Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το νέο κόμικς «Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ» του Τζίμι-Κρις Αγκαράι δραματοποιεί τη ζωή του «Έλληνα Σαρλώ» και αναβιώνει μια χαμένη εποχή: εκείνη του ελληνικού βωβού κινηματογράφου. O κινηματογράφος και τα κόμικς είναι αδελφές τέχνες: γεννήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα, συμπορεύτηκαν, αλληλοεπηρεάστηκαν και παραμένουν σε μόνιμη ζύμωση και επικοινωνία μέχρι σήμερα. Αυτή την επικοινωνία βλέπουμε συχνά από τις κινηματογραφικές box office υπερπαραγωγές της Marvel έως τα κόμικς που αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στον κινηματογράφο. Όμως, ποιος πραγματικά περίμενε ένα graphic novel για τον ελληνικό βουβό κινηματογράφο του Μεσοπολέμου; Αυτό ακριβώς το κόμικς είναι το «Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ» του Δημήτρη (Τζίμι)-Κρις Αγκαράι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρός Ήρωας, μια ευχάριστη φετινή εκδοτική έκπληξη. Από την 7η στην 8η και στην 9η Τέχνη Ο ασπρόμαυρος Μιχαήλ Μιχαήλ μεταπήδησε από τον κινηματογράφο στα κόμικς μέσω… θεάτρου: το κόμικς βασίστηκε στο μεγαλειώδες θεατρικό έργο «Οι Κωμικοί» των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα που παίζεται αυτή τη σεζόν από το ΚΘΒΕ στη Θεσσαλονίκη και το κόμικς κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με την παράσταση. Το κόμικς «Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ» κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως Στις σελίδες του διαβάζουμε την πορεία του Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, ενός νεαρού ηθοποιού που αποφασίζει να παίξει στις πρώτες ελληνικές κωμικές ταινίες του 1920. Εξελίσσεται σε πρωταγωνιστή γυρίζοντας ταινίες μιμούμενος το ίνδαλμά του, Τσάρλι Τσάπλιν, και διασκεδάζει το ελληνικό κοινό ως ο «Έλλην Σαρλώ». Η ιστορία του όμως δεν τελειώνει ευχάριστα σαν του Βρετανού κωμικού, με τον ίδιο να βυθίζεται στην αφάνεια και στη φτώχεια. Θαυμαστός περασμένος κόσμος Δεν πρόκειται για μια πυκνογραμμένη βιογραφία με εικόνες – όπως καταλήγουν να είναι πολλά βιογραφικά κόμικς. Αντίθετα, εστιάζει στη μυθοπλασία και σε μια πιο ελεύθερη απόδοση των αληθινών προσώπων του, βασισμένο στο θεατρικό έργο και παραμένοντας πιστό στην ιστορική πορεία των πραγμάτων. Παρέα με τον αισιόδοξο και γεμάτο ενέργεια Μιχαήλ, που τόσο προσπαθεί να γίνει ο Έλληνας Τσάπλιν, ζωντανεύει μια ολόκληρη κοινότητα ηθοποιών, θεατρικών σταρ, ερασιτεχνών σκηνοθετών και παραγωγών που μόλις μαθαίνουν να κάνουν σινεμά! Μέσα από τις κόντρες, τις φιλοδοξίες, τις μικρότητες και τα πάθη τους, ο αναγνώστης διαβάζει ολοζώντανους τους πιονέρους του ελληνικού κινηματογράφου, τόσα πολλά ξεχασμένα ονόματα με μόνο αναγνωρίσιμο εκείνο της – νέας τότε – Γεωργίας Βασιλειάδου! Με τη συνοδεία κατατοπιστικών ιστορικών κειμένων από τους Σερέφα και Γιάννη Σολδάτο, το κόμικς δεν αποτελεί απλά βιογραφία του Μιχαήλ αλλά ένα ταξίδι σε ένα ξεχασμένο κεφάλαιο του ελληνικού σινεμά. Ξεναγός στο ταξίδι είναι το πενάκι του νεαρού Αγκαράι όπου, αφού σκιαγράφησε την Αθήνα τού σήμερα («Σύμβουλος Ερωτικών Υποθέσεων», εκδ. Jemma Press), σκιαγραφεί εδώ την Αθήνα του Μεσοπολέμου. Με τα έξυπνα στημένα καρέ του, το ασπρόμαυρο «πινελάτο» σχέδιο και τις έντονες θεατρικές εκφράσεις των ηρώων του, μας δίνει μια ιστορία γεμάτη ζωντάνια, χιούμορ και μελαγχολία. Το δίπολο μνήμης – λήθης είναι το προφανές κεντρικό θέμα του graphic novel μαζί με εκείνο της κωμωδίας – τραγωδίας: πώς ένας επιτυχημένος κωμικός καταλήγει δυστυχισμένος, μόνος και ξεχασμένος; Γιατί πάνω από τα δύο δίπολα στέκει μοιραίος ο τόπος και ο χρόνος: η αβάσταχτη Ελλάδα του Μεσοπολέμου, η Ελλάδα που μέχρι και σήμερα υποβαθμίζει την Τέχνη. «Ο Μιχαήλ Μιχαήλ […] κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα μέλλον, μα δυστυχώς εδώ δεν είναι τόπος που μπορεί ν’ αναδειχθεί, γιατί του λείπει η υποστήριξη», γράφει ένα απόσπασμα άρθρου του 1924 που παρατίθεται σαν φάντασμα στο οπισθόφυλλο. Εκατό χρόνια μετά, σε πόσους σύγχρονους καλλιτέχνες δεν ταιριάζει αυτό το απόσπασμα; Το κόμικς έρχεται αναπάντεχα, ασπρόμαυρο και ηχηρό, να μιλήσει για την Τέχνη στην Ελλάδα, για τη διαχρονική της υποτίμηση. Και κάπως έτσι ο Μιχαήλ Μιχαήλ, που ακόμα και η ημερομηνία του θανάτου του είναι ανεξακρίβωτη, ανασταίνεται φέτος εις διπλούν, σε δύο τέχνες-αδελφές του σινεμά: στο θεατρικό σανίδι από τους Πιατά – Σερέφα και στις σελίδες των κόμικς από το πενάκι του Αγκαράι. «Πού να το φανταζόταν…». Και το σχετικό link...

Γεννήθηκε στα Τίρανα, μεγάλωσε στην Αθήνα και ξεχωρίζει με τα σχέδιά του. Ο Δημήτρης-Κρις Αγκαράι είναι σχεδιαστής κόμικς, γραφίστας και εικονογράφος, γεννημένος το 1994 στα Τίρανα της Αλβανίας και μεγαλωμένος στην Αθήνα. Από νεαρή ακόμη ηλικία έδειξε το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική και τη δημιουργία ιστοριών. Σπούδασε γραφιστική και αυτοδίδακτα αφοσιώθηκε στις εικονογραφήσεις και τα κόμικς. Πρόσφατα ολοκλήρωσε το τμήμα κόμικς στη Σχολή Βακαλό, με δάσκαλο τον Νίκο Κούτση. Ξεκινώντας με αυτοεκδόσεις όπως τα «Αλληγορία», «Reading the Song» και «SHAME – ερωτικές ιστορίες καραντίνας», είναι ενεργός στον χώρο των κόμικς από το 2016. Έχει συνεργαστεί με περιοδικά κόμικς όπως τα «Epifany» (Phase Productions) και «Ρίγη» (εκδόσεις Ρενιέρη), ενώ έχει συμμετάσχει και σε ανθολογίες όπως το «Athens the Comicbook» και το «Εποχές για ήρωες». Σημαντική για εκείνον υπήρξε και η εμπειρία του ως βοηθός σκηνοθέτη για το Εθνικό Θέατρο, στην παράσταση «Το αστέρι της Λιλιπούπολης» της Ρεγγίνας Καπετανάκη και του Βασίλη Ρίσβα. Η δουλειά του έγινε ευρέως γνωστή μέσω των social media, και κυρίως μέσα από μία σειρά σχεδίων που απεικονίζουν αγαπημένους χαρακτήρες ελληνικών σειρών. Το 2023 κυκλοφόρησε το graphic novel «Σύμβουλος ερωτικών υποθέσεων» (Jemma Press), ενισχύοντας το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα στον χώρο των κόμικς. Το νέο σας graphic novel «Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ – Ο Έλληνας Σαρλώ» από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως, είναι βασισμένο στο θεατρικό έργο «Οι κωμικοί» των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα, που έκανε πρεμιέρα από το ΚΘΒΕ μόλις τον Ιανουάριο του 2024. Γνωρίζατε από πριν τους συντελεστές του έργου και το ετοιμάζατε παράλληλα ή πρόκειται για μια δουλειά που σας βγήκε πολύ αυθόρμητα και γρήγορα αφότου είδατε την παράσταση; Ένα απόγευμα πέρυσι το καλοκαίρι με κάλεσε ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς, εκδότης του Μικρού Ήρωα, για να μου προτείνει να συνεργαστούμε. Μου πρότεινε λοιπόν να διασκευάσουμε το θεατρικό έργο των Δημήτρη Πιατά και Σάκη Σερέφα «Οι κωμικοί», με πρωταγωνιστή τον Μιχαήλ Μιχαήλ. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα. Μου φάνηκε πολύ πρωτότυπο να κάνουμε αυτήν την «παντρειά» των τεχνών, ένα θεατρικό να γίνει κόμικς. Διαβάζοντας και το έργο συμφώνησα κατευθείαν. Τους συντελεστές δεν τους γνώριζα προσωπικά, αλλά γνωριστήκαμε με τον Δημήτρη Πιατά εκ των υστέρων και υπήρξε μια συνεννόηση για τη διασκευή του θεατρικού σε σενάριο, ο οποίος ήταν ανοιχτός σε αλλαγές και διαφοροποιήσεις που προέκυπταν. Σε αυτό το στάδιο η παράσταση δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί και ο κύριος στόχος μας ήταν να ολοκληρώσω το κόμικς εγκαίρως ώστε να την συνοδεύει. Προς το παρόν βρίσκομαι στην Αθήνα και δεν έχω ακόμη παρακολουθήσει την παράσταση που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Ελπίζω όμως να μπορέσω να ανέβω και σύντομα γιατί ανυπομονώ να την δω! Τι είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμένο έργο ιδανικό για να μεταφερθεί σε graphic novel; Ποιες είναι οι εικόνες που σας έκαναν να ξεκινήσετε να σχεδιάζετε; Νομίζω ο ίδιος ο Μιχαήλ Μιχαήλ κάνει το έργο ιδανικό για graphic novel. Ένας ξεχασμένος ηθοποιός που αναγεννάται στις σελίδες αυτού του κόμικς και θα βρίσκεται πλέον στις βιβλιοθήκες μας. Μου έδωσαν έμπνευση παλιές φωτογραφίες της Αθήνας και ανθρώπων της εποχής με τα κουστούμια τους και τα καπέλα τους, όπως και όλη αυτή η «Τσάρλι Τσάπλιν» αισθητική. Αντλείτε συχνά τα θέματά σας από τον ελληνικό κινηματογράφο. Ήταν άλλωστε μερικά σχέδια που απεικονίζουν παλιούς Έλληνες ηθοποιούς τα οποία μοιραστήκατε με το κοινό μέσω των social media, αυτά που σας έκαναν αρχικά γνωστό. Ποιοι Έλληνες ηθοποιοί σας άρεσαν περισσότερο μεγαλώνοντας; Δεν θα έλεγα τόσο τον ελληνικό κινηματογράφο, αλλά κυρίως από την τηλεόραση. Από μικρή ηλικία βλέπαμε ελληνικές σειρές στο σπίτι όπως το «Είσαι το ταίρι μου», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Δύο ξένοι» κ.ά. Αυτές οι σειρές πάντα μου μετέδιδαν μια αίσθηση ηρεμίας και νοσταλγίας και για αυτόν τον λόγο ξεκίνησα να σχεδιάζω fan arts με διάφορους εμβληματικούς χαρακτήρες. Κατάλαβα ότι ο κόσμος τα αγαπάει πολύ! Είχα σχεδιάσει μια αστεία ιδέα με τους χαρακτήρες του «Κωνσταντίνου και Ελένης» σαν χαρακτήρες από παιχνίδι ρόλων («Dungeons & Dragons») που έγινε viral. Με τον φίλο και συνεργάτη καλλιγράφο Αριστοτέλη Γιαπράκα είχαμε φτιάξει fan arts με αγαπημένους χαρακτήρες και τις αγαπημένες μας ατάκες τους! Αναφορικά με τους ηθοποιούς ξεχωρίζω την εξαιρετική Ντίνα Κώνστα, τον Νίκο Σεργιανόπουλο, τον Άρη Σερβετάλη και τον αγαπημένο μου Βασίλη Χαραλαμπόπουλο. Έχετε εργαστεί και ως βοηθός σκηνοθέτη για το Εθνικό Θέατρο, στην παράσταση «Το αστέρι της Λιλιπούπολης» της Ρεγγίνας Καπετανάκη και του Βασίλη Ρίσβα. Πώς ήταν αυτή σας η εμπειρία και πώς άλλαξε την εικόνα σας για το θέατρο και την πραγματική ζωή των ηθοποιών; Ήταν μια μοναδική εμπειρία για εμένα. Το να βρίσκομαι στα παρασκήνια μιας παράστασης και να συμβάλλω στην υλοποίησή της ήταν κάτι ανεκτίμητο, ειδικά όταν πρόκειται για τη «Λιλιπούπολη». Ήταν μια γλυκιά παράσταση για μικρούς και μεγάλους, με φοβερές ερμηνείες και τη μουσική του Δημήτρη Μαραγκόπουλου – σε έπιανε δέος! Παραδέχτηκα τόσο πολύ τους ηθοποιούς, το πώς μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά... να παίζουν, να τραγουδάνε, να χορεύουν! Έβλεπα την κούρασή τους αλλά και το πώς αυτή έσβηνε μαγικά στη σκηνή. Συνειδητοποίησα πως είναι κάτι που πρέπει να αγαπάς πραγματικά για να μπορείς να το κάνεις. Τελειώσατε όχι πολλά χρόνια πριν τη Σχολή Βακαλό με δάσκαλο τον Νίκο Κούτση. Φαντάζομαι πως το ενδιαφέρον σας για τα κόμικς προϋπήρχε. Σε ποια πράγματα σας βοήθησε η Σχολή; Υπάρχουν πράγματα που δεν θα τα είχατε μάθει ποτέ εμπειρικά; Πρώτη φορά που σχεδίασα κόμικς ήταν στο Γυμνάσιο. Από τότε συνεχώς το έψαχνα, μελετούσα και σχεδίαζα αρκετά. Η γενιά μου και οι επόμενες γενιές είμαστε τυχεροί στο θέμα της γνώσης γιατί μπορούμε να τη βρούμε πανεύκολα! Βέβαια το ίντερνετ είναι κάπως χαοτικό, γι’ αυτό ένας δάσκαλος μπορεί να σε βοηθήσει. Κακά τα ψέματα, το να σχεδιάζεις κόμικς είναι κάτι δύσκολο. Πέρα από γνώσεις σχεδιαστικές θα πρέπει να γνωρίζεις και λίγη σκηνοθεσία, και αν θες να κάνεις και δικές σου ιστορίες να ξέρεις από σενάρια. Με λίγα λόγια να έχεις την αντίληψη για το πώς να πεις μια ιστορία. Οπότε θεωρώ πως ένας δάσκαλος μπορεί να σου δώσει κάποιες βάσεις και τρόπους σκέψης που εμπειρικά ίσως να μην μπορέσεις να τις ανακαλύψεις, ή τουλάχιστον θα σου πάρει περισσότερο χρόνο. Έχετε εκδώσει προηγούμενη δουλειά σας μόνος σας, όπως τα κόμικ «Αλληγορία», «Reading the Song» και «SHAME – ερωτικές ιστορίες καραντίνας». Συνεργαστήκατε αυτή τη φορά με τις εκδόσεις Μικρός Ήρως, πώς θα λέγατε ότι προτιμάτε να δουλεύετε, ανεξάρτητα ή με κάποιον εκδοτικό; Από το 2016 κινούμαι στον χώρο των κόμικς ξεκινώντας στον χώρο των αυτοεκδόσεων με τους τίτλους που ανέφερες. Πέρυσι το 2023 κυκλοφόρησε η πρώτη μου εκδοτική δουλειά, ο «Σύμβουλος ερωτικών υποθέσεων» από την Jemma Press, και φέτος ο «Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ» από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως. Νομίζω ότι προτιμώ να δουλεύω με εκδοτικούς, κυρίως για να φεύγει ένα βάρος από μένα και να μπορεί η δουλειά μου να φτάσει σε περισσότερο κόσμο. Οι αυτοεκδόσεις κόμικς συνήθως είναι με λιγότερο τιράζ, για περιορισμένο κοινό το οποίο το συναντάς κυρίως στα φεστιβάλ κόμικς. Ποιοι σχεδιαστές κόμικ σας έχουν επηρεάσει περισσότερο; Έχετε κάποιους που συνεχίζετε να θεωρείτε «αγαπημένους»; Δεν είμαι σίγουρος αν έχω καλλιτέχνες που με καθόρισαν. Θα έλεγα ότι είμαι με τα φεγγάρια μου. Αυτήν την περίοδο ξεχωρίζω τους Matteo Scalera (υπέροχα σχέδια), Reinhard Kleist (λατρεύω τα μελάνια του), Alberto Breccia (επίσης τρομερά μελάνια) και τον σχεδιαστή του αγαπημένου μου κόμικ «Blacksad», τον Juanjo Guarnido! Τι ετοιμάζετε αυτή την περίοδο; Υπάρχει κάποια νέα δουλειά σας που σκέφτεστε να κυκλοφορήσετε φέτος; Για την ώρα δεν ετοιμάζω κάτι. Θέλω να ξεκουραστώ μετά τον «Μιχαήλ Μιχαήλ». Όμως να με ακολουθήσετε στα social (@jimmy_chris_ag) για να μαθαίνετε τα νέα πρώτοι. Και το σχετικό link...