Αναζήτηση στην Κοινότητα

03/08/14 Βιβλία και βιβλιοθήκες στα κόμικς (και μια μοναδική σύμπτωση) Στα κόμικς, τα βιβλία είναι συχνά κομπάρσοι, σκιτσαρισμένα πρόχειρα σε βολικές βιβλιοθήκες ή στριμωγμένα ασφυκτικά σε βαριά ράφια. Κάποιες φορές, όμως, καταφέρνουν να γίνουν οι βουβοί πρωταγωνιστές. Το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης ενός βιβλιόφιλου αποκαλύπτει πολλά για το ποιόν του, ακόμα κι αν αυτός είναι ο χαρακτήρας κάποιου κόμικς. Ως αποδεικτικά του χαρακτήρα, λοιπόν, τα βιβλία έχουν βρεθεί πολλές φορές στο επίκεντρο των δημιουργών κόμικς ως βασικό μέρος του σεναρίου, του θέματος, του επαγγέλματος των πρωταγωνιστών, των αναγνωστικών τους προτιμήσεων κ.λπ. Ηδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ο George Herriman στις περιπέτειες του/της Krazy Kat παρουσίασε τον λευκό, αρσενικό και μισητό εχθρό της γάτας, ποντικό Ignatz να ερευνά στα βιβλία μιας βιβλιοθήκης την έννοια της ηχώς, δίπλα ακριβώς από ένα βιβλίο του Πλάτωνα. Ο Alex Robinson στο «Box Office Poison» επιλέγει για έναν από τους πρωταγωνιστές του το επάγγελμα του βιβλιοϋπαλλήλου και περιγράφει με σπαρταριστό τρόπο τις περιπέτειές του μπροστά στις απίστευτες και εξοργιστικές ερωτήσεις των πελατών («Εχετε λυσάρι για τις “Γέφυρες του Μάντισον”;», «Αυτά είναι όλα κι όλα τα βιβλία που έχετε για τον νορβηγικό βάτραχο;», «Μήπως υπάρχει κάνα βιβλίο για το πώς να υπνωτίζεις γυναίκες;»). Στο διαδικτυακό κόμικ-στριπ «Luan» του Greg Evans τα βιβλία βρίσκονται στο καθημερινό ενδιαφέρον των χαρακτήρων της σειράς καθώς οι περισσότερες συζητήσεις διεξάγονται γύρω από αυτά, ενώ μια πρωταγωνίστρια εργάζεται σε βιβλιοθήκη. Ο Grant Snider στο κόμικς του «Ban this Book» υπερασπίζεται τα βιβλία από την οργή των λογοκριτών, καλώντας τους σαρκαστικά να μην τα διαβάσουν ποτέ γιατί μπορεί να… τους αρέσουν. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Ωστόσο, την αφορμή για το παρόν κείμενο μας την έδωσε μια απίστευτη πρόσφατη σύμπτωση (; ). Ο Tim Leong στο εξαιρετικό και πρωτότυπο βιβλίο του «Super Graphics» (2013) περιλαμβάνει ένα χιουμοριστικό γράφημα με τα κόμικς της βιβλιοθήκης του ταξινομημένα κατά κατηγορίες. Λίγους μήνες αργότερα, στις 25 Μαΐου του 2014, ο Tom Gauld, που συχνά-πυκνά σκιτσάρει βιβλία και σχολιάζει λογοτεχνικά έργα, σε μια γελοιογραφία του στον βρετανικό Guardian αποκαλύπτει τη δική του βιβλιοθήκη που, ω του θαύματος, θυμίζει ύποπτα αυτήν του Leong… *Από αυτό το τεύχος και για όλο τον Αύγουστο το Καρέ-Καρέ γίνεται δισέλιδο. Μαζεύουμε δυνάμεις το καλοκαίρι και επιστρέφουμε τον Σεπτέμβριο με τέσσερις σελίδες. Η Μέρα της Κρίσης με Δημητρίου, Καμένο, Βαλλιανάτο, Μελισσαρόπουλο, Τζωρτζακάκη, Μαρτίνη και πολλούς ακόμα Ελληνες καλλιτέχνες συνεχίζεται από Σεπτέμβριο…