Search the Community

Βρίσκονται σχεδόν σε κάθε γωνία της πόλης, προσφέρουν θαλπωρή και την εκτόνωση που είναι απαραίτητη στους ανθρώπους, για να αντιμετωπίσουν τα πολλά τους προβλήματα και υποχρεώσεις. Ο λόγος για τις καφετέριες, τα μέρη, όπου ο καθένας μπορεί ν΄ απολαύσει το καφεδάκι του, να αλληλεπιδράσει με τον διπλανό του ή ακόμα και να κάνει την αυτοκριτική του. Ένα τέτοιο καφέ, μας παρουσιάζει η Διονυσία Δεδούση στο φανζίν της, με τίτλο “Cafe in Situ”, που κυκλοφόρησε στα πλαίσια του Comicdom Con Athens 2022. Στο παρόν κόμικ, ο αναγνώστης θα μπορέσει να “παρεισφρήσει” εικονικά στις διάφορες συζητήσεις που γίνονται σε μία συμπαθητική και cozy καφετέρια και να αφουγκραστεί τα προβλήματα, αλλά και τις χαρές των πελατών, που γίνονται παρέα με μία κούπα αχνιστό καφέ. Πρωταγωνιστές είναι καθημερινοί άνθρωποι, χωρίς υπερδυνάμεις και ιδιαίτερες ικανότητες. Άνθρωποι σαν όλους εμάς, σαν εκείνους που πηγαίνουν στις καφετέριες και ζουν μία φυσιολογική (πλην κουραστική τις περισσότερες φορές) καθημερινότητα. Το κόμικ, λοιπόν, δεν περιλαμβάνει μία ενιαία ιστορία, αλλά χωρίζεται σε αρκετά “σκετσάκια” ενός ή δύο ατόμων, πάντα όμως, με τοπικό πλαίσιο το καφέ. Προσωπικά μού άρεσε η συγκεκριμένη δουλειά. Βγάζει ρεαλισμό, αλλά και βρίσκεται μακριά από τα απαισιόδοξα - μακάβρια - Sci-Fi σενάρια, που είναι της μόδας στις τάξεις των φανζινάδων. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, έχουμε ένα σχέδιο ικανοποιητικό, αλλά σίγουρα επιδέχεται πολλών βελτιώσεων. Χωρίς να είμαι ο ειδήμων του χώρου, νομίζω ότι το βρήκα κάπως επίπεδο και χωρίς μεγάλο βάθος. Ήταν περισσότερο 2D. Εννοείται, πάντως, ότι ήταν ευχάριστο στο μάτι και δεν αντιμετώπισα πρόβλημα με την ανάγνωση. Πολύ ωραίο βρήκα τον χρωματισμό, ο οποίος περιέχει μία πολύχρωμη παλέτα απαλών χρωμάτων, που φέρνουν γαλήνη! Η έκδοση είναι αρκετά τίμια για φανζίν. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι γυαλιστερό και η εκτύπωση ποιοτικότατη. Παράπονο έχω από το εξώφυλλο, το οποίο είναι λεπτό, με αποτέλεσμα το τευχάκι να είναι επιρρεπές στα τσαλακώματα και τα “στραβώματα” λόγω υγρασίας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι το κόμικ κυκλοφόρησε σε 150, αριθμημένα αντίτυπα. Στο συνοδευτικό υλικό θα βρούμε μερικά fan arts καθώς και μία κάτοψη της καφετέριας. Μάλιστα ένα από τα σχέδια αυτά, ανήκει στον Βαγγέλη Χατζηδάκη, γνωστό από την δουλειά του στα Phat Comicz, με τον οποίο η Διονυσία έχει συνεργαστεί στα κόμικς: “Μπαλανταφάν, ροκφόρ και σαλμονέλα” και “Ιστορίες για σιέστα”. Τα εξτραδάκια θα κλείσουν με ένα σύντομο, αλλά περιεκτικό βιογραφικό σημείωμα (που συνοδεύεται και με φωτογραφία) της δημιουργού. Ευχαριστούμε τον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.

Με μεγάλο αφιέρωμα στα 80 χρόνια της Wonder Woman έρχεται το φεστιβάλ των κόμικς "Comicdom Con Athens" και το NEWS 24/7 μίλησε σε δυο πρόσωπα που ασφαλώς θα συμβάλλουν στη φετινή επιτυχία του! Τo Comicdom Con Athens, το μεγαλύτερο και μακροβιότερο ελληνικό φεστιβάλ αποκλειστικά αφιερωμένο στα κόμικς, επιστρέφει με πολλή ενέργεια και ένα γκράντε αφιέρωμα στον θρύλο της Wonder Woman, που κλείνει φέτος ογδόντα χρόνια περιπέτειας! Πρόκειται για την πιο αναγνωρίσιμη υπερηρωίδα που έχει αποτελέσει – στο δικό της σύμπαν και με τον τρόπο της – πηγή έμπνευσης, χειραφέτησης και ενδυνάμωσης για εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο. Το Φεστιβάλ ανοίγει τις πύλες του στις 15, 16 και 17 Απριλίου 2022 για την 16η διοργάνωσή του, που πραγματοποιείται στους χώρους της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και στην Πλατεία Κλαυθμώνος. "Είμαστε σε περίοδο άνθισης" δηλώνει στο NEWS 24/7 για τον κόσμο των κόμικ η διευθύντρια Επικοινωνίας, Καλλιτεχνικών και Εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Comicdom Press και ιδρύτρια της Athens Comics Library Λήδα Τσενέ. Tιμώμενος Έλληνας καλλιτέχνης του φετινού Φεστιβάλ είναι ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης ο οποίος επιμελήθηκε και το εικαστικό της 16ης διοργάνωσης, ενώ το κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει και μία αναδρομική έκθεση με περισσότερα από 40 έργα του. Και οι δύο μας μίλησαν για τα κόμικς που διαβάζουν, τη Wonder Woman και τη φετινή διοργάνωση, την οποία περιμένουν οι θιασώτες των κόμικς με μεγάλη ανυπομονησία. Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης: "Αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Λούκυ Λουκ" Ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης γεννήθηκε το 1984 στη Λευκάδα. Αγαπούσε το σχέδιο από πολύ μικρός και διάβαζε ένα σωρό κόμικς – έχοντας πάντα σαν όνειρο να κάνει κάποια στιγμή τα δικά του. Οι σπουδές του στο τμήμα Εικαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ήταν η αρχή όπου, επιτέλους, μπορούσε να ζωγραφίζει όλη μέρα! Αφού σπούδασε στο τμήμα Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, συνέχισε με Master of Arts in Design στον ΑΚΤΟ-Middlesex University. To 2009 ξεκίνησε να εργάζεται ως εικονογράφος/σκιτσογράφος. Έχει συνεργαστεί, μεταξύ άλλων, με το περιοδικό Ταχυδρόμος, την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ και τις εκδόσεις Έννοια. Από το 2010 είναι σκιτσογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα. Έχει εκδώσει τα κόμικς: Σαν Όνειρο (εκδ. webcomics), Σπάρτακος (2 τεύχη σε συνεργασία με τον Δ. Σαββαΐδη, εκδ. addart), Εικόνες στα Σύννεφα και Στη Σκιά της Ακρόπολης (jemma press). Έχει συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις και φεστιβάλ, στην Ελλάδα και το εξωτερικό (Athens Video Art Festival 2008 και 2010, Milano Film Festival 2008, Leskovac Comics Festival 2013, όπου κέρδισε το β΄ βραβείο για την καλύτερη σύντομη ιστορία στα Βαλκάνια κ.α.) Ποιο ήταν το πρώτο κόμικ που διαβάσατε; Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά; Το πρώτο που θυμάμαι να αγόρασα πριν καν μάθω να διαβάζω ήταν το περιοδικό ΚΟΜΙΞ της Disney, που είχε την ιστορία Στην Αρχαία Περσία του Carl Barks. Το θυμάμαι σαν τώρα γιατί μου είχε κάνει πολύ εντύπωση το εξώφυλλο. Στη συνέχεια, ποια είναι τα κυριότερα κόμικ που σας επηρέασαν και γιατί; Ο αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Λούκυ Λουκ, αλλά μου αρέσει γενικότερα η ΓαλλοΒελγική σκηνή, κόμικς όπως ο Τεν Τεν ή το Σπιρού και Φαντάζιο. Λατρεύω την γραμμή του Morris που είναι συνάμα ανάλαφρη και δυνατή και πάντα με συνάρπαζε το είδος αυτό της χιουμοριστικής περιπέτειας. Από μικρό παιδάκι, πριν μάθω να διαβάζω, αγόραζα κόμικς και χανόμουν μέσα στις σελίδες τους και φυσικά στο μυαλό μου, σαν όνειρο πάντα, είχα κάποια στιγμή να κάνω κι εγώ τα δικά μου. Πώς εξελίχθηκε η πρώτη αυτή αγάπη σε επάγγελμα και φτάσατε να σχεδιάζετε σε εφημερίδα; Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου η εφημερίδα ήταν για εμάς καθημερινή συνήθεια. Το πρώτο πράγμα που διάβαζα πάντα ήταν τα σκίτσα και τα κόμικ στριπ – όταν αυτά υπήρχαν. Δεν είχα όμως ποτέ τολμήσει να φανταστώ ότι θα κατάφερνα κάποια στιγμή να είμαι κι εγώ μέρος αυτής της συνήθειας. Σχεδόν τυχαία, λίγο μετά τις σπουδές μου, βρέθηκα για ένα δοκιμαστικό στο Βήμα, το ένα έφερε το άλλο και να ‘μαι, μετά από σχεδόν μια δεκαπενταετία να δημοσιεύω καθημερινά στην εφημερίδα Τα Νέα. Είστε σεναριογράφος και σχεδιαστής κόμικ. Γράψιμο και σχέδιο πάνε πάντα μαζί για εσάς; To σχέδιο όπως και το γράψιμο για μένα είναι τρόπος έκφρασης αλλά και ανάγκη για επικοινωνία και δημιουργία. Είναι δύσκολο να τα διαχωρίσω και παρόλο που συχνά κάνω σκίτσα χωρίς λόγια, πάντα σκέφτομαι με εικόνες και λέξεις. Και στο πρότζεκτ «Εικόνες στα σύννεφα» υπάρχει η ανάγκη να πείτε ιστορίες – να πετάξετε στα σύννεφα! Το συγκεκριμένο ξεκίνησε να δημοσιεύεται σε συνέχειες στην εφημερίδα Τα Νέα, χωρίς να ξέρω πόσο θα κρατήσει ή πώς θα τελειώσει. Ήθελα όμως να γράψω κάτι που να είναι περισσότερο εσωτερικό, ποιητικό και ταξιδιάρικο. Μου αρέσουν οι περιπετειώδεις ιστορίες, τα πιστολίδια, οι γρήγορες εναλλαγές στην πλοκή, αλλά ένιωθα ότι μου έλειπε κάτι που θα πετάει στα σύννεφα και θα μπλέκεται με τον κόσμο των ονείρων, γι’ αυτό και όλα αυτά υπάρχουν μέσα σε αυτό το κόμικ. Πόση σημασία έχουν τα «σύμβολα» στη δουλειά σας; Μου αρέσει να υπάρχουν στις ιστορίες μου, είναι κάτι που νιώθω πως με συνδέει περισσότερο με τον αναγνώστη από την στιγμή που τα εντοπίσει. Και μου αρέσει να δίνει ο καθένας τη δική του ερμηνεία σε αυτά, έχει ενδιαφέρον και από τις δυο πλευρές νομίζω. Τα σκίτσα σας σχολιάζουν (και) την επικαιρότητα – Πόσο… στενάχωρο είναι να χειρίζεστε πολύ σοβαρά θέματα όπως π.χ. οι φωτιές, ο πόλεμος… προτιμάτε ίσως το γλυκόπικρο χιούμορ για θέματα όπως η πολιτική; Δυστυχώς η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη από άσχημες ειδήσεις, συμβαίνουν γύρω μας τόσα πολλά. Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι πως κανείς δεν νοιάζεται και δεν ασχολείται μέχρι να γίνει το κακό. Από τη μεριά μου μέσα από τα σκιτσάκια προσπαθώ να δίνω το στίγμα της ημέρας με χιούμορ αν γίνεται, να σχολιάζω ό,τι με ενοχλεί και ιδανικά να κάνω τον αναγνώστη να χαμογελάσει, να προβληματιστεί ενδεχομένως ή έστω να δει την πραγματικότητα με μια πιο εύθυμη ματιά. Πότε για σας ένα κόμικ πετυχαίνει τον... σκοπό του; Όταν με ταξιδέψει, με κάνει να χαθώ στις σελίδες του και να ανυπομονώ για τη συνέχειά του! Οι Αρχαίοι μου φιλοσοφούν για τα πάντα, για τη ζωή, για τον χρόνο για τον θάνατο, για τον έρωτα και παράλληλα βγαίνουν προβλήματα του καθημερινού ανθρώπου, η φορολογία, η απογοήτευση, η απόρριψη από τις γυναίκες και όλα τα αστεία προκύπτουν από αναχρονισμούς. Πώς ήρθε στη… ζωή σας η Comicdom CΟΝ Athens; Θα δούμε φέτος και αναδρομική σας έκθεση. Από τις πρώτες χρονιές ήμουν εκεί ως επισκέπτης και στην συνέχεια ως δημιουργός. Φέτος έχω την τιμή και τη χαρά να είμαι ο τιμώμενος καλλιτέχνης και στην έκθεση θα υπάρχει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα από το σύνολο της δουλειάς μου, εικονογραφήσεις, σκίτσα και κάποια αδημοσίευτα κόμικς σε πρώτη παρουσίαση! Wonder Woman φέτος 80 χρόνων. Είναι ένα κόμικ που διαβάζατε; Αποτελεί πιστεύετε και μια φιγούρα γυναικείας ενδυνάμωσης; Είναι μια ηρωίδα σύμβολο που μάχεται για το δίκαιο, την ελευθερία και κυρίως την αγάπη. Ανυπομονώ κι εγώ για την έκθεση, να μάθω περισσότερα γι’ αυτή γιατί δεν μπορώ να πω ότι έχω μεγάλη επαφή με τα υπερηρωικά κόμικς, πέρα από τις κινηματογραφικές μεταφορές τους. Κάποια φετινή συμμετοχή που ανυπομονείτε να δείτε; Το φεστιβάλ είναι μια πολύ καλή αφορμή για να γνωρίσεις νέους καλλιτέχνες και το έργο τους. Έχω ξεχωρίσει κάποιες συμμετοχές από τις αυτοεκδόσεις όπου συμμετέχουν και πολλοί φίλοι μου που με μεγάλη χαρά θα συναντήσω ξανά αυτό το τριήμερο! Ποιον καλλιτέχνη θαυμάζετε αυτή την περίοδο (ή γενικά) και γιατί; Θα έλεγα τον μεγάλο Ιταλό χιουμορίστα Altan. Μεγάλωσα με τα σκίτσα του και πάντα θαύμαζα τη δουλειά του. Είχα και την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά και να ανταλλάξουμε σκίτσα στην επίσκεψή του στην έκθεση που κάναμε στο Σύνταγμα το 2019 με τη Λέσχη Ελλήνων Γελοιογράφων. Χαμηλών τόνων και συμπαθητικός από κοντά, αστείρευτος και διαχρονικός στα σκίτσα του. Ταξιδεύετε μόνο και μόνο για να δείτε εκθέσεις στο εξωτερικό; Από πού έρχονται νέα στοιχεία έμπνευσης; Σχεδόν πάντα συνδυάζω κάθε ταξίδι μου με εκθέσεις και μουσεία και ποτέ δεν παραλείπω να επισκεφτώ τα τοπικά κομικσάδικα! Είναι βασικό για εμένα. Η έμπνευση βρίσκεται παντού, στις βόλτες, στις κουβέντες, στα αναγνώσματά μου. Διαχρονικά, τα προβλήματα και οι ανησυχίες του ανθρώπου είναι τα ίδια: ο φόβος για τον θάνατο, το νόημα της ζωής, αν αυτό που κάνουμε έχει αντίκτυπο στον διπλανό μας και ποιο είναι αυτό το αντίκτυπο. Προσπαθώ όλα αυτα να τα δείξω μέσα από ένα χιουμοριστικό στριπάκι με τρία καρέ. Επόμενα... σχέδιά σας; Μόλις ολοκλήρωσα την τριλογία του Ανώνυμου του Αθηναίου που κάνει την πρώτη εμφάνιση της στο τριήμερο του Comicdom CON Athens! Ένα κύκλος κλείνει και ανοίγει ένας νέος με καινούργιες αναζητήσεις και ιστορίες. Φυσικά συνεχίζω καθημερινά με σκίτσα και εικονογραφήσεις για Τα Νέα και ανυπομονώ για το φεστιβάλ που ξεκινάει! Θα τα πούμε εκεί! Λήδα Τσενέ: Wonder Woman – Η πρώτη γυναίκα υπερηρωίδα, η οποία εισέβαλε σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο Στο NEWS 24/7 για τη φετινή διοργάνωση μίλησε και η Διευθύντρια Επικοινωνίας, Καλλιτεχνικών και Εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Comicdom Press και ιδρύτρια της Athens Comics Library Λήδα Τσενέ. Μιλήστε μας για τα φετινά θέματα της Comicdom CON Athens. Πώς επιλέχθηκαν; Κάθε χρόνο προσπαθούμε να παρουσιάσουμε ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, τονίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη δυναμική και πλούσια γλώσσα των comics. Όπως χαρακτηριστικά λέει και το μότο της ομάδας μας "Celebrating Comic Book Diversity" θέλουμε να δείξουμε ότι η 9η Τέχνη έχει πολλά πρόσωπα και μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις προτιμήσεις και ταυτόχρονα μπορεί να είναι κλασική, αλλά συνάμα επίκαιρη. Για φέτος έχουμε επιλέξει δύο διεθνείς εκθέσεις, πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. "Ο Θρύλος της Wonder Woman" είναι μια έκθεση φόρος τιμής στην 80χρονη παρουσία της εμβληματικής ηρωίδας και μια αφορμή για σκέψη και προβληματισμό για όσα εκείνη συμβολίζει. Από την άλλη πλευρά, η έκθεση "Οι Ιστορίες μας, μας Έφεραν Εδώ" υπογραμμίζει πώς ο συνδυασμός δυνατών λέξεων και εικόνων μπορεί να δημιουργήσει ένα αποτέλεσμα που ευαισθητοποιεί, αλλά και κινητοποιεί για ένα τόσο επίκαιρο ζήτημα όσο το προσφυγικό, ενώ η έκθεση "Window Comics" φέρνει στο προσκήνιο ένα ακόμα κρίσιμο θέμα, την κλιματική αλλαγή. Και φυσικά, το πρόγραμμα του CCA δεν σταματά εκεί. Στη διάρκεια και των τριών ημερών του φεστιβάλ, μικροί και μεγάλοι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν εργαστήρια, συζητήσεις, προβολές και διαδραστικά events, πάντα έχοντας στο επίκεντρο την τέχνη που αγαπάμε. Τι να αναμένουμε από τους διεθνείς προσκεκλημένους φέτος; Οι διεθνείς προσκεκλημένοι μας φέτος αντιπροσωπεύουν ένα διαφορετικό ύφος, στυλ αλλά και αποτέλεσμα μέσα στο μεγάλο εύρος της 9ης Τέχνης. Ο Esad Ribic φέρνει την πιο mainstream προσέγγιση έχοντας εργαστεί σε δημοφιλείς τίτλους, όπως Secret Wars, Conan κ.α. Η Eva Hilhorst με τη σειρά της έρχεται να μας δείξει μια ανερχόμενη τάση,αυτή της δημοσιογραφίας με comics με έναν ρεαλισμό στην αποτύπωση της πραγματικότητας, ενώ η Tania Cardoso συνδυάζει τα comics με την έρευνα και το αστικό τοπίο. Παράλληλα ο Andrew Farago εκπροσωπεί την πιο θεωρητική και ιστορική μελέτη των comics με τη χρόνια εμπειρία του επιμελητή του Cartoon Art Museum,ενώ η Tea Rozman υπογραμμίζει μέσα από τη δουλειά του οργανισμού της τη δύναμη των comics ως εργαλείο ενδυνάμωσης κοινοτήτων. Wonder Woman ετών 80. Είναι ένα κόμικ που διαβάζατε; Αποτελεί πιστεύετε και μια φιγούρα γυναικείας ενδυνάμωσης; Νομίζω, ή τουλάχιστον θέλω να νομίζω, ότι όλοι έχουν διαβάσει τουλάχιστον μια ιστορία της Wonder Woman. Μια ηρωίδα με ελληνικές ρίζες, Αμαζόνα γαρ, η οποία από την πρώτη της εμφάνιση κέρδισε τις εντυπώσεις. Δεν θα μπορούσα και εγώ να μην διαβάζω τις ιστορίες της και αργότερα να τις μελετώ, με την άλλη μου ιδιότητα την πιο ακαδημαϊκή και φυσικά να τις εντάσσουμε στο εκπαιδευτικά προγράμματα του φεστιβάλ και της βιβλιοθήκης μας. Ούσα η πρώτη γυναίκα υπερηρωίδα η οποία εισέβαλε σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο και δεν χρειαζόταν κάποιον για να την σώσει, αλλά αντίθετα έσωζε η ίδια τον κόσμο, η Wonder Woman σίγουρα αποτελεί φιγούρα γυναικείας ενδυνάμωσης, δίνοντας φωνή αργότερα και σε πολλές γυναίκες δημιουργούς comics. Είναι η ελληνική δημιουργία στον χώρο των κόμικ πολλά υποσχόμενη και αναπτυσσόμενη; Αν σκεφτεί κανείς ότι κάθε χρόνο στο φεστιβάλ μας παρουσιάζουν τις δουλειές τους περισσότεροι από 100 δημιουργοί, νεότεροι και πιο καταξιωμένοι, και ότι κάθε χρόνο οι δουλειές που βλέπουμε είναι όλο και καλύτερες, ότι αρκετοί πια κάνουν διεθνή καριέρα, ότι όλο και περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι επιλέγουν να εκδώσουν έλληνες δημιουργούς, ότι τα ράφια και οι βιτρίνες των βιβλιοπωλείων γεμίζουν με comics, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ναι, είμαστε σε μια περίοδο άνθησης και περιμένουμε να δούμε ακόμα περισσότερα. Ποιες είναι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει το Φεστιβάλ; Όπως όλοι οι μικροί οργανισμοί που δραστηριοποιούμαστε στο χώρο του πολιτισμού στις μέρες μας, έτσι και εμείς έχουμε ως προτεραιότητα τη βιωσιμότητα μας, αναζητώντας τρόπους οι οποίοι θα μας επιτρέψουν να συνεχίσουμε για άλλα 16 χρόνια και όχι μόνο. Και φυσικά έχουμε και δημιουργικές προκλήσεις, καθώς επιδιώκουμε να παραμένουμε πάντα επίκαιροι, σε σύνδεση με το κοινό μας και πρωτότυποι, παρουσιάζοντας πάντα περιεχόμενο το οποίο είναι ενδιαφέρον και αναδεικνύει ακόμα περισσότερο την 9η Τέχνη. Ποια είναι τα δικά σας αγαπημένα κόμικ; Τα υπερ-ηρωικά τα ξαναδιαβάζω πλέον με το γιο μου, αλλά και εδώ είμαι αρκετά επιλεκτική καθώς προτιμώ τις παλαιότερες, κλασικές εκδοχές και ιστορίες των αγαπημένων υπερηρώων. Μου αρέσει περισσότερο να διαβάζω comics τα οποία ασχολούνται με θέματα καθημερινά. Το El Defeo της CeCe Bell, το Χαλασμένο Τηλέφωνο του Morten Durr (από τις εκδόσεις Ηλίβατον), αλλά και η επερχόμενη έκδοση από την Comicdom Press, Μια Χούφτα Γης του Γιώργου Τσαρδανίδη είναι αυτά που ξεχωρίζω αυτές τις ημέρες. Προτρέπετε τους γονείς να φέρουν τα παιδιά τους στην έκθεση; To Comicdom CΟΝ Athens από την πρώτη κιόλας διοργάνωσή του, το 2006, συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του μια σειρά ειδικά σχεδιασμένων εργαστηρίων για παιδιά. Και σίγουρα μια από τις πιο αγαπημένες μας στιγμές είναι να βλέπουμε μεγαλύτερους σε ηλικία να φέρνουν παιδιά στο φεστιβάλ και να γνωρίζουν μαζί, ξανά από την αρχή, αγαπημένους ήρωες. Σε συνεργασία με την Athens Comics Library και μέσα από τα εκπαιδευτικά προγράμματα που προσφέρουμε όλο το χρόνο, φιλοδοξούμε να δημιουργήσουμε την επόμενη αναγνωστική γενιά. Και για φέτος λοιπόν, εκτός από τις διεθνείς μας εκθέσεις οι οποίες αποτελούν ένα ερέθισμα για τους νεότερους φίλους της 9ης Τέχνης όχι μόνο να έρθουν σε επαφή με το εύρος του Μέσου, αλλά για να προβληματιστούν πάνω σε επίκαιρα ζητήματα, τα πρωινά του Σαββάτου και της Κυριακής είναι αφιερωμένα σε αυτούς. Επόμενες σκέψεις και σχέδια; Όπως είπα και πιο πάνω, θέλουμε το φεστιβάλ μας να συνεχιστεί πιο δυνατό και πιο δημιουργικό, να εμπλουτίσουμε το υλικό του Ψηφιακού Μουσείου Comics και να συνεχίσουμε να ενδυναμώνουμε τις κοινότητες μέσα από το έργο της Athens Comics Library. Info: Comicdom CΟΝ Athens 2022 / Παρασκευή 15, Σάββατο 16 και Κυριακή 17 Απριλίου, 11:00 - 21:30 / Ελληνοαμερικανική Ένωση, Μασσαλίας 22, Αθήνα και Πλατεία Κλαυθμώνος (είσοδος από Σταδίου), Είσοδος ελεύθερη / Πλήρες πρόγραμμα στην ιστοσελίδα του Φεστιβάλ. * Φράσεις του Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη χρησιμοποιήθηκαν και από το αφιέρωμα "Εικόνες στα σύννεφα" της σειράς ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ1, "Ες αύριον τα σπουδαία". Και το σχετικό link...

Όπως σε κάθε Comicdom Con τα τελευταία χρόνια, έτσι και φέτος ο Γιάννης Ρουμπούλιας εξέδωσε ένα κομικσάκι-παρωδία του κόσμου του Κόναν, παρόμοιας τεχνοτροπίας με την τριλογία του Πόναν του Μάρμαρου. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση το περιοδικό είναι καθαρή τσόντα και όχι το σύνηθες sword & sorcery περιβάλλον. Πρωταγωνίστρια προφανώς είναι η πολεμίστρια Νταρντάνα που πολεμά όχι για πλούτη ή δόξα, αλλά για τη σεξουαλική της ικανοποίηση. Απλά έχετε το υπ' όψιν πριν ξεφυλλίσετε αυτό το κόμικ, γιατί μαντεύω πως θα δούμε κι άλλα τεύχη απ' αυτή τη σειρά...

Τι είδους ιστορίες βγάζει μία σκηνή που δουλεύει σκληρά μακριά από τα φώτα των προβολέων; Αστικούς μονόλογους σπάνιας ομορφιάς και ενήλικα παραμύθια για τη δύναμη της αγάπης. Δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα, μαραθώνια ZOOM meetings με ατζέντηδες του εξωτερικού, πυρετώδεις συσκέψεις για θέματα marketing και προώθησης. Ακόμα και στο μικρό εκδοτικό χωριό που λέγεται Ελλάδα, οι τζίροι των εκδόσεων – τουλάχιστον για τα πιο εμπορικά είδη – αρκετές φορές άγγιξαν δυσθεώρητα ύψη, ακολουθώντας μοιραία τους κανόνες της αγοράς. Καλώς ή κακώς, έτσι είναι γιατί έτσι πάει. Την ίδια όμως στιγμή η εκδοτική παραγωγή των ελληνικών κόμικς κινείται με τρομερά αργούς ρυθμούς. Για το ευρύ κοινό παραμένουν «μικι-μάου» για μωρά παιδιά. Άσχετα βέβαια αν τα τελευταία αρκετά χρόνια έχουν εισχωρήσει όσο δεν πάει – βλέπε Marvel Cinematic Universe – στη νόρμα της ποπ κουλτούρας. Ας είναι, στην Ελλάδα συνήθως αργούμε να πάρουμε μπρος με κάτι τέτοια. Αφήνοντας όμως στην άκρη την παραδοσιακή γκρίνια για την έλλειψη κατανόησης που δείχνουν οι (ελληνικές) μάζες απέναντι στην 9η τέχνη, υπάρχουν κάποια πολύ ελπιδοφόρα μηνύματα. Πέρα από το πολύ ζωντανό Comicdom Con που παρακολουθήσαμε φέτος, φαίνεται πως το ελληνικό underground δουλεύει σκληρά μακριά από τα φώτα των προβολέων. Σε μία σκηνή που σχεδόν ολόκληρη κινείται υπογείως, υπήρξαν δουλειές που ξεχώρισαν τους τελευταίους μήνες. Επιλέξαμε όσες ακολουθούν: άλλες για το χιούμορ, άλλες για την τόλμη τους και άλλες επειδή έχουν κάτι δυνατό να πουν. Ο Βουνός | Το ελατήριο Είναι κόμικ, εκτενές διήγημα, graphic novel, παραμύθι, δημοτικό τραγούδι ή μήπως σκληρή αλληγορία; Θα έλεγα ότι είναι όλα τα παρακάτω και ακόμα και περισσότερα. Ο γράφων οργανισμός που κυκλοφορεί στο ελληνικό ίντερνετ και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία με το παρατσούκλι το ελατήριο μας έδωσε ένα διαμαντάκι (και την καλύτερη απόδειξη ότι δε χρειάζεται να εκδίδεσαι σε μεγάλο εκδοτικό οίκο για να βγάλεις κάτι σπουδαίο). «Μόνα μας αδέρφια ο χρόνος και η ιστορία» διαβάζουμε ήδη από την πρώτη σελίδα αυτού του παράξενου και πολύπλοκου παραμυθιού, το οποίο συνοδεύεται από σκίτσα του Themis Hatz Vasconcleos, για ένα βουνό που θέλει να βουτήξει στη θάλασσα. Λίγο αργότερα, σε ένα κλίμα το οποίο φέρνει στο μυαλό το ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά οι εικόνες μιλούν από μόνες τους: «Ισχυρίζονται πως τριγυρνά μετά τα μεσάνυχτα ανάμεσα στους φωσφορίζοντες σκελετούς των ινδιάνων σκαρώνοντας από μία οδύσσεια για κάθε κουφάρι». Ο Βουνός θα ήταν ένα εξαιρετικό δείγμα δουλειάς ακόμα και αν σταματούσε εκεί, στη σελίδα 14. Τελικά όμως στη συνέχεια έρχονται ακόμα μεγαλύτερες εκπλήξεις. Ύστερα από μία αλληγορία κομμένη και ραμμένη για τις δύσκολες εποχές που ζούμε, ακολουθεί ένας πραγματικός ύμνος στην αγάπη – την πραγματική και όχι αυτή την «τσιχλοφουσκέ» που βλέπουμε συχνά στο Netflix και το Χόλιγουντ. Η συγκλονιστική ιστορία της Χου, μίας νεαρής Κινέζας που τα κοινωνικά ταμπού χαράκωσαν την καρδιά της μία για πάντα φέρνει αβίαστα δάκρυα στα μάτια. Κάτι δηλαδή το ανεκτίμητο για τον παγωμένο μας πια εγκέφαλο. Θύελλα: Prequel | Νίκος Καμπασελέ Από τη μακρινή και μάλλον ξεχασμένη από την πολιτεία Θράκη μας ήρθε μία πολύ ευχάριστη έκπληξη: η ιστορία της «Καπετάνισσας», ενός παιδιού της οικονομικής κρίσης (μήπως σου θυμίζει κάτι αυτό;) που ζει σε έναν φανταστικό κόσμο γεμάτο εξωγήινους, ο οποίος όμως τελικά μόνο «φανταστικός» δεν είναι καθώς φαίνεται να έχει χάσει τα ιδανικά του (μήπως σου θυμίζει κάτι αυτό; vol. 2). Τι είναι όμως με λίγα λόγια η Καπετάνισσα; Μία πειρατίνα του διαστήματος που εμπνέει – τι άλλο; – επαναστάσεις σε κάθε γωνιά του Γαλαξία. Αισιόδοξο μήνυμα, αν μην τι άλλο. Το πενάκι του 36χρονου δημιουργού, μόνιμου κατοίκου της ακριτικής περιοχής, δείχνει ξεκάθαρα ότι έχει ακονιστεί στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας πριν λάβει έξτρα εμπειρία επί γαλλικού εδάφους. Εκτός όμως από το πολύ ενδιαφέρον σκίτσο, αυτό εδώ το prequel της ιστορίας μοιάζει να έχει και κάτι άλλο πιο σημαντικό: ψυχή. Έγκλημα στο πάρτυ ανταλλαγής ερωτικών συντρόφων | Σταύρος Κιουτσιούκης Γνωστός και μη εξαιρετέος για αναιδή στριπάκια που σηκώνουν το μεσαίο δάχτυλο σε κάθε είδους καθωσπρεπισμούς, ο Σταύρος Κιουτσιούκης παραδίδει άλλο ένα δείγμα της δουλειάς του: τολμηρό, διασκεδαστικά αναιδές, χιουμοριστικό, ολόγυμνο, σαρκαστικό αλλά σε καμία περίπτωση σοκαριστικό. Άλλωστε γιατί να μας σοκάρει το σεξ όταν βλέπουμε κάθε βράδυ πόλεμο σε live μετάδοση χωρίς να μας σηκώνεται η τρίχα κάγκελο; Απλά, αυτή τη φορά ο Κιουτσιούκης βάζει λίγο ακόμη πιπέρι στα πιπεράτα καρέ που στήνει: ένας δαιμόνιος ντετέκτιβ και η βοηθός του προσπαθούν να διαλευκάνουν ένα έγκλημα στα πλαίσια ενός swinging party. Γιατί όπως είναι γνωστό, στα πάρτι ανταλλαγής συντρόφων μπορούν να συμβούν τα πάντα. Λεωφορείο 550 | Χρήστος Χαντζής – Γαβριήλ Μελισσουργάκης Η πιο βαρετή και ίσως κουραστική αθηναϊκή διαδρομή λεωφορείου, αυτή του 550, μεταμορφώνεται σε έναν αστικό μονόλογο γεμάτο εντυπωσιακά σκαριφήματα, ο οποίος ανακαλύπτει την ομορφιά στις πιο κοινότυπες – και τελικά πιο ανθρώπινες – στιγμές των επιβατών. Ένας καθαριστής τζαμιών γίνεται Δον Κιχώτης με δόρυ, ένας ράφτης μεταμορφώνεται σε μορφή από Αρχαία Τραγωδία καθώς κρατά με απόγνωση (ή μήπως κούραση;) το κεφάλι του, τα μαλλιά μία κοπέλας γίνονται η απόδειξη της απεραντοσύνης των ανθρώπινων συναισθημάτων. Όλα αυτά σε μία διαδρομή που υπό κανονικές συνθήκες όλοι περιμένουν με ανυπομονησία να τελειώσει – σαν να πρόκειται για κάποιο σύγχρονο βασανιστήριο. Μύχιες σκέψεις, πνευματώδεις σημειώσεις, γενναίες παραδοχές και παρατηρήσεις, παρατηρήσεις, παρατηρήσεις. Ο εσωτερικός μονόλογος του αφηγητή δεν σταματά ποτέ καθώς το ένα σκίτσο διαδέχεται το άλλο, με μόνο κάποιες εντυπωσιακές χρωματιστές πινελιές (κόκκινα φώτα, κίτρινα χερούλια) να διακόπτουν αυτό το ασπρόμαυρο, ξεκάθαρα αθηναϊκό και σε κάθε περίπτωση απολαυστικό φιλμ. Τι άλλο σταματά την ονειροπόληση του αφηγητή αλλά και του αναγνώστη που μοιραία παρασύρεται σε αυτήν; Ατάκες που μένουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό όπως αυτή: «Όλα θα πηγαίνουν σκατά και εμείς θα κρατιόμαστε από αυτό το φως, το ψεύτικο σχεδόν». Και το σχετικό link...

Με αφορμή την κεντρική έκθεση του φετινού Comicdom Con Athens στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, μια αναδρομή στις απαρχές του μύθου της Wonder Woman. Τιμώμενη υπερηρωίδα της φετινής κεντρικής έκθεσης του Comicdom Con Athens, η Wonder Woman. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά: φέτος συμπληρώθηκαν ογδόντα χρόνια από τις πρώτες εμφανίσεις της εμβληματικής Αμαζόνας στα τεύχη #08 του All-Star Comics (Δεκέμβριος 1941) και #01 του Sensation Comics (Ιανουάριος 1942). Η ανταπόκριση του κοινού υπήρξε τόσο θερμή, ώστε σύντομα (Ιούνιος 1942) να αποκτήσει δικό της κόμικς με τον ομώνυμο τίτλο. Δημιουργημένη από τον ψυχολόγο William Moulton Marston (1893-1947), η Wonder Woman αποτελεί τον πρώτο γυναικείο υπερηρωικό χαρακτήρα της DC, μετά τον Superman, τον Batman και μια πληθώρα άλλων ανδρών υπερηρώων (Hawkman, The Flash, Captain America, Green Lantern κ.ά.), αλλά και την αδιαμφισβήτητα πρώτη φεμινίστρια ηρωίδα της 9ης Τέχνης. Η μακροβιότητά της και η περίοπτη θέση που κατέχει μέχρι σήμερα η μορφή της στην ποπ κουλτούρα, είναι ενδεικτικά της επιτυχίας της αλλά και της έμπνευσης που συνεχίζουν να προκαλούν οι περιπέτειές της. Το ιστορικό εξώφυλλο του τεύχους 1 του «Sensation Comics» (Ιανουάριος 1942) με την πρώτη εμφάνιση της ηρωίδας Η πραγματική ιστορία πίσω από τη δημιουργία της Wonder Woman είναι εφάμιλλη του μύθου της. Και αυτό γιατί ο «πατέρας» της υπήρξε μια περίπτωση ακαδημαϊκού με προχωρημένες για την εποχή του ιδέες. Έχοντας εκπονήσει το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και με πλούσια ακαδημαϊκή καριέρα σε Πανεπιστήμια όπως τα Ράντκλιφ, Ταφτς, Κολούμπια, Νέας Υόρκης, Τέξας, Νότιας Καλιφόρνιας, ο Marston εισήλθε στη βιομηχανία των κόμικς σε ηλικία σαράντα οκτώ ετών με το ψευδώνυμο Charles Moulton, όντας ήδη διακεκριμένος ψυχολόγος. Επίσης ήταν σύμβουλος του γυναικείου περιοδικού Family Circle της DC Comics και διευθυντής της εταιρείας Universal Studios στο Χόλιγουντ. Το πιο σημαντικό δεδομένο ωστόσο, είναι ότι υπήρξε ο εφευρέτης μιας συσκευής μέτρησης της πίεσης του αίματος, της πρώτης μορφής ανιχνευτή ψέματος, που αργότερα θα χρησιμοποιούνταν στο τεστ αλήθειας. Αρχικά ως γραμματέας της Justice League Society (της πρώτης ομάδας υπερηρώων που είχε κάνει το ντεμπούτο της τον χειμώνα του 1940) και στη συνέχεια ως αυτόνομη πρωταγωνίστρια, η Wonder Woman φιλοδοξούσε να εξελιχθεί σε σύμβολο γυναικείας ενδυνάμωσης, ένα θηλυκό αντίβαρο του Superman, στοχεύοντας ευθύς εξαρχής στο γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Ταυτόχρονα όμως, εξαιτίας του απροκάλυπτου ερωτισμού της, κέρδισε αμέσως τα αγόρια. Τελικά κατάφερε να κατακτήσει το ανδρικό κοινό σε τέτοιο βαθμό ώστε οι πωλήσεις της ανάμεσα στους άρρενες αναγνώστες ξεπέρασαν και αυτές του Superman και του Batman. Ο William Marston διεξάγει ένα πείραμα, ενώ η βοηθός και ερωμένη του Olive Bryne κρατάει σημειώσεις Για το «χτίσιμο» του σύμπαντος της πιο αναγνωρίσιμης υπερηρωίδας των κόμικς, ο Marston άντλησε την έμπνευσή του από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή μυθολογία: η Diana Prince, η μετέπειτα γνωστή ως Wonder Woman, είναι η κόρη της βασίλισσας Ιππολύτης. Κατάγεται από το «αχαρτογράφητο» Νησί του Παραδείσου κάπου στο Τρίγωνο των Βερμούδων, τη μυστική πατρίδα των ειρηνικού έθνους των Αμαζόνων του 20ού αιώνα, έναν τόπο που αποτελεί «άβατο» για τους άντρες. Η αναπάντεχη συνάντησή της με τον γοητευτικό Αμερικανό αεροπόρο Steve Trevor, του οποίου το ανιχνευτικό αεροπλάνο έπεσε στο νησί της, θα είναι η αφορμή που θα «εισαγάγει» την Diana στην εποχή των αναγνωστ(ρι)ών της, και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ της περιόδου οι οποίες, μετά την ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, είχαν εισέλθει επίσημα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχοντας τη σύμφωνη γνώμη της θεάς Αφροδίτης και της θεάς Αθηνάς, η Diana ακολουθεί τον Trevor στη χώρα του για να βοηθήσει τον αμερικανικό λαό, και ιδίως τις Αμερικανίδες, και να οδηγήσει τους στρατιώτες στον πόλεμο κατά των ναζί και των Ιαπώνων. Η εντυπωσιακή Wonder Woman, λευκή νεαρή γυναίκα με ασυναγώνιστη σωματική ρώμη και μια χρυσή τιάρα με κόκκινο αστέρι να στεφανώνει τα σκούρα μπλε μαλλιά της, γίνεται σύμβολο του αμερικανικού πατριωτισμού ενάντια στην κακόβουλη επιβουλή του Άξονα. Μπόουλινγκ με τα κεφάλια των ηγετών του Άξονα (Χίτλερ, Χιροχίτο, Μουσολίνι) ως κορίνες (Ιανουάριος 1943) Μοναδικά της όπλα η στολή της, στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας, ο μαγικός κορσές, τα ασημένια της μπρασελέ (εμπνευσμένα, καθώς φαίνεται, από τα ινδιάνικα μπρασελέ που φορούσε στα χέρια της η βοηθός και ερωμένη του Marston, Olive Byrne) και το χρυσό λάσο της. Ειδικά ως προς το τελευταίο, είναι προφανής η σύνδεση με τη μηχανή του ανιχνευτή ψέματος του Marston, μια και όποιος πιάνεται από αυτό αναγκάζεται να αποκαλύπτει τα κίνητρά του και τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του και να την υπακούει. Ως γέννημα-θρέμμα μιας εποχής κατά την οποία η αμερικανική κοινωνία βίωνε ένα πρωτοφανές αίσθημα συσπείρωσης, κοινωνικής αλληλεγγύης και ομοψυχίας για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της ελευθερίας, η Wonder Woman ταυτίστηκε με τα εκατομμύρια των γυναικών (μητέρων, συζύγων, αδελφών των στρατευμένων ανδρών) που εντάχθηκαν σε διάφορα πόστα στην πολεμική βιομηχανία. Παράλληλα, η χάρτινη δράση της τόνιζε εμφατικά τον ρόλο των ΗΠΑ ως «τελευταίου οχυρού» των ίσων δικαιωμάτων για τις γυναίκες, απέναντι σε εχθρούς που, εκτός όλων των άλλων, εκπροσωπούσαν ιδεολογικά την πατριαρχία, την ανδρική ισχύ και την αρσενική επιβολή επί των γυναικών. Η αξιοσημείωτα προοδευτική – για την εποχή της – θεωρία του Marston σχετικά με τη γυναικεία φύση ως συνδεδεμένης με την τρυφερότητα και την αγάπη, τον ώθησε να οραματιστεί μια υπερηρωίδα που θα αποτελούσε την εναλλακτική λύση στη διάχυτη «αρρενωπή» βία των ανδροκεντρικών κόμικς. Η εικόνα των ανδρών στις πρώτες ιστορίες δεν είναι ιδιαίτερα τιμητική, καθώς αυτοί παρουσιάζονται είτε ως μισογύνηδες (όπως ο κακός «Dr. Psycho») είτε, σε μια πλήρη αντιστροφή των κυρίαρχων ακόμη και ως σήμερα στερεοτύπων, ως αδύναμα πλάσματα που μπλέκουν σε διάφορες καταστάσεις και έχουν ανάγκη κάποιον να τους σώσει. Η Wonder Woman χρησιμοποιεί την υπερηρωική της δύναμη όχι για να προκαλέσει τον όλεθρο και τον θάνατο, αλλά για να τα ανακόψει. Προτεραιότητά της είναι η αναμόρφωση και όχι η τιμωρία των εγκληματιών. Μήνυμα γυναικείας χειραφέτησης από το 1972 Ο θάνατος του Marston το 1947 δεν ανέστειλε τη δράση της δημοφιλούς ηρωίδας, καθώς στη συγγραφή τον διαδέχτηκε ο Robert Kanigher. Ωστόσο η αρχική της αίγλη χάθηκε, εν μέρει λόγω και της ραγδαίας πτώσης της δημοτικότητας των κόμικς κατά τη μεταπολεμική περίοδο. Από τότε μέχρι σήμερα η Aμαζόνα έχει προσλάβει στην εκάστοτε εποχή ποικίλα χαρακτηριστικά (φεμινίστρια, υπόδειγμα αρχαιοελληνικής αρετής και αντικείμενο αμφιφυλόφιλης φαντασίωσης), έχει μεταφερθεί στη μικρή οθόνη (1974: Cathy Lee Crosby, 1975: Lynda Carter, 2011: Andrianne Palicki), αλλά και στη μεγάλη (με την Gal Gadot να την υποδύεται στις πρόσφατες κινηματογραφικές αναβιώσεις του μύθου της από το 2016 με ιδιαίτερη επιτυχία). Ένα μέρος της εξέλιξης αυτού του 80χρονου θρύλου της DC Comics έχουμε την ευκαιρία να δούμε μέχρι αύριο στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, μέσα από κόμικς, αντικείμενα και πρωτότυπες εικονογραφήσεις, στην έκθεση που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο και σε επιμέλεια Andrew Farago και Λήδας Τσενέ. Και το σχετικό link...

Το Comicdom CON Athens 2022 επιστρέφει για 16η χρονιά και 5 Έλληνες και ξένοι δημιουργοί μάς μιλούν για το ταξίδι τους στον κόσμο των comics και για τη συμμετοχή τους στη φετινή διοργάνωση. Σήμερα ανοίγει τις πόρτες του το 16ο Comicdom CON Athens και ένα τριήμερο γεμάτο comics, events και ξεχωριστά workshops ξεκινά. Μέχρι και την Κυριακή 17 Απριλίου οι επισκέπτες του Φεστιβάλ θα έχουν την ευκαιρία να ανακαλύψουν νέα comics, να γνωρίσουν ανερχόμενους καλλιτέχνες και να κάνουν μία αναδρομή στον θρύλο και τη ζωή της φετινής τιμώμενης σουπερ-ηρωίδας του θεσμού, Wonder Woman. Οι επισκέπτες όμως θα έχουν και την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα workshops του Comicdom CON Athens, με τους φετινούς εισηγητές του Φεστιβάλ που κλήθηκαν να μας «μεταλαμπαδεύσουν» τις γνώσεις τους. Τα highlights του φετινού φεστιβάλ είναι πολλά! Εμείς μιλήσαμε με 5 Έλληνες και ξένους δημιουργούς για το ταξίδι τους στον κόσμο των comics και φυσικά για τη συμμετοχή τους στο φετινό Comicdom CON Athens. Δημήτρης Σακαρίδης: Τα comics είναι τρόπος ζωής Για το πώς ξεκίνησε το δικό του ταξίδι στον κόσμο των comics μας μίλησε ο Δημήτρης Σακαρίδης, συνδημιουργός του Comicdom CON Athens: «Διαβάζω comics από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και η αγάπη μου για αυτά έγινε σύντομα λατρεία και τρόπος ζωής. Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή αποφάσισα να εμπλακώ πιο ενεργά με τα comics ξεκινώντας το 1996 με το ενημερωτικό fanzine Comicdom το οποίο το 2004 μετακόμισε στο διαδίκτυο ως ενημερωτικό site». Η ιδέα του να δημιουργηθεί ένα μικρό Φεστιβάλ αφιερωμένο στα comics έγινε πραγματικότητα το 2006 με τη συνεργασία της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Όπως αναφέρει ο ίδιος: «Τότε ξεκίνησε ένα δύσκολο, επίπονο, κουραστικό, κάποιες φορές εξαντλητικό και άκρως απογοητευτικό ταξίδι που είχε παράλληλα άπειρες ευχάριστες στιγμές, άφθονη δημιουργικότητα, ενδιαφέρουσες προκλήσεις, σημαντικές γνωριμίες και επιτυχίες και ατελείωτη ικανοποίηση! Άλλωστε η χαρά και μόνο του να δουλεύεις με ανθρώπους που εκτιμάς και έχετε τα ίδια όνειρα και τους ίδιους στόχους, πολλές φορές είναι αρκετή για να σε κάνει να αγνοήσεις την όποια δυσκολία». Φέτος δεν ξέρει τι να ξεχωρίσει από το «παιδί» του. Και η αλήθεια είναι πως δεν θέλει να ξεχωρίσει κάποιο συγκεκριμένο event, αλλά την πολυσυλλεκτικότητα της εκδήλωσης και την ποικιλία των θεματικών και προσεγγίσεων της. Έτσι, εύχεται στους επισκέπτες του Comicdom CON Athens 2022 να περάσουν κυρίως καλά και να ζήσουν μία αξέχαστη εμπειρία που θα θέλουν να επαναλαμβάνουν κάθε χρόνο. Όπως μας τονίζει «τα comics είναι, και πρέπει να είναι, για όλους και για αυτό η φετινή διοργάνωση μοιράζεται ανάμεσα στην Ελληνοαμερικανική Ένωση με τις ενδιαφέρουσες εκθέσεις, τα panels και τα workshops, και στην Πλατεία Κλαυθμώνος, που φιλοξενεί το φετινό πολύχρωμο και ελκυστικό bazaar comics». Tânia Cardoso: Τα comics μπορούν να ευαισθητοποιήσουν το κοινό Πρώτη ομιλήτρια του Comicdom CON Athens 2022 είναι η Tânia Cardoso, εικονογράφος και θεωρητικός πόλεων. Στον κόσμο των comics μπήκε το 2010 και από τότε έγινε ζωντανό κομμάτι του. Το ταξίδι της εκεί άρχισε σε ένα πρακτορείο εικονογράφησης στη Λισαβόνα, όπου έκανε comics και ταυτόχρονα μεταπτυχιακό στον Αστικό Σχεδιασμό. Εμπνέεται κυρίως από την καθημερινότητα και όσα την κάνουν ξεχωριστή. Η Tânia παρατηρεί πως τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία στροφή στα μη φαντασιακά comics, σε αυτά που ισορροπούν σε έναν λεπτό πάγο μεταξύ της φαντασίας και της πραγματικότητας. Όμως πάνω από όλα πιστεύει πως τα comics μπορούν να ευαισθητοποιήσουν το κοινό. Τα χαρακτηρίζει, παραφράζοντας τον graphic journalist Dan Archer, «παράθυρα σε ένα συγκεκριμένο θέμα, τα οποία αποκαλύπτουν με ένα πιο ευχάριστο τρόπο την δημοσιότητα αλλά και πτυχές της που έχουν επισκιαστεί». Η πόλη ήταν πάντα ένα θέμα που την συνάρπαζε και αποφάσισε ότι τα κόμικς και η πόλη θα ήταν το κύριο θέμα της έρευνάς της. Αυτό της το πάθος θα προσπαθήσει να μας μεταλαμπαδεύσει και στο φετινό Comicdom με ένα workshop, ή μάλλον καλύτερα walkshop, στο οποίο θα μάθουμε να ανακαλύπτουμε ιστορίες στους δρόμους της Αθήνας και να τις μετατρέπουμε σε σκίτσα. Στους επίδοξους δημιουργούς comics προτείνει δύο πράγματα: «Να είναι ανοιχτοί σε νέες και διαφορετικές συνεργασίες αλλά κυρίως να πειραματίζονται, καθώς το να κάνεις συνέχεια το ίδιο πράγμα καταντάει βαρετό». * Το walkshop της Tânia Cardoso με τίτλο «Graphic Wanderings: Ανακαλύπτοντας Ιστορίες Στο Αστικό Τοπίο» θα ξεκινήσει το Σάββατο 16 Απριλίου από το Ολλανδικό Ινστιτούτο (Μακρή 11, Αθήνα) και θα διαρκέσει από τις 11:00 έως τις 13:30. Andrew Farago: Η Wonder Woman έχει σχέση με την ελληνική μυθολογία Ο Andrew Farago είναι επιμελητής του Cartoon Art Museum στο Σαν Φρανσίσκο και έχει γράψει σενάρια για την Marvel Comics, το Comics journal και το Animation World Network, ενώ είναι και συγγραφέας του βιβλίου The Looney Tunes Treasury. Τον εμπνέει όταν οι γύρω του είναι το ίδιο παθιασμένοι με τα comics και τα έργα τέχνης όσο και ο ίδιος και πιστεύει πως τα comics έχουν πλέον μεγάλη δυναμική και εύρος, που καλύπτει κάθε αναγνώστη. Η παρουσίασή του στο Comicdom 2022 είναι αφιερωμένη στην 80η επέτειο της Wonder Woman. Η πρωτότυπή έκθεση που είχε παρουσιαστεί λίγο νωρίτερα στο Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο, ταξίδεψε μαζί του και προσγειώθηκε στο Comicdom και είναι εμπνευσμένη από την ιστορία και την καταγωγή της Wonder Woman, αλλά και τη σχέση της με την ελληνική μυθολογία, συνεπώς δεν θα μπορούσε να λείπει από τη φετινή διοργάνωση. Όσο για τη συμβουλή που θα έδινε στους επίδοξους δημιουργούς comics, μία λέξη έχει κυρίως στο μυαλό του, το διάβασμα. Όχι μόνο των comics φυσικά, κάθε λογοτεχνικού είδους. Για τους εικονογράφους έχει μία άλλη λέξη, τη ζωγραφική, ενώ μοιράζεται ένα ακόμα μυστικό με τους επίδοξους καλλιτέχνες, πως αν μία φορά κεράσουν φαγητό ή καφέ σε έναν δημιουργό comics θα έχουν κερδίσει έναν φίλο για πάντα. Στην ουσία, σύμφωνα με τον Andrew, αν θες να ασχοληθείς με κάτι πρέπει να το παλεύεις συνεχώς, να ασχολείσαι με αυτό, να αποκτήσεις όση περισσότερη εμπειρία μπορείς και να θεωρείς πάντα καλοδεχούμενες τις συμβουλές. * Το event που θα παρουσιάσει ο Andrew Farago ονομάζεται «The Legend Of Wonder Woman» και θα λάβει χώρα το Σάββατο 16 Απριλίου, 12:00 με 13:00, στη γκαλερί Χατζηκυριάκος Γκίκας της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Eva Hilhorst: Η παρατήρηση είναι σημαντική για έναν καλλιτέχνη Η Eva Hilhorst είναι εικονογράφος, ιδρύτρια και αρχισυντάκτης του site Drawing the Times. Όταν το 2007 ο σύζυγός της έπιασε δουλειά ως ανταποκριτής στις Βρυξέλλες μετακόμισε μαζί του στην πρωτεύουσα των comics, όπως την ονομάζει, και έτυχε να διασταυρωθούν οι δρόμοι της με δύο καλλιτέχνες comics οι οποίοι την μύησαν στον κόσμο τους. Έτσι ειδικεύτηκε στο comics journalism και το ποικιλόμορφο αυτό μέσο την κέρδισε. Σύμφωνα με την ίδια, στα comics η γραφή του καλλιτέχνη κάνει τις ιστορίες προσωπικές και ελκυστικές και για αυτό επηρεάζουν άμεσα τον αναγνώστη. Άρα, εκτός από πληροφορίες μεταφέρουν και συναισθήματα και έτσι μπορούν να ευαισθητοποιήσουν το κοινό για σοβαρά θέματα. Με τη σειρά της λοιπόν η Eva Hilhorst στο φετινό Comicdom θα μας παρουσιάσει ένα workshop αφιερωμένο στο comics journalism, την κλιματική αλλαγή και την κλιματική μετανάστευση. Τελικά πόσοι ξέραμε πως οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής φαίνεται ότι θα οδηγήσουν περισσότερα από 143 εκατομμύρια ανθρώπους στην Αφρική, στην Ασία και τη Λατινική Αμερική να γίνουν περιβαλλοντικοί μετανάστες μέχρι το 2050 και τι μπορούμε να κάνουμε για να αποτρέψουμε αυτή την προοπτική; Στους νέους καλλιτέχνες δεν ξεχνάει να τονίζει πως η καθημερινή εξάσκηση, η παρατήρηση και η καθημερινή ανάγνωση comic είναι ζωτικής σημασίας εργαλεία της δουλειάς τους. * Η Eva Hilhorst θα παρουσιάσει το workshop «Window Comics» το Σάββατο 16 Απριλίου από τις 17:00 έως τις 18:00 στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και 4 δίωρα workshop με τον τίτλο «Breathe: Reconnect, Respond And Reclaim – Εργαστήριο Δημοσιογραφίας Με Comics», από την Παρασκευή μέχρι και την Κυριακή. Αναλυτικό πρόγραμμα υπάρχει αναρτημένο στο site του Comicdom. Θανάσης Πέτρου: Το storyboard είναι μία από τις πιο βασικές φάσεις της δημιουργίας ενός comic Ο Θανάσης Πέτρου είναι καταξιωμένος δημιουργός comics, ο οποίος έχει δει δημοσιευμένα 15 βιβλία με τα comics του και ξέρει σίγουρα πώς να οργανώσει την δουλειά του αλλά και πώς να δημιουργήσει ένα comic με ολοκληρωμένο σενάριο. Το ταξίδι του στον κόσμο των comics ξεκίνησε στην ηλικία των 5 ετών όταν διάβασε το πρώτο του comic. Τα πρώτα του σχέδια γεννήθηκαν λίγο αργότερα και η πρώτη του ιστορία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «9» το 2002. Έπειτα ακολούθησαν άλμπουμ, βιβλία και πολλά comics. Η λογοτεχνία και η ιστορία τον εμπνέουν αρκετά, όμως η καθημερινότητα και η φαντασία όχι τόσο. Φέτος στο Comicdom έρχεται με σκοπό να μας εισάγει στην τέχνη του storyboard, που είναι όπως μας λέει μία από τις πιο βασικές φάσεις της δημιουργίας ενός comic, καθώς αν δεν υπάρχει προσεγμένο σενάριο και οργάνωση σε μία δημιουργία, τότε αυτή είναι ετοιμόρροπη. Από τη φετινή διοργάνωση ξεχωρίζει τις δύο εκθέσεις της («Οι Ιστορίες μας, μας έφεραν εδώ» και το “The Window Comics Project”), καθώς τον ενθουσιάζει η θεματική τους και εμείς συμφωνούμε απόλυτα. Σε κάποιον που ξεκινάει τώρα την ενασχόλησή του με τα comics θα έλεγε να οπλιστεί με πολλή υπομονή και να αρχίσει να βλέπει τα πάντα από την πλευρά του δημιουργού και όχι του αναγνώστη. Τέλος, σύμφωνα με τον Θανάση, εμείς οι ίδιοι πρέπει να είμαστε οι πιο αυστηροί κριτές του εαυτούς μας. * Το workshop του Θανάση Πέτρου με τίτλο «Τα Μυστικά Του Storyboard» θα παρουσιαστεί το Σάββατο 16 Απριλίου, από τις 16:00 έως τις 16:50 στο Seminar Room της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Ιωάννης Μάνος: Οι πιο φανταστικές ιστορίες είναι εντέλει αυτές που ζούμε Ο Ιωάννης Μάνος είναι αρχιτέκτονας, όμως η γνωριμία του με τον κόσμο των comics έγινε από νωρίς διαβάζοντας τα comic strips των κυριακάτικων εφημερίδων που αγόραζαν οι γονείς του, και στη συνέχεια με τα περιοδικά comics του εκδοτικού οίκου “Δραγούνη“. Τελικά η ανακάλυψη του περιοδικού ΒΑΒΕΛ αποτέλεσε εφαλτήριο για μια πιο ουσιαστική και αισθαντική ενασχόλησή του με τα comics. Εμπνέεται από την καθημερινότητα και τον τρόπο με τον οποίο μας επηρεάζει ο χώρος, ο χρόνος και οι ανθρώπινες σχέσεις. Το workshop του αφορά στην αλληλεπίδραση ανθρώπου και πόλης. Πώς διαμορφώνουμε και πώς μας διαμορφώνουν τα δομημένα περιβάλλοντα δηλαδή, μία θεματική που θα έπρεπε να έχει μελετήσει και κατανοήσει κάθε σχεδιαστής comics για να μπορέσει να τις μεταφέρει στη δουλειά του. Φέτος από το Comicdom CON Athens ο Ιωάννης ξεχωρίζει το workshop “Graphic Wanderings” της Tânia Cardoso και το panel “War (What Is It Good For?)” – Πόλεμος και Comics”, το οποίο είναι δυστυχώς πολύ επίκαιρο. Σε όσους τώρα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στην «βιομηχανία των comics» υπενθυμίζει να μην σταματήσουν ποτέ να δια-μορφώνονται και να εμπνέονται από τα πάντα γύρω τους, καθώς όπως λέει, οι πιο φανταστικές ιστορίες είναι εν τέλει αυτές που ζούμε. * Ο Ιωάννης Μάνος είναι ο εισηγητής του workshop «Υπάρχει Ο Batman Χωρίς Την Gotham City;», το οποίο θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 17 Απριλίου, από τις 16:00 έως τις 16:50, στο Seminar Room της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Και το σχετικό link...

To Comicdom φέτος επέλεξε πέντε από τους πιο ανερχόμενους δημιουργούς κάτω των τριάντα ετών που κάνουν τα πρώτα τους βήματα μέσα από τις αυτοεκδόσεις ή παρουσιάζουν τώρα το πρώτο τους επίσημο εκδοτικό εγχείρημα. Για τρεις ημέρες το κέντρο της Αθήνας γεμίζει κόμικς. Από τις 15 έως 17 Απριλίου το Comicdom Con Athens θα παρουσιάσει τη δέκατη έκτη έκδοσή του κι αυτό το καθιστά το μακροβιότερο διεθνές φεστιβάλ που πραγματοποιείται στην Αθήνα και αφορά τα κόμικς. Η φετινή διοργάνωση μάς δίνει ραντεβού σε δύο χώρους, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, που παραδοσιακά φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια τις εκθέσεις του φεστιβάλ, τα πάνελ, τα workshops, τις προβολές και τα events, όπως η απονομή των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς και ο διαγωνισμός cosplay, και στην πλατεία Κλαυθμώνος, στον υπαίθριο χώρο της οποίας έχουν μεταφερθεί για λόγους ασφαλείας τα καταστήματα κόμικς, οι εκδοτικοί και περισσότεροι από 100 δημιουργούς κόμικς, το σύνολο σχεδόν της ελληνικής σκηνής, που θα παρουσιάσουν τις νέες τους δουλειές. Πέρα από τα βραβεία, το cosplay, τις νέες εκδόσεις και το πιο πρόσφατο έργο των Ελλήνων δημιουργών, ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τρεις ενδιαφέρουσες διεθνείς εκθέσεις. Η κεντρική έκθεση, που φέτος έχει τίτλο «Ο θρύλος της Wonder Woman» και γιορτάζει τα ογδόντα χρόνια από την εμφάνιση της πιο εμβληματικής σούπερ ηρωίδας στην ιστορία των κόμικς, πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Cartoon Art Museum και τη συνεπιμέλεια του Andrew Farago, ο οποίος θα βρεθεί στην Αθήνα για να μιλήσει για την πιο διάσημη αμαζόνα της DC. Στο «Οι ιστορίες μας μάς έφεραν εδώ», τη δεύτερη διεθνή έκθεση, έντεκα μετανάστες και πρόσφυγες από το Τσαντ, τη Γουατεμάλα, την Τζαμάικα, το Καζακστάν, τη Λιθουανία, το Μεξικό, τη Μιανμάρ, το Πακιστάν, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και την Υεμένη, που ζουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, συναντιούνται μέσα από δέκα ιστορίες και εξετάζουν θέματα όπως η φυλή, η θρησκεία, η τάξη, η εκπαιδευτική ανισότητα, η συστηματική εκτόπιση, οι διακρίσεις, η ψυχική υγεία, η αναπηρία και ο ακτιβισμός. Η τρίτη έκθεση του φεστιβάλ έχει τίτλο «The Window Comics Project» και αφορά την κλιματική αλλαγή. Σε αυτήν, καλλιτέχνες απ’ όλη την Ευρώπη καλούνται να σχεδιάσουν σε μια σελίδα τις επιπτώσεις της στο δικό του περιβάλλον. Το Comicdom Con τιμά τον σκιτσογράφο των «Νέων» Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη, ο οποίος επιμελήθηκε την αφίσα της φετινής διοργάνωσης, ενώ μεταξύ των διεθνών προσκεκλημένων είναι και ο Κροάτης Esad Ribić, σχεδιαστής τίτλων κυρίως της Marvel Comics. Σε συνεργασία με το Ψηφιακό Μουσείο Comics (comicsmuseum.gr) θα παρουσιαστούν και τρεις διαδικτυακές εκθέσεις, μία από αυτές θα είναι η αναδρομική του Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη. Τέλος, επειδή το Comicdom Con Athens φημίζεται όχι μόνο για τον diverse χαρακτήρα των εκδηλώσεών του όλα τα χρόνια της διοργάνωσής του αλλά κυρίως για την ανάδειξη νέων ταλέντων στον χώρο της ένατης τέχνης, φέτος επέλεξε πέντε από τους πιο ανερχόμενους δημιουργούς κάτω των τριάντα ετών που κάνουν τα πρώτα τους βήματα μέσα από τις αυτοεκδόσεις ή παρουσιάζουν τώρα το πρώτο τους επίσημο εκδοτικό εγχείρημα. Ευγενία Βερελή (27 ετών) Μου άρεσαν αρκετά τα κόμικς από μικρή, αλλά άρχισα να τα δουλεύω στα είκοσι δύο μου. Αυτοπροσδιορίζομαι ως non-binary. Οnline με λένε Βαμπιροπούλα και στο δημοτικό θυμάμαι πως το αγαπημένο μου κόμικ ήταν το «W.I.T.C.H.» και στο γυμνάσιο το «Fables». Νομίζω ότι γύρω στα δεκαεφτά-δεκαοκτώ μου αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ με τα κόμικς, όταν παράτησα τις Πανελλήνιες. Πάντα μου φαινόταν πολύ κουλ ως είδος έκφρασης και ως έντυπο. Μου αρέσει το daydreaming και τα κόμικς νιώθω πως είναι ο πιο εύκολος τρόπος για να δώσω μορφή σε αυτά τα όνειρα. Εμπνέομαι από το βαλκανικό φολκλόρ, τα παραμύθια, teen ταινίες/σειρές ’90s/’00s και μου αρέσει πολύ η αισθητική των shojo beat manga. Στα είκοσι δύο έκανα μια μικρή ιστορία για ένα κορίτσι που αγοράζει ένα βινύλιο (αν θυμάμαι καλά των Carpenters) από έναν δαίμονα, πληρώνοντας με μια τούφα από τα μαλλιά της. Δεν νομίζω ότι έχω κάποιο συγκεκριμένο αγαπημένο είδος. Ίσως να επέλεγα ευκολότερα πιο indie ή underground κόμικς. Οι φίλοι μου έχουν χαρακτηρίσει τα κόμικς μου ως ποιήματα και μου αρέσει αυτό. Από επιρροές θα επέλεγα τον «Frankenstein» του Dick Briefer, γιατί αγαπώ το ότι ζωγραφίζει τη μύτη πάνω από τα μάτια, και μετά θα έλεγα ότι επηρεάζομαι πολύ από τη μουσική που ακούω. Μέχρι στιγμής μού αρέσει να ζωγραφίζω βαμπίρ βοσκοπούλες και τα συναισθήματά τους. Ήθελα πολύ να παρουσιάσω την πρώτη μου συνεργασία με εκδοτική, τη Z2 Comics, μια ιστορία που έκανα για την ανθολογία της τεσσαρακοστής επετείου δύο άλμπουμ της Joan Jett & The Blackhearts, αλλά η κυκλοφορία του δυστυχώς έχει καθυστερήσει. Θα έχω όμως φανζίν, αφισάκια, αυτοκολλητάκια, tote bags και άλλα πραγματάκια. Τα κόμικς δεν είναι το χόμπι μου, είναι η δουλειά μου. Για χόμπι μου αρέσει γενικά να ακούω πολλή μουσική και τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να μάθω να φροντίζω σωστά τα φυτά μου. Νομίζω ότι θα ήθελα κάποιον indie εκδοτικό που να στηρίζει και νέους καλλιτέχνες, ΛΟΑΤΚΙ+ και γυναίκες δημιουργούς ‒ και να τυπώνει σε risograph μηχάνημα. Χρύσα Χαρτσά (23 ετών) Αυτή την περίοδο ολοκληρώνω τις σπουδές μου στο Τμήμα Αγγλικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, ενώ αποφοίτησα και από το Τμήμα Σκίτσου-Κόμικς-Καρτούν του ΑΚΤΟ το 2020. Είμαι σε μια μεταβατική φάση στην οποία προσπαθώ να χωρέσω λίγο απ’ όλα, διάσπαρτες δουλειές, πρακτική, εθελοντισμό στην Athens Comics Library και όσο περισσότερη ζωγραφική μπορώ. Με τα κόμικς άρχισα κυρίως να ασχολούμαι στο λύκειο, λίγο πιο αργά απ’ ότι το μέσο comic artist, σε μια περίοδο που συνέβησαν πολλά πράγματα και με έκαναν να ενδιαφερθώ για τον χώρο. Τότε ξεκίνησα να τα διαβάζω, πειραματίστηκα με αυτά στο πλαίσιο σχολικών εργασιών και συνειδητοποίησα ότι μπορώ να συνδυάσω τη ζωγραφική με το storytelling. Γενικά όμως θυμάμαι να χαζεύω με χαρά τη μεταφορά ταινιών Ντίσνεϊ σε κόμικς και να προσπαθώ δειλά να ζωγραφίσω τους χαρακτήρες. Προσαρμόζω το στυλ μου στο περιεχόμενο της ιστορίας που γράφω κάθε φορά, αλλά θα έλεγα ότι στοιχεία κωμωδίας μπλεγμένα με πιο δραματικά και βαριά θέματα είναι ένα σύνηθες μοτίβο στα έργα μου. Τα κομικς μου αφορούν κυρίως κοινωνικά θέματα, την εκπροσώπηση μειονοτήτων, των γυναικών, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας αλλά και την ανθρώπινη ύπαρξη γενικότερα, την προσωπική ταυτότητα, τις κοινωνικές σχέσεις, τη σύγχρονη πραγματικότητα. Προσπαθώ από τη θέση μου να σχολιάζω όλα αυτά τα θέματα με σεβασμό και ευαισθησία, επιδιώκοντας παράλληλα να τους δώσω διδακτικό περιεχόμενο, απευθυνόμενη στις νεότερες ηλικίες. Φέτος είναι η πρώτη φορά που θα πάρω μέρος στο φεστιβάλ με το κόμικ μου «Μονόχρωμα». Είναι μια ιστορία που διαδραματίζεται σε μια δυστοπική πραγματικότητα, όπου όλα είναι λευκά, ομοιογενή και οτιδήποτε αποκλίνει τιμωρείται άμεσα ή έμμεσα. Μια κριτική του ρατσισμού και του πώς πολλά πράγματα που μεγαλώνοντας τα θεωρούμε δεδομένα χρήζουν αναθεώρησης και αμφισβήτησης. Το κανάλι μου στο YouTube θα μπορούσα να πω ότι συνδυάζει τα χόμπι μου. Κυρίως κάνω covers από τραγούδια της Ντίσνεϊ ή μεταφράζω τραγούδια από anime στα ελληνικά. Πού και πού χώνω και κάποιο ασύνδετο βίντεο με animation ή πιάνο. Το ξεκίνησα περίπου όταν μπήκα στο γυμνάσιο και από τότε ανεβάζω πολύ αραιά και πολύ ερασιτεχνικά. Θαυμάζω πολλούς Έλληνες δημιουργούς αλλά έχω ξεχωρίσει το έργο του Μιχάλη Διαλυνά και της Αγγελικής Σαλαμαλίκη. Η δουλειά τους έχει πολλά στοιχεία που εκτιμώ και με κινητοποιεί ώστε να εξελίξω το έργο μου και να πλησιάσω κάπως το δικό τους επίπεδο. Αν και ο χώρος των κόμικς ξεκίνησε ανδροκρατούμενος, τον τελευταίο καιρό η κατάσταση έχει ανατραπεί. Υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες στον χώρο και εγώ, ως μία από αυτές, δεν έχω βιώσει ιδιαίτερες διακρίσεις. Σταδιακά εδραιώνεται και στο μυαλό των μεγαλύτερων γενεών η ύπαρξη των γυναικών στον κλάδο και υπάρχει θετικό κλίμα όσον αφορά την προώθηση και εκτίμηση του έργου τους. Όλια Ντακογιάννη (26 ετών) Είμαι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ και μεταπτυχιακή φοιτήτρια Μουσειολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο. Ασχολούμαι αρκετά χρόνια με τη μουσική, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, γι’ αυτό και αποφάσισα να δώσω εισαγωγικές εξετάσεις στο Μουσικό Γυμνάσιο-Λύκειο Αλίμου. Το πρώτο μου κόμικ το τύπωσα στην Πέμπτη Δημοτικού! Ήταν μια πολυσέλιδη περιπέτεια με τους τότε συμμαθητές μου. Χαρακτηριστικά θυμάμαι πως δεν μπορούσα να χωρέσω τις φιγούρες μου στα μικρά καρέ που έβλεπα στα αγαπημένα μου κόμικς, έτσι κάθε σκηνή καταλάμβανε μια ολόκληρη σελίδα Α4! Με μια μεγάλη παύση αρκετών χρόνων τα κόμικς επανήλθαν στη ζωή μου το 2017, όταν πια έβγαλα την πρώτη μου αυτοέκδοση με τίτλο «Starman». Θυμάμαι έντονα τις καλοκαιρινές διακοπές στο εξοχικό μας στην Επίδαυρο με τους παππούδες μου. Τον παππού μου να διαβάζει εφημερίδα κι εγώ κόμικς, τρώγοντας καρπούζι. Το σχέδιο μου θα ήθελα πολύ να το χαρακτηρίσω «ευρωπαϊκίζον»! Οι ιστορίες μου είναι «ερωτοκεντρικές». Ο έρωτας όμως είναι απλώς η αφορμή για να φέρω κοντά διαφορετικούς κόσμους, την τζαζ και την αρχαιολογία, όπως συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται. Οι χαρακτήρες μου είναι πάνω απ’ όλα ερωτευμένοι με τη ζωή και με την τέχνη. Φέτος στο τραπέζι μου στο Artists Alley θα υπάρχει το «Musicoma», το κόμικ-μιούζικαλ, η πρώτη μου επίσημη δουλειά με εκδοτική εκπροσώπηση (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κομνηνός), μαζί με το ομώνυμο σάουντρακ που αποτελείται από πρωτότυπες τζαζ συνθέσεις. Το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία του «Musicoma» ήταν η παράλληλη ανάγνωση-ακρόαση, μια σκυταλοδρομία μεταξύ εικόνας και μουσικής. Όπως και σε ένα μιούζικαλ, η πρόζα, τα τραγούδια, ακόμη και o χορός διαδέχονται το ένα το άλλο, δίνοντας στον αναγνώστη μια αίσθηση διαδραστικότητας και μια εμπειρία πολυαισθητηριακή. Το χρώμα υπογράφει ο Theodore Duck, τη μουσική ο Στέφανος Κοζάνης και τους στίχους η Καρίνα Rubinstein. Επίσης στη διοργάνωση θα μπορεί κανείς να βρει την τελευταία μου δουλειά με τίτλο «Amorabilia», μια αυτοέκδοση που θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στο πλαίσιο του φεστιβάλ, σε συνεργασία με τον Theodore Duck και τη Μυρτώ Κοκκαλιά. Φυσικά στον πάγκο θα υπάρχουν και όλων των ειδών τα prints, εμπνευσμένα από τα κόμικς. Όταν δεν ασχολούμαι με τα κόμικς ή τις σπουδές μου βρίσκομαι με φίλους και παίζουμε μουσική. Το βασικό μου όργανο τα τελευταία χρόνια είναι η τζαζ τρομπέτα. Αν και υπάρχει το καταπληκτικό «Mercy on me» του Reinhard Kleist, θα ήθελα πολύ να κάνω ένα κόμικ για τον Νικ Κέιβ. Λατρεύω τη μουσική του, λατρεύω και τον ίδιο. Εάν δεν κάνω ένα κόμικ εστιασμένο στον ίδιο σίγουρα, θα βρω τρόπο να τον «εμφανίσω» σε κάποια από τις επόμενες δουλειές μου. Έχω την αίσθηση πως και το κοινό των κόμικς έχει διευρυνθεί αρκετά σε σχέση με παλιότερα, αν και παραμένει μικρό, με λίγους πιστούς φαν. Ευκαιρίες υπάρχουν, γίνονται άφθονα φεστιβάλ μικρής και μεγαλύτερης εμβέλειας που δίνουν και σε νέους ή ανερχόμενους καλλιτέχνες τη δυνατότητα συμμετοχής. Δεν έχω άποψη για τη δυνατότητα βιοπορισμού ενός καλλιτέχνη, αρχαιολόγος είμαι, σίγουρα είναι δύσκολο να ζήσεις από τα κόμικς στην Ελλάδα, όμως όχι ακατόρθωτο. Πάντως, προσπαθώ να φέρω κοινό και από άλλους χώρους, ήδη έφερα, ελπίζω, τους τζαζίστες και τους αρχαιολόγους! Γιώργος Τσαρδανίδης (28 ετών) Άρχισα να φτιάχνω ιστορίες με βάση έναν χαρακτήρα που είχαμε δημιουργήσει με τον αδελφό μου πιο μικροί, τον Ψαρούλη, ένα ανθρωπόμορφο ψάρι-ντετέκτιβ. Συνδύαζε στοιχεία Μίκυ με κομμάτια από τον ατελή χαρακτήρα του Ντόναλντ. Μόνο μια ιστορία τελείωσα, παρόλο που άρχισα πάρα πολλές, η οποία ήταν για μια άσκηση στα αγγλικά. Ίσως αντιπροσωπεύει πλήρως την παιδική ηλικία, μια όμορφη αρχή που όμως δεν ολοκληρώνεται. Άρχισα να ασχολούμαι πιο εντατικά με τα κόμικς στο λύκειο, όταν άρχισε να μπαίνει στο μυαλό μου, όπως και σε όλων, η έγνοια του επαγγελματικού προσανατολισμού. Ακόμα μου κάνει εντύπωση πως σε αυτήν τη ηλικία έφτιαχνα τόσες ιστορίες χωρίς να υπάρχει η προοπτική έκδοσης. Τις έφτιαχνα μόνο για μένα και τους γύρω μου. Όλοι φτιάχνουν ιστορίες για τη ζωή τους στο μυαλό τους. Έχουν σημεία αναφοράς. Σίγουρα λοιπόν αυτό είναι η βάση της έμπνευσης. Κάτι που παλιότερα δεν με απασχολούσε και τώρα με απασχολεί, και φάνηκε και στη δουλειά που παρουσιάζω τώρα, είναι η έννοια της πολιτισμικής ταυτότητας. Ένα από τα αγαπημένα μου κόμικς είναι το «Persepolis» της Marjane Satrapi, που στην εφηβεία το διάβαζα ξανά και ξανά. Αναρωτιόμουν αν «επιτρέπεται» να έχει ένα κόμικ τέτοιο θέμα και τέτοιο σχέδιο! Από τότε όλα αυτά που προσπαθώ να διαβάσω ή να φτιάξω είναι μια επέκταση ή και αναπαραγωγή αυτού του συναισθήματος που ένιωσα. Φέτος θα παρουσιάσω στο φεστιβάλ ένα κόμικ που ονομάζεται «Μια χούφτα γης» που εκδίδεται από την Comicdom Press. Πρόκειται για σπονδυλωτές ιστορίες σε ένα οικόπεδο στην Αθήνα περίπου τον τελευταίο αιώνα. Αφετηρία της ιστορίας είναι η άφιξη των προσφύγων το 1922. Με ενδιέφερε πολύ το θέμα της ταυτότητας μιας πόλης, της Αθήνας εν προκειμένω. Από μικρό μου έκανε μεγάλη εντύπωση η εικόνα της, κυρίως τα σποραδικά νεοκλασικά ανάμεσα σε άσχημες πολυκατοικίες, η ιδέα ότι όλα τα ιστορικά κτίρια του κέντρου θα μπορούσαν να έχουν διασωθεί αλλά και η διαπίστωση ότι υπήρχε η ανάγκη για στέγαση που οδήγησε στην αντιπαροχή μεταπολεμικά. Αρχικά ήθελα πάντα να κάνω μια ιστορία για ένα νεοκλασικό. Η ιστορία πραγματικά ξεκλειδώθηκε όταν αποφάσισα ότι θα είναι για ένα οικόπεδο. Αυτό αλλάζει πολλά πράγματα στην αντίληψη του θέματος. Το χτίσιμο είναι το ίδιο σημαντικό με το γκρέμισμα. Από την ελληνική σκηνή σίγουρα λείπει μια πιο επαγγελματική κατάσταση στην εκδοτική πραγματικότητα. Μεγαλύτερο κοινό, το οποίο βλέπω ωστόσο ότι έχει βελτιωθεί κατά πολύ σε μια εποχή που υπάρχει κρίση και το ίντερνετ. Είναι εντυπωσιακό. Κάτι άλλο που πιάνει το μάτι μου σε άλλα κόμικς εκτός Ελλάδας είναι ότι κάποια τείνουν να είναι πιο πειραματικά ή εικαστικά, αφαιρετικά. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα ελληνικά κόμικς, αλλά θα είχε πλάκα να υπήρχαν και κάποια ανοίγματα σε πεδία λιγότερο παραδοσιακά, και στην εικόνα και στην αφήγηση. Νομίζω ότι κάποιος θα μπορούσε να εκπλαγεί από το τι μπορεί να γίνει. Ένα παράδειγμα είναι το «Διακοπές στην ακτή» του Ευάγγελου Ανδρουτσόπουλου, που ζει στην Φινλανδία. Νίκος Σταυριανός (19 ετών) Από μικρός μου άρεσαν πολύ τα κόμικς. Διάβαζα κυρίως υπερ-ηρωικά και μου άρεσαν πολύ οι ιστορίες του Carl Barks της Ντίσνεϊ. Μου άρεσε επίσης πολύ να ζωγραφίζω. Αυτό δεν άργησε να συνδυαστεί με την αγάπη μου για τα κόμικς και τη δημιουργία δικών μου ιστοριών. Δεν θα έλεγα πως υπάρχει κάποιο είδος που προτιμώ. Μου αρέσουν τα πιο περίεργα, underground κόμικς, θαυμάζω πολύ τον Alan Moore για τις ιστορίες του, τον Neil Gaiman και τον Mike Mignola, ο οποίος είναι μία από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις μου στο σχέδιο. Όπως και ο Alex Toth και ο Guido Crepax που ανακάλυψα πρόσφατα, καθώς και πολλοί άλλοι. Μόλις τελείωσα ένα κομικ που θα κυκλοφορήσει για πρώτη φορά στο φετινό Comicdom. Λέγεται «Living like skeletons: Thoughts from beyond the grave». Πολύ περιληπτικά περιγράφει τις σκέψεις και τις εμπειρίες ενός νεκρού, ένα ημερολόγιο μέσα στην κάσα, από τη στιγμή που θάβεται ο νεκρός μέχρι που είναι πλέον σκελετός. Όταν δεν φτιάχνω κόμικς ασχολούμαι κυρίως με τη μουσική. Η μουσική παίζει τεράστιο ρόλο στη δουλειά μου. Συνήθως τα άλμπουμ που ακούω μια περίοδο διαμορφώνουν σημαντικά την ατμόσφαιρα αυτού που σχεδιάζω τότε. Επίσης παίζω κιθάρα και προσπαθώ να φτιάξω δικά μου κομμάτια. Για να πετύχει το οποιοδήποτε έργο θεωρώ ότι είναι σημαντικό να υπάρχει μια καλή ιδέα. Είναι πολύ δύσκολο να φτιάξεις ένα κόμικ. Πολύ πιο δύσκολο απ’ ότι κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα ενδεχομένως νομίζει. Είναι μια διαδικασία πολύ απαιτητική και χρονοβόρα. Απαιτεί πολλές ώρες δουλειάς πάνω από λευκά χαρτιά που πρέπει κάπως να γεμίσεις με τις ιδέες και τα σχέδιά σου, διατηρώντας συνοχή, ροή και σίγουρα ενδιαφέρον. Μου αρέσουν πολλές δουλειές στον χώρο των αυτοεκδόσεων, κάθε χρόνο είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια του Comicdom. Μεγάλη έμπνευση στη δουλειά μου δίνει το σχέδιο του Βασίλη Λώλου και του Δημήτρη Πανταζή. Η σκηνή θεωρώ ότι συνεχώς βελτιώνεται. Όλο και πιο πολλά άτομα αποφασίζουν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους επιλέγοντας το μέσο της αυτοέκδοσης και των φανζίν. Γι’ αυτό και φεστιβάλ κόμικς όπως το Comicdom είναι πολύ σημαντικά, αφού για κάποιον/-α που επιθυμεί να μοιραστεί τη δουλειά του/της με τον κόσμο, οι αυτοεκδόσεις είναι από τους καλύτερους τρόπους να ξεκινήσει. Από την άλλη, μπορεί η σκηνή να μεγαλώνει στη χώρα μας, αλλά είναι ακόμα πολύ δύσκολο κάποια/-ος να ζήσει αποκλειστικά από τα κόμικς. Η αγορά στην Ελλάδα, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπορεί να το στηρίξει. Και το σχετικό link...

Ένας πίθηκος με διάγνωση PTSD, η τελική μάχη Γκοτζίλα εναντίον Κιμ Γιονγκ Ουν και ένα κορίτσι που αναπτύσσει σεξουαλική σχέση με τα βουνά. Οι δημιουργοί πίσω από τις πιο τρελές ιστορίες μιλούν στο Oneman, λίγο πριν το μεγάλο αθηναϊκό φεστιβάλ της Ένατης Τέχνης. Το πείραμα της περσινής χρονιάς απέδωσε: με τη συμπλήρωση των δεκαπέντε χρόνων ιστορίας, το Comicdom Con Athens έκανε το επόμενο βήμα, αποφασίζοντας να επεκταθεί για πρώτη φορά σε δύο παράλληλες τοποθεσίες αντί για μία – στην Ελληνοαμερικανική Ένωση της οδού Σίνα παρέμεινε ο πυρήνας του φεστιβάλ, με το σύνολο των παράλληλων δράσεων και των εκθέσεων, ενώ όλοι οι πάγκοι των εκδόσεων-αυτοεκδόσεων που παραδοσιακά συγκεντρώνουν περισσότερο κόσμο, μεταφέρθηκαν στην Πλατεία Κλαυθμώνος ζωντανεύοντας μια υπαίθρια αγορά σαν γιορτή. Το ίδιο θα συμβεί και φέτος, από την Παρασκευή 14 έως την Κυριακή 16 Απριλίου, με πάνω από εκατό νέους, ανερχόμενους και καταξιωμένους δημιουργούς, εκδοτικές εταιρείες και καταστήματα, να πιάνουν πόστο στους πάγκους της πλατείας στο Κέντρο. Σε μια ζιγκ-ζαγκ διαδρομή θα δεις μαζεμένο το ακμαίο δυναμικό της ελληνικής σκηνής, που κόντρα στις προβλέψεις επιμένει να κάνει αυτό που αγαπά: να λέει ιστορίες. Ταυτόχρονα, το μακρόβιο φεστιβάλ κρατάει αμείωτη την όρεξή του να τιμήσει την Ένατη Τέχνη όπως μπορεί: φιλοξενεί μια μεγάλη έκθεση για στο θρύλο της Wonder Woman που έρχεται απευθείας από το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο, πρόκειται να προβάλλει στην οθόνη ισπανικά animation για τις σύγχρονες γυναίκες δημιουργούς του είδους, ενώ δεν γίνεται να λείπει η πασαρέλα για τα πιο φαντασμαγορικά κοστούμια cosplay. Τιμώμενος καλλιτέχνης για το 2022 είναι ο σκιτσογράφος Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, από τον οποίον θα βρείτε 40 έργα κρεμασμένα. Όλα αυτά, όπως πάντα, με ελεύθερη είσοδο. Λίγο πριν δοθεί το σήμα εκκίνησης για το μεγάλο φεστιβάλ των κόμικς και η πλατεία Κλαυθμώνος γεμίσει από εκατοντάδες επισκέπτες, διψασμένους για ψάξιμο και περιπέτειες, κάναμε τη σκληρή δουλειά για να γλιτώσεις χρόνο: βρήκαμε τις πιο απίθανες ιστορίες και τους πιο απίθανους ανθρώπους που πρέπει (οπωσδήποτε) να ανακαλύψεις φέτος. Ιδού λοιπόν. Louise Truc Η ιστορία της Louise Truc έχει πολύ ενδιαφέρον: γεννήθηκε στη Γαλλία και μετακόμισε εδώ το 2018, δουλεύοντας τα πρώτα δύο χρόνια σε μια οργάνωση που βοηθάει πρόσφυγες. Στις αρχές του 2021 αποφασίζει κόντρα στην απαισιοδοξία των καιρών να ανοίξει συνεργατικά το Lalava στα Εξάρχεια, ένα καλλιτεχνικό εργαστήριο που είναι ανοιχτό στην κοινωνία, με μαθήματα, εκθέσεις, μπαζάρ και εκδηλώσεις. Έχει γνώσεις σε μεταξοτυπία, κεραμικά, σχέδιο κ.ά., ενώ στα κόμικς την τράβηξε η αμεσότητα: «τα εικονογραφημένα βιβλία έχουν τη δύναμη να απεικονίζουν την πραγματικότητα και ταυτόχρονα να εξερευνούν τη φαντασία και τις φαντασιώσεις», αναφέρει η ίδια. Στην πρώτη της αυτοέκδοση – ένα χειρόδετο τρίγλωσσο κόμικ – αφηγείται την ιστορία μιας γιγάντιας γυναίκας, που λατρεύει να κάνει έρωτα με βουνά και ξεκινάει ένα ταξίδι σε όλο τον κόσμο. «Αυτή η ιστορία είναι το αποτέλεσμα εξερεύνησης στοιχείων της δική μου γενεαλογίας που συνδέεται με πέτρες και βουνά», εξηγεί η Louise, «τo επώνυμό μου σημαίνει “πράγμα” στα γαλλικά, “βουνό” στην προβηγκιανή διάλεκτο, ενώ το άλλο στοιχείο είναι ότι στον Ιταλό προπάππου μου είχε δοθεί κατά τη γέννησή του το επώνυμο Γρανίτο, όπως λέμε πέτρα». Έτσι προέκυψε μια ιστορία αστεία, σέξι και παιχνιδιάρικη, που κρύβει πολλά επίπεδα ανάγνωσης αλλά και ένα ξεκάθαρο μήνυμα σεξουαλικής απελευθέρωσης: το ενδεχόμενο της ερωτικής πράξης όχι με ανθρώπους, αλλά στοιχεία της φύσης. Για την ίδια, «το σεξ με το βουνό είναι μια μεταφορά ενός ταξιδιού μύησης». Είναι το (μη γραμμικό) ταξίδι της ανακάλυψης του εαυτού και της θέσης μας στον κόσμο, γι΄ αυτό και το σχέδιο ακολουθά αντίστοιχα τον πειραματισμό, με εναλλαγές ανάμεσα σε ρεαλισμό, naive και αφαίρεση. Το αποτέλεσμα; «Κάτι ανάμεσα σε ερωτικό κόμικ και φιλοσοφικό παραμύθι». Orestix Κατά πώς φαίνεται, ο Ερμείδης Ορέστης έπεσε από μικρός μέσα στη μαρμίτα του René Goscinny με αποτέλεσμα να μάθει απ’ έξω όλες τις περιπέτειες του Αστερίξ, του Λούκυ Λουκ και του μικρού Νικόλα. Ως φανατικός αναγνώστης του Ιζνογκούντ, ο οποίος για όσους δεν το γνωρίζουν είναι γεμάτος λογοπαίγνια στο πρωτότυπο γαλλικό κείμενο, ο Ορέστης ανέπτυξε μια αγάπη για τα one liners. Κατά καιρούς επίσης πιάνει το μικρόφωνο του stand-up στη Θεσσαλονίκη, ενώ έχοντας για φίλους άτομα που είναι εθισμένα στα σύντομα αστεία δε θα μπορούσε να αποφύγει το κάλεσμα της μοίρας: να θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη Ιζνογκούντ και να εικονογραφήσει μερικά καμένα αστεία. Pun μέτρο άριστο είναι ο τίτλος του τεύχος με το οποίο επιστρέφει στο φεστιβάλ Comicdom, ύστερα από πέντε χρόνια απουσίας (και ώριμης σκέψης). «Η τελευταία μου αυτοέκδοση κυκλοφόρησε κατόπιν έγκρισης από stand-up κωμικούς με εξειδίκευση στο αντικείμενο», λέει ο ίδιος, «πρακτικά είναι ένα τεύχος που περιέχει μονοσέλιδες και δισέλιδες ιστορίες κόμικς και ολοσέλιδες γελοιογραφίες με μοναδικό θεματικό άξονα τα λογοπαίγνια». Δηλώνει έτοιμος να δεχθεί τον κοινωνικό διασυρμό για τα εγκεφαλικά κύτταρα που θα υποστούν ανάφλεξη. «Στο κάτω-κάτω, ένα πράγμα για το οποίο δεν φημίζομαι είναι η σοβαρότητά μου· εάν φάω ξύλο, θα ξέρω ότι ήταν κακή ιδέα τελικά». Νίκος Σκαμάγκας Ψάχνοντας για την επόμενη παράλογη ζωο-δυστοπία μετά το Κοτόπουλο της Αποκάλυψης, το μυαλό του 27χρονου κομιξά Νίκου Σκαμάγκα σκέφτηκε τους σκύλους αλλά τελικά κέρδισαν οι μαϊμούδες, διότι πολύ απλά «έχουν αντίχειρες και μπορούν να κρατήσουν όπλα», όπως λέει. Έτσι προέκυψε η σειρά Old world monkeys, από την οποία το τελευταίο τεύχος θα είναι φρεσκοτυπωμένο στο Comicdom. Ο ίδιος σπούδασε κόμικς πλάι στον Νίκο Κούτση στη σχολή Βακαλό, ενώ το πάθος του για τις ανεξάρτητες εκδόσεις τον ώθησε μέχρι και στη διοργάνωση μικρών φεστιβάλ φανζίν στην πόλη, το 2016 και το 2017. Όπως παραδέχεται, ακλόνητη εμμονή του παραμένουν τα ζώα και τα περίεργα πλάσματα, τα οποία ζωντανεύει στις σελίδες του. Στο τελευταίο τεύχος με τις φονικές μαϊμούδες, ο πρωταγωνιστής επιστρέφει από τον πόλεμο στη Cercopolis, τη μεγάλη πόλη των Κερκοπιθήκων. «Έχουμε να κάνουμε με έναν χαρακτήρα υπό μόνιμη πίεση», αναφέρει ο Νίκος, «αφού έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα το PTSD του, τις παραισθήσεις από την αγωγή που παίρνει υποχρεωτικά, όπως και ένα φασιστικό καθεστώς το οποίο έχει μονίμως τα μάτια του επάνω στους πολίτες». Δημήτρης Αβραμόπουλος Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον της Ένατης Τέχνης, για τον κομίστα Δημήτρη Αβραμόπουλο, είναι η σχέση που αναπτύσσει ο αναγνώστης με το έργο: «Στα κόμικς είσαι ενεργητικός αποδέκτης, επεξεργάζεσαι με πλήρη αυτονομία τη σελίδα. Δεν έχεις περιορισμούς ούτε κατευθύνσεις μέσω της εικόνας ή του λόγου, όπως συμβαίνει π.χ. στον κινηματογράφο, αλλά υπάρχει η ελευθερία να προχωρήσεις στις σελίδες ή να τις ξαναδιαβάσεις, όποτε και με όποια σειρά θέλεις». Αυτό το μπρος-πίσω είναι σχεδόν απαραίτητο εάν θες να μπεις πραγματικά στο νόημα του Stop making sense, της ανθολογίας που φέρνει ο Δημήτρης στο φεστιβάλ. «Αποτελείται από έξι μικρές και μεγαλύτερες ιστορίες στις οποίες κυριαρχεί το ζήτημα της αντίληψης του χρόνου και του χώρου», αναφέρει ο ίδιος. Στο τέλος της κάθε ιστορίας αλλάζει ο προσανατολισμός κατά 90 μοίρες, μέχρι να ολοκληρωθεί ένας κύκλος. «Βασικός μου στόχος ήταν οι ιστορίες να έχουν τη δυναμική της δεύτερης ανάγνωσης. Υπάρχουν λεπτομέρειες και νοήματα που αποκαλύπτονται στον αναγνώστη μόνο εφόσον δει συγκριτικά τις ιστορίες, παρατηρώντας τα χρώματα, τα νοήματα κ.ά.». Πρόκειται για το πιο πειραματικό και out-of-the-box έργο που έχει βγάλει απ’ όταν ξεκίνησε να ασχολείται σοβαρά με τα κόμικς, φοιτώντας το 2019 στη σχολή Comink στη Θεσσαλονίκη. Ο μικρός Φ. Είναι γεγονός ότι τα κόμιξ είναι σαν μια low budget παραγωγή ταινίας: με χαρτί και μολύβι (ή μια γραφίδα, στην εποχή μας) φτιάχνεις πρακτικά το storyboard και ξετυλίγεις καρέ-καρέ τους ήρωες που φαντάστηκες. Βασικά, λες ιστορίες. Αυτό ήταν που τράβηξε στο κόμιξ τον Φώτη Τσελεπατιώτη, ο οποίος κρύβεται πίσω από τον Μικρό Φ. – έναν νεαρό κομίστα που θα μπορούσαμε να συνδέσουμε με τη γραφή του Ivan Brunetti. Τουλάχιστον αυτό μου θύμισε εμένα. Έξυπνος, κυνικός, αιχμηρός. Ο ίδιος λέει: «Γράφω εριστικά με έχουν ενημερώσει, αλλά δεν το κάνω σκόπιμα, είναι τέτοια τα ερείσματα που έχω από σειρές και καρτούν, ό,τι με κάνει να γελάω». Όσοι παίρνουν τα τεύχη του στα χέρια, λένε ότι τα κόμικ του είναι «σπάστικ». Ή πιο συγκεκριμένα: «εκνευριστικές μούρες που λένε εκνευριστικά πράγματα και συμμετέχουν σε εκνευριστικές περιπέτειες». Το χιούμορ είναι που τον παρακινεί, έστω το μαύρο. Η τελευταία του δουλειά είναι το Γκοτζίλα vs Κιμ Γιονγκ Ουν. «Το σενάριο είναι ακυρίλα ή improvised πιο ευγενικά: Ένας Έλληνας ελεγκτής εισιτηρίων πάει στη Βόρεια Κορέα (την πιο οικονομική από τις Κορέες) διακοπές και τον συλλαμβάνουν για παράνομο κούρεμα. Ύστερα από χρόνια τον παίρνει στην αυλή του ο Κιμ για να του μάθει ελληνικά και καταλήγουν να πάνε στην Ιαπωνία, να την κατακτήσουν, ώσπου να συναντήσουν τον Γκοτζίλα να χτυπιέται με τη Μόθρα – κλάσικ Ιαπωνία. Μετά γίνονται διάφορα». Και το σχετικό link...

Το Φεστιβάλ Comicdom Con Athens, με την «Εφ.Συν.» ως χορηγό επικοινωνίας, ξεκινά την ερχόμενη εβδομάδα με σημαντικές εκθέσεις, απονομές βραβείων, προβολές, ομιλίες και με την παρουσία σπουδαίων Ελλήνων και ξένων δημιουργών. Το Comicdom ξεκίνησε το 1996 ως ένα ασπρόμαυρο φανζίν για τα κόμικς από τους Ηλία Κατιρτζιγιανόγλου και Ηλία Σακαρίδη. Το μικρό περιοδικό άρχισε να μεγαλώνει αλλά δεν μπορούσε να καλύψει τις εξελίξεις, τα νέα, όλα όσα συνέβαιναν κυρίως στην αμερικανική σκηνή. Το 2004 ιδρύθηκε η Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Comicdom Press, με σκοπό της την προώθηση και διάδοση της ένατης τέχνης στη χώρα μας, ενώ λίγο αργότερα εγκαινιάστηκε ο ιστότοπος Comicdom.gr, στον οποίο μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευτεί περισσότερες από 8.000 αναρτήσεις γύρω από τα κόμικς. Δυο χρόνια αργότερα, το 2006, πραγματοποιήθηκε το πρώτο Φεστιβάλ του Comicdom που είναι πλέον το μακροβιότερο διεθνές φεστιβάλ κόμικς της Αθήνας, έχοντας φιλοξενήσει εκατοντάδες Έλληνες και δεκάδες καταξιωμένους δημιουργούς από όλο τον κόσμο και έχοντας παρουσιάσει σημαντικές εκθέσεις και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις. «Wonder Women» Αποτελεί πλέον έναν σταθερό και αναγνωρισμένο θεσμό στο πολιτιστικό τοπίο της Αθήνας που κάθε χρόνο γίνεται το επίκεντρο της εκδοτικής και δημιουργικής έκφρασης συγκεντρώνοντας δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες. Την ερχόμενη Παρασκευή, το Φεστιβάλ του Comicdom ξεκινά για 16η χρονιά με ένα πλούσιο πρόγραμμα γεμάτο εκθέσεις, ομιλίες, παρουσιάσεις και workshops στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και, παράλληλα, την παρουσία δημιουργών και εκδοτικών οίκων στον ανοιχτό χώρο της πλατείας Κλαυθμώνος. Μία ημέρα πριν από τα επίσημα εγκαίνια, το βράδυ της Πέμπτης 15 Απριλίου, στο θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης θα πραγματοποιηθεί η απονομή των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς από την Ακαδημία σε διάφορες κατηγορίες (Καλύτερο Κόμικς, Σενάριο, Σχέδιο, Εξώφυλλο, Αυτοέκδοση, Καλλιτεχνική Επιμέλεια, Μεταφρασμένη Έκδοση, Διαδικτυακό Κόμικς, Πρωτοεμφανιζόμενος Καλλιτέχνης, Ένθετο και Βραβείο Κοινού) και λίγες ώρες αργότερα αρχίζει η γιορτή. Έργο του Nate Powell από την έκθεση «Οι ιστορίες μας μάς έφεραν εδώ» Από τα γεγονότα που θα λάβουν χώρα στην Ελληνοαμερικανική Ένωση ξεχωρίζει η έκθεση «Οι ιστορίες μας μας έφεραν εδώ», στην οποία παρουσιάζονται έργα δημιουργημένα από μετανάστες και πρόσφυγες από το Τσαντ, τη Γουατεμάλα, τη Τζαμάικα, το Καζακστάν, τη Λιθουανία, το Μεξικό, τη Μιανμάρ, το Πακιστάν, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και την Υεμένη που ζουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι καλλιτέχνες με τις ιστορίες τους αναδεικνύουν περίπλοκα και δύσκολα ζητήματα γύρω από τις έννοιες της φυλής, της θρησκείας, της κοινωνικής τάξης, ενώ μιλούν για τις εκπαιδευτικές ανισότητες, τις συστηματικές εκτοπίσεις ανθρώπων και πληθυσμών, τις διακρίσεις, την ψυχική υγεία, την αναπηρία, την προσφυγιά, τον πολιτικό ακτιβισμό. Η κεντρική έκθεση του φεστιβάλ με τίτλο «Ο θρύλος της Wonder Woman» είναι αφιερωμένη στα 80 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση της Αμαζόνας της DC Comics και πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο. Επινοημένη το 1940 από τον ψυχίατρο William Moulton Marston και προορισμένη να αναδείξει τη γυναικεία δύναμη στο ανδροκρατούμενο, τότε, στερέωμα των κόμικς, η Wonder Woman είναι αναμφισβήτητα η πιο αναγνωρίσιμη υπερηρωίδα, αποτελώντας πηγή έμπνευσης και χειραφέτησης. Στην έκθεση παρουσιάζονται πρωτότυπες σελίδες και εικονογραφήσεις καλλιτεχνών που φιλοτέχνησαν τη Wonder Woman κατά την πλούσια ιστορία της, αντικείμενα, εξώφυλλα, εμβληματικά τεύχη κ.ά. Το αφιέρωμα στην αρχετυπική ηρωίδα συμπληρώνεται από την παρουσίαση του Andrew Farago, επιμελητή του Cartoon Art Museum, την πρώτη πανελλαδική προβολή του ντοκιμαντέρ «Wonder Women – The Untold Story of American Superheroines», το παιδικό πρόγραμμα «Wonder Woman & Wonder Girl» και το live sketch event «80 χρόνια Wonder Woman» όπου εικονογράφοι σχεδιάζουν τις δικές τους εκδοχές της δημοφιλούς ηρωίδας μπροστά στο κοινό. «Wonder Woman» Το εκθεσιακό μέρος του φεστιβάλ συμπληρώνει η έκθεση «The Window Comics Project», στην οποία δημιουργοί κόμικς από όλη την Ευρώπη σχεδιάζουν σε μία σελίδα τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο περιβάλλον, δημιουργώντας όλοι μαζί ένα μωσαϊκό από ιστορίες που προειδοποιούν και παρακινούν σε εγρήγορση και δράση. Μεταξύ των ονομάτων των πολλών διεθνών προσκεκλημένων της φετινής διοργάνωσης ξεχωρίζει αυτό του Κροάτη Esad Ribić, σχεδιαστή σε τίτλους κυρίως της Marvel Comics όπως «Loki», «Silver Surfer: Requiem», στο «Secret Wars», στη σειρά «Eternals» κ.ά. «Eternals» Τιμώμενος Έλληνας καλλιτέχνης του φετινού φεστιβάλ είναι ο Κωνσταντίνος Σκλαβενίτης, δημιουργός κόμικς όπως τα «Σαν Όνειρο», «Εικόνες στα Σύννεφα» και «Ανώνυμος ο Αθηναίος», ο οποίος επιμελήθηκε και την αφίσα της φετινής διοργάνωσης. Η αφίσα του φεστιβάλ σχεδιασμένη από τον Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη Τέλος, εκτός από τις φυσικές δράσεις, το φεστιβάλ πλαισιώνεται και από τρεις διαδικτυακές εκθέσεις σε συνεργασία με το Ψηφιακό Μουσείο Κόμικς (comicsmuseum.gr), έναν ιδιαίτερα δραστήριο online πολυχώρο για την Ένατη Τέχνη: «Πανελλήνιο Φεστιβάλ Κόμικς»: παρουσιάζονται τα έργα από τις ιστορικές και πρωτοποριακές εκθέσεις του Α΄ Πανελλήνιου Φεστιβάλ Κόμικς – «Νύχτα» (1994) και του Β΄ Πανελλήνιου Φεστιβάλ Κόμικς – «Μόνο τα νεκρά ψάρια πάνε με το ρεύμα» (2012) μαζί με τα έργα που επιλέχθηκαν από τον ομώνυμο διαγωνισμό σκίτσου, συγκεντρωμένα για πρώτη φορά. «Αναδρομική έκθεση του Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη», τιμώμενου καλλιτέχνη του φεστιβάλ, με περισσότερα από 40 έργα του. «Μια μέρα με τον καλύτερό μου φίλο»: έκθεση των έργων που διακρίθηκαν στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό κόμικς που διοργανώθηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, την Athens Comics Library και το Ψηφιακό Μουσείο Κόμικς με αφορμή τη σειρά «Κουνέλι και Αλεπού». Κλείσαμε τα 8! Το φεστιβάλ του Comicdom συμπίπτει κάθε χρόνο με μια σπουδαία στιγμή για το «Καρέ Καρέ». Με τα γενέθλια μας! Τα γενέθλια του μοναδικού ένθετου για τα κόμικς σε ελληνική εφημερίδα! Φέτος συμπληρώνουμε 8 χρόνια κυκλοφορίας και δεν νιώθουμε καθόλου κουρασμένοι. Αντιθέτως, η φοβερή και διαρκώς αναπτυσσόμενη σκηνή των ελληνικών κόμικς μας ωθεί να προσπαθήσουμε ακόμα περισσότερο για να είμαστε αντάξιοί της. Στο πρώτο τεύχος μας το 2014, όπως και σήμερα, κεντρικό μας θέμα ήταν το φεστιβάλ του Comicdom. Πρόθεσή μας ήταν να δημοσιεύσουμε τα έργα κορυφαίων Ελλήνων δημιουργών που με το χιούμορ τους και την αιχμηρή τους κριτική κάνουν τη δική τους, εναλλακτική αλλά αποτελεσματική, πολιτική παρέμβαση. Και παράλληλα να καλύψουμε όσο το δυνατόν καλύτερα όλα όσα συνέβαιναν και συμβαίνουν στα ελληνικά κόμικς, ρίχνοντας πάντα ματιές και πιο μακριά. Ελπίζουμε να έχουμε πετύχει έστω και λίγα από αυτά που ονειρευόμασταν. Και να είμαστε εδώ για πολλά χρόνια ακόμη δίπλα σε όμορφα κόμικς σπουδαίων καλλιτεχνών. 16ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ COMICDOM CON ATHENS Πού: Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22) και πλατεία Κλαυθμώνος, Αθήνα. Πότε: Παρασκευή 16, Σάββατο 17 και Κυριακή 18 Απριλίου, 11.00-21.30. Την Πέμπτη 15 Απριλίου το βράδυ θα πραγματοποιηθεί στο θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης η απονομή των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς, ενώ το Σάββατο 17 Απριλίου θα λάβει χώρα ο διαγωνισμός Cosplay με δεκάδες συμμετοχές. Είσοδος ελεύθερη www.comicdom-con.gr Και το σχετικό link...

Οι εκδηλώσεις του 16ο Comicdom CON Athens θα φιλοξενηθούν στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στην Πλατεία Κλαυθμώνος Το μακροβιότερο διεθνές Φεστιβάλ Kόμικς της Αθήνας, το Comicdom CON Athens, επιστρέφει για την 16η χρονιά με δύο διεθνείς εκθέσεις, σημαντικούς προσκεκλημένους κι ένα μεγάλο αφιέρωμα στην θρυλική Wonder Woman. Η διοργάνωση θα πραγματοποιηθεί από τις 15 έως τις 17 Απριλίου, σε δύο διαφορετικούς χώρους, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και την Πλατεία Κλαυθμώνος. Στην Ελληνοαμερικανική Ένωση (Μασσαλίας 22, Αθήνα) θα φιλοξενηθούν οι διεθνείς και ελληνικές εκθέσεις του Φεστιβάλ, ενώ παράλληλα θα πραγματοποιηθούν panels, workshops, προβολές και events, πάντα με την πληρότητα που ορίζουν οι ισχύοντες υγειονομικοί κανόνες. Στην Πλατεία Κλαυθμώνος (είσοδος από Σταδίου) καταστήματα comics, εκδοτικές και περισσότεροι από 100 δημιουργοί κόμικς, θα βρεθούν μαζί με το κοινό στην ασφάλεια του υπαίθριου χώρου, με merchandise και φυσικά, πολυαναμενόμενες νέες (αλλά και παλαιότερες εκδόσεις). Μεταξύ των διεθνών προσκεκλημένων της φετινής διοργάνωσης είναι ο Κροάτης Esad Ribić σχεδιαστής σε τίτλους κυρίως της Marvel Comics, όπως LOKI, SILVER SURFER: REQUIEM, στο εμβληματικό event, SECRET WARS και τη σειρά ETERNALS. Η έναρξη του Comicdom CON Athens 2022, θα γίνει το βράδυ της Πέμπτης, 14 Απριλίου στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης, με την Τελετή Απονομής των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς. Η κεντρική διεθνής έκθεση «Ο Θρύλος της Wonder Woman», γιορτάζει τα 80 χρόνια της εμβληματικής αμαζόνας της DC Comics και πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Cartoon Art Museum του Σαν Φρανσίσκο. Η Wonder Woman είναι αναμφισβήτητα η πιο αναγνωρίσιμη υπερηρωίδα, με το αποτύπωμά της στην ψυχαγωγία να εκτείνεται όχι μόνο σε πολλές γενιές, αλλά και να υπερβαίνει τα γλωσσικά εμπόδια και τις ηλικίες, αποτελώντας πηγή έμπνευσης, χειραφέτησης και ενδυνάμωσης για εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο. Η έκθεση περιλαμβάνει comics, αντικείμενα και πρωτότυπες εικονογραφήσεις πολλών από τους πιο εξέχοντες καλλιτέχνες της Wonder Woman, στην πλούσια 80χρονη ιστορία της. Στη δεύτερη διεθνή έκθεση του Φεστιβάλ «Οι Ιστορίες μας, μας Έφεραν Εδώ» (βασισμένη στην ομότιτλη ανθολογία Our Stories Carried Us Here: A Graphic Novel Anthology) συμμετέχουν έντεκα μετανάστες και πρόσφυγες από το Τσαντ, τη Γουατεμάλα, τη Τζαμάικα, το Καζακστάν, τη Λιθουανία, το Μεξικό, τη Μιανμάρ, το Πακιστάν, τις Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και την Υεμένη που ζουν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μέσα από δέκα ιστορίες, αναδεικνύουν περίπλοκα και προκλητικά ζητήματα φυλής, θρησκείας, τάξης, εκπαιδευτικής ανισότητας, συστηματικής εκτόπισης και διακρίσεων, ψυχικής υγείας, αναπηρίας, ακτιβισμού και πολλά άλλα, για την ανάκτηση μιας αφήγησης που τόσο συχνά έχει διαμορφωθεί από το μίσος, τον φόβο, και την ξενοφοβία. Τιμώμενος καλλιτέχνης του φετινού Φεστιβάλ ο , ο οποίος επιμελήθηκε το εικαστικό της φετινής διοργάνωσης. Φυσική έκθεση του καλλιτέχνη θα φιλοξενηθεί στο Φεστιβάλ, ενώ παράλληλα μία αναδρομική του θα βρίσκεται διαδικτυακά στο Ψηφιακό Μουσείο Comics - comicsmuseum.gr. Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη για το κοινό. ΠΗΓΗ

Πρόκειται για μία XXXL έκδοση που κυκλοφόρησε η JEMMA στα πλαίσια του ComicDom 2017 και το χαρακτηρίζει σαν ένα "Cult διαμάντι των fumetti της δεκαετίας του '70"...!Το βιβλίο μας περιγράφει τις περιπέτειες του "Άγνωστου",οι οποίες χωρίζονται σε επεισόδια...! Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει τα επεισόδια: Λίγες ώρες πριν την αυγή Η πλατεία των τριών μελισσών Θάνατος στη Ρώμη Στην αρχή του τόμου ο αναγνώστης θα βρει 9 σελίδες με ένα αφιέρωμα στον δημιουργό από τους μεταφραστές...!Το βιβλίο είναι μεν τεράστιο,αλλά κάθε σελίδα περιέχει το πολύ δύο καρέ...!Η γραφιστική επιμέλεια,το lettering και τα layouts έγιναν από την Eyeworks,ενώ τον σχεδιασμό του εξώφυλλου επιμελήθηκε ο Φραγκίσκος Ζουταλούρης...!Η έκδοση της JEMMA είναι ρετρό και μοιάζει με λογοτεχνικό βιβλίο...!Έχει ανθεκτική κόλληση στην ράχη και ματ χαρτί...! Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο...! Ο Magnus στην Wikipedia

Το φεστιβάλ Comicdom CΟΝ Athens γιόρτασε τα δεκαπέντε χρόνια παρουσίας του στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης. Ο Σεπτέμβρης έχει μια γεύση πικρή και ανυπόφορη για πολλούς, μια «γεύση Δευτέρας». Είναι ο μήνας που ξεκινάει όχι ακριβώς την πρώτη του μέρα, αλλά όταν θα εισπνεύσεις τα καυσαέρια στο λιμάνι που θα αποβιβαστείς επιστρέφοντας από τις διακοπές, όταν θα καθαρίσεις το μπουκάλι του αντηλιακού από τα υπολείμματα κόκκων άμμου, πριν το βάλεις στο ντουλάπι του μπάνιου για το επόμενο καλοκαίρι και όταν θα αρχίσει να ξεθωριάζει το μαύρισμά σου. Ευτυχώς αυτόν τον μετα-κόβιντ Σεπτέμβρη σε μια Αθήνα που ψάχνει να βρει τον παλμό της, πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις που βοήθησαν αρκετούς από ‘μας να ξεφύγουμε από την «τα κεφάλια μέσα» θεώρηση των πραγμάτων. Αφορμή ολιγοήμερης συνάντησης στάθηκε και φέτος το φεστιβάλ Comicdom που γιόρτασε τα δεκαπέντε χρόνια παρουσίας του στα πολιτιστικά πράγματα της πόλης μετά από απουσία ενός έτους – απόρροια της συνθήκης της πανδημίας. Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα συνειδητοποιήσει το πόσο αναγκαία είναι η αλληλεπίδραση σε φυσικό χώρο – στα πλαίσια ενός φεστιβάλ π.χ. – ανθρώπων με κοινά γούστα, αισθητικές αφετηρίες και χόμπι. Το κατάλαβα τις προάλλες όταν ακολούθησα έναν φίλο στο κέντρο της πόλης για ένα ρεπορτάζ που έκανε: μπαίνοντας σε ένα δισκάδικο, ο ιδιοκτήτης μας είπε πως μετακομίζουν σε μεγαλύτερο χώρο. Εμείς σοκαριστήκαμε. Μεγαλύτερος χώρος; Μα γιατί; Το ίντερνετ διαλύει τα φυσικά καταστήματα. Ο δισκοπώλης ήταν απόλυτος: «αυτοί που συλλέγουν δίσκους έχουν ανάγκη την επαφή και την αλληλεπίδραση που η αγορά του ίντερνετ δεν τους παρέχει». Έτσι συμβαίνει και σε όλα τα πράγματα που οι άνθρωποι που τα αγαπούν, έχουν τα χαρακτηριστικά κοινότητας. Έτσι συμβαίνει και με τα κόμικς. Για ένα ολόκληρο τριήμερο η κομικσόφιλη αλτερνατίβα (και όχι μόνο) της πόλης, άνθρωποι ετερόκλητοι με ξεθωριασμένα μαυρίσματα και κοινή αγάπη για την ένατη τέχνη παρέλασαν από τους χώρους της πλατείας Κλαυθμώνος και της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. To artists alley και τα περίπτερα των εκδοτικών μεταφέρθηκαν φέτος στην πλατεία Κλαυθμώνος προς αποφυγή του συγχρωτισμού, καθώς στις ώρες αιχμής η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική στα προηγούμενα φεστιβάλ. Αυτό φυσικά και δεν πτόησε τους φαν. Το κλίμα, η ατμόσφαιρα της διοργάνωσης, ήταν όλα φανταστικά. Συναντήσεις με φίλους και γνωστούς που μόνο στα πλαίσια των φεστιβάλ συναντιέσαι, γέλια, πλάκες, κοινή αγωνία για το τί θα πρωτοαγοράσεις και φέτος. «Είδες την νέα έκδοση της Fantagraphics με έγχρωμα κόμικς του Breccia;», «Το δεύτερο Τσοντοκόμικ το πήρες;», «Πώς το λένε εκείνο το ταλαντούχο παιδί που κάνει αυτά τα φανταστικά queer comics; Steve Stivaktis νομίζω;». Έπειτα τρέξιμο να προλάβουμε τις ομιλίες στην ελληνοαμερικανική: Να παρακολουθήσεις αυτήν για την πολιτική γελοιογραφία ή εκείνη για το επαναλανσάρισμα ηρώων που «σκοτώνει» τα κόμικς; Αυτά είναι διλήμματα ζωής. Επιστροφή στην Κλαυθμώνος με την ψυχή στο στόμα, για να προλάβουμε δυο-τρεις κομίστες να μας υπογράψουν τα αντίτυπα που έχουμε κουβαλήσει από το σπίτι. Ξανά στην Ελληνοαμερικανική για να δούμε καλύτερα την έκθεση του Βασίλη Λώλου, τιμώμενου καλλιτέχνη του φετινού Comicdom και ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες με μεγάλη καριέρα στις ΗΠΑ και βραβεία Eisner και Harvey (τα όσκαρ των κόμικς) στο ενεργητικό του. Το βράδια ξαποσταίνουμε για μπίρες σε κάποιο μπαρ του κέντρου ή των Εξαρχείων. Και πάλι συζητήσεις: για κομίστες, για κόμικς, για νέες εκδόσεις. Είναι τόσο μεγάλη η εγχώρια σκηνή και η διεθνής παραγωγή που πραγματικά είναι αδύνατον να τα προλάβεις όλα. Ξαποσταίνουμε προσπαθώντας να αποβάλλουμε τη βουή του φεστιβάλ και με μυαλό που να μην κινείται στους ρυθμούς της synth pop από τα 80s που έπαιζε όλη μέρα στην Κλαυθμώνος, να αφομοιώσουμε τι είδαμε στις φοβερές εκθέσεις. Η έκθεση για τα 100 χρόνια των Τσέχικων κόμικς μας ενθουσίασε. 30 μοναδικά πάνελ που σε ταξιδεύουν στην εξέλιξη του τσέχικου κόμικς από την απαρχή της ίδρυσης της Τσεχοσλοβακίας, τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα χρόνια του Κομμουνισμού και την Άνοιξη της Πράγας μέχρι το σήμερα. Μια αναδρομή σε μια σπουδαία ευρωπαϊκή σχολή κόμικς που μας είναι σχεδόν άγνωστη. Στα highlights της εν λόγω έκθεσης τα έργα καλλιτεχνών όπως ο «βασιλιάς των τσέχικων κόμικς» Kaja Saudek, ο σημαντικός Jaroslav Weigel και φυσικά ο ρομαντικός και ιδιοφυής Jaroslav Foglar που με τα σχέδιά του υμνούσε τα ρομαντικά σημεία της Πράγας και ακροβατούσε μεταξύ μοναξιάς και εξύμνησης της στενής φιλίας μεταξύ νεαρών ανδρικών χαρακτήρων. Τέλος η πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση για τη διαδρομή και διαμόρφωση της ποπ κουλτούρας από ένα από τα πλέον επιτυχημένα κόμικ στριπ όλων των εποχών: τα Στρουμφ. Παράλληλα η εν λόγω έκθεση, φέρνοντάς μας σε επαφή με τους 17 στόχους βιώσιμης ανάπτυξης που έχουν θέσει τα Ηνωμένα Έθνη, μας καλεί να δούμε τα Στρουμφ ως πρεσβευτές για τον καθαρισμό των ωκεανών. Το τριήμερο περνάει αστραπή και το βράδυ της Κυριακής βρίσκει όλους τους συμμετέχοντες να προσπαθούν να τακτοποιήσουν ψυχαναγκαστικά στις βιβλιοθήκες τους τα νέα αποκτήματα: κατά είδος και φορμάτ εκτύπωσης. Αυτά είναι τα φεστιβάλ, μας είχαν λείψει και τα είχαμε ανάγκη. Τόσοι μυημένοι στις πολύχρωμες σελίδες, τις ίδιες μέρες, στο ίδιο μέρος, αλλά και τόσοι αμύητοι. Γιατί μπορεί τα κόμικς να έχουν κατακλύσει ολοκληρωτικά την ποπ κουλτούρα αλλά το ευρύ κοινό δεν τα διαβάζει. Τα φεστιβάλ όμως είναι εδώ για να κάνουν τις συστάσεις, για να διεκδικήσουν τον απαραίτητο χώρο σε αυτό που αποκαλούμε ένατη τέχνη και για να γεμίσουν κουτάκια μπύρας την Κλαυθμώνος. Στα επόμενα! Και το σχετικό link...

Στο ComicDom 2017,η JEMMA κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος της δουλειάς φαντασίας της Αγγελικής Σαλαμαλίκη,με τίτλο "Η μητρόπολη του χρυσού"...!Το τεύχος αυτό φέρει τον τίτλο "Ο Σκλάβος"...! Εντύπωση κάνει το λιγοστό κείμενο που υπάρχει στις σελίδες ,ενώ οι σκηνές μάχης είναι χορταστικές...!Το σχέδιο είναι πολύ εκφραστικό και με πολλές γωνίες...! Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο...! Να θυμίσουμε ότι η δημιουργός,πρόσφατα κατάφερε να εκδώσει,μέσω crowdfunding το έργο της MONSIEUR CHARLATAN...! Αφιέρωμα στην Αγγελική Σαλαμαλίκη Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα εξώφυλλα τους Βασιλεύς των Κόμικς & albertus magnus.

Η τέχνη των κόμικς ήταν ιδιαίτερα εξωστρεφής στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με τις εκθέσεις και τα φεστιβάλ να αυξάνονται και να προσελκύουν όλο και περισσότερους επισκέπτες. Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο όλα πάγωσαν. Δέκα φεστιβάλ κόμικς από τα οποία εξαρτάται όχι μόνο η εξέλιξη και η δημόσια εικόνα της τέχνης αλλά και σε μεγάλο βαθμό η οικονομική επιβίωση καλλιτεχνών, εκδοτών και άλλων εμπλεκομένων με την παραγωγή και τη διοργάνωση δεν πραγματοποιήθηκαν και το μέλλον είναι δυσοίωνο. Το «Καρέ Καρέ» ζήτησε από τους διοργανωτές των φεστιβάλ λίγα λόγια για το πώς βιώνουν την απουσία της επαφής με το κοινό και τι προβλέπουν για το μέλλον. Τους ρωτήσαμε ποιες συνέπειες έχει ένας χρόνος χωρίς γεγονότα με φυσική παρουσία τόσο για την τέχνη των κόμικς όσο και για τη διοργάνωσή των φεστιβάλ και πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή την κατάσταση, αν συνεχιστεί, ποια είναι τα σχέδιά τους για το μέλλον αλλά και αν είχαν κάποια οικονομική ή άλλη στήριξη ως τώρα από κάποιον κρατικό ή άλλον θεσμό. Οι απαντήσεις τους, δυστυχώς, δεν κρύβουν ιδιαίτερη αισιοδοξία… Comicdom (φωτογραφία: Ακης Τριανταφύλλου) Comicdom (Αθήνα) Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου, συν-διοργανωτής Comicdom Con Athens Μας ανησυχεί πολύ η βιωσιμότητα καταστημάτων και μικρών εκδοτικών, καθώς και ο βιοπορισμός των δημιουργών. Η έλλειψη της φυσικής επαφής πλήττει φυσικά και τη σχέση όλων αυτών με το κοινό. Αντίστοιχα επλήγη και το Comicdom Con Athens καθώς η αναστολή της φιλόδοξης 15ης επετειακής διοργάνωσης έβαλε προσωρινά φρένο στα σχέδιά μας και μας έπληξε οικονομικά και επικοινωνιακά. Ως τώρα έχουμε προβεί σε διαδικτυακές δράσεις όπως το StayCOMICDOM (Απρίλιος και Δεκέμβριος 2020) που προσέφεραν μια ανάσα σε εκδοτικές, καταστήματα και δημιουργούς. Παραμένουμε σε εγρήγορση εξετάζοντας εναλλακτικές με βάση την επιδημιολογική εικόνα και δεσμευόμαστε ότι το Comicdom Con Athens θα επιστρέψει με την πρώτη ευκαιρία, όταν (και όπως) το επιτρέψουν οι συνθήκες. Το υπουργείο Πολιτισμού προσέφερε μια μικρή οικονομική ενίσχυση, την οποία και λάβαμε ως μέλος του Μητρώου Πολιτιστικών Φορέων. AthensCon 2019 AthensCon (Αθήνα) Ανδρέας Πεφάνης, διοργανωτής Το AthensCon και παρεμφερείς εκδηλώσεις ανανεώνουν τις σχέσεις μεταξύ κοινού και δημιουργών κόμικς, ταινιών και video games. Είναι μια σχέση που δίνει χαρά και στις δύο πλευρές και φρεσκάρει την αγάπη για αυτά τα χόμπι. Η απουσία της φυσικής παρουσίας είναι η κύρια αιτία για μειωμένη παραγωγή νέων τίτλων και την εμφάνιση νέων ταλέντων. Δυστυχώς όσο περισσότερο διαρκεί αυτή η κατάσταση πιθανολογούμε πως ο κόσμος θα είναι διστακτικός να επιστρέψει σε εκδηλώσεις με μεγάλο αριθμό επισκεπτών. Αντιμετωπίζουμε την κατάσταση με υπομονή και ελπίδα για επιστροφή στον προηγούμενο τρόπο ζωής. Το AthensCon μπορεί άνετα να μεταβεί σε ψηφιακή μορφή. Όμως έτσι χάνεται η άμεση επαφή του κόσμου με τους δημιουργούς που συνήθως είχαν μοναδική ευκαιρία τις εκδηλώσεις για να γνωριστούν από κοντά. Πιθανή λύση είναι η πραγματοποίηση σε ανοιχτούς χώρους και η μεταμόρφωση σε κάτι πιο «υπαίθριο». Δυστυχώς οι εταιρείες διοργάνωσης εκδηλώσεων φαίνεται να έχουν αφεθεί στην τύχη τους καθώς κανένας κρατικός ή μη θεσμός δεν τις έχει υποστηρίξει με κανέναν τρόπο. The Comic Con The Comic Con (Θεσσαλονίκη) Αναστάσιος Λαζαρίδης, διοργανωτής Η βιομηχανία των κόμικς συνέχισε να παράγει τίτλους κατά τη διάρκεια της πανδημίας και δεν υπέστη παρόμοια ζημιά με την κινηματογραφική. Όμως δεν κατάφερε να προωθήσει τις δουλειές της αφού δεν πραγματοποιήθηκαν conventions σε παγκόσμιο επίπεδο. Προσωπικά μας έλειψε η επαφή με το κοινό και τους δημιουργούς. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τις οικονομικές απώλειες για εμάς και τις οικογένειες όσων απασχολούνται στη διοργάνωση. Παρότι μελετήσαμε αρκετές εναλλακτικές, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι θα έπρεπε να κάνουμε μεγάλες εκπτώσεις τόσο στην ποιότητα όσο και στη συνολική εμπειρία. Εάν το The Comic Con δεν γίνει σωστά, με την παρουσία κοινού, δημιουργών και διάσημων προσκεκλημένων, δεν θα γίνει καθόλου. Έχουμε πάντως ανοιχτή επικοινωνία με δημιουργούς και είμαστε πανέτοιμοι για διοργάνωση όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Η μοναδική στήριξη που είχαμε είναι αυτή που είχε και οποιαδήποτε άλλη ελληνική επιχείρηση που επλήγη από την πανδημία και παραμένει κλειστή. Comic N' Play (φωτογραφία: Νόπη Ράντη) Comic N’ Play (Θεσσαλονίκη) Πάνος Κρητικός, μέλος της οργανωτικής επιτροπής Πρόκειται για ένα μεγάλο κενό επικοινωνίας. Δεν είναι μόνο το εμπορικό κομμάτι που καθορίζει τη σημασία ενός φεστιβάλ. Είναι οι άνθρωποι και η επαφή, το ξενύχτι και οι μπίρες το βράδυ. Το Comic N’ Play πραγματοποιήθηκε φέτος διαδικτυακά και η έκθεσή μας, «Σκέψεις των Άλλων», τρέχει ακόμα. Φτιάξαμε μια ψηφιακή πλατφόρμα όπου μπορείς να περιηγηθείς σαν να παίζεις βιντεοπαιχνίδι. Μπορείς να δεις την έκθεση και να επισκεφτείς τα ηλεκτρονικά καταστήματα των εκθετών. Ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να σκεφτούμε δεδομένων των συνθηκών. Δεν υπάρχει κάποια κρατική υποστήριξη. Τα τελευταία χρόνια επιδιώκουμε συνεργασίες με φορείς, όπως φέτος με την Action Aid Hellas και το πρόγραμμα Ciak MigrAction. Αλλά ουσιαστικά βασιζόμαστε σε φίλους, συνεργάτες, συλλογικότητες και ανταλλακτικές υπηρεσίες. Ελπίζουμε να επιστρέψουμε ζωντανά του χρόνου που κλείνουμε τα είκοσι. Μαζί με τα φεστιβάλ «κόπηκε» ένα πολύ καλό momentum για τη σκηνή, μια προσπάθεια πολλών χρόνων και όλοι ελπίζουμε να είναι κάτι προσωρινό. Chaniartoon Festival Chaniartoon Festival (Χανιά) Μάριος Ιωαννίδης, διευθυντής Η διοργάνωση του Chaniartoon 2020 έγινε τον Σεπτέμβριο, μήνα χωρίς καραντίνα αλλά με αρκετούς περιορισμούς. Παρ' όλο που η έκθεση πραγματοποιήθηκε κανονικά, όσες δράσεις δεν μπορούσαν να γίνουν σε φυσικό χώρο αντικαταστάθηκαν με ψηφιακές. Ήταν όμως παραπάνω από εμφανής η μη φυσική παρουσία των καλλιτεχνών. Η επαφή, οι κουβέντες, τα αστεία, τα χαμόγελα, οι ματιές είναι που χτίζουν την ουσία του φεστιβάλ. Από όλα αυτά θα βγουν πολλές φορές και οι ιδέες για τις δράσεις του επόμενου. Αλλά και οι ίδιοι καλλιτέχνες μεταξύ τους θα ανταλλάξουν οπτικές από τις οποίες θα προκύψουν και νέες συνεργασίες. Το ψηφιακό κομμάτι βέβαια κατάφερε να ανοίξει το φεστιβάλ σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Στοχεύουμε να το διατηρήσουμε σε υψηλό επίπεδο καθώς δεν μπορεί να περιοριστεί από την όποια καραντίνα. Κάθε χρόνο το φεστιβάλ στηρίζουν η Περιφέρεια Κρήτης, η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων και ο Δήμος Χανίων. Στην περσινή διοργάνωση είχαμε τη χορηγία και την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Επιπλέον το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος είναι χορηγός του Chaniartoon 2020 αλλά και 2021. Φεστιβάλ Εφαρμοσμένων Τεχνών (Αθήνα) Ελένη Ορνεράκη, διευθύντρια Κέντρου Εφαρμοσμένων Τεχνών «Ορνεράκης» Το φεστιβάλ είναι η συνεύρεση ανθρώπων με το ίδιο πάθος, των κρυμμένων ηρώων που αποτελούν τον λίθο της ύπαρξης της τέχνης, αυτών που στηρίζουν με την παρουσία τους την τέχνη και δίνουν αυτό που ποθεί ο κάθε εικονογράφος, κάθε καλλιτέχνης. Είναι η στιγμή που το χειροκρότημα θα ακουστεί στους ίδιους, όπως ένας ηθοποιός ανταμείβεται για τη δουλειά του στο τέλος μιας παράστασης. Είναι μοναχική η δουλειά της εικόνας για τους δημιουργούς. Και μεγάλη χαρά η γιορτή που συμβαίνει τόσο σπάνια με τη μορφή ενός φεστιβάλ. Δυστυχώς, τουλάχιστον στη χώρα μας, δεν υπάρχει ούτε υπήρξε κρατική υποστήριξη για τέτοια δρώμενα. Η στήριξη σε μορφή χορηγίας ήταν και είναι οι παράγοντες που επενδύουν στην παρουσία του κόσμου για να προωθήσουν τα δικά τους προϊόντα. Σίγουρα λόγω της κατάστασης μπορούν να γίνουν πολλά πράγματα online αλλά το χειροκρότημα; Smass Fest (Αθήνα) Νίκος Γιακουμέλος, Smassing Culture/SmassFest Τα κόμικς – όπως συνολικά ο πολιτισμός – έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα στην Ελλάδα. Κατ’ αναλογία επλήγη και το SmassFest. Αποφασίσαμε όμως να μεταφέρουμε ηλεκτρονικά το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματός του προκειμένου να μη ματαιωθούν εξ ολοκλήρου τα μέχρι τότε σχέδιά μας. Έτσι, παρά την ανυπαρξία εσόδων (αφού το φεστιβάλ είναι η κύρια πηγή τους) επιδιώξαμε να μείνουμε συνεπείς στο ραντεβού μας. Βέβαια, παρά την ανέλπιστα θετική ανταπόκριση του κόσμου, μας έλειψε η ζεστασιά της παρουσίας του που δεν υπήρχε δυνατότητα να την υποκαταστήσει οποιοδήποτε διαδικτυακό event. Προς το παρόν – μη γνωρίζοντας τα δεδομένα του καλοκαιριού – τα φετινά μας σχέδια έχουν παγώσει. Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε το καλοκαίρι να έχουμε επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς, όμως αποδείχτηκε ότι γρήγορα κατέρρευσαν τα κυβερνητικά εμβολιαστικά σχέδια (αν δεν ήταν εξ αρχής μόνο δημαγωγικού χαρακτήρα), οπότε τώρα δεν μπορούμε παρά να περιμένουμε. Drama Comics Festival Drama Comics Festival (Δράμα) Γιάννης Μιχαηλίδης, διοργανωτής, μέλος της οργανωτικής ομάδας «Λευκός Χώρος» Η σκιά της πανδημίας για μεγάλο χρονικό διάστημα αφαιρεί από τους δημιουργούς την ευκαιρία της άμεσης διάδρασης με το κοινό, γεγονός ζωτικό γι’ αυτούς. Ίσως πάλι τους προσφέρει το ερέθισμα να ασχοληθούν με νέες θεματικές. Το νεοσύστατο και γεωγραφικά απομακρυσμένο Drama Comics Festival αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα στις μετακινήσεις καλλιτεχνών-επισκεπτών, καθώς το πλαίσιο των μέτρων ήταν αποκαρδιωτικό. Σε ενδεχόμενη παράταση των προβλημάτων αναζητούνται λύσεις αξιοποίησης της τεχνολογίας αναφορικά με τις παρουσιάσεις έργων και δημιουργών, τις εκθέσεις και τους αφιερωμένους χώρους στους εκδότες. Άψογη χαρακτηρίζεται η ενεργός συνεργασία με το Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών, με το οποίο στήσαμε εν μέσω πανδημίας την έκθεση του Vittorio Giardino και το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους προσφέρει μια συμβολική, οικονομική βοήθεια, αλλά σημαντική είναι η αρωγή του στη διάθεση των χώρων. LA Comics Festival LA Comics Festival (Λάρισα) Μέλανδρος Γκανάς, οργανωτής Οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Δεν περίμενα όμως αυτή τη δύσκολη περίοδο για να συνειδητοποιήσω ότι το κράτος είναι απρόσωπο και κάποιοι τεχνοκράτες σε ένα υπουργείο, όπως αυτό του Πολιτισμού, δεν κατανοούν τις δυσκολίες τού να δημιουργείς και να παράγεις τέχνη προσπαθώντας να βιοποριστείς από την εργασία σου. Θεωρούν μάλλον πως η ενασχόληση με τις τέχνες πρέπει να είναι απλά ένα χόμπι. Το κράτος δεν μας στήριξε καθόλου, ούτε ως σύλλογο ούτε ως φεστιβάλ. Το ίδιο και η Περιφέρεια Θεσσαλίας, η οποία – μάλλον – είναι μαλωμένη με τον πολιτισμό. Η μόνη βοήθεια που είχε ένα μεγάλο μέρος των εργατών της τέχνης στη Λάρισα ήλθε από την αντιδημαρχία Πολιτισμού και Επιστημών, η οποία δεν αμέλησε να κάνει το έργο που της ανατέθηκε και κατά τη διάρκεια της δυστοπίας που βιώνουμε. Όσο για το μέλλον, πρέπει να ακολουθούμε τις εξελίξεις και να ψάχνουμε εναλλακτικούς τρόπους διάδοσης της τέχνης μας. Προσπαθώ να δω ποιος είναι ο καλύτερος ώστε να γίνει το LACF με κόσμο. Προσωπικά δεν θα μου άρεσε να κάνω ένα online φεστιβάλ, αλλά δεν έχει νόημα τι αρέσει μόνο σε μένα. Cretan Comic Con Cretan Comic Con (Ηράκλειο) Βαγγέλης Χατζηδάκης, διοργανωτής Τα φεστιβάλ λειτουργούν σαν κίνητρο για νέα έργα και εκδόσεις. Με την απουσία φεστιβάλ ο αριθμός των εκδόσεων έχει συρρικνωθεί σε μεγάλο βαθμό. Συγκεκριμένα για το Cretan Comic Con, δεδομένου ότι το πρώτο έγινε το 2019, κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε στην συνείδηση του κόσμου ως «μια κι έξω» και όχι ως ετήσιος θεσμός που είναι και ο σκοπός μας. Η εναλλακτική των online events αφ' ενός δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα διά ζώσης φεστιβάλ, αφ' ετέρου σε αυτόν τον τομέα τα μεγάλα φεστιβάλ κάνουν πολύ καλή δουλειά καλύπτοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τις ανάγκες του κοινού, καθιστώντας έτσι κάποια αντίστοιχη προσπάθεια από μικρότερα φεστιβάλ περιττή. Ειδικά για εμάς, αν δεν επιστρέψουμε σε μια κανονικότητα δεν υπάρχει εναλλακτική. Ως διοργανωτές δεν είχαμε κάποια οικονομική στήριξη. Λάβαμε κάποιες δόσεις της επιστρεπτέας προκαταβολής στη βάση της κύριας δραστηριότητας της διοργανώτριας εταιρείας. Εσχάτως το υπ. Πολιτισμού εξήγγειλε μια οικονομική βοήθεια σε διοργανωτές φεστιβάλ πάσης φύσεως αλλά αφορά μόνο ΜΚΟ, δημόσιους φορείς κ.λ.π., αφήνοντας έτσι διοργανωτές σαν εμάς για άλλη μία φορά απ' έξω. Και το σχετικό link...

10-12/4 φετος το Comicdom. Ήτοι Σάββατο του Λαζάρου και Κυριακή των Βαΐων. Ως συνήθως αν δεν απατώμαι. Στο συνηθισμένο μέρος Προ ολίγου ανακοινώθηκαν οι πρώτοι ξένοι καλεσμένοι === To Comicdom Con Athens γιορτάζει φέτος τα 15 χρόνια του, και θα πραγματοποιηθεί στις 10, 11 και 12 Απριλίου, στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, το Γαλλικό Ινστιτούτο, και σε ακόμη ένα venue που θα ανακοινωθεί σύντομα! Στο μεταξύ, μάθετε ποιοι είναι οι τέσσερεις πρώτοι διεθνείς προσκεκλημένοι της μεγάλης γιορτής των comics! Esad Ribić Ο Esad Ribić είναι Κροάτης σχεδιαστής comics και animator, γνωστός για την δουλειά του κυρίως σε τίτλους της Marvel Comics, συμπεριλαμβανομένων των LOKI, SILVER SURFER: REQUIEM, SUB-MARINER: THE DEPTHS, THOR: GOD OF THUNDER, και στο εμβληματικό event του 2015, SECRET WARS. Ξεκίνησε να κάνει comics στις αρχές της δεκαετίας του ’90, για το κροατικό περιοδικό PLAVI (Vjesnik) και το γερμανικό GESPENSTER GESCHICHTEN (Bastei Verlag), και συνέχισε την πορεία του, περνώντας στα αμερικανικά comics, σχεδιάζοντας αρχικά για την Antarctic Press και στην συνέχεια για τις Marvel και DC/Vertigo, με τα σχέδιά του να έχουν κοσμήσει, μέχρι σήμερα, τουλάχιστον 30 τίτλους και 130 εξώφυλλα. Πιο πρόσφατη δουλειά του η μίνι σειρά KING THOR (2019-2020), σε σενάριο Jason Aaron. Émile Bravo Γεννημένος το 1964 στο Παρίσι, ο Émile Bravo προσχώρησε το 1990 στο Atelier Nawak δίπλα στους Trondheim, Blain, Sfar, David B. και Guibert. Στη συνέχεια, ίδρυσε το Αtelier des Vosges, στο οποίο συμμετείχαν οι Boutavant και Satrapi. Μαζί με τον Jean Regnaud έκανε τα πρώτα εκδοτικά του βήματα με τη σειρά ALEKSIS STROGONOV (Dargaud) και στη συνέχεια ήρθε η πρώτη ατομική του δουλειά με τον τίτλο LES ÉPATANTES AVENTURES DE JULES (Dargaud), η οποία του χάρισε το Βραβείο René Goscinny το 2002. Το 2004, δημιούργησε τη σειρά SEPT OURS NAINS (Seuil Jeunesse) και εικονογράφησε το MA MAMAN EST EN AMERIQUE, σε σενάριο Jean Regnaud (2007, Gallimard Jeunesse). Για το συγκεκριμένο, κέρδισε το βραβείο Essentiel à Angoulême το 2008 και το βραβείο Tam-Tam. Παράλληλα, ο Bravo εικονογραφεί για τον Τύπο, για μυθιστορήματα και συλλογικούς τόμους. Το 2006, ο εκδοτικός Dupuis του πρότεινε να δημιουργήσει τη δική του εκδοχή του Spirou με τίτλο LE JOURNAL D’UN INGENU (2008). Αρχικά, η ιστορία προοριζόταν για ένα συλλογικό τόμο και ήταν αυτοτελής. Αυτή η πολύ προσωπική περιπέτεια του Spiroυ πολλαπλασίασε τις διακρίσεις: Prix des libraires, Grand Prix RTL, Prix Diagonale, Prix Essentiel à Angoulême, και Prix “Le Peng” για το καλύτερο ευρωπαϊκό BD το 2009. O Émile Bravo επέστρεψε μετά από επτά χρονιά στη συνέχεια της ιστορίας με τέσσερις τόμους να συνθέτουν αυτή την επική παραγωγή των 330 σελίδων με τίτλο L’ESPOIR MALGRE TOUT. Ο πρώτος τόμος της τετραλογίας με τον τίτλο “Un mauvais départ” έκανε την επίσημη πρώτη του στο φεστιβάλ Formula Bula. Oι επόμενοι τόμοι θα κυκλοφορήσουν το 2019 και το 2020. Lucio Parrillo Ο Lucio Parrillo είναι εικονογράφος και ζωγράφος που για τα τελευταία 15 χρόνια εργάζεται για ορισμένες από τις πλέον αναγνωρισμένες εταιρείες στις βιομηχανίες των comics και των παιχνιδιών. Έχει ζωγραφίσει πολλά εξώφυλλα για τη Marvel Comics, τη DC Comics και τη Dynamite Entertainment. Έχει συνεργαστεί επίσης, με παραγωγές trading cards και games, όπως το Magic the Gathering και το Warcraft. Carla Cohen Η Carla Cohen είναι Γαλλίδα εικονογράφος που εδρεύει στην Ιταλία και ειδικεύεται στη ζωγραφική με λάδι σε καμβά και σε ξύλο. Έχει πάθος με τη δημιουργία ρεαλιστικών πορτρέτων με έμφαση στις λεπτομέρειες και τις πολυεπίπεδες υφές, με στόχο να διεγείρει συναισθήματα. Έχει υπογράψει πολλά variant εξώφυλλα για σειρές όπως VAMPIRELLA, GAME OF THRONES, UNSACRED και SABRINA THE TEENAGE WITCH. Πηγή ===

Και επειδή οι μεγάλες τριλογίες είναι πάντα τρεις ο Γιάννης Ρουμπούλιας πιστός στο ραντεβού του μας παρουσιάζει τη νέα περιπέτεια του θρυλικού μας ήρωα του Πόναν του Μάρμαρου! Γέλιο. ξύλο, σπαθιά, μαγεία και περισσότερο γέλιο σας περιμένουν μέσα στο νέο τευχάκι! Η ποιότητα της έκδοσης ίδια με τα άλλα δύο τευχάκια της σειράς. Ο Βρωμ μαζί μας!

Στα πλαίσια του ComicDom Con Athens 2019, η Αυγή Κανάκη, που την μάθαμε από την καλλιτεχνική της επιμέλεια στο κόμικ "Το γριμόριο της Γκρέτα", επανέρχεται με ένα άλμπουμ που περισσότερο μοιάζει με ένα sketchbook που εκτός από σκίτσα περιέχει και διάφορες σημειώσεις. Η θεματολογία του άλμπουμ αυτού έχει να κάνει με τα απανταχού θρυλικά τέρατα που γέννησε το μυαλό των ανθρώπων, τόσο στις μυθολογίες των χωρών όσο και στις διάφορες λαϊκές δοξασίες. Ο σχεδιασμός της δημιουργού είναι πολύ ρεαλιστικός, ενώ κι από τις πληροφορίες που η ίδια παραθέτει, μαθαίνουμε αρκετά. Η έκδοση της JEMMA μοιάζει με τσέπης, αλλά ταυτόχρονα διατηρεί την ποιότητα που μας χαρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Το εξώφυλλο είναι ανθεκτικό, το ίδιο και η κόλληση, ενώ και το χαρτί στις εσωτερικές σελίδες είναι μεν ματ αλλά αρκετά προσεγμένο. Μέσα ο αναγνώστης δεν θα βρει εξτραδάκια, ενώ την σελιδοποίηση την επιμελήθηκε η Ελευθερία Σκλάβου. Προσωπικά μου άρεσε αυτό το άλμπουμ. Εκτός από ένας καλαίσθητος κατάλογος που απαριθμεί διάφορα φανταστικά τέρατα, είναι κι ένα εγχειρίδιο από το οποίο αντλούμε πληροφορίες γι'αυτά. Το μόνο μου παράπονο είναι ίσως η τιμή, την οποία την βρήκα λίγο "αλμυρή" για ένα τέτοιου είδους άλμπουμ. Ας βάλουμε και δύο σελίδες από το εσωτερικό. Ένα σύντομο βιογραφικό της δημιουργού

Θυμάστε τις "Ιστορίες που κρύβονταν σε προφανή μέρη"? Ε, λοιπόν η ταλαντούχα δημιουργός Αλέξια Οθωναίου επανέρχεται με ακόμα ένα, παρεμφερούς θεματολογίας, άλμπουμ, το οποίο έκανε το ντεμπούτο του στα πλαίσια του ComicDom Con Athens 2019, σε συνεργασία με την JEMMA. Το άλμπουμ περιέχει μονοσέλιδες ιστορίες που περιγράφουν μικρές στιγμές τις καθημερινότητας, που κάποιες τουλάχιστον τις έχουμε ζήσει κι εμείς. Προσωπικά, όπως και το πρώτο άλμπουμ, έτσι κι αυτό μου άρεσε. Αρκετές από τις καταστάσεις που περιγράφονται βγάζουν χιούμορ, ενώ ελάχιστες είναι εκείνες που δεν με ικανοποίησαν. Το παράπονό μου είναι ότι η δημιουργός χρησιμοποιεί πέραν του δέοντος την Αμερικάνικη αργκό και σε μερικά σημεία έχανα το νόημα. Οι συγκεκριμένες ιστορίες κυκλοφόρησαν πρώτη φορά σε ηλεκτρονική μορφή, μέσα από το γνωστό και μη εξαιρετέο socomic. Συνεπώς σε όσους άρεσε το πρώτο άλμπουμ, πιστεύω ότι θα σας αρέσει κι αυτό. Στους μη μυημένους προτείνω να δοκιμάσουν. Η έκδοση κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με την πρώτη. Έχει στενόμακρο φορμά και την κλασική "βρώμικη" υφή του χαρτιού. Η κόλληση στην ράχη είναι ανθεκτική και το εξώφυλλο τόσο παχύ όσο χρειάζεται για να μην τσαλακώνεται εύκολα. Στα έξτρα υπάρχει μόνο μία σελίδα, η οποία αποτελεί ένα σύντομο βιογραφικό της δημιουργού. Την σελιδοποίηση την επιμελήθηκε η Ελευθερία Σκλάβου. Και μία σελίδα από το εσωτερικό. Αφιέρωμα στην Αλέξια Οθωναίου

Στα πλαίσια του ComicDom 2017,η JEMMA κυκλοφόρησε την δουλειά του ταλαντούχου δημιουργού Κωνσταντίνου Σκλαβενίτη με τίτλο,"Ανώνυμος ο Αθηναίος - Στην σκιά της Ακρόπολης"...!Πρόκειται για μονοσέλιδα,χιουμοριστικά στριπάκια,με θέμα την αρχαιότητα,τα οποία τα είχαμε συναντήσει για πρώτη φορά στις οθόνες των υπολογιστών μας από το Socomic...! Η έκδοση έχει στενόμακρο φορμάτ και καλό γυαλιστερό χαρτί...!Στην τελευταία σελίδα βρίσκουμε και μερικές ιστορικές σημειώσεις...!Το σχέδιο είναι πολύ λιτό κι απέριττο,προφανώς για να αναδεικνύεται καλύτερα το σενάριο...! Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο...! Αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Σκλαβενίτη

5 χρόνια Κουραφέλκυθρα, όλα μαζί σε ένα τόμο σε περιμένουν στο ComicDom Con Athens. Μια μέρα θα αποδοθούν ευθύνες σ' αυτούς που γέμισαν το ίντερνετ με υπέροχα καμένο περιεχόμενο και κάποια μέρα αυτοί οι άνθρωποι θα πληρώσουν για τα εγκεφαλικά κύτταρα που έχουν καταστρέψει με την εκτόξευση τόνων χιούμορ και ευφυΐας. Και στην πρώτη γραμμή αυτών που θα την πληρώσουν, θα βρίσκεται εκατό τα εκατό και ο Αντώνης Βαβαγιάννης, ο δημιουργός των 'Κουραφέλκυθρων' (αλλά και της αποκριάτικης αμφίεσης 'Γκάλης Cooper', για όποιον έζησε τα πρωτοφεϊσμπουκικά χρόνια). Ο Αντώνης Βαβαγιάννης συγκέντρωσε σε έναν τόμο όλα τα 'Κουραφέλκυθρα' που κυκλοφόρησαν από το 2014 έως το 2018 στο socomic.gr, τον ονόμασε 'Omnibus II' και τον συμπλήρωσε με φλιπ κόμικς από ακόμη 12 σχεδιαστές. 240 σελίδες γεμάτες από κόμικ στριπάκια που άλλα έγιναν viral, άλλα απευθύνθηκαν σε λίγους και άλλα που έφτασαν να γίνουν μέχρι και ατάκες, που ξέφυγαν απ' το αρχικό τους πλαίσιο και πλέον κυκλοφορούν αυτόνομες, όπως πχ το "Παίξτε πανκ". Μιλήσαμε μαζί του και αυτός μίλησε μαζί μας. Αν κάποιος έχει όλα τα Κουραφέλκυθρα, αλλά δεν έχει τον πρόλογο που σου έχει γράψει ο Φοίβος Δεληβοριάς, πώς μπορεί να τον βρει, χωρίς να αγοράσει το Omnibus ΙΙ; Δεν μπορεί να τα 'χει όλα, γιατί υπάρχουν στριπς που βρίσκονται αποκλειστικά στο Omnibus II. Αν όμως τον νοιάζει μόνο η εισαγωγή, μπορώ να σκεφτώ διάφορους τρόπους: Α) Να έρθει στο κόμικντομ, να δημιουργήσει έναν αντιπερισπασμό και να κόψει από το Όμνιμπους τη σελίδα της εισαγωγής με κοπίδι. Β) Να φτιάξει μια δική του εισαγωγή στα Κουραφέλκυθρα κόβοντας ηχητικά αποσπάσματα από τραγούδια του Φοίβου Δεληβοριά. Γ) Να πάρει LSD και να του φανερωθεί ο Φοίβος Δεληβοριάς σε ένα όραμα. Σε συνέχεια της προηγούμενης ερώτησης, γιατί να το αγοράσει κάποιος, αν έχει όλα τα Κουραφέλκυθρα που έχεις εκδώσει; Ο ελληνικός λαός περιμένεις απαντήσεις κύριε Βαβαγιάννη, (όπως λες και στο στριπάκι, όπου ρωτάνε τον Καρακατσάνη γιατί έσπασε τα αυγά, ξέρεις). Μη με βοηθάς τόσο πολύ να πουλήσω την πραμάτεια μου, θα νομίζει ο κόσμος ότι έγραψα τις ερωτήσεις μόνος μου ή ότι είμαστε το ίδιο πρόσωπο. (Αλήθεια μας έχει δει ποτέ κανείς και τους 2 στο ίδιο δωμάτιο;). Λοιπόν, να το αγοράσει γιατί θα έχει εισαγωγή Φοίβου Δεληβοριά (εκτός αν αυτός από την προηγούμενη ερώτηση την έχει κόψει με κοπίδι), γιατί έχει 25 στριπς που δεν υπάρχουν στα τευχάκια, γιατί έχει σχολιασμό κάτω από πολλά στριπς που εμβαθύνουν στην ψυχοσύνθεση του καλλιτέχνη (νοτ) και γιατί 12 κορυφαίοι Έλληνες κομιξάδες συνεργάστηκαν για να φτιάξουν το πιο παρανοϊκό δισέλιδο φλιπ κόμικ που έχει εκδοθεί ποτέ. Επίσης γιατί έχει εξωφυλλάρα, γιατί είναι όλα μαζεμένα σε ένα μέρος και γιατί είναι ο καλύτερος τρόπος να στηρίξεις έμπρακτα τα Κουραφέλκυθρα. Τώρα που τα βλέπεις όλα μαζεμένα, πιστεύεις ότι τα παλιότερα Κουραφέλκυθρα έχουν “γεράσει όμορφα”; Ή βλέπεις κάποια στριπς και κριντζάρεις, λες "τι σκεφτόμουν τότε που τα έγραφα"; Τι εννοείς; Σε όλα λέω "Μα καλά τι σκεφτόμουν όταν το έγραφα;". Στο Όμνιμπους 2 είναι ελάχιστα αυτά που πραγματικά κακογέρασαν. Τα περισσότερα είναι στη χειρότερη περίπτωση καλοστεκούμενοι 50ρηδες με κορμοστασιά Κωσταντάρα και γοητευτικούς γκρίζους κροτάφους. Στο Όμνιμπους 1 που κάποια στριπς τα είχα κάνει πριν 12 χρόνια, έχει πιο πολλά που θα ήθελα να είχαν πέσει κατά λάθος σε κάποιο τζάκι. Μπήκες στον πειρασμό να αφήσεις μερικά στριπς απ' έξω; Ποια; Γιατί; Ή κάποια να τα αλλάξεις λίγο, να τα βελτιώσεις κτλ. Δεν έχω αλλάξει τίποτα, για να μην παραχαράξω την ιστορία, αν και σε πολλά είχα σκεφτεί προσθήκες που θα τα έκαναν καλύτερα. Επίσης σε πολλά έχω σκεφτεί αλλαγές που θα τα έκαναν χειρότερα. Είναι πανεύκολο. Υπάρχει περίπτωση αυτή η συγκεντρωτική έκδοση όλων των Κουραφέλκυθρων, να σημαίνει και μια στροφή σε κάτι άλλο, ότι ένας κύκλος κλείνει και τώρα θα ανοίξουμε έναν καινούργιο; Ναι, μετά το Όμνιμπους ΙΙ έχω μεγάλα σχέδια, όπως το να γράψω μια νουβέλα για τον Τιτανικό από την πλευρά του παγόβουνου, να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του μίστερ Ζονκ από το Μεγάλο Παζάρι και να ανοίξω ένα ροντέο για ινδικά χοιρίδια. Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο που έχεις ακούσει μέχρι στιγμής για τη δουλειά σου; "Τα Κουραφέλκυθρα με έριξαν στα ναρκωτικά". Έχει προσβληθεί ποτέ κανείς με κάποιο στριπάκι; Θυμάσαι κάποιο απειλητικό μήνυμα; Κοίτα, αν δεν σ' έχουν πει εθνομηδενιστή, άθεο και τσιράκι του Σόρος στο ελληνικό ίντερνετ, τότε είσαι ένας πουθενάς, οπότε ναι, ευτυχώς έχω ακούσει διάφορα. Θα σου πω 3 παραδείγματα. Το πρώτο έχει γράψει ιστορία: Ήταν ένα σχόλιο σε ένα σκίτσο κατά του εθνικισμού και έλεγε "Καλύτερα ασ' τα αυτά για κάποιον πιο ευρύνοο και μείνε στα κομιξάκια σου". Δηλαδή μπήκε κάτω από ένα κόμικ για να ζητήσει από τον σχεδιαστή του κόμικ, να ασχοληθεί καλύτερα με τα κόμιξ. Το άλλο ήταν μια 21η Απριλίου σε ένα αντιφασιστικό πάλι σκίτσο που ένας τύπος ξεκίνησε το σχόλιό του με το "Εγώ δεν είμαι φασίστας αλλά..." και σαν φωτογραφία προφίλ είχε τον φλεγόμενο φοίνικα (δηλαδή τι πρέπει να κάνεις για να είσαι φασίστας;). Και τελευταία σε μια γελοιογραφία όπου ήρωες του 21 τραγουδάνε καραόκε (όλη μερούλα πόλεμο, το βράδυ καραόκε), μπήκε κι έγραψε ένα ιδιαίτερα απειλητικό σχόλιο η σελίδα μιας πίστας paintball. Αλλά εντάξει, τι θα μου κάνανε; Θα με βάφανε; Υπάρχει κάποιος που αν σου έλεγε "εγώ θα γράφω το σενάριο, τους διαλόγους και εσύ θα τα ντύνεις με εικόνες ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ", που θα δεχόσουν να συνεργαστείς μαζί του; Ηθοποιός, κωμικός, οποιοσδήποτε, ο περιπτεράς σου γιατί έχει πολλή πλάκα ξέρω γω, ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ. Καταλαβαίνω που το πας, και ΝΑΙ! Δέχομαι! ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΔΕΧΟΜΑΙ! Εκτός από εσένα, θα ήθελα πολύ να εικονογραφήσω κάποια routines από το stand up του Θωμά Ζάμπρα (ή Ζαμπρά; Δεν θα μάθουμε ποτέ) που την ώρα που τα άκουγα έλεγα: "Πώς είναι δυνατόν να μην το έχω ήδη κάνει αυτό;". Πάντως, όπως και με φίλους που μου έχουν γράψει σενάρια (πχ. Γιώργος Οικονομάκος, Βίκυ Κοκκίνη) θα δεχόμουν ένα πολύ καλό σενάριο, αλλά δεν θα ήθελα παρεμβάσεις για το στήσιμο των εικόνων. Αυτή είναι απαράβατη αρχή μου και δεν αλλάζει με τίποτα λιγότερο από 20 ευρώ. Βλέπω ότι το Omnibus II έχει 12.95 ευρώ και όχι 13 ευρώ. Με το χέρι στην καρδιά: Όσο θα είσαι στο ComicDom Con Athens (19, 20 και 21 Απριλίου) και θα έρχεται κόσμος για να το αγοράσει, θα έχεις πεντάλεπτα για να δίνεις ρέστα; Για να αποφευχθούν τέτοιες δυσκολίες, το αφεντικό (η Jemma Press δηλαδή) τρελάθηκε και ειδικά για το κόμικντομ θα τα δίνουμε 12 ευρουδάκια. Έτσι μπορώ να κρατήσω όλα αυτά τα 5λεπτα που έχω μαζέψει και να τα κάνω πυργάκια σαν κάποιου είδους φτωχομπινεδιάρη Σκρουτζ ΜακΝτακ. Και το σχετικό link...

Στο φετινό Comicdom Con Athens οι γυναίκες δημιουργοί έχουν τον πρώτο λόγο 7 Ελληνίδες δημιουργοί κόμικς που αξίζουν την προσοχή μας Έφη Θεοδωροπούλου Φέτος, το Artists Alley του Comicdom Con Athens 2019, το καθιερωμένο meet and greet των καλλιτεχνών με τους φαν τους, όπου παρουσιάζουν το έργο τους αλλά και τις νέες τους δουλειές, έχει τη μεγαλύτερη ίσως γυναικεία συμμετοχή των τελευταίων χρόνων. Έντεκα από τους σαράντα τέσσερις καλλιτέχνες που φιλοξενεί συνολικά είναι γυναίκες και, όπως όλα δείχνουν, ο αριθμός τους θα αυξάνεται κάθε χρόνο. Μιλήσαμε σε επτά από αυτές για το έργο τους και την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο των κόμικς. Αρινέλα Κοτσίκο Η Αρινέλα Κοτσίκο γεννήθηκε το 1991 και σπουδάζει Ιστορία & Φιλοσοφία της Επιστήμης στο Εθνικό και Καποδιστριακό Παν/μιο Αθηνών. Ζωγραφίζει από νεαρή ηλικία και τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τον χώρο των κόμικς. «Στο έργο μου προσπαθώ να δώσω μια καθαρά δική μου αισθητική και οπτική. Και στα δύο κόμικς που έχω δουλέψει, το "Fallen Light" και το "Μαντλίν, η γενναία πριγκίπισσα", έχω δημιουργήσει πρωταγωνίστριες με δυναμική προσωπικότητα και χαρακτήρα. Ιδιαίτερα στο δεύτερο, που απευθύνεται σε παιδιά, ήθελα να περάσω το μήνυμα πως δεν μετράει το φύλο αλλά το θάρρος και η τόλμη να κυνηγάς τα όνειρά σου. Θέλω κάθε ιστορία που γράφω ή σχεδιάζω να περνάει ένα μήνυμα και να λέει κάτι στον αναγνώστη. Πιστεύω πως είμαστε σε έναν χώρο που δεν έχει φύλο και νομίζω ότι περισσότερο μετράει το ποσό καλός σχεδιαστής και επαγγελματίας είσαι». Αρινέλα Κοτσίκο Σιαδώρα Παπαθεοδώρου Η Σιαδώρα γεννήθηκε το 1994 και σπουδάζει ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Είναι δημιουργός κόμικς και illustrator. «Συνήθως στα έργα μου πρωταγωνιστούν γυναίκες που μπορεί μερικές φορές να κραδαίνουν σπαθιά και να προφυλάσσουν από πλάσματα του σκότους. Πέρα από το ότι οι γυναίκες μπορούν να είναι οι ηρωίδες σε μια ιστορία, δεν υπάρχει κάποια γυναικεία (ή αντρική) θεματολογία. Οι ιστορίες μου απευθύνονται σε οποιονδήποτε θέλει να τις διαβάσει, ανεξαρτήτως φύλου. Είναι περιπέτειες με ένα μείγμα κωμωδίας/δράματος και επικού στοιχείου. Κάθε χρόνο εμφανίζονται όλο και περισσότερες δημιουργοί. Οι αγαπημένες μου δουλειές στον χώρο αυτήν τη στιγμή είναι από γυναίκες. Το κοινό που ασχολείται με τα κόμικς αλλάζει, πράγμα που βοηθάει. Όσο για τις ευκαιρίες, όπως και να έχει, ο χώρος παραμένει μικρός στην Ελλάδα, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν περιορισμοί για όλους». Σιαδώρα Παπαθεοδώρου Ευγενία Κουμάκη Γεννήθηκε το 1990 και σήμερα δουλεύει ως εικονογράφος για εκδοτικούς οίκους του εξωτερικού. Η τελευταία της δουλειά είναι ένα κόμικ που βασίζεται σε ελληνικά παραμύθια με horror ατμόσφαιρα. «Δεν ξέρω πώς θα χαρακτήριζα το έργο μου. Γενικά, πάντα προσπαθώ να προσεγγίσω τις ιστορίες μου έτσι ώστε ο αναγνώστης να νιώθει κοντά στους χαρακτήρες και να καταλαβαίνει τις επιλογές, την πορεία και τα συναισθήματά τους. Πιστεύω πώς ένα καλό έργο απευθύνεται και στα δύο φύλα. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση και επικοινωνία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Γενικά, η Ελλάδα έχει εξαιρετικά αξιοζήλευτη αναλογία γυναικών/queer/ανδρών καλλιτεχνών, με πολύ καλή εκπροσώπηση σε όλα τα επίπεδα και όλα τα στυλ. Προσωπικά, όταν πρωτοβρέθηκα στον χώρο, δεν ένιωσα ούτε αποκλεισμό, ούτε συγκατάβαση, ούτε ζήλια, ούτε εχθρότητα. Θα έλεγα πως υπάρχουν λίγο περισσότερες ευκαιρίες για γυναίκες μέσω οργανωμένων εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών, λόγω της αύξησης του ενδιαφέροντος για θέματα φεμινισμού. Το σημαντικό είναι πως σε επίπεδο ατομικής προσπάθειας δεν υπάρχει καμία προκατάληψη και κρινόμαστε από το επίπεδο και το περιεχόμενο της δουλειάς μας και όχι βάσει του φύλου μας ή του πώς προσδιοριζόμαστε. Επίσης, το μεγαλύτερο θετικό που βλέπω είναι πως οι φιλίες στον χώρο είναι πραγματικές, κάτι που φαίνεται στην ατμόσφαιρα κάθε διοργάνωσης στην οποία έχω βρεθεί». Ευγενία Κουμάκη Σοφία Σπυρλιάδου Γεννήθηκε το 1983. Έχει τελειώσει Αρχιτεκτονική και τώρα σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. «Το έργο μου έχει ως αφετηρία την πραγματική, καθημερινή ζωή, συνήθως μέσα από τα μάτια παιδιών. Συχνά εντάσσω στις ιστορίες μου μαγικά ή υπερβατικά στοιχεία. Θεωρώ πως, επειδή αντλώ πολλά θέματα από τη ζωή μου, τις αναμνήσεις μου κ.λπ., το πιθανότερο είναι οι ιστορίες μου περισσότερο να αγγίζουν ανθρώπους με παρόμοια βιώματα. Οι πρωταγωνιστές μου πολύ συχνά είναι μικρά κορίτσια. Η κατάσταση στον χώρο των κόμικς στην Ελλάδα είναι δραματική, είτε είσαι γυναίκα δημιουργός είτε άντρας. Ευκαιρίες για να δείξεις τη δουλεία σου υπάρχουν, αλλά αποδίδουν ελάχιστα ή και καθόλου χρήματα. Αυτό που παρατηρώ τα τελευταία χρόνια είναι μια σημαντική αύξηση των νέων δημιουργών συνολικά (αυτό φαίνεται και από τις άπειρες πλέον εκδόσεις φανζίν, που κυριολεκτικά δεν χωράνε στο Γαλλικό Ινστιτούτο). Το καλό σήμερα, σε σχέση με παλιότερες εποχές, είναι ότι κανένα από τα νέα παιδιά που ασχολούνται με αυτό δεν νιώθει εγκλωβισμένο στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι, ανεξαρτήτως φύλου, ήδη γράφουν στα αγγλικά, έχουν διεθνές κοινό στις σελίδες τους στο Ιnstagram και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να φύγουν από τη χώρα και να αναζητήσουν την τύχη τους αλλού». Σοφία Σπυρλιάδου, Friends Έφη Θεοδωροπούλου Η Έφη Θεοδωροπούλου ασχολείται με τις εικονογραφήσεις, τη δημιουργία κόμικς και τοιχογραφιών. Πέρσι κυκλοφόρησε το πρώτο της κόμικ-άλμπουμ THE 3ISTERS από τις εκδόσεις Ένατη Διάσταση. «Το έργο μου αποτελείται κυρίως από αυτοβιογραφικές ιστορίες κόμικς. Συνήθως προτιμώ τα σενάρια που βασίζονται σε στοιχεία και γεγονότα της καθημερινότητας, στα οποία ορισμένες φορές υπάρχει μία δόση φανταστικού. Θα μπορούσα να πω πως η θεματολογία μου είναι αρκετά γυναικεία. Ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι δεν πραγματεύομαι ιστορίες δράσης αλλά ιστορίες που έχουν να κάνουν περισσότερο με θέματα της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης, των σχέσεων και των συναισθημάτων γενικότερα. Αν και φαίνεται πως ο χώρος των κόμικς εξακολουθεί να αποτελεί ένα ανδροκρατούμενο πεδίο, όσοι τον παρακολουθούν θα έχουν διαπιστώσει πως ο αριθμός των γυναικών που ασχολούνται και δημιουργούν κόμικς ολοένα αυξάνεται. Επίσης, πιστεύω πως ανεβαίνει συνεχώς το επίπεδο, σχεδιαστικά και ποιοτικά». Έφη Θεοδωροπούλου Dani / Δανάη Κηλαηδόνη Η Dani γεννήθηκε στην Αθήνα το 1992 και σπούδασε γλυπτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Δεν είναι η πρώτη φορά που η βραβευμένη δημιουργός του «Tales from the strip» συμμετέχει στο Artists Alley. «Τα κόμικς που φτιάχνω σχεδιαστικά χαρακτηρίζονται από έντονα μελάνια και τη χρήση αρνητικού χώρου. Γενικά, μου αρέσει να έχει ένταση το σχέδιό μου μέσα από το ασπρόμαυρο και να στέκεται και μόνο του, χωρίς να χρειάζεται να χρωματιστεί. Απευθύνεται σε οποιονδήποτε διαβάζει κόμικς, αλλά θα έλεγα ότι είναι για εφήβους και άνω. Έχουν συνήθως γυναίκες πρωταγωνίστριες, καθώς οι εταιρείες με τις οποίες συνεργάζομαι θα προτιμήσουν ένας τέτοιος χαρακτήρας να σχεδιαστεί από μια γυναίκα δημιουργό. Θεωρώ ότι οι ευκαιρίες ήταν πάντα ίσες, απλώς τώρα πιο πολλές γυναίκες ασχολούνται με το αντικείμενο». Dani Σταυρούλα Παπαδάκη Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε με άριστα από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 2002 και δραστηριοποιείται στον χώρο των underground κόμικς. «Τα κόμικς μου απευθύνονται σε ένα διαφορετικό κοινό από αυτό που διαβάζει υπερηρωικά κομικς. Είναι σουρεαλιστικά, χωρίς να έχουν ρεαλιστικούς χώρους ή πρόσωπα τις πιο πολλές φορές. Επίσης, ασχολούνται με την ψυχογεωγραφία των ηρώων τους, που είναι και των δύο φύλων, και με τις σχέσεις που δημιουργούνται στη σημερινή κοινωνία. Αυτές μπορεί να είναι είτε ερωτικές, είτε φιλικές, είτε σχέσεις εξουσίας κ.λπ. Γι' αυτόν τον λόγο το κοινό μου είναι όσοι ενδιαφέρονται για το εναλλακτικό κόμικ, που δεν περιορίζεται σε περιπέτειες υπερηρώων αλλά σε βάζει σε έναν φανταστικό κόσμο που εκφράζει συγχρόνως τη σύγχρονη πραγματικότητα. Στις μέρες μας όλο και πιο πολύς κόσμος ξεπερνάει τη στερεοτυπική σκέψη ότι ο δημιουργός κόμικς είναι γένους αρσενικού και πολλές γυναίκες δημιουργοί αναγνωρίζονται, βραβεύονται και στέκονται πλέον ισάξια δίπλα στους άντρες συναδέλφους τους». Σταυρούλα Παπαδάκη Στο Artists Alley συμμετέχουν επίσης οι Αλεξία Οθωναίου, Αυγή Κανάκη, Αγγελική Σαλαμίκη και Δάφνη Κεσκινίδου. Το Comicdom Con Athens 2019 θα διεξαχθεί από τις 19 ως τις 21 Απριλίου στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Πηγή

Τιμή: 5€ Έχετε ακούσει για τον θρύλο του Κόναν του Βάρβαρου...? Φυσικά...! Έχετε ακούσει για τον θρύλο του Πόναν του Μάρμαρου...? Όχι...? Αυτόν ακριβώς τον θρύλο έρχεται να μας διδάξει ο καθ ύλην αρμόδιος σε τέτοια θέματα, Γιάννης Ρουμπούλιας...! Ο σπουδαίος δημιουργός έφτιαξε μία ιστορία με την μορφή αυτοέκδοσης και την κυκλοφόρησε στο ComicDom 2017...! Πρόκειται για μία ασπρόμαυρη παρωδία του Κόναν...! Όπως μου εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος ο δημιουργός, η ιδέα του Πόναν υπήρχε στο μυαλό του από το Λύκειο και τώρα που ωρίμασαν οι καιροί, βγήκε στην επιφάνεια...! Η έκδοση θυμίζει fanzine, αλλά γενικά είναι αρκετά προσεγμένη...! Έχει καλής ποιότητας σελίδες και η βιβλιοδεσία έχει γίνει με συνδετήρες...! Στο εσωτερικό του οπισθόφυλλου υπάρχει ένα ολοσέλιδο σκίτσο του Πόναν, από τον Μάνο Λαγουβάρδο...! Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρουμπούλια

Ο αγαπημένος ήρωας από το πενάκι του Γιάννη Ρουμπούλια, Πόναν ο Μάρμαρος επιστρέφει δριμύτερος και με παρέα αυτή τη φορά για μια ακόμη περιπέτεια γεμάτη χιούμορ (ακόμη περισσότερο καμμένο χιούμορ) και φυσικά αναφορές σε ταινίες, καταστάσεις κτλ Η έκδοση στην ίδια ποιότητα με το περσινό τεύχος, το μέγεθος και ο αριθμός των σελίδων επίσης όπως και η τιμή (πέντε ευρώ). Μα τον Βρώμ γέλασα αρκετά ομολογώ.

Ο Γιώργος Μελισσαρόπουλος (Meliss) αφήνει πίσω του τις διάσημες κατσαρίδες του και τους μπατίριδες Θεούς του Ολύμπου και μπαίνει σε ένα πολύ παράξενο δάσος,όπου βρίσκονται τα πιο καμμένα ζώα...! Η έκδοση έχει γυαλιστερό χαρτί κι όμορφα χρώματα που έχει επιμεληθεί ο/η Jesusgone...!Στην αρχή υπάρχει μία εισαγωγή από τον Πάνο Κρητικό...! Αντιγραφή από το οπισθόφυλλο...! Και λίγα λόγια από τον εκδότη...! Τέλος,να πούμε ότι ο εκδότης μας συνιστά προσοχή,μιας και περιέχεται ενήλικο περιεχόμενο...! Αφιέρωμα στον Γιώργο Μελισσαρόπουλο