Οι περιπέτειες του Αρχαιούλη και της Ολυμπίας [ Τριανταφύλλου Γιάννης, Ελευθεροτυπία, 27/8/2007 ]

[petran79]

Είχα διαβάσει πριν κάτι μήνες ένα άρθρο στην Ελευθεροτυπία που μου είχε προκαλέσει αρνητική εντύπωση και μιας και το βρήκα πρόσφατα το παραθέτω.

Αν όντως η κατάσταση είναι όπως την περιγράφει ο σκηνοθέτης και όλοι σιωπούν επί του θέματος, τότε δεν είναι τυχαίο πως η βιομηχανία κινηματογράφου στην Ελλάδα πάει κατά διαόλου και υπάρχει έλλειψη πρωτοτυπίας.

Αφορμή η παραγωγή της ταινίας κινουμένων σχεδίων "Ο Αρχαιούλης" που απορρίφθηκε από το ΕΚΚ και τελικά έγινε με τη βοήθεια και την υποστήριξη της Κίνας! Αλλο ένα παράδειγμα πως αν θες να πας μπροστά ως σκηνοθέτης "τράβα" στο εξωτερικό

http://www.enet.gr/online/online_text/c=11...007,id=68935208
------------------------------------------------------------------------

Οι περιπέτειες του Αρχαιούλη και της Ολυμπίας

Συνέντευξη: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

Ο Αρχαιούλης είναι ένας Ελληνας φιλόσοφος που πηγαίνει στην Αρχαία Ολυμπία για να συμπαρασταθεί στον καλύτερό του φίλο, ολυμπιονίκη του πεντάθλου, Μίλωνα, πρόσφατα χωρισμένο από την πανέμορφη Αμβροσία. Την ίδια στιγμή οι κακοί της εποχής συνωμοτούν και «παγώνουν» τον χρόνο αλλά και την ολυμπιακή εκεχειρία.

Πολλά δεινά προμηνύονται -εστίες πολέμου «ανάβουν» παντού στον κόσμο- και ο Αρχαιούλης με μια παρέα δέκα φίλων, ανάμεσά τους τον γρήγορο Ερμή, τον γκαφατζή Κέρβερο κ.ά., ταξιδεύουν στο μέλλον, στη Νέα Υόρκη και στο Πεκίνο του 21ου αιώνα για να βρουν τη λύση. Αρωγός τους ο Λάο Τσε, ο Κινέζος φιλόσοφος, που τους ξεναγεί στην πόλη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 και στα gadgets της σύγχρονης τεχνολογίας.

Αυτή είναι η υπόθεση της ταινίας κινουμένων σχεδίων «Αρχαιούλης: Χαμένοι στην Ολυμπία», του Δημήτρη Βόρρη. Μια ταινία που απορρίφθηκε -ομόφωνα- από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου... Κατόπιν, ο δημιουργός της ακολούθησε ένα μοναχικό δρόμο: ύστερα από επίμονες προσπάθειες η πρότασή του πήρε την έγκριση των αρμόδιων κινεζικών αρχών ως κινηματογραφική συμπαραγωγή, με συμβολή διόλου ευκαταφρόνητη από την κινεζική πλευρά (ενώ ακολούθησαν και υπογραφές συμφωνητικών διανομής για Σουηδία, Φινλανδία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Δανία, Ισλανδία, Νορβηγία, Γερμανία κ.ά.). Και σαν «κερασάκι στην τούρτα» ήρθε πριν από λίγες ημέρες να προστεθεί στην παραγωγή κι ένα από τα γνωστότερα ονόματα του Χόλιγουντ, ο Μεξικανός συνεργάτης του Ταραντίνο, Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ («Sin city»), μαζί με τον Τζεφ Φέιχι και την Ελίζαμπεθ Αβελάν.

Η ταινία αποτελεί την πρώτη ελληνοκινεζική συμπαραγωγή στον κινηματογράφο και μια τεράστια διαφήμιση για την Ελλάδα, αφού θα προβληθεί σε κινηματογράφους της Κίνας τον καιρό της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008 στο Πεκίνο, μάλιστα σε τόσες αίθουσες όσες και το Cars ή το Ice Age 2, οι μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές, γεγονός που δείχνει την πίστη των Κινέζων στη δυνατότητα του «Αρχαιούλη» να αγγίξει τον κόσμο. Αυτή τη στιγμή έχουν ήδη γίνει 1.200 πλάνα, το 70% της όλης παραγωγής, η οποία αναμένεται να είναι έτοιμη τα Χριστούγεννα του 2007.

«Κλίκα» στις επιχορηγήσεις

Πώς όμως μια ταινία που αγκαλιάστηκε από την κινηματογραφική βιομηχανία της ανερχόμενης παγκόσμιας υπερδύναμης «βυθίστηκε αύτανδρη» στην Ελλάδα από τους Ελληνες κινηματογραφικούς επαΐοντες; Πώς κάποιοι άνθρωποι, εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, είδαν με ενδιαφέρον κάτι που εδώ περιφρονήθηκε; Για τον Δημήτρη Βόρρη τα πράγματα σε σχέση με το ΕΚΚ που απέρριψε την ταινία του είναι πολύ απλά:

«Κατ' αρχάς δεν θέλω να τεθεί το θέμα σε επίπεδο Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, δηλαδή ότι το ΕΚΚ δεν έδωσε σ' εμένα και έδωσε σε άλλους. Το πρόβλημα είναι συλλογικό, όχι ατομικό.

Γιατί εκτός της δικής μου περίπτωσης, υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις νέων δημιουργών που, με την απόρριψη των ταινιών τους, το ΕΚΚ τούς "έκοψε τα πόδια" και μάλιστα τελικά δε κατόρθωσαν -όπως εγώ- να βρουν κεφάλαια απ' έξω.

Δυστυχώς το ΕΚΚ αυτό κάνει συνέχεια. Υπάρχει μια κλίκα 15-20 ατόμων που λυμαίνεται τις κρατικές επιδοτήσεις και είναι "υπερκομματική", αφού όποιος και αν ανεβεί στην εξουσία, ΠΑΣΟΚ ή Ν.Δ., οι ίδιοι άνθρωποι τις παίρνουν, οι περισσότεροι είναι "ταλέντα" 70 και 80 χρόνων... Που και που γίνεται κανένα λάθος και περνάει και κανένας άλλος, ενδεχομένως και για ξεκάρφωμα...

Στο Συμβούλιο Κρίσεων του ΕΚΚ είναι 5 άτομα, σχεδόν πάντα τα ίδια, επίσημα φαίνεται να παίρνουν 15.000 ευρώ τον χρόνο ο καθένας και, προσωπικά, αμφιβάλλω αν διαβάζουν και τα σενάρια... Ακόμη, αυτή τη στιγμή στο Κέντρο Κινηματογράφου έχουμε "παραγωγούς", μεσάζοντες ή βιτρινανθρώπους, οι οποίοι είναι πτωχευμένοι, ενώ ένα από τα κριτήρια διεθνώς είναι η φερεγγυότητα του παραγωγού. Εμφανίζονται σαν υπάλληλοι άλλων εταιρειών και παίρνουν όλα τα λεφτά. Εφόσον το κριτήριο είναι η φερεγγυότητα, πώς τους επιδοτείς;».

Πρόταση ανεξαρτησίας

Και δεν το καταγγέλλει κανείς αυτό; «Ποιος να το καταγγείλει; Δεν κουνιέται φύλλο... Είναι ένα σκάνδαλο ολκής, στο οποίο, εκτός από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, συμμετέχουν και οι δημοσιογράφοι του κινηματογραφικού ρεπορτάζ με την παθητικότητά τους. Αυτοί ποτέ δεν είδαν κάποιο πρόβλημα στο ΕΚΚ. Ποτέ δεν είδαν πού πηγαίνουν τα λεφτά. Ποτέ δεν είδαν ότι οι ταινίες πουλιούνται για μια χούφτα δολάρια, που δεν αρκούν ούτε για να βγει το ενοίκιο του περιπτέρου του ΕΚΚ στις Κάνες. Ποτέ δεν είδαν κάποιο σκάνδαλο. Ποτέ δεν είδαν κάποια παράβαση των νόμων. Δεν είδαν τίποτε, δεν άκουσαν τίποτε. Ολα βαίνουν καλώς... Ούτε φυσικά γνώριζαν κάτι για το σκανδαλώδες ενοίκιο των 700.000 ευρώ ετησίως (!) για τα γραφεία του ΕΚΚ, που αποδεικνύει την πολυετή και κακουργηματική κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος».

Πώς θα μπορούσε να υπάρξει απεξάρτηση από την κρατικοδίαιτη κινηματογραφία;

«Πρώτον, με ένα νόμο που να επιτρέπει τις φοροαπαλλαγές σε όσους ιδιώτες επενδύουν στην παραγωγή ταινιών και την επιστροφή του Φόρου Δημοσίων Θεαμάτων, περίπου 0,70 ευρώ ανά εισιτήριο, στον παραγωγό από ειδικό εταιρικό κωδικό που θα ανοιχθεί στο υπουργείο Οικονομικών. Θα γίνονται έτσι 100-120 ταινίες τον χρόνο. Αυτό ισχύει στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, παντού. Η εταιρεία, ο ιδιώτης, ο επιχειρηματίας, τα εξειδικευμένα αμοιβαία κεφάλαια μπορούν να έχουν φοροαπαλλαγές εφόσον τα χρήματα επενδυθούν αποδεδειγμένα σε οπτικοακουστικές παραγωγές. Επιπρόσθετα, με την αυτόματη επιστροφή του Φόρου Δημοσίων Θεαμάτων χρηματοδοτείται η ανάπτυξη των επόμενων ταινιών και έτσι υπάρχει συνεχής "ροή" οπτικοακουστικών παραγωγών... Δεύτερη εναλλακτική είναι η δημιουργία υποδομής-πλατό, one stop shop (Film Commission) για όλες τις άδειες κ.ά.

Βέβαια με αυτόν τον τρόπο παύει η εξάρτηση, η οποία δεν συμφέρει αρκετούς από το ΕΚΚ, το οποίο όμως έτσι θα μπορεί να επικεντρωθεί στον ρόλο του, να βοηθάει τους νέους κινηματογραφιστές που βγαίνουν τώρα από τη σχολή, που είναι 22 χρόνων, να κάνουν την πρώτη τους ταινία, να τριφτούν με όλη αυτή τη βιομηχανία. Αυτός είναι ο σκοπός του ΕΚΚ. Οχι να ταΐζει επί 30ετία εκείνους που είναι 70 και 80 χρόνων και εξακολουθούν -για κάποιον ακατανόητο λόγο- να θεωρούνται νέοι σκηνοθέτες...

Υπάρχουν πολλές φορές δημοσιεύματα του Τύπου, που γράφουν ότι μια ταινία του ΕΚΚ πουλήθηκε στο εξωτερικό. Αλλά δεν αναφέρουν πόσο πουλήθηκε. Οταν οι ταινίες πουλιούνται στην Ταϊλάνδη ή την Κορέα, για 500-1.000 ευρώ, τι απόσβεση να κάνει η ταινία; Μια άλλη απορία: Αφού οι σκηνοθέτες που επιδοτούνται συνεχώς από το ΕΚΚ είναι τόσο επιτυχημένοι, γιατί ζητούν διαρκώς επιδότηση και δεν έχουν καταφέρει ως διάσημοι διεθνώς να προσελκύσουν ξένα κεφάλαια; Δεν έχουν προσφορές από άλλες χώρες; Αρα ούτε πετυχημένοι διεθνώς είναι ούτε τίποτα. Πρόκειται απλώς περί κυκλώματος που λυμαίνεται τα λεφτά των φορολογουμένων "στο όνομα της... τέχνης".

Οσο για τον υπουργό Πολιτισμού, τον Βουλγαράκη, αυτός επί... δύο έτη ετοιμάζει το ρηξικέλευθο νομοσχέδιο για τον κινηματογράφο. Βέβαια ήδη βαίνουμε σε εκλογές, οπότε ποιος ξέρει πότε θα ψηφιστεί... Ή θα ψηφιστεί και θα ισχύσει το... 2012, γιατί εν τω μεταξύ πρέπει "να βγούν 142 συμπληρωματικές εγκύκλιοι και να διοριστούν 789 άτομα"... Δηλαδή ό,τι έγινε και με τον περίφημο νόμο με τις χορηγίες - ψηφίστηκε στις αρχές του έτους, αλλά δεν "εφαρμόζεται", δεν ισχύει στην πραγματικότητα... Αυτό σημαίνει, πολύ απλά, ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να υπάρχει κινηματογραφική βιομηχανία.

Τα Σκόπια φτιάχνουν πλατό

Πρόσφατα ο διεθνής Τύπος (Screendaily.com) είχε την είδηση ότι στα Σκόπια ετοιμάζεται «Μέκκα του κινηματογράφου», με αμερικανικά κεφάλαια και υπερσύγχρονα πλατό. Στο Βελιγράδι χτίζονται ήδη τεράστια πλατό. Ρουμανία, Βουλγαρία εκσυγχρονίζονται. Αυτό σημαίνει για την Ελλάδα τρομακτικές απώλειες σε έσοδα. Αφού όσοι έρχονται να γυρίσουν μια κινηματογραφική ταινία θα πάνε κρουαζιέρες, εκδρομές, σε εστιατόρια, σε καζίνα, θα ψωνίσουν, αυτόματα κάνει τζίρο ένας ολόκληρος κόσμος γύρω από την κινηματογραφική παραγωγή. Αφήνω δε που είναι η καλύτερη διαφήμιση για έναν τόπο και -στην ουσία- ανέξοδη. Η οπτικοακουστική βιομηχανία πρέπει να υπαχθεί στα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης.

Μια χώρα με χίλια νησιά, διεθνές αεροδρόμιο, εκατοντάδες πτήσεις τσάρτερ κάθε καλοκαίρι, υπερσύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες 5 αστέρων, ηλιοφάνεια σχεδόν όλο τον χρόνο, λίμνες, ποτάμια, εθνικούς δρυμούς, ιστορία χιλιάδων χρόνων είναι δυνατόν να μην έχει κινηματογραφικά πλατό, κινηματογραφική βιομηχανία; Και να πηγαίνουν στα Σκόπια και τη Σόφια; Είναι εξωφρενικό».

Πώς όμως κατάφεραν οι Βούλγαροι και οι Σκοπιανοί και τους «τράβηξαν»; «Γιατί πολύ απλά έκαναν ένα νόμο, ο οποίος είναι καθαρός και λέει: "Ελα εδώ να γυρίσεις, έχουμε υποδομή κι εμείς θα σου συμπαρασταθούμε.Υπάρχει νομικό πλαίσιο"... Ετσι, και για να μη δουλευόμαστε μεταξύ μας, η εικόνα μας στο εξωτερικό είναι η εξής: ή ότι κάνουμε κρατικά επιδοτούμενες ταινίες -καίγοντας τα χρήματα των φορολογουμένων- τις οποίες δεν βλέπει κανείς ή ότι αν έρθουν εδώ θα χάσουν τα λεφτά τους, επειδή υπάρχουν πολλοί απατεώνες και ανύπαρκτο θεσμικό πλαίσιο. Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο πόλους κινείται η Ελλάδα. Ολα τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση, δεξιώσεις στις Κάνες και άγρα ψήφων...».

Καινούργια ταινία

Πάντως, έπειτα από όλες τις περιπέτειες και την ταλαιπωρία που τράβηξε στην πατρίδα του, ο Δημήτρης Βόρρης στρέφει πλέον το ταλέντο του στο εξωτερικό. «Α simple love story» («Απλώς, ένας έρωτας») είναι ο τίτλος της καινούργιας ταινίας που ετοιμάζει (η οποία επίσης κόπηκε από το ΕΚΚ επειδή, όπως γράφει το σχετικό απορριπτικό έγγραφο, θεωρήθηκε... πολύ εμπορική!). Μια ιστορία έρωτα σε μια παρηκμασμένη ευρωπαϊκή μητρόπολη, όπου οι ηθικές αξίες έχουν καταρρεύσει και η βία κυριαρχεί. Τα γυρίσματα της ταινίας αρχίζουν τέλη Αυγούστου στην Ελλάδα και τη διανομή της θα κάνει η Rosebud του Ζήνου Παναγιωτίδη στα τέλη του 2007. Το καστ διεθνές: η Σίλβια Κολόκα (από την υπερπαραγωγή «Van Helsing», 250 εκατ. δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως), ο σταρ του Χόλιγουντ Μπίλι Ζέιν (ο «κακός» του «Τιτανικού»), ο Τζεφ Φέιχι (από το «Planet terror» του Ταραντίνο), ο Ντέιβιντ Καμένος (από την «Αυτοκρατορία των Λύκων») κ.ά. Οσο για τη μουσική, που είναι όντως εκπληκτική, αυτή είναι γραμμένη από το διεθνούς φήμης Ιάπωνα συνθέτη Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι (των «Ιπτάμενων Στιλέτων», του "2046" κ.λπ. ). Τελικά, όπως επιβεβαιώνει και η περίπτωση του Δημήτρη Βόρρη, κάθε εμπόδιο στη ζωή είναι για καλό. Από το να φθείρεσαι καθημερινά με τα πάσης φύσεως κομματικά λαμόγια, δεν είναι καλύτερο να δουλεύεις όμορφα και επαγγελματικά με τους συνεργάτες του Ταραντίνο και του Γιμού; Ρητορική η ερώτηση ασφαλώς, την απάντηση τη γνωρίζουμε όλοι...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/08/2007

 

η παρουσίαση της ταινίας