Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο Soloúp σκιτσάρει την Κατοχή 80 χρόνια μετά και μιλά στο CNN Greece Στέλιος Παπαγρηγορίου Ο Soloup, δημιουργός κόμικς. marimation.gr Μιλήσαμε με τον γνωστό κομίστα Soloúp με αφορμή την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα» που διαρκεί μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου στην Τεχνόπολη στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Δήμου Αθηναίων με τίτλο «1974 & 1944: Η Αθήνα γιορτάζει την ελευθερία της». Το CNN Greece βρέθηκε με τον Soloúp, τον γνωστό δημιουργό κόμικς και μίλησε μαζί του σχετικά με την τέχνη του και την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα» στην οποία και συμμετέχει. Ο Soloúp (Αντώνης Νικολόπουλος) είναι πολιτικός γελοιογράφος και δημιουργός κόμικς. Είναι διδάκτωρ του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και έχει σπουδάσει Πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο. Μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 14 άλμπουμ με γελοιογραφίες και κόμικς του, η μελέτη Τα Ελληνικά Κόμικς (Τόπος, 2012) και τα graphic novels Αϊβαλί (Κέδρος, 2014) και Ο Συλλέκτης: έξι διηγήματα για έναν κακό λύκο (Ίκαρος, 2018). Από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορεί το τελευταίο του graphic novel, «Ζοrμπάς – Πράσινη πέτρα ωραιοτάτη». Καθημερινά, από τις 10:00 έως τις 16:00, στην αίθουσα Νέοι Φούρνοι οι επισκέπτες της έκθεσης ανακαλύπτουν έργα δεκατεσσάρων Ελλήνων δημιουργών κόμικς που αφηγούνται ιστορίες για την Αθήνα της Κατοχής, επικεντρωμένες στους ανθρώπους που έβλεπαν ή ονειρεύονταν «γλυκά ξημερώματα» τη στιγμή που βίωναν σκοτεινές ημέρες, ζοφερές νύχτες, εφιαλτικές εποχές. Έργα του Soloup από την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα». Nikolas Kominis - Studio Kominis Τα έργα που φιλοτεχνούν οι καλλιτέχνες δεν αποτελούν ντοκουμέντα, μαρτυρίες, τεκμήρια, αποδείξεις ή ιστορικά στοιχεία. Κάποια εδράζονται σε ιστορικά δεδομένα και κάποια αποτελούν μυθοπλαστικές αφηγήσεις. Οι Soloúp, Αλέκος Παπαδάτος, Αλέξια Οθωναίου, Γιώργος Γούσης, Γιώργος Φαραζής, Δημήτρης Καμένος, Θανάσης Πέτρου, Θοδωρής Μπαργιώτας, Λέανδρος, Πέτρος Ζερβός, Πέτρος Χριστούλιας, Σπύρος Δερβενιώτης, Τάσος Μαραγκός και Τόμεκ Γιοβάνης αποτυπώνουν με τον δικό τους τρόπο πτυχές των θλιβερών χρόνων της Κατοχής, σε μια απόπειρα προσέγγισης και απόδοσης της εποχής εκείνης μέσω της καλλιτεχνικής έκφρασης. Τι συνέβαινε στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής; Πώς ήταν να ζεις κάτω από τη γερμανική μπότα, σε ένα καθεστώς απόλυτης τρομοκρατίας και φόβου όπου τίποτα δεν είναι ασφαλές; Ποιοι και πώς αντιστάθηκαν και ποιοι συνεργάστηκαν με τον κατακτητή; Μα, πάνω απ’ όλα, πώς ήρθε η απελευθέρωση; Οι δημιουργοί της έκθεσης «Ένα γλυκό ξημέρωμα – 14 ιστορίες για την Αθήνα της Κατοχής», μπροστά στο δέος και τον αποτροπιασμό που γεννά η τρομακτική διάσταση του εγκλήματος, αντιτάσσουν τη μνήμη, προτάσσουν τη γνώση και παρακινούν σε εγρήγορση. Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη: Πόσο καιρό ασχολείσαι με τα κόμικς και τι ήταν αυτό που σε τράβηξε να το κάνεις; Soloúp: Διάβαζα κόμικς από πάντα όπως και σκάρωνα σκιτσάκια από πάντα. Αλλά για να φτιάξω το πρώτο μου τετρασέλιδο κόμικς, χρειάστηκε να περάσουν μερικά ακόμα χρονάκια από εκείνο το παιδικό «πάντα», τότε που ήμουν φοιτητής στο Πάντειο, όπου και υπέγραψα για πρώτη φορά τα σκίτσα μου ως Soloύp. Τώρα το τι με τράβηξε σε αυτά, ακόμα το ψάχνω. Ίσως το ότι μπορείς να αφηγείσαι ιστορίες γι’ αυτά που σε απασχολούν και αυτές τις ιστορίες να τις μοιράζεσαι με τους άλλους. Ένας ιδιαίτερος αλλά και ουσιαστικός τρόπος επικοινωνίας. Η εικόνα μαζί με το κείμενο έχουν μεγάλη δύναμη. Από την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα». Nikolas Kominis - Studio Kominis Μίλησέ μας λίγο για την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα», τι θα δούμε εκεί και τι έργα σου μπορεί κάποιος να συναντήσει. Soloúp: Τα εύσημα φυσικά πάνε στον Μενέλαο Χαραλαμπίδη και τον Γιάννη Κουκουλά που στήσανε από το τίποτα ένα τόσο όμορφο συλλογικό έργο και μας έβαλαν κι εμάς στο παιχνίδι. Όπως φυσικά και στην Jemma press που μετέτρεψε το υλικό της έκθεσης σε ένα πολύ όμορφο άλμπουμ. Νομίζω πως είναι μια ξεχωριστή έκδοση γιατί προσεγγίζει ένα θέμα της σύγχρονης ιστορίας μας, τόσο τραγικό αλλά ταυτόχρονα και τόσο άγνωστο για τους περισσότερους νεοέλληνες. Και το άλμπουμ αυτό δεν σου μιλάει όπως ένας ιστορικός, αλλά με την ευαισθησία 14 διαφορετικών σύγχρονων Ελλήνων σκιτσογράφων. Γιατί ναι, η «μεγάλη» ιστορία είναι και γεγονότα και αριθμοί και αρχεία αλλά για εμάς τους θνητούς είναι πάνω απ’ όλα, μικρές, ανθρώπινες, τραγικές, ιστορίες. Η δική μου συμμετοχή αφορά κάτι τέτοιο. Μια ιστορία του παππού μου την περίοδο της κατοχής όπως μου την αφηγήθηκε και την έζησε ο πατέρας μου με τα μάτια και τ' αφτιά ενός παιδιού. Αφορά δυο αεροπόρους Γερμανούς, τους Σουλτς και Σαχτ. Δυο πολύ νέους ανθρώπους τόσο διαφορετικούς από τον κυρίαρχο τύπο των σκληρών και αδίστακτων Ναζί των πολεμικών ταινιών. Δυο νέα παιδιά που δεν ήθελαν τον πόλεμο, αναγκάστηκαν να βρεθούν εκεί και τελικά κάηκαν μαζί με τα αεροπλάνα τους. Ο Soloup μίλησε στο CNN Greece. Soloup Πώς βλέπεις την κόμικς σκηνή στην Ελλάδα; Έχεις αγαπημένους καλλιτέχνες Έλληνες; Soloúp: Αποτελούμε πλέον μια πολύ δυναμική σκηνή, με εξαιρετικές δουλειές και με αρκετούς Έλληνες δημιουργούς να δημοσιεύουν πλέον τις δουλειές τους στο εξωτερικό. Σε ποιον συνάδελφο και από ποια γενιά-παλαιότεροι, νεότεροι, νεότατοι- να πρωτοαναφερθώ; Ο καθένας βάζει το δικό του λιθαράκι -με τις αφηγήσεις και το προσωπικό του εικαστικό στιλ- σε αυτό που προχωράμε όλοι μαζί. Πιστεύεις πως η πιο νέα γενιά διαβάζει κόμικς; Soloúp: Και ναι και όχι. Σίγουρα τα κόμικς έχουν αφήσει πίσω τους τα βαρίδια του κακού αναγνώσματος, των «μικιμάου» που λέγανε παλιά, και έχουν πια και πολλές εφαρμογές στην εκπαίδευση, με κόμικς που κυρίως αναφέρονται στην Ιστορία ή τη Λογοτεχνία. Οι εκδότες, οι κριτικοί, οι πανεπιστημιακοί ασχολούνται μαζί τους και πολλά νέα βιβλία εικονογραφηγημάτων κυκλοφορούν κάθε νέα εκδοτική σεζόν. Όμως έχω δει τα τελευταία 10 χρόνια –από την εποχή δηλαδή που κυκλοφόρησε το «Αϊβαλί» αλλά και στη συνέχεια με το «21-η μάχη της πλατείας», τον «ΖοRμπά» και τον «Συλλέκτη» που δουλεύονται πλέον στην εκπαίδευση – αρκετές διαφοροποιήσεις στον τρόπο που συντονίζουν τα παιδιά σε τέτοιες έντυπες αφηγήσεις. Η ατέλειωτη απασχόληση με τις εφαρμογές των κινητών και τα ατελείωτα μεταξύ τους μηνύματα δημιουργούν ένα εντελώς διαφορετικό επικοινωνιακό και πολιτισμικό πλαίσιο. Νομίζω πως αυτό γίνεται αντιληπτό παντού. Τα ενδιαφέροντα, τα ερεθίσματα, οι κώδικες επικοινωνίας αναπόφευκτα έχουν αλλάξει. Έτσι μέσα στην τάξη, ακόμα και όταν μιλάς για την Ιστορία μέσα από ένα κόμικς, οι αναφορές στον κόσμο των βιβλίων και όσων είναι οικεία στους ενήλικες, είναι ελάχιστες. Είναι ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης. Και αυτό θέλει μια διαφορετική προσέγγιση για να γίνουν τέτοια εργαστηριακά μαθήματα σε σχολεία, λειτουργικά. Από την έκθεση «Ένα γλυκό ξημέρωμα». Nikolas Kominis - Studio Kominis Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιο νέο κομίστα που ξεκινάει τώρα; Soloúp: Ν’ ακολουθήσει το ένστικτό του σε αυτό που τον ενδιαφέρει πραγματικά. Συχνά ρωτούν γονείς αν το να ασχοληθεί πιο σοβαρά το παιδί τους με τα κόμικς θα ήταν ένα καλό επάγγελμα για το μέλλον. Για τα «προς το ζην» θα τους έλεγα κατηγορηματικά όχι. Όμως κι εγώ όταν ξεκινούσα - που ήταν σίγουρα πιο δύσκολες εποχές για τέτοια … χόμπι και οι γονείς φαντάζονταν τα παιδιά τους αποκατεστημένα στο Δημόσιο ή σε μια τράπεζα - εγώ ακολούθησα τα καραγκιοζάκια που σκάρωνα στο χαρτί και τελικά κάπου με έβγαλε. Θέλει σίγουρα σοβαρή σκέψη μια τέτοια απόφαση, αλλά πως να συμβουλέψω εγώ κάποιον νέο άνθρωπο που αγαπάει τα κόμικς, κάτι διαφορετικό; Από την αφίσα της έκθεσης «Ένα γλυκό ξημέρωμα». Πόσο σημαντικό είναι για έναν κομίστα να ζει στη χώρα του; Πόσο επηρεάζει τη δουλειά ο τόπος που ζεις; Soloúp: Σίγουρα η Ελλάδα δεν είναι η καλύτερη βάση για μια σειρά επαγγελμάτων, πόσο μάλλον για τα κόμικς που έχουν εκ των πραγμάτων και έναν πρόσθετο περιορισμό λόγω γλώσσας. Το διαδίκτυο όμως μας έχει κάνει εδώ και τουλάχιστον δύο δεκαετίες, κατοίκους του ίδιου μεγάλου χωριού. Ήδη πολλοί καλοί Έλληνες συνάδελφοι όπως ο Κυριαζής, ο Διαλυνάς, η DaNi, ο Παπαδάτος, Ο Γκογτζιλάς και άλλοι που ζουν εδώ, μπορούν να δουλεύουν την ίδια ώρα στην Αμερική ή στην Ευρώπη σε μεγάλες παραγωγές εκδοτικών οίκων. Μπορεί ένας κομίστας να επιβιώσει στην Ελλάδα μόνο από την τέχνη του; Soloúp: Υπό κάποιες προϋποθέσεις όπως κάποιες που σας περιέγραψα, ναι. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθούν πάρα πολλά χρόνια ενασχόλησης μέχρι αυτό να γίνει εφικτό. Το πιο σοφό είναι να υπάρχει και ένα δεύτερο επάγγελμα, σχετικό ή όχι με τα κόμικς, για τον βιοπορισμό. Σας ανέφερα ήδη και περιπτώσεις όπου το να ζεις στην Ελλάδα δεν σημαίνει πως δεν μπορείς να δουλεύεις μέσω διαδικτύου και στο εξωτερικό. Κάτι που κάνει τα πράγματα ακόμα πιο ευοίωνα. Το σχετικό link

Μια πρωτοποριακή έκθεση κόμικς εμπνευσμένων από τις Τρωάδες του Ευριπίδη διοργανώνει το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με τίτλο «Τρωάδες: Πάλη στα Ερείπια». Οι 25 καλλιτέχνες που συμμετέχουν επιχειρούν να αφηγηθούν τη σχέση της αρχαίας τραγωδίας με τον σύγχρονο τρόμο, αναδεικνύοντας, μέσα από τα κόμικς τους, προκλήσεις της σύγχρονης εποχής, από τους πολέμους, τα τρομοκρατικά χτυπήματα και τις σφαγές έως τις γυναικοκτονίες και την έξαρση της βίας. Η έκθεση κόμικς πραγματοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος «Αρχαίο Δράμα: Μεταξύ Τραγωδίας και Τρόμου», που διοργανώνεται από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο McGill του Καναδά και κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου, όπως τo British Columbia, Berkley, University of California Santa Cruz κ.ά. Ο θεσμός του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης για το Αρχαίο Δράμα, που φέτος διανύει τον δωδέκατο χρόνο του, πραγματοποιείται από τις 12-26 Σεπτεμβρίου 2024 και περιλαμβάνει εκτός από την έκθεση κόμικς, τη θεατρική παράσταση Tutto Brucia (Όλα Στάχτη), εμπνευσμένη επίσης από τις Τρωάδες του Ευριπίδη, καθώς και μια σειρά από εργαστήρια, υβριδικά σεμινάρια και φόρουμ, όλα με εκκίνηση τον συσχετισμό της αρχαίας τραγωδίας με τον τρόμο. Με τη φετινή έκθεση, που αποτελεί την τρίτη κατά σειρά με την ίδια θεματική, ολοκληρώνεται ο κύκλος του προγράμματος που ήταν αφιερωμένος στην τέχνη των κόμικς και στην ανάδειξη και αξιοποίηση της ενάτης τέχνης για την προβολή του αρχαίου δράματος στο ευρύτερο νεανικό κοινό, με ένα μέσο οικείο και δημοφιλές που συνδυάζει το λόγο με την εικόνα, τα εικαστικά με τον πολιτικό και κοινωνικό σχολιασμό. Ολόκληρο το πρόγραμμα «Αρχαίο Δράμα: Διακαλλιτεχνικές – Διεπιστημονικές προσεγγίσεις» πραγματοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Καθιέρωση και Προβολή Διεθνών Θεσμών Σύγχρονου Πολιτισμού στην Αττική». Η Πράξη συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση – Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, μέσω του Περιφερειακού Προγράμματος «Αττική» στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ 2021-2027. Τρωάδες: έργο σύγχρονο και επίκαιρο, πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες Από το σπουδαίο αντιπολεμικό έργο του Ευριπίδη Τρωάδες αντλούν τη θεματολογία τους οι 25 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση, για να δημιουργήσουν τις δικές τους ιστορίες σχολιάζοντας τη δεινή κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου, όλων εκείνων που παλεύουν στα προσωπικά τους ερείπια αλλά και στα πραγματικά ερείπια σε καιρούς πολέμου, εξαθλίωσης και αφανισμού, με βαριά τραύματα της απώλειας, του ξεριζωμού και της καταστροφής. Ιδιαίτερα εύστοχο το σχόλιο της ιστορικού τέχνης Αθηνάς Εξάρχου, στον κατάλογο της έκθεσης: «Η καταδίκη της στυγνότητας και της αναλγησίας των νικητών σε έναν πόλεμο είναι αυτονόητη και αναμενόμενη. Το να αποφύγει λοιπόν κανείς τα κλισέ και να απεικονίσει αυτή την αντίδραση με τρόπο που να αγγίζει την ψυχή του σύγχρονου θεατή όσο και η τραγωδία που την ενέπνευσε, αποτέλεσε ιδιαίτερη πρόκληση για τους καλλιτέχνες που ανέλαβαν να τη διαχειριστούν. Οι κομίστες που συμμετέχουν στην έκθεση κλήθηκαν αφενός να φέρουν την ιστορία των Τρωάδων στο σήμερα και αφετέρου να την προσαρμόσουν στην αισθητική και την αφηγηματική φόρμα του κόμιξ, αλλά και ταυτόχρονα στην προσωπική τους καλλιτεχνική χειρονομία. Ήταν ίσως αναπόφευκτο ότι η καταστροφή της Τροίας θα έστρεφε το βλέμμα των δημιουργών στο δράμα της Παλαιστίνης. Οι θρηνούσες μητέρες, οι βομβαρδισμοί και το αίσθημα ότι οι μεγάλες δυνάμεις, οι «θεοί», έχουν εγκαταλείψει τους Παλαιστινίους είναι μοτίβα και ιδέες που πολλοί συμμετέχοντες επέλεξαν να θέσουν ενώπιον του θεατή. Το κόμιξ ήταν και θα είναι μια τέχνη πολιτικοποιημένη που δεν μασάει τα λόγια της, δεν διστάζει να δείξει τη βία και το αίμα και δεν φοβάται να πάρει σαφή θέση υπέρ ή κατά συμπεριφορών και καταστάσεων. Στα έργα λοιπόν που παρουσιάζονται εδώ, η καταδίκη είναι σφοδρή και η τοποθέτηση γεμάτη πάθος. Οι καλλιτέχνες σκύβουν πάνω από τον πόνο των γυναικών, τις αγκαλιάζουν, τις φέρνουν στο προσκήνιο όπως και ο αρχαίος τραγωδός. Οι γυναίκες αυτές είναι ατρόμητες, δεν υποτάσσονται, δεν κατακτώνται. Είναι μαχήτριες, μαινάδες, μάγισσες. Το γενικό πικρό συμπέρασμα είναι ότι αθώοι άνθρωποι χάνουν τη ζωή και το βιός τους, πληρώνοντας το τίμημα της απληστίας, του επεκτατισμού και του παραλογισμού αυτών που κατέχουν την εξουσία. Και πόσο καλύτερο μέσο από το κόμιξ για να αναδείξει με την αμεσότητα, την ευγλωττία και την ενέργειά του τις πτυχές αυτού του διαχρονικού δράματος». Συμμετέχουν οι δημιουργοί: Δημήτρης Αβραμόπουλος (Αβράμ), Ρενέ Αγγελίδου (Fokshee), Ιάκωβος Βάης, Μελίνα Βλάχου, Γιώργος Γανίδης, Γιάννης Γαλαίος, Πολύμνια Γλαμπεδάκη, Dimitri Chevet, Conan Nanco, Γεωργία Καλογεροπούλου, Βάλια Καπάδαη, Θανάσης Καραμπάλιος, Θωμάς Κεφαλάς, Χαρά Κοκολή (Acouaria), Νίκος Κουρκουτάς, Kristanz, Αναστάσης Μελέτης, Γιώργος Μικάλεφ, No Budget Epics, Όλια Ντακογιάννη, Κάλλη Ντολτσέτη, Αγγελική Σαλαμαλίκη, Αριάδνη Τζουνάκου, Δημήτρης Τρακόσας – Αφροδίτη Ρίζου (Guagua) Εγκαίνια: Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου στις 19:00 Ώρες λειτουργίας: καθημερινά και Σαββατοκύριακα 18:00-22:00 Είσοδος Ελεύθερη Επιμέλεια: Καλλιόπη Λιαδή, Καλλιτεχνική Σύμβουλος του Προγράμματος. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα ancientdrama.gr Και το σχετικό link...

Για τον Περικλή Κουλιφέτη έχουμε ξαναγράψει και θα ξαναγράψουμε. Και δεν χορταίνουμε να γράφουμε γιατί όσα και να πούμε θα είναι λίγα. Από το 2015, πριν καν κλείσει τα 19 του, ο Περικλής αποτελεί μέλος της ομάδας του Καρέ Καρέ, στο οποίο μοιράζεται το εβδομαδιαίο «Λεξικό της Κρίσης» μαζί με τον Γιάννη Αντωνόπουλο, τον Γαβριήλ Παγώνη και τον Θανάση Πέτρου, προσφέροντάς μας απολαυστικά, σαρκαστικά και βαθιά πολιτικά λήμματα για την Ελλάδα του 21ου αιώνα, του πρωθυπουργού-Μωυσή, του «σαρανταεναταεκατό», των Τεμπών, των πλημμυρών, των πυρκαγιών. Εκτός από τα κόμικς και τις γελοιογραφίες του όμως ο Περικλής αρθρογραφεί περιστασιακά στο Καρέ Καρέ για σημαντικά έργα και δημιουργούς του παρελθόντος, για νέες εκδόσεις κ.λ.π. Έχοντας πλούσια εικαστική παιδεία (πτυχιούχος Εικαστικών Τεχνών κι Επιστημών της Τέχνης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων) και μια έμφυτη τάση να ψαχουλεύει την Ιστορία της Τέχνης και να ανακαλύπτει τις λιγότερο φωτισμένες πτυχές της, παραμένει πάνω απ’ όλα ένας ταλαντούχος δημιουργός κόμικς. Έργα του είναι «Η Μικρή Ιστορία του Κόσμου», «Οι Συγκάτοικοι Ι και ΙΙ», «Οι Έγκλειστοι Ι και ΙΙ», το «Οιδίπους Μαδαφάκα», το «Ρεμπέτικο Νοτούρνο» κ.ά., πάντα με χιούμορ και πολιτική οπτική. Παρά τη μικρή του ηλικία, ήρθε η ώρα και για την πρώτη μεγάλη ατομική του έκθεση απόψε 9 Μαρτίου στις 19.30, στο Wine Window στην πλατεία Ηρώων της Νεμέας. Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου: «Καταμεσής της Αποκριάς φιλοξενούμε τον Περικλή με έργα του αλλά και μια παρουσίαση της δουλειάς του. Λίγο πριν δούμε να διακωμωδούνται πολιτικοί, γεγονότα της καθημερινότητάς μας και συνήθειές μας στις παρελάσεις του καρναβαλιού, θα έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε “από πρώτο χέρι” τι είναι αυτό που ξεχωρίζουν οι σκιτσογράφοι στους ανθρώπους και τους κάνουν να φαίνονται αστείοι. Ο Περικλής θα μοιραστεί τις εμπειρίες και τα μυστικά του μαζί μας καθώς και τα έργα του που κυκλοφορούν σε κόμικς με ένα ποτήρι κρασί και… ποιος ξέρει; Ίσως το καλό κρασί τού δώσει έμπνευση για μια νέα δημιουργία». Η Νεμέα δεν είναι μακριά. Και ο Περικλής σίγουρα θα αποζημιώσει όσους και όσες τον επισκεφθούν. Και το σχετικό link...

Πιστεύω ότι θα είναι καλό και θα έπρεπε να κάνουμε ομαδική επιδρομή!!!! link: http://www.facebook.com/events/169803573172541/?ref=notif&notif_t=plan_user_invited