Search the Community

Δεν εντόπισα αντίστοιχο θέμα και το ξεκινάω, ώστε να μπορούμε να γράφουμε κριτικές για θεατρικές παραστάσεις που παρακολουθήσαμε. Ξεκινάω με την πρώτη. Στις 24/11/2024 παρακολούθησα την θεατρική παράσταση «Οι Άθλιοι», η οποία παίζεται για δεύτερη χρονιά στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Οι Άθλιοι αποτελούν το αγαπημένου μου βιβλίο, οπότε ήταν μία παράσταση που ήθελα οπωσδήποτε να παρακολουθήσω, Δεν πρόκειται βέβαια για πιστή μεταφορά του έργου μιας και η παράσταση είναι για όλη την οικογένεια, οπότε κάποια σημεία παραλείπονται. Ούτως ή άλλως το μυθιστόρημα είναι τεράστιο και θα χρειαζόταν η παράσταση να κρατήσει ώρες προκειμένου να αποδοθούν όλα τα βασικά έστω σημεία του. Κατανοητές λοιπόν απόλυτα οι περικοπές που έγιναν στο δεύτερο κυρίως μέρος και η μη εμφάνιση χαρακτήρων όπως ο Γαβριάς. Στο πρώτο μέρος απλά θα μου άρεσε να δω την αρχική συνάντηση Γιάννη Αγιάννη - Τιτίκας, όπου της σηκώνει τον κουβά μιας και τη θεωρώ μία από τις δυνατές στιγμές του έργου. Όσον αφορά την παράσταση θεωρώ ότι η σκηνοθεσία ήταν πολύ καλή καθώς και η επιλογή των σκηνικών και κουστουμιών. Τα τραγούδια επίσης ήταν ωραία και τοποθετημένα κατάλληλα ανάμεσα στις σκηνές, Παρά τη μεγάλη της διαρκεια - σχεδόν 2,5 ώρες - η παράσταση δεν κούρασε καθόλου τους θεατές. Όσον αφορά τις ερμηνείες ο Ιβάν Σβιτάιλο ήταν πολύ καλός στο ρόλο του Γιάννη Αγιάννη. Τον βρήκα βέβαια στομφώδη σε κάποια σημεία αλλά θεωρώ ότιαυτό γινόταν βάσει σκηνοθετικών οδηγιών. Ο Μιχάλης Μαρκάτης ήταν επίσης πολύ καλός στο ρόλο του Ιαβέρη. Το ίδιο και ο Ορέστης Τρίκας στο ρόλο του Μάριου. Ο Τάσςο Χαλκιάς σε διπλό ρόλο απέδωσε εξαιρετικά τον επίσκοπο Μυριήλ, αλλά δε μου άρεσε και τόσο ως κύριος Ζιλνορμάν. Μάλλον είχε να κάνει περισσότερο με το γράψιμο πάντως παρά με την ερμηνεία. Το κωμικό δίδυμο των Θερναδιέρων (Βασιλική Ανδρίτσου - Κωνσταντίνος Μουταφτσής) το βρήκα υπερβολικά «κωμικό» αλλά αντιλαμβάνομαι ότι σε μία παράσταση για όλη την οικογένεια πρέπει να υπάρχει και μία κωμική νότα, ειδικά σε ένα τόσο δραματικό από τη φύση του έργο. Η Νίκη Παλληκαράκη τέλος είναι η «αδικημένη» της υπόθεσης μιας και οι ρόλοι της είναι περιορισμένοι και δεν της αφήνουν περιθώριο να ξεδιπλώσει το υποκριτικό της ταλέντο. Θεωρώ την παράσταση μια πολύ καλή ευκαιρία για να φέρει σε επαφή τους μικρούς αλλά και μεγαλύτερους σε επαφή με ένα εξαιρετικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Ο «Μικρός Ήρως» του Στέλιου Ανεμοδουρά, το περιοδικό - θρύλος με το οποίο μεγάλωσαν πολλές γενιές παιδιών, «ζωντανεύει» από το Kids Theater και την Αθανασία Καλογιάννη, από 20 Οκτωβρίου, στο θέατρο Νέος Ακάδημος. Η παράσταση αφηγείται τις περιπέτειες του Γιώργου Θαλάσση, του ατρόμητου «παιδιού-φάντασμα», και της παρέας του, της Κατερίνας και του σπαρταριστού «Σπίθα», σε μια συναρπαστική περιπέτεια που συνδυάζει τη νοσταλγία του ελληνικού κόμικ με τη φρεσκάδα του σύγχρονου θεάτρου. Σε ένα «σήμερα» γεμάτο συγκρούσεις, πολέμους και αδικία, ο «Μικρός Ήρως», επίκαιρος όσο ποτέ, έρχεται να δώσει τον γενναίο αγώνα για την ελευθερία και το δίκαιο και να εμπνεύσει αισιοδοξία για το αύριο. Παίζουν οι ηθοποιοί Φανούρης Λαρεντζάκης, Πέτρος Λιόντας, Γιώργος Μπανταδάκης, Μάτα Παπασιδέρη, Πέτρος Πέτρου, Γεωργία Σωτηριανάκου ενώ επί σκηνής τραγουδά ζωντανά η Πέννυ Μπαλτατζή. ΠΗΓΗ

Καμία σχέση με κόμικς. Μα καμία όμως :P. Ύστερα όμως από πολλάαααα χρόνια, κατάφερα, βρήκα και ψηφιοποίησα μία βιντεοκασέτα που είχε μία θεατρική παράσταση που θυμόμουν πολύ έντονα από τα παιδικάτα μου, επομένως είπα να την μοιραστώ και με όποιον τυχόν ενδιαφέρεται από εδώ μέσα Ακολουθεί copypasta από το retromaniax. Το συγκεκριμένο έργο έπαιζε στην ΕΤ1. Η ιστορία του Πάτρικ και της Ελίζας από το Πλίμουθ που με είχε σημαδέψει πιτσιρίκι. Το χιούμορ, η ιστορία, οι ηθοποιοί, η ευφυΐα, όλα ήταν κορυφαία. Για χρονολογία δεν γνωρίζω σίγουρα, όμως πρέπει να ήταν κάπου τέλη '80, αρχές '90. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως έπαιξε διαφορετικές ημέρες, ένα μέρος κάθε φορά. Δεν ξέρω αν έπαιξε επαναλήψεις. Κάθε ημέρα έγραφαν οι γονείς μου ένα μέρος κάθε φορά, σχεδόν από την αρχή (αυτό είναι αξιοσημείωτο από μόνο του), επομένως εάν έχουν χαθεί κομμάτια, θα είναι πάρα πολύ λίγα. Η ποιότητα δεν είναι και η καλύτερη, όμως τουλάχιστον έχει ακόμα χρώμα σε αντίθεση με άλλες εγγραφές ~25ετίας της ΕΡΤ που πλέον εμφανίζονται στις βιντεοκασέτες μου ασπρόμαυρες. Στα credits που παίζουν πριν και μετά τα επεισόδια, βλέπω πως αναγράφει: Το τμήμα παιδικών εκπομπών της ΕΤ-1 παρουσίασε το έργο της Ξένιας Καλογεροπούλου ΕΛΙΖΑ. Ή πως ένα κορίτσι με τρεις φίλους και ένα παπαγάλο ναυλώνει ένα καράβι για να βρει τον καλό της. Από την παράσταση του θεάτρου «ΜΙΚΡΗ ΠΟΡΤΑ». Παίζουν οι (ανακατεμένα): Ντίνος Λυρας, Μελέτης Γεωργιάδης, Βασίλης Κουκουρας, Δημήτρης Σεϋτανης, Αντρέας Μπισμπικης, Παναγιώτης Λακιωτης, Θέμις Πανου, Ευριπίδης Αποστολιδης, Μάνια Παπαδημητριου, Κωστής Σφυρικιδης, Λάζαρος Γεωργακοπουλος, Γιάννης Παπαζαχαριάκης, Σκηνικά: Γιώργος Πατσας Κοστούμια: Κλαιρ Μπρεϊσουελ Μουσική: Ελένα Καραϊνδρου Στίχοι τραγουδιών: Μαριανίνα Κριεζη Μουσική διδασκαλία τραγουδιών: Αντώνης Κοντογεωργίου Ξιφομαχίες: Χριστόφορος Μπουμπούκης Διεύθυνση παραγωγής: Κατερίνα Κατωτακη Θεατρική σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλης Τηλεοπτική σκηνοθεσία: Στέλιος Ραλλης Διεύθυνση φωτισμού: Κώστας Μπλουγουρας Εικονολήπτες: Π. Καμενιδης, Γ. Σηφακης, .Κ Ιντζες, Κ. Χανιωτάκης Το κεντρικό τραγουδάκι που μου είχε μείνει ανεξίτηλο, είναι : "Ένας λύκος καπετάνιος απ'το Πλίμουθ, το καράβι, το καράβι οδηγεί.. Κι ένας ψύλλος , ένας ψύλλος απ'το Πλίμουθ, στο γιακά του καπετάνιου έχει μπει.... Λύκε λύκε καπετάνιε απ'το Πλίμουθ, είπε ο ψύλλος με ψιλή ψιλή φωνή.. Είμαι φίλος, είμαι ψύλλος απ' το Πλίμουθ, καπετάνιε χάρισε μου τη ζωή.." Από εκεί και πέρα δεν έχω να πω πολλά περισσότερα πράγματα, δεν είμαι και σχετικός με το θέμα. Παραθέτω το βίντεο λοιπόν με την παράσταση, και ελπίζω να βρεθεί κόσμος να την εκτιμήσει, επειδή πραγματικά της αξίζει.

Αν τυχον εχει αναφερθει σε αλλο post ζητω ταπεινα συγνωμη... Τις φωτογραφιες τις ανεβασε ο σκηνοθετης του εργου Γιαννης Ρηγας στο facebook στην σελιδα του...