Αίθουσα Νικητών

The Artifact Προσωπικά ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα που θεωρώ σημαντικά στους σοβαρούς ή κωμικούς παραμυθάδες είναι η σωστή απόδοση της οπτικής. Αν κάποιος γνωρίζει πως να αποδόσει σωστά μια κατάσταση χρησιμοποιώντας τον λόγο και το σχέδιο μέσα από τα περιβάλλοντα όπως πρέπει είναι ικανός να πει σε 2-3 σελίδες ότι άλλοι λιγότεροι ικανοί χρειάζονται δεκάδες. Στην συγκεκριμένη ιστορία ο Μοέμπιους τονίζει ακριβώς αυτό, την σημασία της οπτικής και το πως πρέπει να περνάει από τον αφηγητή στον αναγνώστη. Η τετρασέλιδη ιστορία ξεκινά με δύο ανθρώπους κοσμοναύτες που έχουν προσγειωθεί σε ένα τεράστιο πλανήτη και πιστεύουν πως έπιασαν την καλή όταν βλέπουν τον ορυκτό του πλούτο. Όταν συναντούν ένα ερημωμένο τεράστιο κάστρο στις όχθες μιας παραλίας αποφασίζουν να το εξερευνήσουν μόνο για να θαφτούν ζωντανοί μετά από έναν σεισμό. Ο σεισμός δεν είναι τίποτα άλλο από το πόδι ενός παιδιού που παίζει με την μητέρα του στην παραλία και χαλάει το κάστρο από άμμο που του έφτιαξε ο πατέρας του. Ο Μοέμπιους εμπνεύστηκε αυτή την ιστορία σε κάποιες διακοπές του στο νησί Re (σε ένα παλιότερο ή/και ίδιο ταξίδι προς αυτό τον προορισμό είχε σκαρφιστεί το "The Detour") περπατώντας στην παραλία. Η παραλία κατέχει ιδιαίτερα συμβολικό ρόλο στο μυαλό του, αφού αποτελεί την ένωση της θάλασσας/υποσυνείδητο με την ξηρά/συνειδητό. Περπατώντας σε αυτήν ποτέ δεν ξέρεις τι αντικείμενο θα ξεβράσει από το υποσυνείδητό σου. Η ιστορία παίζει πολύ όμορφα με το μοτίβο του εγωκεντρισμού του ανθρώπινου είδους και του πόσο ασήμαντο είναι τελικά μέσα στο σύμπαν. Η ιστορία περιλήφθηκε σίγουρα στον 4ο τόμο της Epic "The Long Tomorrow and other science fiction stories", αλλά δεν μπόρεσα να βρω Γαλλικό τίτλο ή αν υπήρξε κάποια Γαλλική έκδοση αυτόνομη ή σε περιοδικό μέσω bdoubliees. Αν κάποιος βρει κάποια πληροφορία, προφανώς ευπρόσδεκτη.