Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'Χρηματιστήριο'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 2 results

  1. Τηλεκατευθυνόμενη φούσκα Ο Κάνινγκχαμ επιλέγει μια αισιόδοξη προοπτική, αρκεί τα κινήματα να πιστέψουν πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Η διεθνής οικονομία δεν τα πάει και πολύ καλά τελευταία. Το υποτιθέμενο «τέλος των ιδεολογιών» και ο «θριαμβευτής» καπιταλισμός, με όχημά του τον νεοφιλελευθερισμό, αντί να φέρουν όσα υπόσχονταν, μετέτρεψαν τη Γη σε ένα παγκοσμιοποιημένο καζάνι που βράζει. Ο Ντάριλ Κάνινγκχαμ στο «Σούπερκραχ» εξηγεί με απλό και ευσύνοπτο τρόπο τα μυστικά και τα ψέματα της λειτουργίας της Οικονομίας. Και προτείνει άμεσες λύσεις.​ Η επίδραση των λειτουργιών και των υπό διαρκή αναδιαμόρφωση κανόνων και μηχανισμών της διεθνούς οικονομίας στις ζωές των πληθυσμών είναι πια τόσο άμεση και έντονη που η άγνοια συνιστά εθελοτυφλία, ηττοπάθεια, παραίτηση. Ή και συνενοχή. Ο Βρετανός εικονογράφος και δημιουργός κόμικς Ντάριλ Κάνινγκχαμ, με το νέο βιβλίο του «Σούπερκραχ» (μετάφραση Αβραάμ Κάουα, εκδόσεις Κριτική) επιχειρεί να παρουσιάσει την πορεία της μοντέρνας οικονομίας και τις στρεβλώσεις της, τους μηχανισμούς που την επηρεάζουν και τη χειραγωγούν και τις βρόμικες προθέσεις που κρύβονται πίσω από τις σκανδαλώδεις αποφάσεις. Πρωτίστως, όμως, να μιλήσει για τα πρόσωπα που κινούν τα νήματα της οικονομίας και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, είτε εσκεμμένα, λόγω της ιδιοτελούς στάσης τους, είτε ασυνείδητα, λόγω των ιδεολογημάτων στα οποία υποτάσσονται. Στο τρίτο κεφάλαιο, ο Κάνινγκχαμ ερμηνεύει τις διαφορετικές συμπεριφορές «προοδευτικών» και «συντηρητικών» πολιτών απέναντι στις κρίσεις Γι’ αυτό και ξεκινά το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου του με μια εκτενή περιγραφή της ζωής και των απόψεων της Aυν Ραντ, μιας θεωρούμενης σήμερα ελάσσονος διανοούμενης που, όμως, οι φιλοσοφικές θέσεις της συνέβαλαν καθοριστικά στις σύγχρονες οικονομικές θεωρίες και πρακτικές του νεοφιλελευθερισμού και του άκρατου ατομικισμού. «Η Ραντ δεν αποτέλεσε απλά τη δίοδό μου στην κατανόηση του συντηρητικού νου, αλλά και στο πώς τα τελευταία τριάντα χρόνια η νοοτροπία αυτή έχει συντελέσει στον θρίαμβο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής - στην ενθάρρυνση του ελεύθερου εμπορίου και των ανοιχτών αγορών, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην άρση των νομοθετικών ρυθμίσεων και στην επέκταση του ρόλου του ιδιωτικού τομέα στη σύγχρονη κοινωνία. Ολοι αυτοί οι παράγοντες βρήκαν την κορύφωσή τους στην καταστροφική οικονομική κρίση του 2008 και στο ανθρώπινο κόστος που αυτή είχε σε τεράστια κλίμακα, καθώς επηρέασε τους πάντες, από τις μεσαίες τάξεις ώς τους πιο φτωχούς ανθρώπους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης» διευκρινίζει ο Κάνινγκχαμ στην εισαγωγή του. Και συνοψίζει την κοσμοθεωρία της Ραντ στην αποθέωση του ωμού εγωκεντρισμού. Ο «αντικειμενισμός» της δεν ήταν κάτι περισσότερο από μια αντεστραμμένη ηθική φιλοσοφία που υποστήριζε, με ρατσιστικές προεκτάσεις, ότι ο εγωισμός είναι αρετή και ο αλτρουισμός ηθική κατάπτωση. Αυτός ο απάνθρωπος κοινωνικός δαρβινισμός έγινε και το βασικό ιδεολογικό οπλοστάσιο όσων την περιτριγύριζαν στους ομίλους και στις λέσχες στήριξης του καπιταλισμού που ίδρυε. Τόσο για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, όσο και για κάθε κρίση, ποτέ δεν είναι υπεύθυνος μόνο ένας παράγοντας… Πολλά από αυτά τα πρόσωπα κράτησαν στα χέρια τους -και στις τσέπες τους- τις τύχες της παγκόσμιας οικονομίας τα επόμενα χρόνια και ιδιαίτερα μετά το 1982 και τον θάνατό της. Ενα τέτοιο πρόσωπο ήταν και ο Αλαν Γκρίνσπαν, διορισμένος πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ το 1987 από τον Ρόναλντ Ρέιγκαν που επί των ημερών του η οικονομία συσχετίστηκε ή, καλύτερα, ταυτίστηκε με τα αποκαλούμενα τοξικά προϊόντα προκαλώντας απανωτές κρίσεις. Σε αυτό το δεύτερο κεφάλαιο, ο Κάνινγκχαμ εξηγεί με ιδανικό τρόπο και εύστοχα παραδείγματα όλα όσα «θα έπρεπε να γνωρίζουμε για την οικονομία αλλά κανείς δεν μας εξηγεί». Πιάνει το νήμα από το οικονομικό κραχ του 1929 και αφηγείται τους τρόπους που το τραπεζικό σύστημα, διαπλεκόμενο πάντα με την οικονομική και την πολιτική εξουσία, κατόρθωσε να μετατραπεί σταδιακά από αποταμιευτικός και επενδυτικός σύμβουλος σε ρυθμιστή κάθε οικονομικής δραστηριότητας επινοώντας όλο και πιο αλλόκοτες και ευφάνταστες μεθόδους για να συσσωρεύει κέρδη. Τα ασφαλιστήρια κινδύνου χρεοκοπίας (CDS), τα αμοιβαία κεφάλαια (mutual funds), τα παράγωγα (derivatives), τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης (futures), η αθέτηση πληρωμών (default), ο επιμερισμός κινδύνου (hedging) και πολλοί ακόμα οικονομικοί τεχνικοί όροι αναλύονται διεξοδικά και με σαφήνεια, ενταγμένοι απολύτως στο ιστορικό και κοινωνικό γίγνεσθαι εντός του οποίου επινοήθηκαν. Και δεν κρίνονται ουδέτερα και απονευρωμένα, αλλά μέσω των ανθρώπων που τους πρότειναν και των συμφερόντων που εξυπηρετούσαν και παράλληλα των συνεπειών που είχε η εφαρμογή τους. Παλιά παραδοσιακή μέθοδο της αμερικανικής Δεξιάς απέναντι σε κάθε κρίση για την οποία ευθύνονται οι ανεξέλεγκτες «ελεύθερες αγορές» αποτελεί η επίρριψη ευθυνών στη δημοκρατία και το κράτος Ο Κάνινγκχαμ περιγράφει την προϊούσα αυτονόμηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από κάθε κρατικό και δημόσιο έλεγχο και τη σταδιακή μετατροπή τους σε εγκληματικές κερδοσκοπικές οργανώσεις που τοποθετώντας τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις έφτασαν να ελέγχουν και να καθοδηγούν πλήρως το νομοθετικό έργο και να επηρεάζουν τις κυβερνήσεις δρώντας ανενόχλητα, ιδιαίτερα στο γιγάντιο σκάνδαλο των παραγώγων από υποθήκες. Οι οίκοι αξιολόγησης (Standard and Poor’s, Moody’s, Fitch Ratings) έβγαζαν πορίσματα και ανακοίνωναν εκτιμήσεις χαλκεύοντας και τροποποιώντας στοιχεία, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα δεν έπαιρνε θέση, η Γουόλ Στριτ αγόραζε υποθήκες και ασφάλιζε δάνεια μεταπωλώντας τα σε επενδυτές και τα ασφαλιστήρια κινδύνου χρεοκοπίας μεταδίδονταν σαν επιδημία. Τα σαθρά θεμέλια του τραπεζικού συστήματος άρχισαν να κλονίζονται με το σκάσιμο της φούσκας της στεγαστικής αγοράς το 1998, την κατάρρευση της Lehman Brothers και τους επιθετικούς χειρισμούς της Goldman Sachs που εμπλέκεται και στο θέμα του ελληνικού χρέους, καθώς σε αγαστή συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση εμφάνισαν μια μαγική εικόνα των οικονομικών δεικτών και του αξιόχρεου της χώρας. Η ιστορία που ακολούθησε είναι γνωστή… Με την παράθεση πολλών επίσημων στατιστικών στοιχείων ο Κάνινγκχαμ καταρρίπτει πολλούς από τους ευρέως διαδεδομένους μύθους για την αμερικανική οικονομία Ολα αυτά, ο Κάνινγκχαμ δεν τα περιγράφει ως αποστασιοποιημένος παρατηρητής, αλλά διατυπώνει τις δικές του απόψεις και παίρνει ξεκάθαρη θέση: Στη Δεξιά επικρατεί η άποψη πως η ελεύθερη αγορά είναι η λύση σε όλα τα προβλήματα και πως την κρίση την προκάλεσαν τα τελευταία ψήγματα ρυθμίσεων και κρατικού παρεμβατισμού. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, μόνο η πλήρης κατάργηση των παρεμβατικών νόμων και των ρυθμιστικών αρχών θα αφήσει τις αγορές να ανακαλύψουν την αληθινή τους αξία και να φέρουν την ευημερία στους ανθρώπους. Είναι ένα επιχείρημα εκτός πραγματικότητας. Αν μας έδειξαν κάτι τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι πως οι ελεύθερες αγορές δεν οδηγούν στην ατομική ελευθερία αλλά στην ελευθερία των εταιρειών - την οποία ελευθερία έχουν εκμεταλλευτεί αμέτρητες φορές στο παρελθόν για να μολύνουν, να κλέψουν, να καταπιέσουν. Μετά το Κραχ, ο Κάνινγκχαμ προχωρεί στο τρίτο κεφάλαιο που είναι και το πιο «προσωπικό» του, με τίτλο «Η Εποχή του Εγωισμού», καθώς αφορά τις στάσεις των ανθρώπων ανάλογα με την ταξική θέση τους, την πολιτική τοποθέτησή τους, την επαγγελματική ενασχόλησή τους απέναντι στην οικονομία και τη ζωή. Μια στάση, όμως, που δεν είναι ποτέ ανεξάρτητη από την πάντα χειραγωγούμενη και καθοδηγούμενη πληροφόρηση, από τις απειλές που εκτοξεύονται και τον συντηρούμενο φόβο και από τη στοχοποίηση της διαφορετικότητας ως, υποτίθεται, αποσταθεροποιητικού παράγοντα. To «Σούπερκραχ – Το Μεγάλο Κόλπο με τη Διεθνή Οικονομία» του Ντάριλ Κάνινγκχαμ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κριτική (μετάφραση: Αβραάμ Κάουα, 240 σελίδες) Παρά τα μελανά χρώματα με τα οποία περιγράφει την παντοκρατορία του βάρβαρου καπιταλισμού χωρίς όρια, διατηρεί για το τέλος μια νότα αισιοδοξίας, καθώς τίποτα δεν διαρκεί για πάντα και η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη επαναστατικές αλλαγές. Ο επίλογος του Κάνινγκχαμ είναι και η προτροπή του προς όσους ζαλίζονται από τις ακατανόητες οικονομικές ορολογίες και θεωρίες και υφίστανται στο πετσί τους τις συνέπειες της κρίσης: Είναι λάθος να νομίζουμε ότι οι τωρινές πολιτικές συνθήκες θα ισχύουν αιώνια. Πολλές φορές στο παρελθόν, κινήματα φτιαγμένα από ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα έχουν επιφέρει τεράστιες αλλαγές. Δίχως αυτές τις εκστρατείες, δεν θα υπήρχε δημόσια εκπαίδευση για όλους, δεν θα θεσπίζονταν νόμοι για την παιδική εργασία ή την προστασία του περιβάλλοντος, ούτε για τη γυναικεία χειραφέτηση. Στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ δεν θα είχε καταργηθεί ο φυλετικός διαχωρισμός. Η δουλεία θα συνεχιζόταν. Ολα αυτά τα κινήματα συνάντησαν απίστευτες αντιστάσεις σε εποχές όπου φαινόταν σίγουρο πως τίποτα δεν θα άλλαζε ποτέ. Τόσο δυνατά ήταν τα συμφέροντα εναντίον τους. Κι όμως στο τέλος τα κατάφεραν… Πηγή Άλλο ένα άρθρο που ασχολείται (και) με αυτό το κόμικ.
  2. «Η ιστορία έχει αποδείξει, ξανά και ξανά, ότι τα κοινωνικά κινήματα ευρείας αποδοχής, μπορούν να επιφέρουν αλλαγές πέρα από κάθε προσδοκία» λέει στην «ΕΦ.ΣΥΝ.» ο Ντάριλ Κάνινγκχαμ Είναι γνωστός για τα περίεργα, δύσκολα και καίρια θέματα με τα οποία καταπιάνεται (ψυχιατρικά, επιστημονικά κ.ά.). Ο καταξιωμένος και βραβευμένος Βρετανός κομίστας Ντάριλ Κάνινγκχαμ δίνει αποκλειστική συνέντευξη στην «Εφ.Συν.» με αφορμή το τελευταίο του graphic novel, «Σούπερκραχ - το μεγάλο κόλπο με τη διεθνή οικονομία», που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Κριτική». • Είναι η πρώτη φορά που εκδίδεται στην Ελλάδα ένα βιβλίο κόμικς, που στο τέλος του εμπεριέχεται βιβλιογραφία και ορολογία, κάτι που παραπέμπει σε ακαδημαϊκό ανάγνωσμα... Η προετοιμασία του «Σούπερκραχ» ήταν διάβασμα, διάβασμα, διάβασμα. Το γραφείο μου γέμισε βιβλία. Διάβασα τα πάντα για το θέμα που είχα να διαχειριστώ -δηλαδή τις ιδεολογικές συνιστώσες του νεοφιλελευθερισμού, τα αίτια, τους μηχανισμούς και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης- μέχρι που τα έμαθα απ΄ έξω κι ανακατωτά. Όταν ήμουν ικανός να τα εξηγήσω σε έναν τρίτο και να τα καταλάβει, τότε ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω το βιβλίο. Σκιτσάρω σελίδα σελίδα, κανονικά, τη μία μετά την άλλη, με τη σειρά που θα μπουν στο graphic novel. Ειδικά για το «Σούπερκραχ», ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που ξέρουν καλά πώς δουλεύει το σύστημα, γιατί πολύ απλά δουλεύουν για το σύστημα. Τραπεζίτες, οικονομολόγοι, χρηματιστές. Συνεργάστηκα, π.χ, με τον συγγραφέα του «Economix», Μάικλ Γκούντγουιν, για να καταλάβω ειδικούς οικονομικούς όρους. Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά, το βιβλίο χρειάστηκε δύο χρόνια για να τελειώσει. • Στο κόμικς αναφέρεστε, μεταξύ άλλων, και στην Ελλάδα. Πιστεύετε ότι όσα έγιναν αυτό το καλοκαίρι -ένα μνημόνιο έπειτα από ένα δημοψήφισμα υπέρ του «Οχι»- αποτελούν ένδειξη ελλείμματος δημοκρατίας στην Ε.Ε.; Είναι ξεκάθαρο πως η Ε.Ε. χρειάζεται ριζική αναμόρφωση, μεταμόρφωση... όπως θέλετε πείτε το. Σε όλο τον Δυτικό Κόσμο, τα οικονομικά ιδρύματα έχουν την εξουσία, όχι οι λαοί. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι έχουν το αλάθητο - γι΄ αυτό μετατοπίζουν το βάρος της ευθύνης, άρα και του τελικού λογαριασμού στους λαούς. Αυτοί πάντα βγαίνουν κερδισμένοι, γιατί πιστεύουν ότι δεν φταίνε για τίποτα! Όταν οι αποφάσεις των κυβερνήσεων είναι υπέρ των τραπεζών αντί των πολιτών, δεν θέλει και πολλή σκέψη να καταλάβεις όχι μόνο ότι κάτι δεν πάει καλά, μα κάτι πάει πολύ λάθος! Οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να υπηρετούν τον λαό που τις ψήφισε, όχι τις τράπεζες που ευνοούν το κεφάλαιο. Πώς μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία, όταν η οικονομική ελίτ εξουσιάζει πλήρως κυβερνήσεις, κοινοβούλιο - ευρωπαϊκά και κρατικά - και λαούς; • Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα έχουμε δεκάδες παραδείγματα «περιστρεφόμενης πόρτας»: τον διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, την πρ. Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων κ.λπ. Αυτό είναι άλλη μία συνέπεια της κρίσης ή αίτιο αυτής; Παντού στη Δύση το ίδιο γίνεται. Άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά σε μια κυβέρνηση μεταφέρονται ως μεγαλοστελέχη σε οργανισμούς με τεράστια δύναμη και οικονομικές απολαβές που ελέγχουν κατ΄ουσίαν την κυβέρνηση για την οποία εργάζονταν πριν. Και στην οποία, το πιθανότερο είναι να ξαναεπιστρέψουν σαν τον δολοφόνο στον τόπο του εγκλήματος. Αυτή η κουλτούρα της «περιστρεφόμενης πόρτας» αποτελεί την ισχυρότερη απόδειξη του πώς μετακυλίεται η δύναμη μεταξύ κυβερνήσεων και οικονομικών λόμπι. Και πώς, τελικά, καταλήγουν σε κοινό τρόπο σκέψης και δράσης. Στο βιβλίο περιγράφω τη σχέση της κυβέρνησης των ΗΠΑ με τη Wall Street, κάτι που ισχύει ως «παράδειγμα» και στην Ευρώπη. • Η τελευταία σελίδα του βιβλίου αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Υπάρχουν; Πάντα υπάρχει ελπίδα. Άσε που σιχαίνομαι την ηττοπάθεια. Μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη έχει περάσει πιο σκοτεινούς καιρούς από τους τωρινούς. Η απελπισία βοηθάει μόνο όσους έχουν την εξουσία να τη διατηρήσουν. Για το προσεχές μέλλον μπορεί να είμαι απαισιόδοξος, αλλά μακροπρόθεσμα μπορεί ν΄ αλλάξουν τα πράγματα. Η ιστορία έχει αποδείξει, ξανά και ξανά, ότι τα κοινωνικά κινήματα ευρείας αποδοχής, μπορούν να επιφέρουν αλλαγές πέρα από κάθε προσδοκία. Καμία πολιτική πραγματικότητα δεν είναι μόνιμη. Θα υπάρξουν σίγουρα αλλαγές - από εμάς εξαρτάται αν θα είναι για το καλό μας ή όχι. • Με τη δουλειά σας, κατορθώνετε να περνάτε με έναν ιδιαίτερο, κόμικ(ς) τρόπο, σκληρές αλήθειες στο ευρύ κοινό. Ίσως τα κόμικς να είχαν αυτόν τον ρόλο, αλλά δυστυχώς δεν νομίζω να τα διαβάζουν πια όσοι παλαιότερα. Το κοινό τους συρρικνώνεται, όπως και του βιβλίου εν γένει. Ξέρω, όμως, ότι για μένα είναι ευλογία. Αν ο αναγνώστης κατορθώσει να ξεπεράσει αυτό το όριο που λέει πως «τα κόμικς είναι μόνο για παιδιά», ανοίγεται μπροστά του ένα ολόκληρο σύμπαν. Με τα σκίτσα, μπορείς να «καταστρέψεις» στα πρωταρχικά τους συστατικά, περίπλοκες ιδέες, που στη συνέχεια, επανασυντίθενται στο μυαλό του αναγνώστη. Τόσο η εικόνα όσο και ο λόγος είναι τρομερά ισχυρά «όπλα». Και τα δύο μαζί είναι ανίκητα! • Καταπιαστήκατε και με την ψυχολογία των πολιτών που βιώνουν αυτή την πραγματικότητα της κρίσης στη Δύση σήμερα. Ποιο συμπέρασμα από τα όσα καταλήξατε σας εξέπληξε περισσότερο; Πριν από λίγες μέρες οι Πολωνοί εξέλεξαν μια ακροδεξιά, εθνικιστική κυβέρνηση. Στην Ευρώπη το φαινόμενο του νεοφασισμού εξαπλώνεται ταχύτατα, ίσως γιατί υπόσχεται «εύκολες» λύσεις σε δύσκολα προβλήματα και μεταφέρει το βάρος της ευθύνης έξω από σένα, στον άλλο, τον ξένο, τον διαφορετικό. Κυρίως προσελκύει ανθρώπους περιθωριακούς ή δεξιούς, καθώς σε αυτούς τους κύκλους υπάρχει μια κουλτούρα τού «δεν με νοιάζει τι θα πάθει όποιος δεν ανήκει στον κύκλο ή την ομάδα μου». Αυτό εξηγείται ψυχολογικά και δεν είναι προσωπική μου, μόνο, άποψη. Υπάρχουν πολλές μελέτες που το υποστηρίζουν, τις οποίες αναφέρω στο «Σούπερκραχ». Ειδικά σε περιόδους κρίσης, η Ακροδεξιά παίρνει τα πάνω της. Στην Ευρώπη, υπάρχουν χώρες που έχουν πληγεί από τον ιό του φασισμού... Μένει να δούμε πόσες ακόμα θα μολυνθούν. Ας έχουμε τον νου μας... ΚΟΜΙΚΣ: «Σούπερκραχ - το μεγάλο κόλπο με τη διεθνή οικονομία» του Ντάρυλ Κάνινγκχαμ «Σούπερκραχ - το μεγάλο κόλπο με τη διεθνή οικονομία» του Ντάρυλ Κάνινγκχαμ Εικονογράφηση: Ντάρυλ Κάνινγκχαμ Μετάφραση: Αβραάμ Κάουα Εκδόσεις: ΚΡΙΤΙΚΗ (Νευροκοπίου 8, Γκάζι, Αθήνα, τηλ. 210 8211470, www.kritiki.gr) σελ. 240 ISBN 978-960-586-071-4 Ένα ιδιαίτερο κόμικς, που εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο τις ιδεολογικές συνιστώσες του νεοφιλελευθερισμού, τα αίτια, τους μηχανισμούς και τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Κόμικ για την οικονομική κρίση;;; Κι όμως, ΝΑΙ. Και μάλιστα, από τον καταξιωμένο κομίστα σε “περίεργα” θέματα, Ντάρυλ Κάνινγκχαμ. Ακολουθώντας τον, μπαίνουμε στα άδυτα της πρόσφατης χρηματοπιστωτικής κρίσης, ανιχνεύοντας τις ρίζες της οικονομικής κατάρρευσης. Έτσι, με απλό και κυρίως διασκεδαστικό τρόπο, μαθαίνουμε βήμα βήμα τα γεγονότα που οδήγησαν τον κόσμο στην οικονομική ύφεση. Ο Κάνινγκχαμ ξεκινάει με το πορτρέτο της Άυν Ραντ, που υπήρξε οπαδός του φιλελευθερισμού και μέντορας του Άλαν Γκρίνσπαν. Δείχνει πώς οι νεοσυντηρητικοί σφετερίστηκαν τη δημόσια συζήτηση περί οικονομίας, ανοίγοντας τον δρόμο στην κυριαρχία των αγορών, με τους φτωχούς, όπως πάντα, να πληρώνουν τα λάθη των πλουσίων. Συγχρόνως προσεγγίζει και την ψυχολογική βάση των πολιτικών μας επιλογών, διερωτώμενος γιατί μας είναι τόσο δύσκολο να αλλάξουμε κατεύθυνση - ακόμα κι όταν βλέπουμε πως τα μέτρα που εφαρμόζονται δεν λειτουργούν αποτελεσματικά. ΝΤΑΡΥΛ ΚΑΝΙΝΓΚΧΑΜ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο εξαιρετικός κομίστας, Ντάρυλ Κάνινγκχαμ O Ντάρυλ Κάνινγκχαμ σπούδασε καλές τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Leeds. Ασχολείται με την εικονογραφική δημοσιογραφία. Έχει εργαστεί ως νοσηλευτής σε ψυχιατρική κλινική, εμπειρία, την οποία αξιοποίησε στο πρώτο του βιβλίο, «Psychiatric Tales» (Blank Slate 2010), που γνώρισε σημαντική επιτυχία. Το δεύτερο κόμικς του, «Science Tales» (Myriad 2012), ήταν υποψήφιο για τα British Comic Awards του 2012 στην κατηγορία «καλύτερο βιβλίο». Το 2014 κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ανεξάρτητου συγγραφέα στα Broken Frontier Awards για το «Σούπερκραχ» (Κριτική 2015), το οποίο συμπεριλήφθηκε στη λίστα των New York Times με τα πιο ευπώλητα βιβλία του 2015, στην τελική λίστα υποψηφιοτήτων για το 2015 στα British Book Design and Production Awards. Και το σχετικά links... Άρθρο της ίδιας εφημερίδας για το κόμικ... Διαγωνισμός της ίδιας εφημερίδας με ισχύ ως τις 18/11...
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.