Είδα το Tinker Tailor Soldier Spy. Καταπληκτικό κατασκοπικό θρίλερ παλαιάς κοπής. Ή μάλλον λάθος - τα παλιά κατασκοπικά ήταν γεμάτα δραση, π.χ. Τζέιμς Μποντ. Αυτό είχε ελάχιστη δράση αλλά εξαιρετική ίντριγκα, γεμάτη ανατροπές και γρίφους. Σε βάζει εντελώς στο ψυχροπολεμικό κλίμα της Αγγλίας των '50ς και με την "μουντή" φωτογραφία του. Δείτε το!
Οι Ειδοί του Μαρτίου ήταν πολύ ενδιαφέρουσα ταινία αλλά κάτι μου έλειπε. Δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να το προσδιορίσω. Ίσως δεν είχε σκηνοθετικό νεύρο ή απλώς είναι λίγο ξένο προς εμάς όλο αυτό το αμερικάνικο πολιτικό τσίρκο με τις αγκυλώσεις του (ίσως πάλι όχι). Είχα αισθανθεί παρόμοια και με το Καληνύχτα και Καλή Τύχη, πάλι του Κλούνεϊ. Αλλά μη σας απογοητεύω - βλέπεται και με το παραπάνω.
Λίγο πιο παλιά είναι η Αμφιβολία [2008] που είδα χθες. Με φόβιζε το κατά τα φαινόμενα θρησκευτικό της θέμα και καθυστερούσα να τη δω. Τα κατάφερα χθες το βράδυ και την ευχαριστήθηκα. Δεν ξέρω αν είναι για όλα τα γούστα. Στην ουσία πρόκειται για δράμα δωματίου. Αλλά η σύγκρουση Μέριλ Στριπ και Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν μού πρόσφερε δυνατές συγκινήσεις.