά ήταν οι Κινέζοι και γενικότερα οι αναγνώστες ασιατικής καταγωγής των μεγαλουπόλεων. Ο ντετέκτιβ «Charlie Chan» του Alfred Andriola απευθύνθηκε και σε αυτούς, εκτός φυσικά από τον γενικό πληθυσμό που συμπάθησε ιδιαίτερα έναν άνθρωπο του νόμου με ανατολίτικα χαρακτηριστικά. Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1930, οι εφημερίδες ολόκληρων των Ηνωμένων Πολιτειών κατακλύζονταν πια από ηρωικές μορφές κάθε είδους, χρώματος, καταγωγής, προέλευσης και ικανοτήτων, με πιο δημοφιλείς αυτές των εκπροσώπων του νόμου και της τάξης. Τα όπλα και οι βίαιες σκηνές, όχι χειρότερες αλλά όχι και καλύτερες από τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στον πραγματικό κόσμο εκεί έξω, έπειτα από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης είχαν πλέον μονιμοποιηθεί στα κόμικς ένθετα του ημερήσιου και περιοδικού Τύπου. Στην Ευρώπη, όμως, είχαν αρχίσει να ηχούν τα τύμπανα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ήρωες και ιδιαίτερα οι ένοπλοι αστυνομικοί ήταν ικανοί και αρκετοί για να επιβάλλουν τον νόμο στη γειτονιά τους. Μπορούσαν, όμως, να αναμετρηθούν με τους ναζί; Η απάντηση ήταν αρνητική. Με τις δυνάμεις του Αξονα δεν τα βάζεις μόνο με την εξυπνάδα σου και τις γροθιές σου. Και κάπου τότε, το 1938, γεννήθηκε ο απόλυτος και πρώτος υπερήρωας, ο εξωγήινος Σούπερμαν, για να ακολουθήσουν λίγο αργότερα ο Μπάτμαν, η Γουόντερ Γούμαν, ο Κάπτεν Αμέρικα κ.ά. Οι φανταστικοί ήρωες της δεκαετίας του 1930 άρχισαν να ξεπέφτουν και μαζί τους να ατονεί το ενδιαφέρον για περιπέτειες δράσης χωρίς μεταφυσικά και υπερηρωικά στοιχεία. Αποδεικνύοντας ότι αυτό το είδος κόμικς ήταν ένα σημείο των καιρών που η δημοφιλία του και η διάδοσή του ερμηνεύονται εν πολλοίς από την οικονομική κρίση και τα κοινωνικά προβλήματα των ΗΠΑ. Οταν εν όψει του πολέμου ακόμα κι αυτά τα προβλήματα φάνταζαν σαν παρωνυχίδες μπροστά στον κίνδυνο του ναζισμού, τα κόμικς είχαν για μία ακόμη φορά μια έτοιμη και επιτυχημένη απάντηση. Σε αυτά τα κόμικς του 1938 και του 1939 θα αναφερθούμε σε ένα από τα προσεχή μας τεύχη. Σημείωση: Στο αφιέρωμα των δύο τελευταίων τευχών μας χρησιμοποιήθηκαν εικόνες από την εξαιρετική μελέτη του Brian Walker, The Comics Before 1945, εκδόσεις Harry Abrams, 2004 Πηγή