ΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΟ

[The_Sandman]

  

Aστικό Κενό: Τοπίο που διαμορφώθηκε στο πλαίσιο της μετα-βιομηχανικής πόλης. Ανεπιθύμητη αστική περιοχή που έχει ανάγκη επανασχεδιασμού, “αντι-χώρος” με αρνητική συμβολή στο περιβάλλον ή τους χρήστες του.

ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ
Ο φωταγωγός μιας πολυκατοικίας μεταφέρει φωνές, και μας θυμίζει πόσο δύσκολο είναι τελικά να συνυπάρξουμε…

ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ (ΕΞΑΛΛΟΥ)
Ο Αντώνης δεν μπορεί πλέον να συντηρηθεί στην Αθήνα, οι φίλοι του, όμως, δυσκολεύονται να το δεχτούν, παρά τις καλές τους προθέσεις…

ΜΑΖΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ
Σε μια εποχή που όλοι ψαχνόμαστε με το τι είναι διάκριση και τι όχι, ένας στρυφνός γέρος έχει τις δικές του απαντήσεις…

Ο Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου (ΣΥΝΔΡΟΜΟ, ΑΓΡΥΠΝΙΑ) και ο πρωτοεμφανιζόμενος Aldo Shabani, ζουν στην Αθήνα. Οι τρεις ιστορίες που αποτελούν το άλμπουμ, ΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΟ, είναι η ματιά τους για τη ζωή στην πόλη. Η χειροποίητη αίσθηση που αποπνέει συνολικά η έκδοση δημιουργεί μια αντίθεση, σε σχέση με τη σύγχρονη θεματική των ιστοριών, που σίγουρα θα σας εκπλήξει.

--

Αν και ήμουν πολύ επιφυλακτικός όταν διάβασα για αυτή την κυκλοφορία, όταν έπιασα το άλμπουμ στα χέρια μου για ένα γρήγορο ξεφύλλισμα, το αγόρασα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο βασικός λόγος ήταν το σχέδιο. Μου θύμιζε μια πιο ποπ εκδοχή του Munoz. Ή ίσως λίγο πιο στιλιζαρισμένο Tardi. Όπως και να 'χε μου 'κανε. Αυτό που με προβλημάτιζε όμως ήταν η θεματολογία. Τα κόμικς με κοινωνική θεματολογία, δεν είναι και τα πιο αγαπημένα μου. Δεν ζω κλεισμένος σε γυάλα, ξέρω τι γίνεται γύρω μου δεν χρειάζεται να μου πετάς στην μούρη μια χοντροκομμένη εκδοχή όσο πιο εύπεπτη γίνεται να την καταλαβαίνουν όλοι. Ευτυχώς, στο Αστικό Κενό, δεν έγινε κάτι τέτοιο. Οι τρεις ιστορίες που αποτελούν αυτό το άλμπουμ είναι δοσμένες με έξυπνο τρόπο, χωρίς ίχνος διδακτισμού. Είναι στιγμιότυπα της σύγχρονης ελληνικής καθημερινότητας. Όπως οι ιστορίες του Μπουκόφσκι, χωρίς αρχή και τέλος. Μόνο το ενδιάμεσο. Μου άρεσε.