Αναζήτηση στην Κοινότητα

Αν δεν γνωρίζεις ότι τα σχέδια έχουν παραχθεί από φωνητικές εντολές, είναι αδύνατο να το φανταστείς. Η σειρά κόμικς «The Bestiary Chronicles» της εταιρείας Campfire Comics διαφημίζεται εδώ και μερικούς μήνες ως η πρώτη που είναι αποκλειστικά σχεδιασμένη από πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης. Το σενάριο υπογράφει ο Steve Coulson ενώ τα σχέδια έγιναν από την εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης Midjourney με την καθοδήγηση του Coulson. Το αποτέλεσμα είναι πράγματι ενδιαφέρον. Αν δεν γνωρίζεις ότι τα σχέδια έχουν παραχθεί από φωνητικές εντολές, είναι αδύνατο να το φανταστείς. Αποτελεί όμως κάτι τέτοιο αφορμή για πανηγυρισμούς περί των θαυμάτων της τεχνολογικής προόδου και της δυνητικής μετατροπής του καθενός μας σε καλλιτέχνη ή καμπανάκι κινδύνου για την απώλεια της καλλιτεχνικής αυτονομίας, της έμπνευσης, του ταλέντου; Τίποτα από τα δύο. Πρόκειται για ερωτήματα σε λάθος κατεύθυνση. Τα ουσιώδη ερωτήματα που θέτει η εισβολή της τεχνητής νοημοσύνης στη διαδικασία της καλλιτεχνικής παραγωγής είναι παρόμοια με αυτά της εισαγωγής του ChatGPT στις ζωές μας, όπως και λίγο παλαιότερα με την «ευκολία» εύρεσης πηγών και πληροφοριών μέσω μηχανών αναζήτησης κ.ο.κ. Και είναι δύο ερωτήματα τα οποία, αν και διατυπώνονται από διαφορετική αφετηρία, πρέπει να βρουν απαντήσεις. Το πρώτο είναι το ερώτημα του σκεπτικιστή και καχύποπτου και αφορά τον έλεγχο της, προς το παρόν ψευδώς αποκαλούμενης, τεχνητής νοημοσύνης. Ποιος την προγραμματίζει, με ποιες πληροφορίες μάς εφοδιάζει, πώς επιλέγει τι θα μας προωθήσει και τι θα αποκρύψει, σε ποιες γνώσεις, τεχνοτροπίες, ειδήσεις και απόψεις μάς επιτρέπεται η πρόσβαση; Και το δεύτερο είναι το ερώτημα του αντιναρκισσιστή. Αν τα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης είναι (ή γίνουν) εντέλει τόσο έξυπνα, μήπως κινδυνεύουμε από το να μας πλημμυρίσουν με ό,τι ακριβώς μας ικανοποιεί στερώντας μας ό,τι μας είναι δυσάρεστο αλλά απαραίτητο; Μήπως απλώς θα παίζουν τον ρόλο της αυτοεπιβεβαίωσής μας, τονίζοντας τη φιλαυτία μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε και παρουσιάζοντάς μας έναν κόσμο βολικό και ταιριαστό μόνο στις δικές μας προσλαμβάνουσες και ερμηνείες; Μήπως έτσι οδηγούμαστε σε έναν αντιδιαλεκτικό κόσμο διαρκών και φιλάρεσκων αυταπατών όπου όσοι ελέγχουν την τεχνητή νοημοσύνη θα μας προωθούν ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους με τρόπο που θα μας κάνει όλο και πιο βέβαιους για την ορθότητα των περί του κόσμου ερμηνειών μας; Το παιχνίδι έχει ήδη ξεκινήσει χωρίς κανείς από τους παίκτες να γνωρίζει τους κανόνες. Και το σχετικό link...