Αναζήτηση στην Κοινότητα

Εδώ και καιρό βαριόμουν αρκετά τα BD. Θεωρούσα ότι τα περισσότερα καλά, «κλασσικά», τα χω διαβάσει και τα υπόλοιπα μου φαίνονταν πανομοιότυπα, άνευρα, καλοσχεδιασμένα χλιαρά αναγνώσματα με συνήθως αδιάφορο τέλος. Το πλήθος Humanoids που αγόρασα και κατανάλωσα τον τελευταίο καιρό δε μου άλλαξαν τη γνώμη: καλοφτιαγμένα ευχάριστα κόμικς για να περνάει η ώρα. Οκ, μην είμαι απόλυτη – υπήρχαν και κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις όπως το Shamanism (La danse du temps) και κυρίως το KOMA. Με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα ότι και σε αυτό το κόμικ συνδημιουργός και σχεδιαστής είναι ο Frenderik Peeters, o δημιουργός του εξαιρετικότατου Pachyderme! Κι έτσι απλά αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον μου για τα BD. Υπάρχουν φρέσκα πράγματα εκεί έξω, που απλά δεν τα έχω ανακαλύψει ακόμα Πάμε τώρα στο KOMA Σύμφωνα με την περιγραφή στο οπισθόφυλλο η υπόθεση του κόμικ είναι η εξης: H Addidas είναι ένα κορίτσι που περνάει τον περισσότερο χρόνο της βοηθώντας τον χήρο πατέρα της που είναι καπνοδοχοκαθαριστής. ‘Όταν κάποια στιγμή πέφτει βαθιά σε μια καπνοδόχο, ανακαλύπτει έναν παράξενο καινούριο φίλο. Μαζί ξεκινούν να ανακαλύπτουν την πραγματική μορφή του κόσμου της. Οκ…. Η πρώτη εντύπωση ήταν ότι πρόκειται για μια all ages περιπέτεια ενός κοριτσιού σε έναν περίεργο κόσμο. Χιλιοειπωμένο θέμα που το χουμε δει και ξαναδεί σε mainstream και ανεξάρτητα κόμικς, μέχρι και σε ντίσνεϋ. Αν έχει έξυπνους διαλόγους κι ενδιαφέρον σχέδιο θα περάσω μια χαρά και θα το χω ξεχάσει σε μια βδομάδα. Για καλή μου τύχη όμως, δεν είχαν έτσι τα πράγματα. Με όχημα αυτήν την χιλιοειπωμένη κεντρική ιδέα, οι δημιουργοί φτιάχνουν έναν απρόβλεπτο σκοτεινό κόσμο. Σ αυτόν τον κόσμο λοιπόν, η ιστορία της Addidas δεν είναι καθόλου κοινότυπη. Η ιστορία έχει ένα κάρο ανατροπές, καλό χιούμορ σε σωστές δόσεις, καλό characterization, σουρεαλιστικές καταστάσεις, γρήγορο ρυθμό κι αποπνέει ζωντάνια. Ένα γλυκόπικρο indie κομικ που σε κάνει να νοιαστείς για τους χαρακτήρες. Η ιστορία έχει να κάνει με πολλά περισσότερα πράγματα, πέρα από τις περιπέτειες της μικρής. Δεν προσθέτω τίποτα άλλο για να το διαβάσετε ασποιλάριστοι. Η ένταση των χρωμάτων αναδεικνύει εξαιρετικά την ατμόσφαιρα και δένει αρμονικά με το σχέδιο, που αλλού είναι λεπτομερειακό κι αλλού αφηρημένο, ανάλογα με τις ανάγκες της αφήγησης. Το μοναδικό πράγμα που με χάλασε λίγο ήταν το τέλος, που δεν ήταν τόσο απρόβλεπτο όσο θα ήθελα. Κατά τα άλλα, θεωρώ ότι αποτελεί εξαιρετική πρόταση ευρωπαϊκού κόμικ, που απευθύνεται πάνω κάτω σε όλους, χωρίς να είναι σε καμιά περίπτωση αφελές ή παιδικό. Επίσης δεν απευθύνεται σε παιδιά Κυκλοφόρησε σε 6 τεύχη από το 2003 ως το 2008 και κυκλοφόρησε ολόκληρο στα αγγλικά από τη Humanoids φέτος, το 2016.