Nikos Nikolaidis

Πολύ ευχάριστο το γεγονός, ότι μέσα σε κάτι παραπάνω από έναν μήνα απ' την κυκλοφορία του 3ου τεύχους (4 Απριλίου), έρχεται το 4ο !!! Είμαι αισιόδοξος για τη συνέχεια !

Αναζητείται εκδότης... Ίδωμεν

Χάρηκα πολύ που είχα την τιμή από την Εκδοτική, να γράψω ένα εισαγωγικό άρθρο για τον αγαπημένο μου ποδοσφαιρικό ήρωα. Πρόκειται για έναν πολύ καλαίσθητο τόμο και φυσικά περιέχει τις επτά ιστορίες της δεκαετίας του 80 που είχαμε απολαύσει ως ένθετα της εφημερίδας "ΤΑ ΝΕΑ" σχεδιασμένες από τον εξαιρετικό ζωγράφο David Sque, που παρεμπιπτόντως, όπως μου έχει εκμυστηρευτεί, παρά λίγο να έμενε μόνιμα στην Ελλάδα, αντί της Ισπανίας την οποία επέλεξε αναγκαστικά. Προσωπικά ελπίζω να υπάρξει συνέχεια στο ... Real Roy of the Rovers stuff !!!!!!!!!!!!!!!!!

Η μορφή του Μπλεκ εδώ είναι πολύ διαφορετική από αυτή που γνωρίζουμε, εμφανίζεται ως ώριμος άνδρας, γύρω στα 50 και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του μου θύμισαν τον Αμερικανό ηθοποιό Τζακ Πάλανς. Επίσης η ιστορία τοποθετείται χρονολογικά μία δεκαετία πριν την Αμερικανική Επανάσταση.

Σας ευχαριστώ πολύ, αγαπητέ μου, για τα ευγενικά σας λόγια. Φαντάζομαι ότι απολαύσατε ολόκληρο το τεύχος, όπως άλλωστε φαίνεται και από την εμπεριστατωμένη αναφορά σας. Καλή συνέχεια

Εξαιρετικά !!! Πολύ όμορφο και το blog σου, ήδη έγινα "ακόλουθος" Επέτρεψέ μου να σου ζητήσω συγνώμη για παλαιότερα, έκανα λάθος... Καλή συνέχεια και ελπίζω να συνεργαστούμε στο μέλλον, διαθέτω αρχείο από το περιοδικό "Μίκυ Μάους" της αρχικής έκδοσης, του οποίου υλικό ίσως να μπορούσες να αξιοποιήσεις Το mail μου (in case...) είναι aNwDyNos@gmail.com

Βρήκα αυτή την καταχώρηση στην εφημερίδα "'Έθνος", στο φύλλο της 26ης Φεβρουαρίου του 1954 και αναρωτιέμαι αν πρόκειται για αναγγελία της κυκλοφορίας των τευχών του περιοδικού "Γέλιο και Χαρά" με κεντρικούς πρωταγωνιστές τους ήρωες του Walt Disney. Καθώς το "Γέλιο και Χαρά" κυκλοφόρησε για πρώτη φορά εκείνη τη χρονιά, είναι πολύ πιθανόν να πρόκειται για την είδηση της αρχικής περιόδου κυκλοφορίας του, σύμφωνα και και με όσα αναφέρονται ΕΔΩ

Στην ίδια εφημερίδα ("Απογευματινή", φύλλο: 1 Μαρτίου 1985), υπήρχε και αυτό...

Ανακάλυψα ότι η εφημερίδα "Απογευματινή" (δεν το θυμόμουν, παρότι συχνά έπεφτε στα χέρια μου, καθώς τη διάβαζε ένας πολύ αγαπημένος γείτονας, που τον αποκαλούσα "θείο" μου) δημοσίευε, στα μέσα της δεκαετίας του '80, αρκετές και γνωστές εικονογραφημένες σειρές, υπό μορφή strip. Ιδού ένα χαρακτηριστικό δείγμα:

Ευχαριστώ για την επισήμανση. Θα ήθελα να ξέρετε πως δεν γίνεται επί σκοπού, αλλά φαίνεται, ότι, κάτι δεν καταλαβαίνω σωστά. Οπότε θα βάζω, τέτοιου είδους καταχωρήσεις, στη 'Γενική συζήτηση". Αν και αμφιβάλλω αν ενδιαφέρουν, σε τελική ανάλυση, την εδώ Κοινότητα. Και μάλλον, αν κρίνω από τις αντιδράσεις, μάλλον δεν...

Ένα ιστορικό ανάγνωσμα με λίγες εικόνες (μία ανά επεισόδιο) είναι η σημερινή μου ανακάλυψη. Το διήγημα "Τον Καιρό του Αννίβα", βασισμένο σε μία πινακίδα που ανακάλυψε στην Καρχηδόνα η αρχαιολογική σκαπάνη το έτος 1952, δημοσίευσε σε συνέχειες η εφημερίδα "Έθνος", με αρχή το φύλλο της 17ης Φεβρουαρίου του 1958. Τέτοιες καταχωρήσεις συνηθίζονταν εκείνη την εποχή, ενώ σήμερα δείχνουν, μάλλον, ξεπερασμένες.

Εύγε, αυτό φαίνεται να είναι!

Η παρέμβασή σου, εύχομαι να λειτουργήσει κατευναστικά και "κόντρα" σε παντός είδους προκαταλήψεις ή εμπάθειες, τις οποίες απεύχομαι. Για τον... "παλιόφιλό" μου τον Roy έγραψα, που έχασε σήμερα το φιλαράκι του (πάμπολλες εμφανίσεις είχε στη σειρά ο συχωρεμένος ο Gordon) και δεν περίμενα ουδείς να ασχοληθεί με αυτό, αλλά η κουβέντα να πάει αλλού. Ας είναι, ας το πάρει κι αυτό ο ποταμός και πάμε γι' άλλα

Μα, αστειεύθηκα Γιώργο μου (γιαυτό έβαλα και το εικονίδιο και sorry αν δεν είναι το πιο κατάλληλο), "απαντώντας" ανώδυνα σε κάποιον που επιδιώκει να με εκνευρίσει και να με κάνει να παρεκτραπώ (είναι προφανές αυτό, θα το κατάλαβες και από τις απαντήσεις, που, ορθώς από μέρους σου, τις πήρε ο ποταμός Φυσικά και σέβομαι τον κόπο και το χρόνο που διαθέτουν εδώ οι διάφοροι υπεύθυνοι (moderators κλπ) Αν είναι δυνατόν, να κυριολεκτούσα... Έχω αναρτήσει πολλά θέματα εδώ και σπανίως κάπου "λαθεύω" (το... ατόπημα που γράφεις) αλλά και πάλι εξηγώ, δεν κάνω του κεφαλιού μου. Απαντώ σε σένα, όχι για να απολογηθώ αλλά διότι σέβομαι το εγχείρημα που εσύ δημιούργησες, με τη συμπαράσταση, φυσικά, όλων των υπολοίπων. Δε θα ήθελα Γιώργο να νοιώθω ότι κρίνομαι από διάφορους, που θα με περιμένουν στη γωνία, όπως λέμε, για να μου την... πουν, δε μου αξίζει και δεν αξίζει και στην Κοινότητα. Αν πιστεύεις ότι, πραγματικά, κάτι κερδίζει η Κοινότητα από τις συνεισφορές μου, κάνε κάτι για να μεταβληθεί αυτό το αναίτιο κλίμα σε βάρος μου. Ειλικρινά, δεν είμαστε τόσοι πολλοί ώστε κάποιοι να εξοβελίζονται δίχως, ουσιαστικά, λόγο

Και τώρα εσύ, δηλαδή, περιμένεις να "τσιμπήσω", ενοχλημένος, να γράψω κάτι (όπως την άλλη φορά, ντε) ώστε να επανέλθεις απαντώντας: "Μα, εγώ καλόπιστα το έγραψα, εξάλλου και το... εικονίδιο με το μπυρο-κέρασμα το αποδεικνύει..." Πριιιιιιιιιιτς ! Ε, δεν πειράζει, ας έχουν λίγη δουλειά και οι... "συμμαζευτές" του forum

Well done !

Από σήμερα το πρωί το παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι φτωχότερο, μετά τη μεγάλη απώλεια του σπουδαίου Γκόρντον Μπανκς (που τον τελευταίο καιρό αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας) σε ηλικία 81 ετών. Και σε περίπτωση που αναρωτιέστε τι σχέση έχει μία είδηση όπως αυτή, στα διεθνή νέα των... κόμικς, να σας θυμίσω τη μεγάλη φιλία, που, σύμφωνα με τους υπεύθυνους σεναριογράφους της σειράς "Roy of the Rovers" στο περιοδικό "Tiger' (εκδότης Barrie Tomlinson, συγγραφέας Tom Tully) συνέδεε τον εκλιπόντα με τον ηγέτη των Melchester Rovers, Roy Race. Ο Banks, όπως "μαρτυρεί" το εξώφυλλο που παραθέτω, με ημερομηνία 16 Οκτωβρίου 1971, είχε ήδη, πριν το μοιραίο για την καριέρα του ατύχημα, λάβει μέρος ως προσκεκλημένος star στην ύλη του εντύπου, ενώ οι εμφανίσεις του πύκνωσαν κατά την περίοδο 1972-73 (η καλλιτέχνης Yvonne Hutton τον είχε σχεδιάσει ως πρωταγωνιστή της σειράς) όταν, στην αληθινή του ζωή, βρισκόταν σε στάδιο αποθεραπείας. Και σίγουρα, όπως σε όλο το "νησί", οι σημαίες του γηπέδου της Melchester, δίπλα ακριβώς στον ποταμό Mel, θα κυματίζουν, σήμερα, μεσίστιες.

Επανέρχομαι με ευχές για καλή εβδομάδα και ένα δεύτερο αφιέρωμα, αυτή τη φορά σε ένα καθαρά, ποδοσφαιρικό περιοδικό. «Roy of the Rovers» νούμερο 1 (25-9-1976) Στα τέλη Αυγούστου του 1983, το περιοδικό «Αγόρι» ολοκλήρωνε τον πρώτο κύκλο δημοσιεύσεων της σειράς «Roy of the Rovers» που τον είχε ξεκινήσει σχεδόν επτά έτη πριν (Νοέμβριος 1976) και στο τελευταίο καρεδάκι ο Ρόυ, απευθυνόμενος στο ελληνικό κοινό, δήλωνε ότι η ιστορία του συνεχιζόταν μεν, όχι όμως στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα (και ενώ το 1985 θα ξεκινούσε ο δεύτερος, ελληνικός κύκλος στο «Αγόρι») κάτι παρόμοιο είχαν διαβάσει οι Βρετανοί αναγνώστες στο περιοδικό «Tiger», που εκδόθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1976. Ο ξανθομάλλης άσος των «Ρόβερς» τους ανακοίνωνε εκείνη την εβδομάδα τη δημιουργία του δικού του πια, αυτόνομου τίτλου «Roy of the Rovers», που θα τους έκανε πλέον παρέα κάθε εβδομάδα, με έναρξη το ιστορικό τεύχος νο1 της 25ης Σεπτεμβρίου του 1976. Ωστόσο, για να μην μείνουν με το παράπονο οι πιστοί φίλοι του «Tiger», η είδηση ήταν πως, για ένα ακόμη σημαντικό χρονικό διάστημα, που έφτασε τη διετία (έως την άνοιξη του 1978) οι ιστορίες του Roy Race θα διαδραματίζονταν, παράλληλα, στα δύο έντυπα (ασπρόμαυρες στο «Tiger»υπό μορφή διήγησης του Ρόυ, σε σχέδιο της Yvonne Hutton και «φουλ» έγχρωμες στο «Roy of the Rovers», ως η επίσημη συνέχεια της σειράς,φιλοτεχνημένη από τον David Sque, ο οποίος, τουλάχιστον στην αρχή, όπως έχει ο ίδιος δηλώσει σε συνεντεύξεις του, αλλά και προσωπικά σε μένα, έκανε μεγάλες –επιτυχείς- προσπάθειες να ‘μιμηθεί’ το στυλ της –αείμνηστης δυστυχώς πια- προκατόχου του . Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού «Roy of the Rovers» οι περιπέτειες του Ρόυ και των συμπαικτών του στη Μέλτσεστερ συνεχίζονται κανονικά, με το Ρόυ και το Μέρβιν (Ουάλας) να συναγωνίζονται με στόχο ένα χρηματικό έπαθλο 30.000 λιρών, που προσέφερε κάποιος ιδιοκτήτης μίας 'αλυσίδας' σούπερ-μάρκετ στον ποδοσφαιριστή που θα έφτανε πρώτος να σημειώσει 50 γκολ στις διοργανώσεις πρωταθλήματος Αγγλίας και Κυπέλλου (F.A. Cup). Η ιστορία του Ρόυ, σε αντίθεση με την περίοδο του «Tiger» όπου «μερίδιο» προβολής στα εξώφυλλα διεκδικούσαν και άλλες, δημοφιλείς σειρές, πλέον μονοπωλούσε τα εξώφυλλα του νέου περιοδικού. Τον Ρόυ, θα συντρόφευαν τώρα, αρκετοί ακόμη ποδοσφαιρικοί ήρωες, πρωταγωνιστές των σειρών, όπως και η εξαιρετική σελίδα του Paul Trevillion, με τίτλο «You are the Ref». Πιο χαρακτηριστικός ήρωας αυτής της περιόδου, ήταν ένας «Ζόρικος» ή «Σκληρός Άντρας»(για εμάς εδώ) ονόματι Johnny Dexter, που είχε το προνόμιο να τον φιλοξενήσουν τρεις διαφορετικές σειρές [«The Hard Man», «Dexter’s Dozen» («Η Ενδεκάδα του Ζόρικου» στα ελληνικά) και «Roy of the Rovers», αφού κάποια στιγμή ο σκληροτράχηλος αμυντικός εντάχθηκε (και) στη Μέλτσεστερ] σε σενάριο του Barrie Tomlinson και σχέδιο του Douglas Maxted. Υπήρχαν όμως και πολλοί άλλοι, κεντρικοί χαρακτήρες των σειρών «You are the Star» , «The Safest Hands in Soccer» («Τερματοφύλακας»), «Mike’s Mini Men» («Το Ποδοσφαιράκι του Μάικ»), «Tommy’s Troubles», «The Football», «The Marks Brothers», «Durrell’s Palace», «Smith & Son», «Millionaire Villa» κ.α.

Υποκλινομαι απλά, αγαπητέ μου.

Ευχαριστώ πολύ για την ορθή επισήμανση. Χαίρομαι που άρεσε το θεματάκι και μάλλον θα συνεχίσω στο ίδιο post, από Δευτέρα.

Ξεκινάω σήμερα, με το πρώτο τεύχος του περιοδικού "2000AD": Περιοδικό 2000AD #1 (26 Φεβρουαρίου 1977) IPC/Fleetway Το πρώτο τεύχος του ιστορικού εβδομαδιαίου βρετανικού περιοδικού εικονογραφημένων ιστοριών «2000AD» κυκλοφόρησε στις 26 Φεβρουαρίου του 1977, γεμάτο από πρωτοποριακές σειρές κόμικς, που άφησαν εποχή. Κεντρικός χαρακτήρας του εντύπου ήταν ο κοσμοναύτης Dan Dare, τον οποίο οι εκδότες επανέφεραν στη ζωή και στο... χαρτί, με νέα εμφάνιση και καινούργιο «σύμπαν» ιστοριών. Για το σχεδιασμό του, ο εκδότης Pat Mills επέλεξε τον «μετρ» στην εικονογράφηση εξωγήινων μορφών, Massimo Belardinelli. Οι «Harlem Heroes» ήταν μία δεύτερη σειρά φαντασίας, καθώς το φουτουριστικό ομαδικό σπορ στο οποίο επιδίδονταν μία παρέα μαύρων αθλητών ήταν ένα κράμα ράγκμπι, μποξ και... Καράτε, με τους αγωνιζόμενους να κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να χάσουν τη ζωή τους! Τις ιστορίες επιμελήθηκε καλλιτεχνικά ο νεαρός τότε Dave Gibbons, ύστερα από το ανεπιτυχές ντεμπούτο του Αργεντινού Carlos Trigo και τις δοκιμές των Ron Turner, Barrie Mitchell, των οποίων τα προσχέδια κρίθηκαν υποδεέστερα απ’ του Gibbons. Και αυτή τη σειρά εμπνεύσθηκε ο Mills, παραδίδοντας, ωστόσο, πολύ γρήγορα τη σεναριακή σκυτάλη στον Tom Tully. Μία ακόμη πρωτότυπη σειρά, βασισμένη σε κινηματογραφική ταινία ήταν το κατασκοπευτικό «M.A.C.H. 1», στο οποίο ένας πράκτωρ – ρομπότ διατάσσεται να φέρει εις πέρας δύσκολες αποστολές για λογαριασμό των μυστικών υπηρεσιών της Μεγάλης Βρετανίας. Πρότυπο για τη μορφή του πρωταγωνιστή ήταν ο ηθοποιός Λι Μέιτζορ. Την ύλη του περιοδικού, που έκανε μεγάλη αίσθηση από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του (χαρακτηριστικό είναι ότι συνεχίζει να εκδίδεται στο Ηνωμένο Βασίλειο) συμπλήρωναν οι σειρές «Invasion 1999» (με βάση το σενάριο της οποίας η Αγγλία καταλαμβάνεται αστραπιαία από τις στρατιωτικές δυνάμεις του κράτους των «Βόλγκανς», μίας ασιατικής φυλής που θα επιβάλλει την πιο σκληρή κατοχή) και το «Flesh», σχετικά με μία ομάδα από γελαδάρηδες που ταξιδεύουν στο χρόνο!

Ο εκδότης, από όσο ξέρω, μας παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Θέμα δικαιωμάτων είναι, πρωτίστως το "εμπόδιο", αν και δεν ξέρω τι και πόσα ζητούν οι Αμερικανοί...

Διασκευή ή απόδοση σε διήγημα, από τον αείμνηστο Γεώργιο Σπορίδη, εκ των βασικών συντακτών/χρονογράφων του αστικού Τύπου των δεκαετιών του ΄60 και του ΄70. Δημοσίευμα: Σαν σήμερα, στις 8 Φεβρουαρίου του 1961 στην εφημερίδα "'Έθνος" Θα είχε ενδιαφέρον αν κάποιος φίλος ή φίλη, παρέθετε την ίδια συναρπαστική ιστορία, από τα "Κλασσικά Εικονογραφημένα"

Ας μη γελιόμαστε φίλε μου, ασύμφορο είναι και δεν πρόκειται να επανεκδοθούν. Εδώ το Μπλεκ με τη νέα του μορφή κι ακόμη παλεύει να θεμελιωθεί στο"στερέωμα", πόσω μάλλον αν το κοινό περιοριστεί στους ... μειοψηφούντες νοσταλγούς

Είχα πάρει απόφαση να μην ξαναγράψω εδώ, καθότι φαίνεται πως είμαι, μάλλον ανεπιθύμητος από ορισμένους. Όμως, για λόγους αγάπης για το αντικείμενο (κόμικς) και λόγω σεβασμού προς την προσπάθεια που εδώ και 5 χρόνια κάνει ο κ. Λεωκράτης Ανεμοδουράς (τα χρήματά του βάζει ο άνθρωπος, ας μην το ξεχνάμε, σε ιδιαίτερα χαλεπούς καιρούς), θα πω αυτά τα ολίγα: Το (μικρό, ούτως ή άλλως) αναγνωστικό κοινό της Ελλάδας αποτελείται (και) από νοσταλγούς, όπως είμαι κι εγώ. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς οι φίλοι των ρετρό-κόμικς (κι όχι μόνο) ζούμε μόνο στο παρελθόν, ή ότι θέλουμε να διαβάζουμε μόνο τα κόμικς της νιότης μας. Σεβόμαστε (τουλάχιστον εγώ) όλους τους νέους καλλιτέχνες και ασχολούμαστε με τη δουλειά τους, απλά όταν η κουβέντα πάει στο θυμικό, τότε υπερισχύουν ο Μπλεκ, ο Ζαμπάτο, ο Ρόυ, ο Μπιλ Φάρμερ, ο Ταρζάν κ.ο.κ. Αυτό δεν είναι κακό. Κανείς όμως από τους παλαιούς δεν διάβασα να εκφράζεται απαξιωτικά για τα γούστα των νεότερων. Κρίμα, θεωρώ, αλλά ας χαμηλώσουν οι τόνοι από όλους (πρώτο βάζω τον εαυτό μου) Ζητώ μία ειλικρινή ΣΥΓΝΩΜΗ αν έχω προσβάλλει (άθελά μου) κάποιον ή κάποιους και σας καλώ να αγκαλιάσουμε με δημιουργική και καλόπιστη κριτική το "προϊόν", ώστε να γίνει, όσο γίνεται, καλύτερο. Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Μαζί σου κι εγώ, έχω όλους (σχεδόν) τους "Νέους Δυναμικούς" και πολλά από το ξεκίνημα της "Νέας Περιόδου", αλλά τι να το κάνεις... μουχλιάζουν σιγά - σιγά στα χαρτόκουτά τους, άλλη χάρη λοιπόν να τα δούμε ξανά στα περίπτερα.