Αναζήτηση στην Κοινότητα

TIMH: 17€ (ΠΟΛΙΤΕΙΑ) Φαντάζει οξύμωρο πως ένα από τα καλύτερα, αν όχι το καλύτερο, ελληνικής προέλευσης βιβλίο πάνω στα κόμικς, και δη στα υπερηρωϊκά, προέρχεται από κάποιον που δηλώνει ευθαρσώς παντελώς άσχετος επί του αντικειμένου, κάποιον που είναι αμφίβολο αν έχει διαβάσει κάποιο υπερηρωϊκό κόμικ στη ζωή του. Ταυτόχρονα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού για την ποιότητα τόσο των ειδικών "μελετητών" του χώρου στην Ελλάδα όσο και και των ειδικών εκδόσεων.... Τα Παιδιά του Σούπερμαν (δελτίο τύπου) αποτελούν τη ρετουσαρισμένη εκδοχή της διδακτορικής διατριβής της Γερακοπουλου, η οποία είχε θέμα "Ανάγνωση υπερ-ηρωικών κόμικς και συγκρότηση της ψυχοκοινωνικής ταυτότητας στην ύστερη νεωτερικότητα" και για την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Αντικείμενο της έρευνας της Γερακοπούλου δεν αποτελούν άμεσα τα υπερηρωικά κόμικς όσο οι φανατικοί αναγνώστες αυτών. Συγκεκριμένα μελετάται το fandom,το οποίο ορίζεται ως η "τακτική , συναισθηματικά εμπλεκόμενη κατανάλωση ενός μαζικά παρεχόμενου αφηγήματος ή θέματος" (Sandvoss). Αφορμή της ενασχόλησης της (ψυχολόγου) ερευνήτριας με το συγκεκριμένο θέμα φαίνεται να είναι η ιδιαίτερη συναισθηματική εμπλοκή και προσωπική επένδυση των φανατικών αναγνωστών/ καταναλωτών προς το καταναλωτικό προϊόν (Grossberg) , στη περίπτωση μας τα υπερηρωικά κόμικς. Προσπαθεί δηλαδή να διαπιστώσει το βαθμό στον οποίον το fandom συντελεί στη συγκρότηση της ψυχοκοινωνικής ταυτότητας σε συνθήκες της μεταμοντέρνας εποχής. Προκειμένου να αντιπαρέλθει την άγνοια της προς το αντικείμενο των υπερηρωικών κόμικς, η Γερακοπούλου, την ανάγει σε μεθοδολογική επιλογή υιοθετώντας προσεγγίσεις της μετανεωτερικής εθνογραφίας που θέλουν τον ερευνητή να εισέρχεται tabula rasa στο πεδίο του, αναλαμβάνοντας το ρόλο του παρατηρητή και νοηματοδότη. Πρόκειται για μια ακραία ποιοτική προσέγγιση η οποία εξ ορισμού επιφέρει το καυτό ζήτημα της υποκειμενικότητας των όποιων συμπερασμάτων. Υποκειμενικότητα ωστόσο που αναγνωρίζεται από την ερευνήτρια η οποία μάλιστα τη χαιρετίζει τόσο ως αναπόφευκτη όσο και ως ζητούμενη. Πρέπει να σημειώσουμε ίσως στο σημείο αυτό πως η πιο δημοφιλής μεθοδολογική προσέγγιση κειμένων είναι η ανάλυση περιεχομένου (σε οιαδήποτε ποιοτικο-ποσοτική αναλογία). Στη συγκεκριμένη περίπτωση η χρήση της μεθόδου θα αποτελούσε σπατάλη χρόνου μια και δεν ενδιαφέρουν άμεσα τα ίδια τα κόμικς όσο οι φανατικοί αναγνώστες τους, οι οποίοι και είναι τα παιδιά του Σούπερμαν του τίτλου. Παρα ταύτα, και λόγω της επιστημονικής κατάρτισης της συγγραφέως, από τη στιγή που τα κόμικς αποτελούν ειδικό και έμμεσο έστω αντικείμενο της έρευνάς της, καταπιάνεται με τη σύσταση και τη συγκρότηση του αντικειμένου αυτού και δη με την αποσαφήνιση των εννοιών και της ορολογίας τους, με τις διαστάσεις του, την ανάδειξη της ιστορικής πορείας του, την τυπολογία των χαρακτήρων του, τις δυνατές γωνίες ερευνητικής προσέγγισης σε αυτά. Όλα αυτά είναι ήδη πολύ περισσότερα από όσα θα βρείτε σε άλλες ελληνικές εκδόσεις και δη στη βαρύγδουπη (κυριολεκτικά) Ιστορία των Κόμικς του Αιγόκερου. Μια προφανής τώρα ένσταση στην έρευνα της Γερακοπούλου αφορά το δείγμα της, τους φανατικούς αναγνώστες δηλαδή των superhero comics, τόσο σε ότι αφορά τον τρόπο επιλογής του (τους βρήκε μεταξύ Solaris και Relax) όσο και το μέγεθος του (ν=40) όσο και τα ειδικά χαρακτηριστικά του (όλοι άρρενες, μεταξύ 18 και 35). Ως μέθοδος χρησιμοποιείται η αφήγηση ζωής και ως ερευνητικό εργαλείο η ημιδομημένη συνέντευξη. Η διαφαινόμενη ανάγκη ωστόσο των αναγνωστών να δικαιολογήσουν, μάλλον να απολογηθούν, για το χόμπι τους υποσκάπτει ίσως τα ζητούμενα της ερευνήτριας. Εν ολίγοις η Γερακοπούλου διαπιστώνει πως στα υπερηρωϊκά κόμικς υπάρχει η εξής γραμμή εξέλιξης : "υπερήρωας - ομάδα υπερηρώων - αντιήρωας" και διαβλέπει πως μέσα από την εξέλιξη αυτή λανθάνει η μετάβαση από τη μοντέρνα στη μετανεωτερική εποχή. Ως χαρακτηριστικοί τύποι ηρώων της μετάβασης αυτής εξετάζονται ο Spider-man, οι X-Men και ο Wolverine , ο Spawn, o Sandman και οι Watchmen. Όταν λέμε "εξετάζονται" εννούμε κυρίως ότι περιγράφεται η ιδιαίτερη σχέση των αναγνωστών με τους ήρωες αυτούς, ο λόγος που τους αρέσουν, να το πούμε λιανά. Συμπεραίνει επίσης η συγγραφέας πως προκειμένου το Fandom να συνεχίζει να λειτουργεί καθώς μεγαλώνουν οι αναγνώστες και αλλάζουν οι απαιτήσεις τους , οι χαρακτήρες και οι ιστορίες των κόμικς οφείλουν να αλλάζουν μαζί τους. Θα έπρεπε ίσως να σκεφθεί να συμπεριλάβει στο δείγμα της και αναγνώστες οι οποίοι, όντας για ένα διάστημα φανατικοί, κάποια στιγμή σταμάτησαν-βαρέθηκαν να διαβάζουν υπερηρωϊκά κόμικς, αναγνώστες δηλαδή για τους οποίους το Fandom σταμάτησε να λειτουργεί και να αναζητήσει τους λόγους για αυτό. Θα ήταν μια ενδιαφέρουσα αντίστιξη. Περιλαμβάνεται, ως οφείλεται, εκτενέστατη βιβλιογραφία και πηγές.