Ο Τσάρλι Μπράουν εξηντάρισε [ Δουλγερίδης Δημήτρης, tanea.gr, 2/10/2010 ]

[big vaggos]

Στις 2 Οκτωβρίου του 1950 οκτώ αμερικανικές εφημερίδες δημοσίευσαν τρεις φιγούρες που θα έγραφαν ιστορία. Ο Τσάρλι Μπράουν συναντούσε για πρώτη φορά τους φίλους του, τον Σέρμι και την Πάτι, μέσα σε τέσσερα τετραγωνάκια. Η Αμερική μετρούσε ήδη τρεις μήνες στον πόλεμο της Κορέας και ο «μακαρθισμός» ήταν η λέξη της χρονιάς. Οχι και η καλύτερη εποχή για ν΄ αρχίσει μια παρέα πιτσιρικάδων τα σούρτα-φέρτα στον κόσμο των μεγάλων. Γι΄ αυτό, ίσως, η σειρά «Ρeanuts» του Τσαρλς Σουλτς ξεκίνησε με μια στιγμή μίσους: όταν ο Τσάρλι περνάει μπροστά από τα άλλα δύο παιδιά, ο Σέρμι, που μέχρι τότε δεν κρύβει τη λαχτάρα του για τον «παλιόφιλό» τους, αποκαλύπτεται: «Πόσο τον μισώ!».

Προτού κάνουν το ντεμπούτο τους οι ήρωες του Σουλτς, στα «ανήλικα» κόμικς πρωταγωνιστούσαν οι μικροί φτωχοδιάβολοι, τα ζιζάνια που έκρυβαν το άγχος τους για τον κόσμο πίσω από τις κλωτσοπατινάδες και τις περίεργες γκριμάτσες. Τους περίσσευε το γέλιο και τους έλειπε ο Φρόιντ. Η παρέα των «Ρeanuts», από την άλλη ήταν παιδιά της μεταπολεμικής ευμάρειας. Οι γονείς τους μάθαιναν να μισούν τους Σοβιετικούς και να αγαπούν το μπάρμπεκιου. Στον Τσάρλι Μπράουν περίσσευε ο Φρόιντ και του έλειπε το γέλιο. Οι φίλοι του παίζουν Μπετόβεν στο πιάνο, βιδώνονται μπροστά στο χαζοκούτι, τρώνε τα μούτρα τους στο μπέιζμπολ και τους ανεκπλήρωτους έρωτες, συνηθίζουν στην ιδέα του λούζερ, αλλά το παλεύουν μέχρι το τέλος (ο Τσάρλι μανατζάρει την ομάδα του μπέιζμπολ). Στις σχολικές τους τσάντες φορτώνονται τις φοβίες των μεγάλων. Οπως η μικρή Σάλι, που αρνείται να πάει στο νηπιαγωγείο και «λούζεται» το κήρυγμα του μεγάλου αδερφού της: «Δεν καταλαβαίνεις πως αυτό ακριβώς υπονομεύει την κοινωνία μας; Η έλλειψη υπευθυνότητας! Αυτό την διαβρώνει!». Αυτή πάντως, μέσα στην παιδική της αφέλεια, του απαντά: «Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς... Είμαι μικρή και αθώα!». Σε μια άλλη «λωρίδα» δύο τυπάκια ατενίζουν έναν νυχτερινό ουρανό μ΄ αστέρια. «Ας πάμε μέσα να δούμε τηλεόραση», λέει ο Τσάρλι Μπράουν. «Αρχίζω να νιώθω ασήμαντος». Το δίχως άλλο, η παρέα είχε γεννηθεί για μεγάλες κουβέντες. Με το μανιτάρι της ατομικής βόμβας να σφηνώνεται στο μυαλό μικρών και μεγάλων, η ψυχροπολεμική δεκαετία του 1960 ήταν το φόρτε τους. «Κάθε Τρίτη με απασχολούν τα προβλήματα προσωπικότητας», έλεγε ο Τσάρλι. «Η Πέμπτη είναι η ημέρα που ανησυχώ μήπως ο κόσμος τιναχτεί στον αέρα». Με γενναίες δόσεις υποδόριου χιούμορ, ο Σουλτς θα αντιστρέψει το περιβόητο success story της Αμερικής. Οι περιπέτειες των «Ρeanuts» ήταν μια εικονογραφημένη ιστορία της αποτυχίας για... σπασμένα νεύρα.

Η εποχή θα επηρεάσει τους χάρτινους χαρακτήρες, αλλά κι εκείνοι θα επηρεάσουν την εποχή τους. Ηδη το 1955 το στριπ κερδίζει το βραβείο «Reuben» (το Οσκαρ των σκιτσογράφων) από την Εθνική Ενωση Σχεδιαστών Κόμικς. Το 1965 το περιοδικό «ΤΙΜΕ» βάζει την παρέα του Τσάρλι Μπράουν στο εξώφυλλο, ενώ ο φίλος του με την κουβερτούλα δίνει το όνομά του στο πιο σημαντικό ιταλικό περιοδικό κόμικς, το «Linus». Τέσσερα χρόνια αργότερα οι αστροναύτες που φτάνουν στο φεγγάρι ονομάζουν τα διαστημικά οχήματά τους «Σνούπι» και «Τσάρλι Μπράουν». Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο Ουμπέρτο Εκο θα διαφημίσει τη μανία του για τα προϊόντα τής ποπ κουλτούρας: «Αυτά τα παιδιά μας ενδιαφέρουν επειδή είναι τέρατα. Είναι οι τρομακτικές, εφιαλτικές προβολές όλων των νευρώσεων του σύγχρονου πολίτη της βιομηχανικής εποχής». Στη χρυσή περίοδο 1950-1970 η σειρά διαβαζόταν καθημερινά από 355 εκατομμύρια αναγνώστες, σε 75 χώρες και 21 διαφορετικές γλώσσες. Στην Ελλάδα πρωτοδημοσιεύθηκε μεταπολιτευτικά στον «Ταχυδρόμο» και για αρκετό διάστημα αργότερα στη «Βαβέλ».

Για πολλούς η αίγλη της σειράς θα κρατήσει μόλις 15 χρόνια και η κόπωση θα έρθει το 1970. Η σειρά θα χάσει τη νεανική της ορμή και οι ήρωες θα πάρουν τον εαυτό τους στα σοβαρά. Τελικά στις 3 Ιανουαρίου του 2000, στις στήλες των εφημερίδων που δημοσίευαν τα καρτούν θα εμφανιστεί μόνο μία εικόνα: ο Σνούπι, σε ρόλο εκπροσώπου Τύπου, χτυπούσε στη γραφομηχανή το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του δημιουργού του: «Αγαπητοί φίλοι, είχα την τύχη να σχεδιάζω τον Τσάρλι Μπράουν και τους φίλους του σχεδόν επί πενήντα χρόνια. Δυστυχώς, δεν μπορώ πλέον να ανταποκριθώ στον ρυθμό εργασίας που απαιτεί μια εφημερίδα και επομένως σας ανακοινώνω ότι αποσύρομαι. Είμαι ευγνώμων για την υποστήριξη και την αγάπη που μου έδειξαν όσοι διάβαζαν αυτό το κόμικ στριπ. Τσάρλι Μπράουν, Σνούπι, Λούσι, Λάινους... πώς μπορώ να σας ξεχάσω;». Εναν μήνα μετά ο σκιτσογράφος θα αφήσει την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 77 ετών.


Το σχετικό λινκ.

[DJO]

Να και σκαναρισμένο:

 

 

Σνουπ, αφιερωμένο!

[Σνούπης.]

 

 

(να κατι που ξεθαψα,που περιεχει,το πρωτο,και το τελευταιο στριπακι του Snoopy!!)

snoopy.pdf

 

Are you upset little friend? Have you been lying awake worrying? Well, don't worry...I'm here. The flood waters will recede, the famine will end, the sun will shine tomorrow, and I will always be here to take care of you.

Επεξεργασία Νοεμβρίου 26, 2010 από _SnOoPy_