Search the Community
Showing results for tags 'Blankets'.
-
Οι Avengers της Marvel συνασπίζονται για να υπερασπιστούν τα θύματα του σχολικού bullying Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για το bullying και ειδικότερα για τη βίαιη συμπεριφορά των νέων απέναντι στα πιο «αδύναμα», στα πιο «ευαίσθητα», στα διαφορετικά παιδιά. Στη χώρα μας, που το πρόβλημα δεν είναι ακόμη τόσο έντονο όσο σε άλλες χώρες, ιδιαίτερα της «αναπτυγμένης» Δύσης, μαθαίνουμε διαρκώς για περιστατικά κακοποίησης παιδιών από ομάδες νταήδων. Στον κόσμο των κόμικς το bullying και κυρίως η άμεση και η έμμεση καταδίκη του έχουν μακρά ιστορία. Και απ’ ό,τι φαίνεται, όσο στεκόμαστε απαθείς, θα έχουν και μέλλον. Ο μικρός Craig είναι ένα λεπτοκαμωμένο, ευγενικό, κλειστό και ευαίσθητο παιδί που μεγαλώνει μαζί με τον αδερφό του σε ένα καταπιεστικό και βίαιο οικογενειακό περιβάλλον. Συχνά πέφτει θύμα της πατρικής βαναυσότητας και στο σχολείο γίνεται στόχος της ειρωνείας της δασκάλας. Μέχρι που θα τον περιλάβουν οι νταήδες του σχολείου. Σαν αγέλη από πεινασμένα ζώα θα του επιτεθούν και θα τον «κατασπαράξουν» επειδή είναι αδύνατος, επειδή ο μπαμπάς του μοιάζει με Μεξικάνο, επειδή η μαμά του είναι θρησκευόμενη, επειδή ο αδερφός του έχει αχτένιστα μαλλιά και αστεία φωνή, επειδή, επειδή, επειδή... Ολα αυτά συμβαίνουν στο Blankets (εκδ. ΚΨΜ) του Craig Thompson, ένα εικονογραφημένο μυθιστόρημα, όπως το αποκαλεί ο δημιουργός του, κρατώντας έτσι κάποιες αποστάσεις από την αυτοβιογραφία· ένα κόμικς που, ωστόσο, έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία, όπως έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει ο ίδιος. Ο Craig του Blankets και κάθε Craig είναι πάντα το εύκολο θύμα για bullying λόγω της διαφορετικότητάς του που στα μάτια τού νταή είναι ύποπτη, ενοχλητική, εχθρική και, ως εκ τούτου, πρέπει να παταχθεί για να επικρατήσει η ομοιομορφία των πολλών. Αυτή η θέση του πρωταγωνιστή ως θύματος σε τρυφερή ηλικία, θα τον στοιχειώνει για πάντα - φυσικά μαζί με άλλες τραυματικές εμπειρίες μιας παιδικότητας που απώλεσε την αθωότητά της. Ο Craig, εντούτοις, θα καταφέρει να χειραφετηθεί και να ξεπεράσει τη βία των συνομηλίκων του, τις θρησκευτικές αγκυλώσεις της οικογένειάς του, τις φοβίες του και τις ενοχές του και θα βρει στον έρωτα και στην τέχνη τις διεξόδους από το ασφυκτικό περιβάλλον του. Δεν είναι όλα τα παιδιά εξίσου τυχερά. Ούτε εξίσου δυνατά. Αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να είναι πρόβλημα. Θα έπρεπε να είναι η λύση. Οι νταήδες επιτίθενται στο Blankets του Craig Thompson Παρόμοια προβλήματα επί πενήντα ολόκληρα χρόνια είχε και ένας από τους πιο διάσημους χαρακτήρες στην ιστορία των κόμικς: ο μικρός Τσάρλι Μπράουν, στη σειρά Peanuts του Charles Schulz, γνώρισε στο πετσί του, στο σώμα του και, περισσότερο, στην ψυχή του τη βάναυση συμπεριφορά φίλων και συμμαθητών και κυρίως της Λούσι, μιας κομψευόμενης πιτσιρίκας που λες κι έχει βαλθεί να ισοπεδώσει τον, ούτως ή άλλως, εύθραυστο ψυχικό κόσμο του. Ο Ουμπέρτο Εκο, στους «Κήνσορες και Θεράποντες» (εκδ. Γνώση) γράφει για τον κόσμο των Peanuts: «Στο κέντρο του βρίσκεται ο Τσάρλι Μπράουν: αφελής, κεφάλας, πάντοτε αδέξιος και επομένως προορισμένος για την αποτυχία. Ενώ χρειάζεται μέχρι νευρώσεως την επικοινωνία και τη “δημοτικότητα”, οι μητριαρχικές και κουτοπόνηρες πιτσιρίκες που τον περιβάλλουν τον ξεπληρώνουν με περιφρόνηση, με σχόλια για το στρογγυλό του κεφάλι, με κατηγορίες για βλακεία, με μικρές κακίες που τον πληγώνουν καίρια… »Η τραγωδία είναι ότι ο Τσάρλι Μπράουν δεν είναι κατώτερος. Ακόμη χειρότερα: είναι απόλυτα φυσιολογικός. Είναι όπως όλοι μας. Γι’ αυτό βαδίζει συνεχώς στο χείλος της αυτοκτονίας ή μάλλον της κατάρρευσης: διότι ψάχνει τη σωτηρία με τις φόρμουλες που του προτείνει η κοινωνία όπου ζει (η τέχνη να κατακτάς τους φίλους, πώς θα γίνεις απαραίτητος στις συγκεντρώσεις, πώς θα μορφωθείς με τέσσερα μαθήματα, η αναζήτηση της ευτυχίας, πώς θα γίνεις αρεστός στα κορίτσια)… »Όμως, καθώς το κάνει με απόλυτα αθώα καρδιά και χωρίς καμία πονηριά, η κοινωνία είναι έτοιμη να τον απωθήσει, εκπροσωπούμενη από τη Λούσι, μητριαρχική, πονηρή, γεμάτη αυτοπεποίθηση, που δανείζει με σίγουρα κέρδη, έτοιμη να ξεπουλήσει με αυθάδεια κάθε είδους ψευτιά, αρκεί να φέρει αποτέλεσμα… Τα παιδιά αυτά μας αγγίζουν βαθύτατα γιατί κατά μία έννοια είναι τέρατα: είναι τερατώδεις παιδικές αναγωγές όλων των νευρώσεων ενός σύγχρονου πολίτη του βιομηχανικού πολιτισμού. Μας αγγίζουν βαθιά, διότι αντιλαμβανόμαστε ότι είναι τέρατα, επειδή εμείς οι μεγάλοι τα κάναμε». Θύμα της διαφορετικότητάς του είναι και ο μικρός πρωταγωνιστής τού Pop Gun War του Farel Dalrymple. Σε μια βρόμικη και σκοτεινή Νέα Υόρκη ένας ανήλικος Αφροαμερικανός με φτερά στην πλάτη δεν είναι ό,τι πιο συνηθισμένο - και μάλιστα όταν προστατεύει τους άστεγους από τις συμμορίες των νταήδων της γειτονιάς. Η ευαισθησία του, η ανθρωπιά του και τα δύο φτερά του θα προκαλέσουν την οργή των παλικαράδων, αλλά θα καταφέρει να ξεφύγει, ακριβώς χάρη στα δύο παράξενα, πουπουλένια μέρη του σώματός του. Ακόμα πιο έντονες είναι οι σωματικές ιδιαιτερότητες και δυσμορφίες του Μικρού Κθούλου (εκδ. O2H) του Γιώργου Τσούκη. Ο πρωταγωνιστής του Ελληνα δημιουργού, με εμφάνιση βγαλμένη από τη λογοτεχνία τρόμου τού H. P. Lovecraft, είναι αποκρουστικός μόνο κατ’ όψιν γιατί κατά βάθος είναι ένα ευαίσθητο και γλυκό παιδί-τέρας που απλώς προσπαθεί να ζήσει μια κανονική ζωή σαν όλα τα παιδιά. Δεν τα καταφέρνει όμως, αφού βρίσκεται συνεχώς στο επίκεντρο των πειραγμάτων, της ενδοσχολικής αλλά και της ενδοοικογενειακής βίας και αποτελεί τον «ιδανικό» αποδιοπομπαίο τράγο. Τη λύτρωση θα τη βρει μόνο στον θάνατο, αλλά θα προλάβει να αφήσει ένα σύντομο σημείωμα: «Για εσάς, τους συμμαθητές μου, η καρδιά μου λέει πως η συμπεριφορά σας απέναντί μου δεν ήταν και η καλύτερη. Το αντίθετο μάλιστα. Ομως παρά την κοροϊδία, τον χλευασμό, την απομόνωση, τον πόνο, προτιμώ να μη σας θυμάμαι σαν τα κακά παιδιά που θέλαν' να “παίξουν” σε βάρος μου… αλλά σαν τους μπάσταρδους που μου κατέστρεψαν τη ζωή!». Βία και εκφοβισμός εναντίον παιδιών στο The Acme Novelty Library του Chris Ware Τα τραύματα που αφήνει πίσω της η παιδική ηλικία αφηγείται συχνά και ο Chris Ware στο πολυβραβευμένο The Acme Novelty Library. Σε ένα μελαγχολικό κόμικς, που θα μπορούσε να αποτελεί εγχειρίδιο για την ψυχολογική βία σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής, συχνά οι χαρακτήρες τού Ware σε παιδική ηλικία, μεταξύ τους και ο πρωταγωνιστής Jimmy Corrigan, δέχονται τις οδυνηρές επιθέσεις των συνομηλίκων τους και κλείνονται ακόμη πιο βαθιά στους εαυτούς τους συσσωρεύοντας προβλήματα που θα μεταφερθούν στην ενήλικη ζωή με σπαρακτικό τρόπο. Τέλος, μερικά πρόσφατα εγχειρήματα δημιουργών κόμικς είναι το Avengers: No More Bullying από την εταιρεία-κολοσσό Marvel με συμμετοχές των Gerry Duggan, Sean Ryan, Carlo Barberi, Gustavo Duarte κ.ά. στο οποίο ακόμα και ο Spider-Man αναλαμβάνει δράση ενάντια στον εκφοβισμό των παιδιών, το Rise Above του βετεράνου Stan Goldberg, το Rise με υπότιτλο «Comics Against Bullying» από τους Howard Chaykin, Marc Guggenheim κ.ά., αλλά και μια σειρά εξωφύλλων της Marvel με υπερήρωες να στέκονται στο πλάι παιδιών-θυμάτων του bullying και να τους συμπαραστέκονται. Απόσπασμα της ιστορίας με τον Spider-Man από το one-shot τεύχος που κυκλοφόρησε πριν από δύο μήνες η Marvel ενάντια στο bullying Το σύνολο, σχεδόν, των προαναφερθέντων κόμικς αφορούν μια προσπάθεια να καταπολεμηθεί και να εξαλειφθεί ο εκφοβισμός και η βία εναντίον των παιδιών και των νέων στο σχολικό περιβάλλον. Το bullying δεν εξαντλείται, όμως, μόνο εκεί. Είναι εξίσου απάνθρωπο, επικίνδυνο και καταδικαστέο όταν ασκείται εναντίον οποιουδήποτε, ιδιαίτερα εναντίον ευπαθών κοινωνικών ομάδων, και όταν συνδυάζεται με (ή απορρέει από) ρατσιστικά κίνητρα, ομοφοβία, ξενοφοβία κ.λπ. Θα επανέλθουμε, λοιπόν, στο θέμα καθώς υπάρχουν κόμικς που αξίζει να διαβαστούν για κάθε περίπτωση. Και το σχετικό link...
- 1 reply
-
- 18
-
- Marvel
- Comics Against Bullying
- (and 7 more)
-
28/09/14 ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΑ ΚΟΜΙΚΣ Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΝΤΙ-ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΒΙΒΛΙΩΝ Πόλεμος στη λογοκρισία Τα κόμικς έχουν κατηγορηθεί για πολλά. Οι πολέμιοί τους βρίσκουν (ή εφευρίσκουν) ατέλειωτες αιτίες για να τα εξοβελίσουν από τα ράφια των βιβλιοθηκών. Συχνά επιδιώκουν να τα απαγορεύσουν από παντού και διά παντός. Αυτό είναι λογοκρισία. Η ετήσια εβδομάδα ενάντια στην απαγόρευση βιβλίων στις ΗΠΑ είναι φέτος αφιερωμένη στα κόμικς και στην Το σύστημα των δημόσιων και των σχολικών βιβλιοθηκών στις ΗΠΑ είναι αρκετά περίπλοκο και φυσικά δεν θυμίζει σε τίποτα το (σχεδόν ανύπαρκτο) ελληνικό. Σε κάθε Πολιτεία, την επιλογή, προμήθεια, τοποθέτηση και δανεισμό βιβλίων διέπουν διαφορετικοί κανονισμοί. Ωστόσο, σχεδόν στο σύνολο της χώρας παρατηρούνται κάθε χρόνο προβλήματα που σχετίζονται με αποκλεισμούς, απαγορεύσεις και αποσύρσεις βιβλίων, κοντολογίς με τη λογοκρισία. Από το 1982, θορυβημένοι από το διογκούμενο κύμα λογοκριτικών παρεμβάσεων στη λειτουργία των βιβλιοθηκών, μια σειρά από οργανισμοί αποφάσισαν να συνεργαστούν για να επιστήσουν την προσοχή του κοινού και να υπεραμυνθούν των δικαιωμάτων των συγγραφέων και των εκδοτών στην κυκλοφορία βιβλίων μα, πάνω απ’ όλα, των αναγνωστών στην ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε βιβλίο. Υπό την καθοδήγηση της ακτιβίστριας απέναντι στη λογοκρισία, Judith Krug (1940 – 2009), o Οργανισμός Αμερικανικών Βιβλιοθηκών, ο Οργανισμός Αμερικανών Βιβλιοπωλών, το Αμερικανικό Ιδρυμα Βιβλιοπωλών για την Ελευθερία της Εκφρασης, η Αμερικανική Εταιρεία Δημοσιογράφων και Συγγραφέων, ο Οργανισμός Αμερικανών Εκδοτών, ο Εθνικός Οργανισμός Κολεγιακών Καταστημάτων και το Κέντρο για το βιβλίο της βιβλιοθήκης του Κογκρέσου θέσπισαν την τελευταία εβδομάδα κάθε Σεπτεμβρίου ως «Εβδομάδα Απαγορευμένων Βιβλίων» («Banned Books Week») διοργανώνοντας εκατοντάδες εκδηλώσεις ενημέρωσης σε ολόκληρη τη χώρα σε έναν δύσκολο αγώνα ενάντια στις απαγορεύσεις κάθε είδους. Φέτος, τριακοστή τρίτη χρονιά του θεσμού, η Εβδομάδα Απαγορευμένων Βιβλίων (21 – 27 Σεπτεμβρίου) ήταν αφιερωμένη στα κόμικς και τα graphic novels, ίσως ένα από τα πιο ευαίσθητα και ευάλωτα είδη απέναντι στη «βιβλιοφοβία» και τον αναχρονιστικό αναγνωστικό συντηρητισμό. Η Banned Books Week πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με έναν αντίστοιχο οργανισμό του χώρου των κόμικς, το Ιδρυμα για τη Νομική Υπεράσπιση των Κόμικς (Comic Book Legal Defense Fund – CBLDF) που εδώ και δεκαετίες προασπίζεται τα δικαιώματα των δημιουργών κόμικς, των εκδοτών, των βιβλιοπωλών και των αναγνωστών και έχει δώσει μέχρι σήμερα δεκάδες μάχες, δικαστικές και εξωδικαστικές, για την ελευθερία στην επιλογή και την ανάγνωση κόμικς. Οπως αναφέρει το CBLDF στο μήνυμά του για τη φετινή διοργάνωση της Εβδομάδας Απαγορευμένων Βιβλίων «κάθε χρόνο υπάρχουν κάποιοι που επιχειρούν να αφαιρέσουν από τους αναγνώστες τη δύναμη να αποφασίζουν ποια βιβλία είναι κατάλληλα για αυτούς και τα παιδιά τους, φέρνοντας αιτήματα για απομάκρυνση βιβλίων από τις βιβλιοθήκες. Τα κόμικς, τα graphic novels και τα μάνγκα συχνά γίνονται στόχος και ορισμένες φορές απαγορεύονται». Ποιος είναι όμως ο λόγος για τον οποίο τα κόμικς δέχονται τόσο συχνά, δυσανάλογα σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία, τις επιθέσεις συντηρητικών κύκλων, της εκκλησίας, φονταμενταλιστικών χριστιανικών οργανώσεων, ενώσεων για την υπεράσπιση οικογενειακών και ηθικών αξιών, μεμεμονωμένων «ενοχλημένων» κ.λπ.; Το CBLDF απαντά ότι «η απαγόρευση βιβλίων δεν είναι κάτι καινούργιο. Τα βιβλία συχνά απαγορεύονται επειδή περιέχουν «ενήλικο περιεχόμενο», «ακατάλληλη γλώσσα», «σεξουαλικές σκηνές και γυμνότητα» ή δεν είναι «κατάλληλα» για ορισμένες ηλικίες. Τα κόμικς είναι ευάλωτα στις επιθέσεις με μοναδικό τρόπο επειδή το μέσο ξεχωρίζει λόγω της δύναμης των στατικών εικόνων αλλά και επειδή κουβαλά το παρατεταμένο στίγμα του «ευτελούς αξίας» λόγου. Κάποιες απαγορεύσεις ενάντια στα κόμικς προκύπτουν επειδή μια μεμονωμένη σελίδα τους ή ένα ξεχωριστό καρέ τους κρίνονται αποκομμένα από τα συμφραζόμενά τους ενώ άλλες φορές γίνονται στόχοι επιθέσεων λόγω της εσφαλμένης θεώρησης ότι όλα τα κόμικς απευθύνονται σε παιδιά». Φυσικά το CBLDF, του οποίου εξέχοντα και δραστήρια ηγετικά στελέχη αποτελούν σημαντικές προσωπικότητες των κόμικς όπως ο σεναριογράφος Neil Gaiman, ο σχεδιαστής Jim Lee, ο θεωρητικός Paul Gravett, οι δημιουργοί Jeff Smith και Frank Miller, οι εκδότες Denis Kitchen και Mike Richardson και εκατοντάδες άλλοι, αναγνωρίζει ότι δεν είναι όλα τα κόμικς κατάλληλα για κάθε ηλικία, αλλά αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με απαγορεύσεις και λογοκριτικές επεμβάσεις κανενός τύπου. Αντιθέτως, με τη βοήθεια του οργανισμού «Δικαίωμα των Παιδιών στην Ανάγνωση» («Kids Right to Read»), προωθεί τη συνεργασία των γονέων με τους δημιουργούς και τους βιβλιοθηκονόμους ώστε να μπορούν να επιλέξουν τα κατάλληλα βιβλία για τα παιδιά τους χωρίς αποκλεισμούς και προτρέπει τους ενήλικους να διαβάζουν κόμικς μαζί με τους ανήλικους ώστε να εξηγούν, να ερμηνεύουν, να ωθούν τα παιδιά στην κριτική σκέψη και να αποτιμούν τα βιβλία στο σύνολό τους και όχι με βάση κάποιες μεμονωμένες εικόνες ή λέξεις. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του CBLDF τα τελευταία χρόνια και τις πολλές καμπάνιες ενημέρωσης, τις ομιλίες, τις εκδόσεις, τους δικαστικούς αγώνες, τις εκδηλώσεις, τα κρούσματα λογοκρισίας δεν μειώνονται. Μάλλον αυξάνονται και αφορούν όχι μόνο κόμικς που το περιεχόμενό τους θα μπορούσε (αδικαιολόγητα) να «ενοχλήσει» αλλά και κόμικς «υπεράνω πάσης υποψίας» για κάθε ευφάνταστη αιτία. Τη δική του ερμηνεία δίνει ο πρόεδρος του CBLDF, Larry Marder, με τη βαθιά του πίστη στο συμπέρασμα του Marcel Duchamp σύμφωνα με το οποίο «ο θεατής δημιουργεί την εικόνα». Αν ο θεατής έχει βρόμικο μυαλό θα δει βρόμικα σχέδια, αν έχει βρόμικες σκέψεις θα διαβάσει βρόμικα κείμενα. Το έργο τέχνης δεν είναι ποτέ βρόμικο. Το βρομίζουν ορισμένοι θεατές και αναγνώστες του. Και, το χειρότερο, προσπαθούν να πείσουν και τους άλλους για τη δική τους βρομιά. ………………………………………… «Απαγορευμένα» βιβλία Ενα από τα θύματα της λογοκρισίας σε πολλές Πολιτείες των ΗΠΑ, κατηγορούμενος για την πολιτική του οπτική, για ρατσισμό και βία και για σκηνές όπου οι χαρακτήρες καπνίζουν είναι ο Jeff Smith, δημιουργός του Bone που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Μιλώντας στο βρετανικό Guardian, o Smith δήλωσε: «Θα είμαι ειλικρινής, είχα δυο ταυτόχρονες αντιδράσεις όταν έμαθα ότι τα βιβλία μου βρίσκονται στη λίστα με το Top-10 των απαγορεύσεων. Κατ' αρχάς, ότι δέχομαι επίθεση χωρίς να γνωρίζω το γιατί. Και έπειτα μου ήρθε η σκέψη: Ε, δεν είναι και ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Πολλοί από τους ήρωές μου βρίσκονται στην ίδια λίστα, ο Μαρκ Τουέιν, ο Μέλβιλ, ο Μπράντμπερι, ο Στάινμπεκ, ο Βόνεγκατ˙ συγγραφείς που γράφουν όπως θα ήθελα να γράφω κι εγώ». Το εν μέρει αυτοβιογραφικό Blankets του Craig Thompson αποσύρθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από μια βιβλιοθήκη του Μιζούρι επειδή υπήρξαν καταγγελίες ότι θα μετατρέψει τις βιβλιοθήκες σε πορνογραφικά κέντρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι αφορά έναν εφηβικό έρωτα και επιτίθεται σφοδρά στη θρησκευτική τύφλωση και την Εκκλησία. Το επίσης αυτοβιογραφικό «Θανατάδικο» της Alison Bechdel αντιμετώπισε προβλήματα σε περιοχές όπως η Νότια Καρολίνα, η Γιούτα και το Μιζούρι λόγω «γυμνότητας». Ενα κολέγιο απειλήθηκε από την Πολιτεία ότι θα χάσει τη χρηματοδότησή του αν δεν αποσύρει το βιβλίο και ένα πανεπιστήμιο (!) δέχτηκε οργανωμένες επιθέσεις επειδή δάνειζε το βιβλίο σε φοιτητές. Ακόμα και το βραβευμένο με Πούλιτζερ Maus του Art Spiegelman αντιμετώπισε προβλήματα στην Πασαντίνα της Καλιφόρνιας έπειτα από διαμαρτυρίες για ρατσιστικές εικόνες που στην προκειμένη περίπτωση αφορούσαν την απεικόνιση των Πολωνών ως γουρουνιών. Αν και παγκόσμιο best-seller, το αυτοβιογραφικό «Περσέπολις» της Marjane Satrapi απειλήθηκε να αποβληθεί από όλα τα δημόσια σχολεία του Σικάγου λόγω των σκηνών με βασανιστήρια στο θεοκρατικό ιρανικό καθεστώς και τη βία που ασκούνταν εναντίον πολιτικών κρατουμένων. Θύμα της λογοκρισίας έχει πέσει και ο «γκουρού» των κόμικς Alan Moore. Οι Watchmen, το βιβλίο που άλλαξε την εξέλιξη των υπερηρωικών κόμικς, κατηγορήθηκε στη Βιρτζίνια και σε άλλες περιοχές. Ο ίδιος ο Moore έχει δηλώσει, αναφερόμενος ειρωνικά στους γονείς που δεν αρκούνται στο να απαγορεύουν στα παιδιά τους να διαβάσουν κάποιο βιβλίο αλλά επιδιώκουν να επιβάλουν την απαγόρευση σε όλους τους άλλους ότι «δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη στο όνομα όλων των υπόλοιπων γονέων που δείχνουν προσωπικό ενδιαφέρον στο τι διαβάζουν τα παιδιά τους και τα εκπαιδεύουν στο να ελέγχουν μόνα τους τις αναγνωστικές τους συνήθειες».
- 2 replies
-
- 16
-
- Λογοκρισία
- Bone
-
(and 5 more)
Tagged with:
-
Το νέο graphic novel του πολυβραβευμένου Graig Thompson. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ To 2003 εκδίδεται το Blankets και η καριέρα του Thompson απογειώνεται. Από ένα υποσχόμενο ταλέντο (λόγω του Good-bye, Chunky Rice) καταξιώθηκε στο χώρο και η αναγνώριση ήρθε τόσο με τη μορφή βραβείων όσο και με πωλήσεις αλλά και με επανεκδόσεις και μεταφράσεις σε περίπου 20 γλώσσες.Στα ελληνικά εκδόθηκε από το ΚΨΜ To 2004 κυκλοφορεί το απογοητευτικό Carnet de voyage που είναι ουσιαστικά το ημερολόγιο του Thompson από μια tour σε Γαλλία και Μαρόκο για την προώθηση του Blankets και την προετοιμασία του επόμενου βιβλίου του.Γκρίνια ότι τον πόναγε το χέρι από τις υπογραφές, γκρίνια ότι οι μαροκινοί ήταν μεν εξυπηρετικοί αλλά του ζήταγαν λεφτά (λες και ο ίδιος όταν βλέπει τουρίστα στο Πόρτλαντ τον καλεί για φαγητό...), γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια. Αναρωτιόμουν λοιπόν αν ο Thompson θα καταφέρει να γράψει κάτι καλό και όχι αυτοβιογραφικό. Πιάνοντας το βιβλίο του στα χέρια μου ένιωσα μια μεγάλη ευχαρίστηση λόγω της πολύ καλής έκδοσης.Σκληρό εξώφυλλο,ανάγλυφο,μεταλιζέ γράμματα,πολλές σελίδες,βαρύ χαρτί,μια ομορφιά. Δεν μου άρεσε που γράφει "Graig Thompson author of BLANKETS". Υποτιμάει το Habibi πριν καν τον ανοίξεις.Σου λέει: "φίλε το Blankets είναι καλύτερο.Τράβα διάβασέ το και μετά έλα..." Δεν μου χάλασε όμως την διάθεση και αφιέρωσα το σαββατοκύριακό μου στο Habibi. Με τρεις λέξεις το Habibi είναι μια ιστορία αγάπης. Η ιστορία εξελίσσεται σε μια απροσδιόριστη αραβική χώρα σε απροσδιόριστο χρόνο που συνυπάρχουν τεχνολογικά επιτεύγματα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα και η δουλεία. Ο Thompson μας δίνει μια μικρή ιδέα από το Κοράνι και μια ακόμα μικρότερη ιδέα από την ζωή σε μια τριτοκοσμική χώρα με απλές σε αναφορές σε φαινόμενα εκμετάλλευσης του φυσικού πλούτου της χώρας από την άρχουσα τάξη και από ξένα κεφάλαια ακόμα κι αν αυτό οδηγεί στην εξαθλίωση και στο θάνατο των κατοίκων. Αλλά είπαμε το Habibi είναι μια ιστορία αγάπης. Οι πρωταγωνιστές είναι συμπαθητικοί και ανθρώπινοι. Το σχέδιο για τα δικά μου γούστα είναι εξαιρετικό.Πανέμορφο, ξεκούραστο στο μάτι, δεν το χορταίνεις. Λατρεύω την αραβική καλλιγραφία και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σχέδια που παραπέμπουν στην αραβική κουλτούρα σε ταξιδεύουν σε μια χώρα εξωτική. Κάνοντας τον απολογισμό μας έχουμε μια όμορφη ιστορία αγάπης, με πάρα πολύ καλό σχέδιο, απόλυτα ταιριαστό με την πλοκή και την υπόθεση, σε μια φοβερή έκδοση. Αξίζει να είναι σε κάθε βιβλιοθήκη! Θα το λατρέψουν οι ρομαντικοί και όσοι ενδιαφέρονται και για άλλους πολιτισμούς πέρα από τον μικρόκοσμό μας. Το site του Habibi. Παρουσιαση της ελληνικης εκδοσης του Habibi ΕΔΩ