Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο Γούντι Άλεν λίγο πριν κλείσει τα 88 του χρόνια (γενν. 30/11/1935) παραμένει ενεργός και δραστήριος γυρίζοντας ταινίες, παίζοντας μουσική, γράφοντας βιβλία και ταξιδεύοντας στον κόσμο δίνοντας συναυλίες. Σε ολόκληρη τη ζωή του δεν σταμάτησε ποτέ να δημιουργεί και να αντιμετωπίζει με ένα αιχμηρό, σαρκαστικό και αυτοσαρκαστικό χιούμορ τις σύγχρονες αστικές εμμονές και νευρώσεις. Γνήσιος Νεοϋορκέζος, σατιρίζει πάντα το άγχος της ζωής στις μεγαλουπόλεις, τα ψυχολογικά αδιέξοδα στο αδιάκοπο κυνήγι της επαγγελματικής και κοινωνικής καταξίωσης, τις σεξουαλικές ανασφάλειες, την απιστία, τον φόβο της αρρώστιας και του θανάτου. Και έχει μείνει συνεπής σ’ αυτή τη θεματολογία από όποια θέση κι αν υπηρετεί την τέχνη, ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός, συγγραφέας, stand up κωμικός. Ακόμα και ως πρωταγωνιστικός χαρακτήρας σε κόμικς! Από το 1976 ως το 1984 ο Γούντι Άλεν υπήρξε ο πρωταγωνιστής στη σειρά comic strips του Stuart Hample (1926-2010) με τίτλο Inside Woody Allen η οποία δημοσιευόταν σε δεκάδες εφημερίδες με μεγάλη επιτυχία. Ο ίδιος ο Hample μάλιστα πριν ξεκινήσει τη σειρά, όπως έχει δηλώσει, φοβόταν ότι δεν θα καταφέρει να εξασφαλίσει την άδεια του σπουδαίου κωμικού και δεν θα μπορέσει να φανεί αντάξιος του μεγάλου του ταλέντου. Ευτυχώς διαψεύστηκε. Όταν συνάντησε τον Γούντι Άλεν και του περιέγραψε την ιδέα του, ο τελευταίος με επιφυλάξεις στην αρχή ζήτησε να δει τα σχέδια και κάποια δείγματα. Και τελικά όχι απλώς ενέκρινε την προσπάθεια, αλλά ουσιαστικά έγινε συνδημιουργός της παρέχοντας στον Hample μια τεράστια ποσότητα από σελίδες και κείμενα με αστεία των παραστάσεών του και από ιδέες που εφάρμοζε στις ταινίες, τα σενάρια και τις ερμηνείες του. Έδινε συμβουλές στον Hample, τον ενθάρρυνε και τον προέτρεπε να μην παραμένει προσκολλημένος στο πρόσωπό του, αλλά να διευρύνει τα θέματά του καθώς η πραγματικότητα ήταν πάντα τόσο αστεία ώστε να μην επαρκεί για να τη σατιρίσει ένας μόνο πρωταγωνιστής. Και πάντα του ζητούσε: «Μη με δείχνεις τόσο μαζοχιστή, σε παρακαλώ. Δεν είμαι έτσι στη ζωή. Το να προσπαθείς και να αποτυγχάνεις έχει πλάκα. Ο μαζοχισμός όχι». Και το σχετικό link...