Sandman's Covers of the Week v.2 : 2014

[The_Sandman]

Είμαι σίγουρος πως κάθε φορά που πάτε να αγοράσετε κόμικς, πέρα από τις σίγουρες αγορές σας, το μάτι σας πέφτει σε κάποιο εξώφυλλο και σας κάνει να πιάσετε το τεύχος στα χέρια σας και τελικά να το αγοράσετε. Ή βλέποντας τα solicitations κάθε εταιρίας, έχετε μπει σίγουρα στον πειρασμό να παραγγείλετε κάποιο τεύχος μόνο και μόνο για το εξώφυλλο του. Το ξέρω γιατί το κάνω κι εγώ. Όπως και να το κάνουμε το εξώφυλλο είναι η βιτρίνα του κόμικ.

Σκέφτηκα λοιπόν να ανοίξω ένα θέμα που θα παρουσιάζω τα εξώφυλλα που μου κινούν το ενδιαφέρον κάθε εβδομάδα.

Έχω σκεφτεί να επιλέγω πέντε. Το εξώφυλλο της εβδομάδας (αυτό δηλαδή που ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα,) τα τρία επόμενα (χωρίς σειρά προτίμησης,) και κάποιο που θα βρίσκεται στην λίστα από σπόντα (που ίσως δεν το αξίζει ή έχει κάτι που το σώνει. Το αουτσάιντερ που λέμε.)

Την παραπάνω εισαγωγή την είχα γράψει ενάμιση περίπου χρόνο πριν, δυστυχώς όμως λόγω υποχρεώσεων το εγχείρημα ναυάγησε τρεις εβδομάδες μετά. Φέτος, αποφάσισα να το ξεκινήσω και πάλι, αυτή τη φορά από την αρχή της χρονιάς. Ελπίζω να πάει καλύτερα.

01/01/2014 : Fables #136 από τον Dan Dos Santos
08/01/2014 : Black Widow #1 από τον Phil Noto
15/01/2014 : Secret Avengers #14 από τον Butch Guice

 
 
... μούμπλε μούμπλε... αυτό το καταραμένο φράγμα των τριών εβδομάδων...
 
22/10/2014 : Dream Merchant #5 από τον Konstantin Novosadov
29/10/2014 : Low #4 από τον Greg Tocchini

05/11/2014 : Death of Wolverine: Life After Logan #1 από τον Julian Totino Tedesco

[The_Sandman]

Fables #136 από τον Dan Dos Santos
Μαγικό. Παραμυθένιο. Αντάξιο της σειράς. Ενώ φαινομενικά η όλη σύνθεση σε συνδυασμό με τα χρώματα βγάζει μια ηρεμία, η στάση του σώματος, το χέρι, τα πόδια και τα διάφορα στοιχεία σχηματίζουν νοερά τρίγωνα δημιουργώντας μια εσωτερική ένταση. Με αυτόν τον τρόπο έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον κοντράστ και ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον εξώφυλλο.

 

  

Rachel Rising #22 από τον Terry Moore
Άλλο ένα φαινομενικά γαλήνιο εξώφυλλο που όμως με μια δεύτερη ματιά δεν είναι και τόσο αθώο… Και το σχέδιο του Moore, όπως πάντα, εκπληκτικό.
Dead Boy Detectives #1 από τον Mark Buckingham
Πολύ ωραία σύνθεση και έξυπνο το τρικ με τον καθρέφτη. Ο Buckingham είναι καλλιτέχνης με τεράστια εμπειρία και αυτό φαίνεται σε κάθε δουλειά του.
Occultist #4 από τον Steve Morris
Εξώφυλλο που παίζει πολύ με την ατμόσφαιρα. Η βασική σύνθεση είναι σε στιλ γλυπτού ναού γοτθικού ρυθμού, ενώ η ανάλαφρη φιγούρα στο κέντρο δίνει μια ανάσα ελευθερίας.

 

Dead Boy Detectives #1 Variant Cover από τον Cliff Chiang
Η Vertigo Θεωρεί τον τίτλο γερό χαρτί και γι’ αυτό επέλεξε να κυκλοφορήσει και με δεύτερο εξώφυλλο. Και εδώ ο Chiang κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον οπτικό παιχνίδι με τις σκιές των χαρακτήρων. Ή δεν είναι οι σκιές που έχουν το πρόβλημα;

[The_Sandman]

8/1/2014

 

Black Widow #1 από τον Phil Noto
Μου έλειψε ο Noto. Μπορεί να μην τα πάω και τόσο καλά με τα κόμικς με digital art, η δουλεία του Noto όμως είναι εξαιρετική. Ωραία σύνθεση, ωραία τεχνοτροπία, ωραίο το παιχνίδι με τις φόρμες των κτηρίων στην βάση. Εξώφυλλο της εβδομάδας χωρίς δεύτερη σκέψη!
 
  
Batman Black and White #5 από τον Joshua Middleton
Αν και δεν είναι κάτι το τρομερά πρωτότυπο το να σχηματίζεται το πρόσωπο του Batman από νυχτερίδες, η εκτέλεση είναι πολύ καλή: χρησιμοποιεί πολύ σωστά τους χώρους και επιλέγει να αποκαλύψει μέρος του προσώπου διατηρώντας το μυστήριο που περιβάλει τον χαρακτήρα.
Abe Sapien #9 Variant Cover από τον Mike Mignola
Ο κίνηση του καπνού στο πάνω μέρος δίνει την αίσθηση πως ολόκληρη η σύνθεση βυθίζεται, πράγμα που σε συνδυασμό με το μαύρο φόντο δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Afterlife with Archie #3 από τον Francesco Francavilla
Μπορεί όποια πέτρα κι αν σηκώσεις να βρεις από κάτω τον Francavilla, στον συγκεκριμένο τίτλο όμως δεν θα μπορούσαν να επιλέξουν πιο ταιριαστό artist. Αισθητική ρετρό αφίσας b-movie (ότι ακριβώς περιμένεις να βρεις και μέσα δηλαδή), με καφέ-πράσινα χρώματα που δένουν με την (εξαιρετικά προσεγμένη) τυπογραφία.
 

Savage Wolverine #14 Variant Cover από Phil Noto
Δεύτερο εξώφυλλο του Noto. Άλλο ένα ρετρό εξώφυλλο επηρεασμένο από την αισθητική των pulp μυθιστορημάτων και με εξίσου άψογη χρήση τυπογραφίας.

[The_Sandman]

15/1/2014

Secret Avengers #14 από τον Butch Guice
Ένα εξώφυλλο που παίζει με το υποσυνείδητό σου. Ένα πουλί τεμαχισμένο αλά Saul Bass στην αφίσα της ταινίας Anatomy of a Murder να δίνει μια νουάρ αίσθηση, ο τίτλος Mockingbird να παραπέμπει στο βιβλίο της Harper Lee, To Kill a Mockingbird να φέρνει μια ρετρό νοσταλγία και ο φάκελος στο κάτω μέρος να παραπέμπει σε κατασκοπευτικές ταινίες του ’60. Όλα αυτά στημένα με μια μοντέρνα αισθητική, σε προϊδεάζουν για μια σύγχρονη περιπέτεια βγαλμένη όμως από τα παλιά. Και σε κερδίζει.
 
  
Curse #1 από τον Riley Rossmo και Variant Cover από τον Colin Lorimer
Ίσως λίγο άδικο, αλλά δύο από τα πέντε καλύτερα εξώφυλλα της εβδομάδας ανήκουν στον ίδιο τίτλο. Στο κανονικό εξώφυλλο πέρα από το όλο στήσιμο μου αρέσει πολύ που το αίμα ( ; ) στο έδαφος σχηματίζει πρόσωπο με τον ήρωα της σειράς ( ; ) να βρίσκεται στο ανοιχτό στόμα του, πράγμα που το κάνει απειλητικό. Το variant είναι απλά υπέροχο. Μπορούμε να πούμε ότι είναι το αντίθετο από το regular. Στο πρώτο ο ήρωας είναι ανυποψίαστος για τον επερχόμενο κίνδυνο ενώ ο αναγνώστης γνωρίζει ότι κάτι το απειλεί. Το δεύτερο εξώφυλλο αντίθετα με μια γρήγορη ματιά δίνει την εντύπωση πως απεικονίζει έναν λύκο στο φεγγαρόφωτο (ή κάποιο άγριο πλάσμα), βλέποντάς το όμως καλύτερα βλέπεις πως πρόκειται για μάσκα. Θα το ήθελα αφίσα στον τοίχο μου.
Sixth Gun #37 από τον Brian Hurtt
Ένα σωστά στημένο εξώφυλλο. Τα μάτια του προσώπου που κρύβονται από τον τίτλο σε συνδυασμό με το φίδι που βγαίνει από το στόμα, κάνει το εξώφυλλο μυστηριώδες και τρομακτικό και σε εισάγει κατευθείαν στο κλήμα της σειράς.
 

Wraith #3 Subscription Variant από τον Gabriel Rodriguez
Η «παιδική» ζωγραφιά κάνει το εξώφυλλο αυτό με-τον-δικό-του-τρόπο πολύ πιο τρομακτικό από άλλα αιματοβαμμένα εξώφυλλα.

[The_Sandman]

-Πού το θυμήθηκες τώρα αυτό;
-Έτσι, το θυμήθκα...
-Ο ορισμός της συνέπειας

-Τώρα θα με μάθεις;


Dream Merchant #5 από τον Konstantin Novosadov
Ο συνδυασμός τίτλου-εξωφύλλου είναι άψογος, όπως και το όλο στήσιμο. Μια αιωρούμενη ονειρική φιγούρα μέσα στον νυχτερινό ουρανό. Και ενώ θα μπορούσε να είναι ο ορισμός της ηρεμίας, βλέπουμε πως κοιτάει προς τα πίσω. Τι του τράβηξε την προσοχή; Και ανοίγεις το τεύχος για να μάθεις.

 

  
Revival #24 από την Jenny Frison
Ο χειμώνας έχει περάσει, κάποια λουλούδια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται σιγά σιγά και το χιόνι αρχίζει να λιώνει. Και εμφανίζεται ότι ήταν κριμένο από κάτω. Στα συν η ελαφρά κλήση του κρανίου που προσθέτει μία νευρικότητα στην συνολική εικόνα.
Wool #4 από τον Darwyn Cooke
Καλά τώρα. Ο Cook είναι μεγάλος μάγος της εικόνας. Ξέρει πολύ καλά πώς να στήσει ένα εξώφυλλο: παιχνίδι με τις σκιές, ένταση που την ενισχύει με διαγώνιες γραμμές που διασταυρώνονται, σωστή χρήση χρωμάτων. Ένα εξώφυλλο που σου λέει από μόνο του μία ιστορία.
Axis Hobgoblin #1 από τον Javier Rodriguez
Με ένα πολύ κοντινό στο πρόσωπο του Hobgoblin, ο οποίος μοιάζει να ξέρει κάτι που εσύ αγνοείς, ο Rodriguez καταφέρνει να σου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Απλό, ωραίο, ξεκάθαρο.

 

Catwoman #35 από τον Jae Lee
Αυτό που με κέρδισε σ'αυτό το εξώφυλλο είναι η στάση του σώματος. Ενώ το ελαφρώς ανασηκωμένο κεφάλι που μοιάζει υπεροπτικό, το μαστίγιο σήμα κατατεθέν και η γάτα κάνει την φιγούρα της Catwoman να βγάζει μία σιγουριά, τα λίγο στραβά πόδια της σου λένε ότι μπορεί και να μην είναι έτσι. Μοιάζει να έχει αναλάβει ένα ρόλο που δεν ξέρει και η ίδια αν μπορεί να τα βγάλει πέρα.

[The_Sandman]

-Νόμιζες το ξέχασα, ε;
-Εγώ φταίω...;

 

Low #4 από τον Greg Tocchini
Εξώφυλλο που το ζήλεψα. Υπέροχο. Χρώματα, σύλληψη, σύνθεση (παίζει με την χρυσή τομή τόσο οριζόντια όσο και κάθετα), όλα άψογα. Με έκανε να τσεκάρω μια σειρά που είχε περάσει απαρατήρητη.

  
Thought Bubble Anthology από την Annie Wu
Ένα εξώφυλλο συλλογής, όπως θα πρέπει να είναι. Δεν έχει συγκεκριμένο θέμα, είναι αρκετά όμορφο για να το σηκώσεις από το ράφι του κομικσάδικου και γενικά σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις κόμικς. Και να ταξιδέψεις.
Aliens Fire and Stone #2 από τον David Palumbo
Όσο ανάλαφρο ήταν το προηγούμενο, τόσο κλειστοφοβικό είναι αυτό εδώ. Ένταση σε δύο επίπεδα, σωστό καδράρισμα για να την τονίζει ακόμα περισσότερο, ψυχρά χρώματα ανάλογα της παγωνιάς του διαστήματος, καταφέρνει να σου μεταδώσει την αγονία των χαρακτήρων.
Brass Sun #6 από τον I. N. J. Culbard
Απλότατο και μαζί πολύπλοκο. Μια φαινομενικά απλή σύνθεση με μία μόνο φιγούρα η οποία όμως έρχεται σε αντίθεση με την πολυπλοκότητα του μηχανισμού που κρατάει στα χέρια. Στα συν τα χρώματα και η απλότητα των γραμμών.

 

And Then Emily Was Gone #4 από τον Iain Laurie
Αλλόκοτο. Δυνατό κοντράστ χρωμάτων σε λευκό-καινό φόντο, τρομαγμένο βλέμμα, σου προκαλεί μία ανησυχία. Και ο τίτλος από πάνω να σε προκαλεί να το ανοίξεις να δεις τι μπορεί να έχει συμβεί στην Emily.

[The_Sandman]

-Μια μέρα πριν βγουν τα καινούρια; Έτσι είπαμε;

-

 

Death of Wolverine: Life After Logan #1 από τον Julian Totino Tedesco

Στην πρώτη θέση μόνο και μόνο λόγω ατμόσφαιρας. Εξώφυλλο που σου προκαλεί μια θλίψη, όπως θα έπρεπε, αφού ο Wolverine είναι πια νεκρός* και οι φίλοι του τον θρηνούν, Σιωπηλά. Εξαιρετικό είναι επίσης και το καδράρισμα.

 

  

Empty Man #5 από την Vanesa Del Rey

Αυτό το εξώφυλλο σου βγάζει κάτι το απόκοσμο. Cosmic horror χωρίς όμως να μπορείς να προσδιορίσεις το γιατί. Και αυτό ακριβώς είναι που το κάνει τρομακτικό.

Concrete Park R-E-S-P-E-C-T #3 από τον Tony Puryear

Εξώφυλλο που παρά το πολύ κλειστό καδράρισμα σου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας. Σαν καρέ από road movie, κάτι μεταξύ σε Wild at heart του David Lynch και Fear and loathing in Las Vegas, με μία δόση Tarantino.

Tooth and Claw #1 από τον Ben Dewey

Έξυπνη σύνθεση, μοιάζει χωρισμένο στην μέση τόσο οριζόντια (εικόνα-κείμενο) όσο και κάθετα (κεντραρισμένη φιγούρα-κεντραρισμένος τίτλος.) Ένα πλάσμα που αιωρείται, σε μία τέλεια ισορροπημένη σύνθεση. Θέλει να βγάλει μία αρμονία και το πετυχαίνει. Μου αρέσει.

 

God Hates Astronauts #3 από τον Chris Burnham

Παράξενο. Προσπαθώ να το χαρακτηρίσω κάπως αλλιώς αλλά δεν γίνεται. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνεις αυτό που βλέπεις. Είναι το ότι δεν καταλαβαίνεις το γιατί γίνεται αυτό που βλέπεις. Πώς προέκυψε. Γιατί σίγουρα θα υπάρχει μια ιστορία από πίσω. Ίσως μάλιστα μια καλή ιστορία. Και σε δελεάζει να ανοίξεις το περιοδικό και να την μάθεις.