Astrozombie

Πώς θα σας φαίνονταν εάν ότι γνωρίζατε έως τώρα ήταν ένα ψέμα? Αν τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνίας της οποίας αποτελούσατε θεματοφύλακας στηρίζονταν σε μια πραγματικότητα τόσο ειδεχθή, που η συνειδητοποίηση της και μόνο θα αποτελούσε αιτία διαμάχης και εκφυλισμού του κοινωνικού ιστού. Το Red Star τοποθετεί τον αναγνώστη του σε ένα Οργουελικό κόσμο που μοιάζει τόσο πολύ με τον δικό μας… Η Συνομοσπονδία του Κόκκινου Άστρου είναι σε πόλεμο με το Al'Istaan μετά από την προσπάθεια αποσκίρτησης του δευτέρου από την Συνομοσπονδία. Εκεί οι χιλιάδες νεκρών θα ξυπνήσουν δυνάμεις οι οποίες είναι παλιότερες από ανθρώπινες διαμάχες, συμμαχίες και προδοσίες και θα θέσουν σε κίνηση επικά γεγονότα τα οποία θα αλλάξουν τον κόσμο. Το Red Star αποτελεί παιδί των Archangel Studios, πόνημα των Christian Gossett (δημιουργός, μολύβια και σενάριο)/Βrad Kayl (σενάριο μέχρι το 2004),οι οποίοι πλαισιωμένοι από τους Snakebite (χρώματα) και αργότερα την τεράστια Weta Workshop (Lord of the Rings, King Kong , Narnia) και τα Gentle Giant Studios (animation, games etc) κατάφεραν να βγάλουν στην αγορά ένα comic πραγματικό διαμάντι. Συνδυάζοντας άψογα παραδοσιακές τεχνικές με 3-D γραφικά και panels τα οποία αποπνέουν αίσθηση κινηματογραφικής ταινίας το R.S. δεν σε αφήνει λεπτό να χαλαρώσεις (παρά μόνο ίσως για να χαζέψεις το πανέμορφο artwork)… Η ιστορία εξίσου καταπληκτική, αυτό το οποίο ξεκινά ως άλλο ένα war story σύντομα εξελίσσεται σε ένα μεταφυσικό θρίλερ… με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Θα μου πείτε τώρα όμως why bother ? Απλά επειδή συνδυάζει στοιχεία τα οποία θα συγκινήσουν ένα μεγάλο εύρος αναγνωστών… Είστε πολεμοκάπηλοι ? – Έχουμε μάχες που μόνο στο Saving Private Ryan και Enemy at the Gates έχετε δει… Sci-fi geeks? – Περιμένετε να δείτε τι εστί Sky Furnace, Warkasters και ΖΕRΟ’s και μιλάμε ξανά. Θέλετε ρεαλισμό ? - Η U.R.R.S. (United Republics of the Red Star) δεν είναι άλλη από μία Σοβιετική Ένωση λίγο μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ το Al'Istaan μοιάζει διαβολικά με το Afghanistan. Οι ήρωες της σειράς (μέλη του πληρώματος του RSS Konstantinov) εναντιώνονται σε μια διεφθαρμένη διοίκηση (σαν να μου θυμίζει κάτι από το Θωρηκτό Ποτέμκιν) …οπότε να και οι σινεφίλ αναφορές στον Αϊζενστάιν … Για την ιστορία είμαστε στο τρίτο story arc με τον τίτλο “Sword of Lies” - μην ανησυχείτε υπάρχουν τα TPB, ενώ υπάρχει και ένα spin off με τον τίτλο Run Makita Run. Επίσης έχει κυκλοφορήσει και ένα ανάλογο παιχνίδι για PS2… Δεν θα σας κουράσω άλλο, ούτε (σκόπιμα) θα αναφερθώ στην ιστορία ... ένα έχω μόνο να σας πω… επενδύστε άφοβα…

Βασικά εγώ ως Αστρικό Ζόμπι δεν έχω ανάγκη κανένα θνητό για να ενημερώσει για αυτά τα θέματα, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να αναγνωρίσω την προσφορά του Ιοn13... Don`t worry though... for his time will come...

Γειά και απο `μένα γιήνε...

"Thanks Button" care to elaborate ?

1) Μέχρι να ανακτήσω πλήρως τισ δυνάμεις μου θα δεχτώ το κέρασμά σου... ο καιρός όμως γαρ ... χέ-χέ-χέ ... 2) No worries Yog i am no Jam-Astrozombie-fan οπότε όλα καλά, έχω όμως σαν αρχή να ξεκινώ τον πόλεμο αιφνιδιαστικά, ξέρεις είμαι new school villain εγώ 3) Djo απλά περιμένουμε το DoW 2 το οποίο θα έχει Τυρανίδες ... και ναί είναι αλήθεια οτι η Blizzard αντιγράφει την Games Workshop....

Ευχαριστώ guys ... and gals ... Nαι θα δοκιμάσω ένα arcane ποτό με το όνομα Β-Ra (αλήθεια είναι καλύτερη από την Tarisian Ale?). Bάλτε - βάλτε, heffe-weiβe παρακαλώ... Επίσης thanks για το 40k Warhammer κομιξάκι, αν και μάλλον το spacekill είναι genestealer, ενώ οι marines spacewolves... κοτσιδάκια γαρ. Ειλικρινά you hit the spot there Djo... and comics... that will have to suffice, for now.

Γουάου... The Plot : Μώβ υπερ-ήρωας περνά τον καιρό του ανάμεσα στον κόσμο μας και σε ένα χειμερικό κόσμο με το όνομα "Outback". Ενώ εδώ είναι o Dave, ένας απένταρος άστεγος, εκεί αλλάζει σε μια παντοδύναμη persona (τον Maxx) με μοναδικό σκοπό την προστασία τόσο του Outback όσο και της Leopard Queen, μιας θεάς (?) η οποία ορίζει την ίδια την ύπαρξη αυτού του φανταστικού κόσμου. Η Julie, μια αντισυμβατική κοινωνική λειτουργός η οποία προσπαθεί να βοηθήσει τον Dave να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα και να αντιμετωπίσει τις όποιες φαντασιώσεις του, είναι η Leopard Queen την οποία ο Maxx υπηρετεί στο Outback ως το πνευματικό-τοτέμ-ζώο-προστάτης της. O mr Gone είναι μάγος, βιαστής, αρχετυπικός villain, ταξιδιώτης ανάμεσα σε διαστάσεις, πολεμά τον Maxx στο Outback (και εδώ τον Dave) αλλά στον ελεύθερο του χρόνο θέλει απλά να φιλιώσει (!!!) με την Julie. Τελικά το Outback υπάρχει ? Ποια η σχέση ανάμεσα στον Maxx/Dave, Leopard Queen/Julie και τον mr. Gone ? Ποιός ο ρόλος των Isz και πώς εμπλέκεται το FBI ? The Meta-Plot : Μην προσπαθείτε να βγάλετε άκρη... τουλάχιστον όχι με την πρώτη ανάγνωση, το the Maxx πέρα από το αλλοπρόσαλλο σενάριο του (το οποίο θα έκανε τον David Lynch περήφανο) είναι ένα κόμικ φαντασίας. Είναι επίσης ένα κόμικ το οποίο καταπιάνεται με προβληματικούς, μπερδεμένους ανθρώπους, εγκλωβισμένους σε μια ατέρμονη εφηβεία, οι οποίοι είναι βέβαιοι οτι ό,τι τους συμβαίνει είναι πάρα πολύ σημαντικό... Το the Maxx θα μπορούσε να είναι το νόθο παιδί του Garth Εnnis και του Jim Henson, αφού με την ίδια ευκολία που περιγράφει θέματα όπως η παιδική κακοποίηση, η βία (σωματική & ψυχική), η παράνοια και η αποξένωση κάνει ένα TSAFF και γυρίζει σε screwball farce δια χειρός Fiess (Cow&Chicken)... Mε λίγη καλή διάθεση το Maxx θα ικανοποιήσει και τον ποιο απαιτητικό αναγνώστη (σε επίπεδο ιστορίας, ανάπτυξης χαρακτήρων και λίγο λιγότερο σχεδίου). Hard Facts : 35 τεύχη, 3 έξτρα (Friends of Maxx) και ένα 3-D ειδικό τεύχος. Όλα πια σε 6 τόμους. Αρχικά από την Image (1993) σε ιστορία (και τέχνη) του Sam Kieth (Zero Girl, Four Women, Epicurus the Sage) με λίγη βοήθεια από τον κύριο Bill Messner-Loebs (στους διαλόγους στα 20 πρώτα τεύχη). Τα τωρινά (2003) TPB εκδίδονται από τη Wildstorm (DC Comics). Το 1995 η σειρά μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη από το ΜΤv για μία σεζόν... (για όλους τους ΤV freaks ήταν η εποχή που ντεπουτάρισαν τα Aeon Flux, the Head, Beavis and Butt-head), εκεί ο γραφών είχε και την πρώτη του επαφή με τον Maxx. The Verdict : 6.5/10 για το σύνολο, 9.5/10 για το φινάλε και 10/10 για τις αναμνήσεις (και την Julie). Επενδύστε άφοβα !!! Αφιερωμα στο GC για τον Sam Kieth Η εργογραφια του στα ελληνικα ΕΔΩ

Γήινοι… Ταξίδεψα στα πέρατα του σύμπαντος και είδα πράγματα που δεν θα πιστεύατε ποτέ… πολεμικά πλοία να φλέγονται στις παρυφές του Ωρίωνα, ακτίνες ¨C¨ να ιριδίζουν στο σκοτάδι, πλάι σε πύλες Τενχάουζερ… Έσβησα άστρα από καπρίτσιο και βύθισα στη λήθη περίλαμπρους πολιτισμούς … αμέτρητες ψυχές θέρισα μόνο με ένα μου νεύμα, ώσπου η μοίρα ως άλλη ζηλόφθονη ερωμένη με έριξε σε τούτο τον πλανήτη στερημένο από τις κοσμικές μου δυνάμεις… Σύντομα όμως… σύντομα ο πενιχρός κίτρινος ήλιος σας δεν θα μπορεί να υποδαυλίζει την δύναμή μου… σύντομα. Astrozombie // Cosmic Villain (?) Threat level : High, Powers : Cosmic/TBA(?), ...so far control over the (un?) dead, limited telepathy, empathy and psionic intrusion, powers believed to escalate over time. Recent reports indicate fatalism and the ability to reincarnate no matter the aggravation inflicted upon... maybe a sign of high level invulnerability ??? Hobbies : Comic reader (?), RPG Geek (??), People Control by playing the Artifact known as the Bass of Doom Latest photo taken by field agent Alpha-Epsilon-Ro 379 :

Βέβαια τα spin-offs Dominion και Lost Tales σχεδιάζονται από τους Scott Lewis και Aaron Bordner αντίστοιχα. Το Dominion δεν με κέρδισε, ενώ το πενάκι του Bordner το θεώρησα ενθουσιώδες μεν, υπερβολικό δε. Θα συνιστούσα το Lusiphur & Lirilith (4 τεύχη, από την Sirius) σε ιστορία Drew Hayes και σχέδιο Jason Alexander. Άλλα spin-off αποτελούν τα Ventures, Hyena και Parintachin. Ακολουθούν μερικά covers (in color) και λίγο artwork (σταθερά άσπρο/μαύρο) από τον Drew, ξέρω σας κούρασα, αλλά έρωτας γάρ...

Για μία σχετική πρώτη εικόνα μπορείτε να δείτε το www.cosmictherapy.com/poisonelves.html - για κάποιο λόγο το official site δεν μπορώ να το βρώ Από εκεί και πέρα, τόσο ως σχέδιο και σαν ιστορία πραγματικά αξίζουν τα : 1) Traumatic Dogs. 2) Desert of the 3rd Sin. Και τα 2 είναι Trades και είναι από την εποχή της Mulehide Graphics... και σχετικά εύκολο να βρεθούν.

Γεια σας παίδες… Πρώτο post και δεν θα μπορούσα παρά να μην αναφερθώ σε μια από τις μεγαλύτερες αγάπες μου στο χώρο τον κόμικς… το Poison Elves( αλλιώς γνωστό και σαν I Lusiphur) του τεράστιου Drew Hayes. Τι να πρωτοπώ για αυτό το κόμικ. Είμαι της άποψης ότι η ανάγνωση είναι βιωματική εμπειρία και ευτυχώς η δυστυχώς εξωτερικοί παράγοντες (τους οποίους δεν μπορούμε πάντα να ορίσουμε) μπορούν να γείρουν την πλάστιγγα υπέρ η και κατά στο αν θα εκτιμήσουμε το όποιο ανάγνωσμα πέσει στα χεριά μας . Η τελική συνιστώσα έδειξε +++ και παρά το αρχικό μούδιασμα λόγο του ασπρόμαυρου της εκτύπωσης και τη σταδιακά μινιμαλιστική καλλιτεχνική τεχνοτροπία (λίγο μετά τον κύκλο του Sanctuary) βρέθηκα να λατρεύω τόσο τον Drew (σκιτσογράφο, δημιουργό, σεναριογράφο) όσο και τον μισανθρωπικό του (αντί-) ηρώα Luse. Για τους μη μυημένους το P.E. είναι η ιστορία ενός ισχυρογνώμονα, συνήθως αμοραλιστικού και σίγουρα ψυχωτικού Ξωτικού (Lusiphur aka Luse), όπως καταγράφεται από τον μοναδικό του φίλο και συνοδοιπόρο Jace. Το περιβάλλον είναι ο ελαφρά steam punk, neo romantic κόσμος της Amrahly'nn (φανταστείτε το δικό μας plane παραμορφωμένο από ένα fantasy πρίσμα), ενώ τα θέματα που καταπιάνονται (περά από το Hack & Slash) είναι η απώλεια, η αγάπη, οι σχέσεις η επούλωση και τέλος η ενηλικίωση με τα όσα αυτή φέρνει… Θα μου πείτε βεβαία άλλο ένα mature κόμικ, κάποιες φορές gothic, κάποιες emo, προβλέψιμο, χαβαλετζίδικο, το όποιο στην τελική είναι γεμάτο στερεότυπα και κλίσε όπως ο reluctant hero /αντιήρωας, το σώσιμο ενός κόσμου, η συμφιλίωση με τους προσωπικούς δαίμονες/εσωτερική πάλη, η επιλογή ανάμεσα στο καλό και το κακό, η αναζήτηση της αγάπης και της θέσης γενικά μέσα στον κόσμο κλπ… Θα σας πω όντος, αλλά δοσμένα με ένα πολύ ωραίο τρόπο. Γραμμένο έτσι όπως καμία Marvel ή DC ή Image (??) δεν θα το επέτρεπε… (άντε ίσως η Vertigo / Dark Horse). Το P.E. ήταν μια εμπειρία την όποια ρούφαγες από το εισαγωγικό σημείωμα του (γνωστό και για το κάθε φορά διαφορετικό inside joke σχετικά με τα δικαιώματα και τις επιπτώσεις τυχόν παραβίασης τους) ... την αλληλογραφία των αναγνωστών και τέλος από τα ίδια τα καρεδάκια... από την αρχή εώς το τέλος δηλαδή. Τολμώ να πω μερικές φορές καταλυτική εμπειρία, έχοντας υπόψη το παιδί που κρύβουμε όσοι ασχολούμαστε με το άθλημα… Δεν ήταν λίγες οι φορές που τόσο ο Drew όσο και ο Luse φέρονταν ως έφηβοι οι όποιοι πισματικά αρνούνται να μπουν στις φόρμες του ενήλικου καθωσπρεπισμού και κομφορμισμού… η χρήση στοίχων στα πάνελ ήταν για μένα τουλάχιστον καταπληκτική… θύμιζε έντονα το πώς κάποτε η μουσική ήταν ικανή να αποτυπώσει όλες τις ψυχικές διακυμάνσεις, κατι που μόνο ένας έφηβος ασπάζεται με σθένος, κατι που ποτέ δημιουργός και ήρωας δεν λησμόνησαν, ως αιώνιοι teenagers. Και τέλος σε μια ύστατη πράξη μυθοποίησης ο Drew μας εγκαταλείπει το 2007 αφήνοντας ένα έργο ανολοκλήρωτο και εμάς με ένα μεγάλο καημό. Ποτέ (?) δεν θα μάθουμε ειλικρινά ποιες θα ήταν η επιλογές του «», καθώς επίσης ποιος θα ήταν ο επόμενος ήρωας που θα σκαρφίζονταν ο τρελό-Δρας. Τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή, γλυκόπικρη. …όσοι πιστοί, προσέλθετε… ΥΓ: όχι δεν ήμουν αντικειμενικός… heh