Αναζήτηση στην Κοινότητα

Μια διαφορετική ματιά στην υπερηρωική φύση στο πρώτο μέρος μιας σειράς που εξελίσσεται σε έναν εναλλακτικό, post-punk χωροχρόνο, με στοιχεία γοτθικά, βικτωριανά και sixties αισθητική, σε άμεση συνομιλία με ανάλογα «αντι-υπερηρωικά» πειράματα του παρελθόντος. Σε ένα κινηματογραφικό και τηλεοπτικό τοπίο που κατακλύζεται από ατέρμονες σειρές-υπερπαραγωγές με προβλέψιμες υπερηρωικές περιπέτειες και εντυπωσιακά εφέ, το «Joker» αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη, αν και με δυσάρεστο, ενοχλητικό και καθόλου εύπεπτο σενάριο, που εσκεμμένα έκανε τους θεατές του να αισθάνονται άβολα και αμήχανα. Είχε προηγηθεί η τηλεοπτική μεταφορά στο Netflix της δημοφιλούς σειράς κόμικς «The Umbrella Academy» με πολύ μεγάλη επιτυχία, που οδήγησε ήδη σε μια δεύτερη σεζόν. Το ότι το πολύ σπουδαίο αυτό έργο, δημιουργημένο πρώτη φορά το 2007, μπόρεσε 12 ολόκληρα χρόνια αργότερα να σπάσει τη χάρτινη απομόνωση και να επεκταθεί στην τηλεοπτική εκδοχή του δεν μπορεί να είναι σύμπτωση. Σε συνδυασμό με το «Joker» και με άλλες αντίστοιχες μεταφορές που ετοιμάζονται ή έχουν αναγγελθεί, πιθανώς να αποτελεί τουλάχιστον μια ένδειξη ότι το Χόλιγουντ αρχίζει να ξανασκέφτεται και να ανασχεδιάζει τις στρατηγικές του αναφορικά με τις ταινίες υπερηρώων. Ο υπερπληθωρισμός των τελευταίων ετών αναπόφευκτα έχει οδηγήσει σε κορεσμό. Το θεματικό χάος των χάρτινων συμπάντων των δύο μεγάλων εταιρειών, Marvel και DC, με τα απανωτά reboots, τα πολλαπλά origins, τις εναλλακτικές εκδοχές, τα ατέλειωτα «Elseworlds» και «What Ifs», τις προσωπικές ματιές των εκάστοτε δημιουργών πάνω στις προσωπικότητες των υπερηρώων που αλλάζουν παρελθόν, καταγωγή, συμμάχους, στάση ζωής, ακόμα και χώρο δράσης, έχει το ενδιαφέρον του αλλά οι κινηματογραφικοί και τηλεοπτικοί θεατές που δεν είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν κάθε μήνα δεκάδες τίτλους κόμικς για να πιάνουν κάθε λεπτομέρεια και κάθε λεπτή διαφοροποίηση, κάποια στιγμή θα κουραστούν. Πιο σφριγηλά σενάρια, σε συνομιλία με την παράδοση του είδους αλλά διατηρώντας την αυτοτέλειά τους, με αρχή, μέση και τέλος και με πιο σύνθετους και πολυδιάστατους προβληματισμούς πάνω στην οντολογία και τη φύση του υπερήρωα, ίσως αποτελούν μια κάποια λύση. Δημιουργοί όπως ο Άλαν Μουρ με τους «Watchmen» και το «The League of Extraordinary Gentlemen», αμφότερα μεταφερμένα στον κινηματογράφο, έχτισαν τέτοιους διαφορετικούς υπερηρωικούς κόσμους με ιδιαίτερη μαεστρία. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και το «The Umbrella Academy», σε σενάριο του Αμερικανού Τζέραρντ Γουέι, τραγουδιστή του συγκροτήματος My Chemical Romance, και σχέδια του Βραζιλιάνου Γκάμπριελ Μπα («Casanova», «Daytripper» κ.ά.), ένα έργο που ο πρώτος κύκλος του («Η Σουίτα της Αποκάλυψης») βραβεύτηκε με Eisner Award ως η «καλύτερη αυτοτελής σειρά» το 2008. Η επιτυχία του πρώτου μέρους οδήγησε σε δύο, έως τώρα, έντυπες συνέχειες με τα «The Umbrella Academy: Dallas» το 2008 και «The Umbrella Academy: Hotel Oblivion» το 2018, ενώ έχει ανακοινωθεί ότι το 2020 θα κυκλοφορήσει και το τέταρτο μέρος. Την πρώτη σεζόν που ξεκίνησε να προβάλλεται στο Netflix τον περασμένο Φεβρουάριο παρακολούθησαν, μέσα σε έναν μήνα, 45 εκατομμύρια συνδρομητές του καναλιού, ενώ τα γυρίσματα της δεύτερης σεζόν έχουν ήδη ξεκινήσει και η σειρά αναμένεται να ολοκληρωθεί και να προβληθεί εντός του 2020. Η ιστορία του πρώτου τόμου (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Helm, σε μια εξαιρετικά προσεγμένη έκδοση, με πρόλογο του Γκραντ Μόρισον, προσχέδια των χαρακτήρων, βιογραφικά στοιχεία, πρόσθετο υλικό με τις σύντομες ιστορίες που προηγήθηκαν του πρώτου τόμου και μετάφραση του Νίκου Καμπουρόπουλου) ξεκινάει ως εξής: «…χωρίς καμία προειδοποίηση και σε μια περίσταση παντελούς σύμπτωσης, σαράντα τρία ασυνήθιστα παιδιά γεννήθηκαν κυρίως από ανύπαντρες γυναίκες που δεν είχαν καν συμπτώματα εγκυμοσύνης, σε φαινομενικά τυχαίες τοποθεσίες σε όλον τον κόσμο. Τα παιδιά είτε εγκαταλείφθηκαν είτε δόθηκαν για υιοθεσία. Αυτά τουλάχιστον που επέζησαν». Ο εξωγήινος δισεκατομμυριούχος σερ Ρέτζιναλντ Χάργκριβς, με το παρατσούκλι «Μονόκλ», αναζητά τα παιδιά και υιοθετεί επτά από αυτά δίνοντάς τους για ονόματα έναν αριθμό από το 1 ως το 7. Όταν οι δημοσιογράφοι τον ρωτούν απορημένοι: «Γιατί υιοθετήσατε αυτά τα επτά παιδιά;» ο μυστηριώδης κροίσος απαντά: «Για να σώσω τον κόσμο, φυσικά». Κι όταν ο «κόσμος» ξαναρωτά: «Από τι;» δεν παίρνει καμία απάντηση. Οι απαντήσεις αρχίζουν να έρχονται από την επόμενη σελίδα. Και δεν είναι εύκολες, καθώς τα ίδια τα παιδιά, με τις αλλόκοτες, συχνά ανεξέλεγκτες δυνάμεις τους και τις τοξικές σχέσεις που έχουν μεταξύ τους αλλά και με τον θετό πατέρα τους, μοιάζουν περισσότερο ως απειλή για τον κόσμο παρά ως σωτήρες του. Φέρνοντας έτσι στον νου τον αμοραλισμό, τον εγωισμό, τα πάθη και τα λάθη των «Watchmen» και το ευρηματικό «Who watches the Watchmen?» που εκφράζουν αγανακτισμένοι πολίτες στο εμβληματικό έργο των Άλαν Μουρ και Ντέιβ Γκίμπονς. Όπως επισημαίνει ο Γκραντ Μόρισον στον πρόλογό του, για να τονίσει την πληθώρα των συναισθημάτων και την πολυδιάστατη προσωπικότητα των πρωταγωνιστών που απέχουν πολύ από τους ατσαλάκωτους και αφοσιωμένους διώκτες του εγκλήματος: «Ο φρέσκος ρυθμός, το χιούμορ και η ευρηματικότητα, οι σαρκαστικές αφηγηματικές στιγμές οι οποίες διασταυρώνονται με τον διάλογο με ένα μαύρο ειρωνικό αποτέλεσμα διαβάζονται σαν το έργο ενός βετεράνου δεξιοτέχνη του είδους. Συνδυασμένη με την ευλύγιστη, αιχμηρή μεγαλοπρέπεια της τέχνης του Γκάμπριελ Μπα, με τις στιβαρές, εκφραστικές γραμμές και τον υποβλητικό χρωματισμό, η ιστορία και οι χαρακτήρες του Τζέραρντ ζωντανεύουν και εκρήγνυνται σελίδα με τη σελίδα, τεύχος με το τεύχος, ξορκίζοντας έναν τελείως συνειδητοποιημένο κόσμο που αρνείται να παραμείνει σιωπηλός ενώ οι ήρωες και οι κακοί βιώνουν προδοσία, σφαγή, ταπείνωση, χαρά, αποτυχία, θλίψη και θάνατο». Στη «Σουίτα της Αποκάλυψης» αλλά και στις συνέχειές της, αυτό αποτελεί και το βασικότερο συστατικό διαφοροποίησης από τη μανιέρα των ηρωισμών και τις μανιχαϊστικές ερμηνείες και προσλήψεις του κόσμου. Ο κόσμος του «The Umbrella Academy» είναι σάρκινος και συναισθηματικός, κρύβει πόνο και απογοήτευση, δεν αποκωδικοποιείται με την εκφορά ενός υπερηρωικού password. Οι χαρακτήρες του παραμένουν αταξινόμητοι στην κλίμακα «καλό – κακό». Είναι εξίσου ικανοί για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Και η ερώτηση του τίτλου αυτού του άρθρου δεν μπορεί ποτέ να έχει μια ξεκάθαρη απάντηση. Και το σχετικό link...

Όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα κάνουν αγώνα δρόμου προκειμένου να αποκτήσουν τα δικαιώματα comic book σειρών. Ήταν θέμα χρόνου μέχρι να μπει και η Universal στον χορό, πράγμα που ανακοίνωσε με τη συμφωνία που πραγματοποίησε για την τηλεοπτική μεταφορά τεσσάρων κόμικ τίτλων της Dark Horse Comics. Η συμφωνία αυτή θέτει σε άμεση υπό ανάπτυξη τις 4 σειρές που επέλεξε η Universal και τοποθετεί επίσης την Dark Horse υπεύθυνη για την παραγωγή νέων σειρών, βασισμένη σε σενάρια που δεν έχουν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας μέσω κόμικς (αλλά διατηρεί τα δικαιώματα των κόμικ μεταφορών τους στο μέλλον). Δυστυχώς, η ανακοίνωση της Dark Horse και της Universal δεν περιλάμβανε κάποιο νέο σχετικά με το Hellboy (του δημοφιλέστερου κόμικ της Dark Horse), του οποίου τα δικαιώματα ανήκουν ακόμα στην Sony και την Columbia Pictures. Ελπίζουμε όμως να ανακοινωθεί σύντομα η μεταφορά του comic έπους Grendel, καθώς το τηλεοπτικό format αρμόζει άψογα στην anti-hero/noir ανθολογία του Matt Wagner. Τα comics της Dark Horse που έρχονται στη μικρή οθόνη είναι τα εξής: The Umbrella Academy Η Umbrella Academy είναι μια δυσλειτουργική σχολή υπερηρώων, που εννέα χρόνια μετά την διάλυσή της, τα μέλη της επανενώνονται προκειμένου να εξιχνιάσουν τη δολοφονία του δάσκαλου τους. Το Umbrella Academy είναι ο πιο δημοφιλής comic τίτλος του Gerard Way, frontman των My Chemical Romance. ------------>περισσοτερα για το comic Concrete Το βραβευμένο με Eisner comic του Paul Chadwick, αφορά την τραγική ιστορία του Ronald Lithgow, ενός ανθρώπου του οποίου το μυαλό μεταφέρεται στο σώμα ενός πέτρινου τέρατος από εξωγήινους. Ο Ronald δεν έχει καμία επιλογή πέρα από το να πορευτεί στην κανονική του ζωή μέσα από τη νέα του μορφή. --------------->περισσοτερα για το comic Harrow County Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία της λίστας, εξιστορεί τη ζωή της 18χρονης Emmy, μιας κοπέλας που μαθαίνει πως είναι η μετενσάρκωση μιας πανίσχυρης μάγισσας που πέθανε την ημέρα που γεννήθηκε η Emmy. Οι κάτοικοι της πόλης, μόλις μαθαίνουν τη φύση της Emmy, εξαπολύουν εναντίον της ένα κυνήγι μαγισσών και προκειμένου να επιζήσει, η Emmy πρέπει να συμφιλιωθεί με το υπερφυσικό παρελθόν της και να χρησιμοποιήσει τις σκοτεινές δυνάμεις για καλό. Το σενάριο του Harrow County γράφει ο Cullen Bunn και είναι σε σχέδιο Tyler Crook. ----------------->περισσοτερα για το comic Back Up Στο μέλλον, οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να κρατούν αντίγραφα ασφαλείας των μυαλών τους, όπως ακριβώς μπορούν να κάνουν back-up τους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών. Έτσι, μέσα από την πρόοδο της τεχνολογίας, οι άνθρωποι έχουν πλήρη προστασία από τον θάνατο. Το τεχνοφοβικό αυτό όραμα του μέλλοντος, (που μας φέρνει στο νου το comic του Ηλία Κυριαζή, Elysium Online) δεν είναι βασισμένο σε κάποιο comic αλλά είναι ένα original concept του Tom Vaughn. Το σενάριο της σειράς έχει αναλάβει ο Kenny Golde και ο Brad Anderson (Zoo, Almost Human) βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για τη θέση του σκηνοθέτη. πηγη