Κι όμως οι σούπερ ήρωες πεθαίνουν… [Γιαννακόπουλος Σπύρος, kathimerini.gr, 07/06/2014]

[DJO]

Αντιγράφω και αρθράκι από την Καθημερινή:


07.06.2014

Κι όμως οι σούπερ ήρωες πεθαίνουν...

 

ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Η σκισμένη μπέρτα του «ανθρώπου από ατσάλι» στο εξώφυλλο του κόμικ.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:
DAN JURGENS, JERRY ORDWAY
LOUISE SIMONSON, ROGER STERN
Ο θάνατος του Σούπερμαν
σχέδιο: Jon Bogdanove, Tom Grummet, Jackson Guice, Dan Jurgens
μετάφραση: Σάββας Αργυρού
εκδ.: Anubis, σελ. 170

Ο Doomsday ήρθε από το πουθενά. Και το μόνο που ζητάει είναι να σπείρει τον όλεθρο. Στο πέρασμά του καταστρέφει τα πάντα, χωρίς διακρίσεις, χωρίς λογική. Μοιάζει ανίκητος, ασταμάτητος. Προχωράει. Πίσω του η οδύνη. Στο διάβα του ένα αυτοκίνητο. Ο Doomsday το αρπάζει και το σηκώνει λες και είναι πούπουλο. Το εκσφενδονίζει στον ουρανό. Ο δύσμοιρος οδηγός αδυνατεί να πιστέψει αυτό που συμβαίνει: «Πρέπει να είμαι χίλια μέτρα ψηλά. Ολα δείχνουν τόσο ωραία από δω πάνω. Τόσο... πραγματικά. Τι έχω πάθει; Πρέπει να ξυπνήσω».

Ομως αντιλαμβάνεται πως δεν ζει όνειρο αλλά πραγματικό εφιάλτη. «Ω Θεέ μου, το αμάξι αρχίζει να πέφτει! Αυτό δεν είναι όνειρο. Θα πεθάνω». Κι όμως, έρχεται αυτός που τον αποκαλούν Ανθρωπο του Αύριο, ο τελευταίος γιος του Κρύπτον, ο Ανθρωπος από Ατσάλι: «Κύριε; Μη φοβάστε. Ολα θα πάνε καλά. Είμαι ο Σούπερμαν». Ο Σούπερμαν ακουμπάει το αυτοκίνητο στο έδαφος. Και συνεχίζει καταβάλλοντας μια τιτάνια προσπάθεια να σταματήσει τον Doomsday, στην πιο επίπονη περιπέτεια της ζωής του, που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες τον Δεκέμβριο 1992 και τον Ιανουάριο του 1993 και συλλέγεται σε ένα κλασικό πλέον γκράφικ νόβελ.

Ο τίτλος είναι ξεκάθαρος: «Ο θάνατος του Σούπερμαν», The Death of Superman, ωστόσο υπάρχει μια άρνηση παραδοχής του γεγονότος. Αφού αυτός είναι αδύνατον να πεθάνει.

Στο εξώφυλλο της έκδοσης, η σκισμένη κάπα με το γνώριμο S. Στις σκιές, φιγούρες που θρηνούν. Στο οπισθόφυλλο το έκτακτο παράρτημα της Daily Planet, της εφημερίδας όπου εργαζόταν ο Κλαρκ Κεντ, το γήινο καμουφλάζ του υπερανθρώπου. «Ο Σούπερμαν Νεκρός!» είναι ο κεντρικός τίτλος. Το τέλος για τον αναγνώστη είναι δοσμένο. Κι όμως, υπάρχει η αγωνία. Η ελπίδα ότι κάπως θα τα καταφέρει.

Σε αυτόν τον δυνατό επίλογο της ζωής του πρώτου σούπερ ήρωα των κόμικς, ένα έργο υπογεγραμμένο από μια πλειάδα δημιουργών, υφαίνεται το μεγαλείο Σούπερμαν σε μια εκκωφαντική περιπέτεια, ξέχειλη από δράση και ηρωισμούς. Οσο κι αν είναι απλοϊκό σεναριακά –ο Doomsday προχωρά και ο Σούπερμαν προσπαθεί να τον σταματήσει– το κόμικς μένει στην ιστορία ως αυτό στο οποίο ο Σούπερμαν πέθανε.

Η DC υπογραμμίζει την ανθρώπινη υπόσταση των σούπερ ηρώων της. Και τι πιο ανθρώπινο από τον θάνατο. Ο θάνατος είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής που επέλεξαν και τον αντιμετωπίζουν κάθε φορά σε κάθε περιπέτεια. Και κάποια στιγμή τον συναντούν.

Θα ήταν ανιαρό αν πάντα την έβγαζαν καθαρή. Ακόμη και ο Σούπερμαν. Ο οποίος μάλιστα έχει «ξαναπεθάνει». Ο Ανθρωπος από Ατσάλι, που πέρσι είχε την τιμητική του με γιορτές για τα 75 χρόνια ζωής και καινούργια ταινία, έχει γνωρίσει ξανά τον θάνατο στο σημαντικό γκράφικ νόβελ των Alan Moore και Curt Swan με τίτλο: «Τι απέγινε ο Ανθρωπος του Αύριο».

Ακολουθεί ο θάνατος του Μπάτμαν, που κι αυτός φέτος κλείνει τα 75 χρόνια ζωής (έχουν μόλις ένα χρόνο διαφορά) με εορταστικές εκδηλώσεις (όπως ο ορισμός από την DC της 23ης Ιουλίου ως παγκόσμιας ημέρας Μπάτμαν) και αναμένεται να αναμετρηθεί στον κινηματογράφο με τον Σούπερμαν. Το δεξιοτεχνικά δομημένο κόμικ «Τι απέγινε ο Σκοτεινός Ιππότης» των Neil Gaiman και Andy Kubert μας μεταφέρει στην κηδεία του Μπάτμαν. Και είναι όλοι εκεί, φίλοι και εχθροί, και όλοι στους επικήδειους λόγος τους διεκδικούν τη δόξα του να έχεις σκοτώσει τον Μπάτμαν.