Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΒΟΙ ΤΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ Η σειρά "King Arthur and the Frights of the Round Table" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Whoopee! στις 9 Μαρτίου 1974. Έκτακτες εμφανίσεις έκανε και στο Whoopee! Annual του 1975 και τα Monster Fun Annuals των ετών 1979 έως 1983. Δημιουργός της ήταν ο Robert Nixon. Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για παρωδία του γνωστού μύθου της στρογγυλής τραπέζης, με τον βασιλιά Αρθούρο να πλαισιώνεται από τέρατα και φαντάσματα αντί για τους γνωστούς του ιππότες, και να μπλέκεται σε παλαβές καταστάσεις. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύθηκε στο τεύχος # 6 με τον τίτλο "Ο Βασιλιάς Αρθούρος και οι Παλαβοί της Στρογγυλής Τραπέζης" την 1η Σεπτεμβρίου 1981. Τη σειρά τη συναντούσαμε συχνά και με τον τίτλο "Ο Βασιλιάς Αρθούρος και οι Κόπανοι της Στρογγυλής Τράπεζας", όπως στην παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 9. Πηγές: Kazoop google books

ΡΟΤΖΕΡ Ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ Η σειρά "Roger the Dodger" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο τεύχος # 561 του βρετανικού περιοδικού The Beano, στις 18 Απριλίου 1953. Δημιουργός ήταν ο Ken Reid, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Gordon Bell το 1959. Το 1960 η σειρά σταμάτησε, για να εμφανιστεί εκ νέου το 1961, αυτή τη φορά σχεδιασμένη από τον Bob McGrath. To 1962 ανέλαβε και πάλι ο Ken Reid, ενώ το 1964 τη σκυτάλη πήρε ο Robert Nixon. Επόμενος που θα σχεδιάσει ιστορίες για το στριπ αυτό ήταν ο Tom Lavery το 1973, ακολουθούμενος από τον Frank McDiarmid το 1976, ξανά τον Robert Nixon το 1986, τον Barrie Appleby το 2003, τον Jamie Smart το 2013 και τον Wayne Thompson το 2014. Επίσης, την περίοδο 2003 - 2004, κάποιες ιστορίες φιλοτέχνησε και ο Trevor Metcalfe. H σειρά συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο νεαρός Ρότζερ, και πολλές από τις ιστορίες του επικεντρώνονται στο τί κόλπο θα σκεφτεί ώστε να αποφύγει τις αγγαρείες που θα του φορτώσουν οι γονείς του, ή να γλυτώσει το διάβασμα για το σχολείο. Σε αυτού του είδους τι ιστορίες, βέβαια, τα κόλπα του αποτυγχάνουν, και τελικά καταλήγει να κάνει αυτό που του είχαν αναθέσει. Σε άλλες πάλι ιστορίες κοντράρεται με τον νταή της γειτονιάς, τον Κράντσερ, τον οποίο όμως πάντα καταφέρνει να ξεγελάσει και να νικήσει. Στο περιοδικό Φασόλας, η σειρά εμφανίστηκε στο 1ο τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1984. Από τα 32 τεύχη του περιοδικού, εμφανίστηκε σε όλα πλην των # 13, 14 και 30. Η σειρά είχε εμφανιστεί και στο περιοδικό Πειραχτήρι. Πηγές: wikipedia

ΛΟΥΝΑ-ΠΑΡΚ ΤΡΟΜΟΥ Η σειρά "Fun Fear" ξεκίνησε να δημοσιεύεται το 1974 στο εβδομαδιαίο βρετανικό περιοδικό Whoopee!. Δημιουργός ήταν ο Robert Nixon, αλλά αρκετά στριπ σχεδίασαν και οι Brian Walker και Reg Parlett. Κάποιες ιστορίες δημοσιεύθηκαν επίσης και σε έκτακτα τεύχη, όπως το Frankie Stein Holiday Special του 1978 ή το ετήσιο Monster Fun του 1979, όπου σχεδιαστής ήταν συνήθως ο Bob Hill. To Λούνα-Παρκ του Τρόμου προσφέρει μοναδικές αμοιβές σε οποίον καταφέρει να περάσει μια μέρα στις ατραξιόν του χωρίς να τρομάξει. Πολλοί είναι αυτοί που το επιχειρούν, αλλά τελικά κανείς δεν αποδεικνύεται αρκετά γενναίος για να πάρει την αμοιβή. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύθηκε στο τεύχος # 57 στις 15 Οκτωβρίου 1983. Πηγές: Peter Gray Kazoop

Ο ΠΑΠΟΥΛΗΣ Η σειρά "Grandpa" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 30 Ιουλίου 1955 στο τεύχος # 680 του βρετανικού περιοδικού The Beano, και συνεχίστηκε έως και το 1957. Δημιουργός ήταν ο Ken Reid. To 1971 η σειρά έκανε ένα νέο ξεκίνημα, αυτή τη φορά σε σχέδιο του Robert Nixon. Λίγα χρόνια αργότερα τη σκυτάλη πήρε ο Jimmy Glen, o οποίος θα συνεχίσει έως και το οριστικό τέλος του στριπ το 1984. Πρωταγωνιστής είναι ένας ηλικιωμένος κυριούλης, που παρά το προχωρημένο της ηλικίας του σε αρκετές περιπτώσεις φέρεται αρκετά ανώριμα. Πολλές φορές εμφανίζεται και ο πατέρας του, ο οποίος ως γηραιότερος έχει ακόμα μακρύτερο λευκό μούσι από τον γιο του. Παρόλο που το όνομα της σειράς είναι Grandpa, δεν εμφανίζονται ποτέ παιδιά ή εγγόνια. ============================== ΦΑΣΟΛΑΣ ============================== Πρώτη δημοσίευση στον Φασόλα στο 1ο τεύχος την 1η Ιανουαρίου 1984, με τον τίτλο "Ο Παπούλης". Από τα 32 τεύχη του περιοδικού, έλειψε μόνο από το τεύχος # 29. Ακολουθεί η ιστορία του πρώτου τεύχους. ============================== ΒΑΒΟΥΡΑ ============================== Η σειρά εμφανίστηκε και στο Βαβούρα, με τον τίτλο "Ο Παπούς". Ακολουθεί μια ιστορία από το τεύχος # 151 της Β' περιόδου. Πηγές: wikipedia

ΝΟΙΚΙΑΣΤΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ / ΝΟΙΚΙΑΖΟΝΤΑΙ ΦΡΙΚΕΣ / ΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ΦΡΙΚΗ Η σειρά "Hire a Horror" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Cor!! στις 6 Ιουνίου 1970. Συνεχίστηκε εκεί έως και τις 22 Ιουνίου 1974, ημερομηνία κατά την οποία η έκδοση συγχωνεύτηκε με το Buster. Αν και το στριπ ήταν αρκετά δημοφιλές, ο λόγος που δεν συνεχίστηκε στο Buster ήταν ότι εκεί δημοσιευόταν μια σειρά με πολύ κοινή θεματολογία, το Ενοικιάζονται Φαντάσματα. Παρόλα αυτά, κατάφερε να βρει θέση στο περιοδικό Shiver and Shake (στην ενότητα Shiver) από το τεύχος # 69, μόνο που η παρουσία του εκεί ήταν σχετικά σύντομη, αφού η έκδοση αυτή συγχωνεύθηκε με το Whoopee! στις 5 Οκτωβρίου 1974. Στο Whoopee! το στριπ θα κάνει μία και μοναδική εμφάνιση στις 26 Οκτωβρίου 1974, που ήταν και η τελευταία που δημοσιεύθηκε ποτέ. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Reg Parlett, ενώ κάποια στιγμή ανέλαβε ο Robert Nixon. Εταιρεία ενοικίασης τεράτων, λοιπόν, και οποιοσδήποτε ήθελε να σαμποτάρει κάποιον αντίπαλο, να κάνει κάποια φάρσα, ή να εκδικηθεί τον συνάνθρωπό του, εκεί έπρεπε να απευθυνθεί. Η ποικιλία ήταν τεράστια, και ουσιαστικά ο πελάτης διάλεγε τι είδους τέρας ήθελε και τι ακριβώς το ήθελε να κάνει. Φυσικά όποιος χρειαζόταν το τέρας για κάποιο πονηρό σκοπό, στο τέλος η κομπίνα θα γύριζε εις βάρος του, ενώ φυσικά αν ήταν τίποτα πιτσιρίκια που ήθελαν να ξεφορτωθούν τους νταήδες, το αποτέλεσμα ήταν σίγουρο. Πρώτη δημοσίευση στο Βαβούρα στο τεύχος # 93 στις 8 Φεβρουαρίου 1985, με τον τίτλο "Νοικιάστε ένα Τέρας". Μια ιστορία "Νοικιάζεται Φρίκη" από το Βαβούρα Β' # 60. Ακόμα μία ιστορία με τον τίτλο "Νοικιάζονται Φρίκες" από το Βαβούρα Β' # 127. Πηγές: Kazoop comicvine

Ο ΛΟΧΑΓΟΣ ΚΑΤΛΕΡ ΚΑΙ Ο ΜΠΑΤΛΕΡ ΤΟΥ Η σειρά Captain Cutler and his Butler ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Σεπτέμβριο του 1972 στο τεύχος # 397 του βρετανικού περιοδικού Sparky. Κράτησε λίγους μόλις μήνες, καθώς τον Μάρτιο του 1973 δημοσιεύτηκε για τελευταία φορά, στο τεύχος # 426. Δημιουργός και αποκλειστικός σχεδιαστής ήταν ο Robert Nixon. Βασικός χαρακτήρας των στριπ αυτών είναι ο Λοχαγός Έγκμπερτ Κάτλερ, ο οποίος έχει τη φήμη σπουδαίου εξερευνητή. Η αποστολή του είναι να εντοπίσει μέσα στα βάθη της Αφρικανικής ζούγκλας τον ποταμό Μπόνγκο. Σε όλες του τις περιπέτειες ο Λοχαγός συνοδεύεται από τον πιστό μπάτλερ του, τον Κραμπς, ο οποίος είναι πάντα ψύχραιμος και ανέκφραστος, και δεν δείχνει να πτοείται από κανέναν κίνδυνο. Και ευτυχώς που είναι και ο Κραμπς εκεί, γιατί όπως φαίνεται ο Λοχαγός μάλλον χρωστάει μεγάλο μέρος της επιτυχίας του σε αυτόν. Πρώτη δημοσίευση στο Βαβούρα στο τεύχος # 81 στις 15 Οκτωβρίου 1984. Πηγές: ukcomics britishcomics

ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ / ΦΡΑΝΚΕΣΤΑΪΝ / ΦΡΑΝΚΥ Η σειρά "Franke Stein" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 11 Ιουλίου 1964, στο 4ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Wham!. Δημιουργός του κόμικ ήταν ο Ken Reid, ο οποίος σχεδίασε τις περισσότερες από τις 142 ιστορίες που δημοσιεύτηκαν, μέχρι δηλαδή το τεύχος # 166 στις 19 Αυγούστου 1967 που η σειρά σταμάτησε. Στις 10 Μαρτίου 1973 ξεκινάει η δεύτερη (και μεγαλύτερη) περίοδος της σειράς, καθώς επανεμφανίζεται στο 1ο τεύχος του περιοδικού Shiver and Shake (ενότητα Shiver). Σχεδόν όλες οι ιστορίες της έκδοσης αυτής είναι σχεδιασμένες από τον Robert Nixon, με μικρά διαλείμματα "βοήθειας" από τον Frank McDiarmid. Στις 12 Οκτωβρίου 1974, το Shiver and Shake συγχωνεύεται με το Whoopee!, και έτσι η σειρά μετακομίζει για ακόμα μια φορά. Aν και βασικός σχεδιαστής παραμένει ο Robert Nixon, ο Φρανκεστάιν εμφανίζεται με τόση συχνότητα και πυκνότητα (όχι μόνο σε ιστορίες αλλά και σε εξώφυλλα, παιχνίδια και editorials) που δίνει την ευκαιρία σε πολλούς καλλιτέχνες να αναλάβουν το σχεδιασμό του. Ανάμεσα στους σχεδιαστές που ξεχωρίζουν είναι ο Brian Walker. Η σειρά συνεχίστηκε καθ όλη τη διάρκεια κυκλοφορίας του Whoopee!, μέχρι δηλαδή και τις 30 Μαρτίου 1985. Πέρα από την κανονική ροή της σειράς, πολλές ιστορίες δημοσιεύτηκαν και σε ετήσια τεύχη, κάποια από τα οποία είχαν και το όνομα του ήρωα. Συγκεκριμένα, από το 1975 έως το 1982 κυκλοφόρησαν ετήσια τεύχη Frankie Stein Holiday Special, και την περίοδο 1976 - 1977 ετήσια τεύχη Whoopee! Book of Frankie Stein. Άλλες ετήσιες κυκλοφορίες με εμφανίσεις της σειράς ήταν στα Monster Fun τα έτη 1980 έως 1984, αλλά και στο ετήσιο Shiver and Shake του 1976. Να σημειωθεί επίσης ότι παράλληλα με την κυκλοφορία του Whoopee!, ο Φρανκεστάιν εμφανιζόταν από το 1975 και στο περιοδικό Monster Fun. Συγκεκριμένα, ο χαρακτήρας αναλαμβάνει τη "σύνταξη" της έκδοσης, κάνοντας την παρουσίαση των ιστοριών, διαβάζοντας τα γράμματα των αναγνωστών, παρουσιάζοντας παιχνίδια και κουίζ, και άλλα πολλά. Στα της υπόθεσης τώρα, οι ιστορίες έχουν πρωταγωνιστή ένα αγαθό τέρας, του οποίου η μορφή είναι αντιγραφή από τη φιγούρα του τέρατος του Φρανκενστάιν που ερμήνευσε ο Boris Karloff στον κινηματογράφο. Είναι δημιούργημα του καθηγητή "Professor Cube" (που μάλιστα κάποια στιγμή απόκτησε και δική του spin-off σειρά), ο οποίος μετάνιωσε για το αποτέλεσμα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Φυσικά ο καλόκαρδος Φράνκι δεν μπορεί να καταλάβει την κακία στην καρδιά του "πατέρα" του, τον οποίο αγαπάει υπερβολικά. Αντίθετα τον καθηγητή τον απασχολεί μόνο το ποια δολοφονική ιδέα είναι η καλύτερη για να απαλλαγεί από τον μπελά που τον βρήκε. Ο Boris Karloff ως τέρας του Φρανκενστάιν δίνει έμπνευση στον Ken Reid Άλλη μία ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι ότι στα στριπ που σχεδίαζε ο Ken Reid, υπήρχε και ένας τρίτος πρωταγωνιστής, ο γιος (βιολογικός αυτή τη φορά) του καθηγητή, ο Micky. Στις ιστορίες του Nixon ο Micky δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου, και μάλιστα σε κάποιες επαναδημοσιεύσεις ιστοριών από το Wham! ο Micky αφαιρούταν "χειρουργικά". Αντίθετα, στα ετήσια τεύχη που κυκλοφόρησαν, ο Micky εμφανιζόταν κανονικά. ============================== ΒΑΒΟΥΡΑ ============================== Στο Βαβούρα η σειρά ξεκίνησε να δημοσιεύεται από το 1ο τεύχος στις 15 Ιουνίου 1981. Ο πρώτος τίτλος που χρησιμοποιήθηκε για τη σειρά ήταν "Φρανκεστάιν Αγάπη μου". Ακολουθεί μια ιστορία με αυτόν τον τίτλο από το τεύχος # 305 της Β' Περιόδου. Μάλλον με μεγαλύτερη συχνότητα συναντούσαμε τον τίτλο "Φρανκεστάιν", όπως στην παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 87. Στην παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 252 της Β' Περιόδου, ο τίτλος είναι "Φράνκυ". ============================== ΤΡΟΥΕΝΟ ============================== Η σειρά δημοσιευόταν και στο Τρουένο. Ακολουθεί μία ιστορία από το τεύχος # 184. Και εδώ μια ιστορία σε scanlation από τον aprositos. Πηγές: Kazoop part A Kazoop part B Fleetway Street Wacky UK Comics

ΖΟΓΚΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΟ ΤΕΡΑΣ Η σειρά Soggy the Sea Monster ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος του περιοδικού Shiver & Shake στις 10 Μαρτίου 1973, όπου και συνεχίστηκε ως το τεύχος # 50 στις 16 Φεβρουαρίου 1974. Θα εμφανιστεί ξανά χρόνια αργότερα και για 12 ιστορίες στις σελίδες του Cheeky Weekly, και συγκεκριμένα από τις 17 Νοεμβρίου 1979 έως τις 2 Φεβρουαρίου 1980. Ιστορίες του θα δημοσιευτούν επίσης και στα ετήσια Shiver & Shake των ετών 1974 και 1975. Δημιουργός ήταν ο Robert Nixon, ενώ κάποιες ιστορίες έχει σχεδιάσει και ο Terry Bave. O Ζόγκι είναι ένα φιλικό τέρας, που πάνω στην καλοσύνη του και στην προθυμία του να κάνει καλές πράξεις, δημιουργεί άλλα μεγαλύτερα προβλήματα στους γύρω του. Έχει οικολογική συνείδηση και κυνηγάει οποιονδήποτε μολύνει το περιβάλλον. Βασικοί του εχθροί, διάφοροι επιστήμονες και κυνηγοί που θέλουν να τον αιχμαλωτίσουν για να γίνουν διάσημοι. Στο Βαβούρα πρωτοδημοσιεύτηκε στο τεύχος # 92 την 1η Φεβρουαρίου 1985. Πηγές: Fleetway Street Cheeky Weekly

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝΤΡΩΝ Η σειρά αυτή ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο τεύχος # 32 του βρετανικού περιοδικού Wow! στις 8 Ιανουαρίου 1983. Κάθε ιστορία καταλάμβανε 1,5 σελίδα, με την περισσευούμενη μισή σελίδα να δημοσιεύει συνήθως τα γράμματα των αναγνωστών. Στις 25 Ιουνίου 1983 το Wow! συγχωνεύτηκε με το Whoopee!, και έτσι η σειρά μετακομίζει. Στο Whoopee! δημοσιευόταν κυρίως σε 2 σελίδες, που πολλές φορές βρίσκονταν στο μέσο του τεύχους. Το οριστικό τέλος ήρθε στις 30 Μαρτίου 1985 που το Whoopee! συγχωνεύτηκε με το Whizzer and Chips. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Robert Nixon. Παίζοντας με την έκφραση "Family Tree" που μεταφράζεται ως "Γενεαλογικό Δέντρο", στο "Family Trees" ο Nixon μας αφηγείται τις περιπέτειες μιας ομιλούσας οικογένειας δέντρων. Μια βελανιδιά, ένα έλατο, ένας φοίνικας και άλλα πολλά δέντρα, ψάχνουν να βρουν ένα ήσυχο μέρος να απλώσουν τις ρίζες τους και να ζήσουν ξέγνοιαστα. Δυστυχώς γι' αυτούς, στο δρόμο τους θα βρεθούν κατασκηνωτές, παιδιά, ληστές, ξυλοκόποι, ζώα, και άλλα πολλά εμπόδια που περιπλέκουν τα πράγματα. Στο Βαβούρα δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο τεύχος # 87 στις 21 Δεκεμβρίου 1984, απ' όπου η παρακάτω ιστορία. Πηγές: Wacky

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙ / ΒΙΟΝΙΚΟ ΑΓΟΡΙ / ΒΙΟΝΙΚΑ ΜΕΛΗ Η σειρά "Spare-Part Kit" ξεκίνησε να δημοσιεύεται στις 5 Ιουνίου 1982 στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Wow!. Στις 25 Ιουνίου 1983 το Wow! συγχωνεύτηκε με το Whoopee!, οπότε η σειρά μετακόμισε εκεί έως και το 1985. Επίσης από τις 11 Ιουλίου έως τις 26 Δεκεμβρίου 1992, επαναδημοσιεύτηκαν κάποιες ιστορίες στο Buster. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Vic Neill σε σενάρια του Graham Exton, ενώ πολλές ιστορίες σχεδίασαν και οι Robert Nixon και Trevor Metcalfe. Πρωταγωνιστές των ιστοριών είναι ο επιστήμονας Τομ Κατζ και ο γιος του Κιτ, που κατάγονται από τη χώρα Ζομπλόμπνια. Ο Τομ εφήυρε τα βιονικά μέλη (χέρια, πόδια και θώρακας), που όποιος τα φοράει αποκτάει τεράστια δύναμη. Επειδή ο δικτάτορας της χώρας ήθελε να τα χρησιμοποιήσει προς όφελός του, ο Τομ και ο Κιτ αναγκάζονται να πάνε στην Αγγλία. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς δύο κατάσκοποι από τη Ζομπλόμπνια καραδοκούν συνεχώς για να τα αποκτήσουν, όμως ο νεαρός Κιτ τα χρησιμοποιεί για να τους εξουδετερώσει. Στο Βαβούρα η σειρά πρωτοδημοσιεύτηκε στο τεύχος # 43 στις 15 Μαρτίου 1983, έχοντας τον τίτλο "Ηλεκτρονικό Παιδί". Ακολουθεί μια ιστορία από το τεύχος # 83. Στο τεύχος # 87, απ' όπου και η ιστορία που ακολουθεί, ο τίτλος ήταν "Βιονικό Αγόρι". Να θυμίσω ότι υπάρχει και άλλη σειρά στο Βαβούρα με τον τίτλο Βιονικό Αγόρι, όμως δεν έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους. Μάλιστα εξαιτίας του κοινού τίτλου, υπήρχαν περιπτώσεις στο Βαβούρα που κάποιες ιστορίες της μίας σειράς χρησιμοποιούσαν το logo της άλλης. Άλλος ένας τίτλος που συναντήσαμε σε αυτή τη σειρά ήταν και ο "Βιονικά Μέλη", όπως στην παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 96. Πηγές: Fleetway Street Buster

Ο ΛΕΦΤΑΣ / Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΛΕΦΤΑ Η σειρά αυτή ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Shiver & Shake στις 10 Μαρτίου 1973, στην ενότητα Shake. Τον Οκτώβριο της επόμενης χρονιάς το περιοδικό συγχωνεύτηκε με το Whoopee!, και το στριπ συνεχίστηκε εκεί. Δημιουργός ήταν ο Reg Parlett, ενώ πολλές ιστορίες σχεδίασαν και οι Robert Nixon και Sid Burgon. Πρωταγωνιστές των ιστοριών είναι ο Άρτσι και ο ζάπλουτος επιχειρηματίας πατέρας του. Και εκεί που θα νόμιζε κανείς ότι ο Άρτσι καλοπερνάει ξοδεύοντας έτοιμο χρήμα, δυστυχώς γι' αυτόν ο μπαμπάς του είναι αθεράπευτα τσιγκούνης και δεν ξοδεύει δεκάρα αν δεν είναι τελείως απαραίτητο. Μάλιστα ο επιχειρηματίας εκμεταλλεύεται όσο μπορεί τον ρακένδυτο Άρτσι, χώνοντάς τον σε αγγαρείες προκειμένου να γλυτώσει κάνα φράγκο. Γενικά η όλη κατάσταση θυμίζει Σκρουτζ - Ντόναλντ. Στο Βαβούρα ξεκίνησε να δημοσιεύεται στο 1ο τεύχος στις 15 Ιουνίου 1981, έχοντας τον τίτλο "Ο Λεφτάς". Ακολουθεί μια ιστορία με αυτόν τον τίτλο από το τεύχος # 88. Επίσης πολύ συχνά συναντούσαμε τον τίτλο "Ο Γιος του Λεφτά", όπως στην παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 79. Ένας ακόμα τίτλος που έχει εμφανιστεί είναι και ο "Πατέρας και Γιος", όπως στην ιστορία που ακολουθεί από το Βαβούρα # 60 της Β' Περιόδου. Πηγές: Fleetway Street Kazoop

ΣΧΟΛΗ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ / ΣΧΟΛΗ ΘΕΑΤΡΟΥ Το στριπ αυτό ξεκίνησε να δημοσιεύεται τον Ιούλιο του 1979 στο βρετανικό περιοδικό "Cheeky Weekly". Στις 2 Φεβρουαρίου 1980, το Cheeky Weekly συγχωνεύτηκε με το Whoopee! και έτσι η σειρά βρήκε νέα στέγη, όπου και συνεχίστηκε κανονικά μέχρι και τις 30 Μαρτίου 1985, ημερομηνία που το Whoopee! συγχωνεύτηκε με το Whizzer and Chips. Στο Whizzer and Chips κυκλοφόρησε μόλις μία ιστορία στις 20 Απριλίου 1985 και σταμάτησε. Δημιουργός ήταν ο Robert Nixon. Στη σειρά αυτή παρακολουθούμε μια σχολική τάξη που αποτελείται μόνο από καλλιτέχνες του τσίρκου: κλόουν, μασίστες, θηριοδαμαστές, ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές. Ο δάσκαλος της τάξης προσπαθεί να τους βάλει στο μυαλό και μερικές γνώσεις που δεν έχουν να κάνουν με τον χώρο του θεάματος, όμως οι νεαροί έχουν πάρει πολύ ζεστά το επάγγελμά τους και τους νοιάζει μόνο πώς θα γλυτώσουν το διάβασμα και θα κάνουν κοπάνα. Πρώτη δημοσίευση στο Βαβούρα στο τεύχος # 82 την 1η Νοεμβρίου 1984, όπου ο τίτλος ήταν "Σχολή Θεάτρου". Ο τίτλος που χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και καθιερώθηκε ήταν ο "Σχολή Καλλιτεχνών", όπως η παρακάτω ιστορία από το τεύχος # 87. Πηγές: Cheeky Weekly Wikipedia: Whoopee!

ΒΙΟΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙ / ΒΙΟΝΙΚΟ ΑΓΟΡΙ / Ο ΣΟΥΠΕΡ ΣΤΗΒ Η σειρά αυτή έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Krazy στις 16 Οκτωβρίου 1976. Συνεχίστηκε στο Krazy ως τις 15 Απριλίου 1978 οπότε το περιοδικό συγχωνεύτηκε στο Whizzer and Chips, και έτσι από 22 Απριλίου 1978 έως 8 Φεβρουαρίου 1986 συνεχίστηκε εκεί στην ενότητα Whizzer. Έχει κάνει επίσης εμφανίσεις στα ετήσια Krazy τις χρονιές 1978 έως 1985 και στα ετήσια Whizzer and Chips τις χρονιές 1981 έως 1987. Δημιουργός και σχεδιαστής καθ’ όλη αυτή τη δεκαετία ήταν ο Robert Nixon, με τον Brian Walker να τον έχει βοηθήσει σε κάποιες λίγες ιστορίες και τον Frank McDiarmid να έχει σχεδιάσει τις 2 τελευταίες. Πρωταγωνιστής του στριπ είναι ο Στηβ Φορντ, ένας πιτσιρίκος που μετά από ένα ατύχημα που είχε με το αυτοσχέδιο αυτοκινητάκι του συναντάει έναν γέρο, τον professor Nutz, που του δηλώνει πως έχει ένα ποτό που θα τον κάνει να συνέλθει αμέσως από το ατύχημα και το οποίο του πουλάει για 12½ πέννες (μισό δολάριο). Μόλις το πίνει, ο Στηβ αποκτάει υπερδυνάμεις (κυρίως ταχύτητα, ευλυγισία και δύναμη). Στα πρώτα στριπ ο Στηβ χρησιμοποιούσε τις δυνάμεις του για τους δικούς του καλούς σκοπούς. Στη συνέχεια τον προσέλαβε μια μυστική υπηρεσία, η Ever-so-Secret Service (ESS) για να αντιμετωπίζει πράκτορες της αντίπαλης οργάνωσης NME. Το κόμικ κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, και έτσι οι πράκτορες της NME ήταν ντυμένοι σαν Ρώσοι και είχαν Ρωσικά ονόματα. Η ιδέα για τη σειρά προέρχεται από την τηλεοπτική σειρά "6 Million Dollar Man" του 1974, όπου παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Steve Austin, του Βιονικού Άντρα. Ο Austin αποκτάει τις δυνάμεις του μετά από ένα αεροπορικό ατύχημα, σε αντίθεση με τον Φορντ που είχε ατύχημα με αυτοκινητάκι. Τόσο η Austin όσο και η Ford είναι αυτοκινητοβιομηχανίες. Επίσης να σημειωθεί ότι υπήρξε και άλλο κόμικ που βασίστηκε σε αυτή την τηλεοπτική σειρά, το Βιονική Γιαγιά. Ο χαρακτήρας στον οποίο βασίστηκε η σειρά Ο πρωτότυπος βρετανικός τίτλος είναι "The 12½p Buytonic Boy". Το νούμερο αυτό έχει φυσικά να κάνει με την τιμή του ποτού που αγόρασε ο Στηβ, ενώ αντί για Bionic χρησιμοποιήθηκε η λέξη Buytonic (buy tonic = αγοράζω τονωτικό). Η μισή πέννα έπαψε να υπάρχει ως νόμισμα το 1984, και έτσι το κόμικ μετονομάστηκε τότε σε "The Buytonic Boy". Λίγο καιρό αργότερα μετονομάστηκε σε "Super Steve" και μετά πάλι σε "Super Steve vs NME Nasties". Στο Βαβούρα πρώτη δημοσίευση στο 1ο τεύχος στις 15 Ιουνίου 1981 ως "Βιονικό Παιδί". Παρακάτω η ιστορία από το τεύχος αυτό. Τον τίτλο "Βιονικό Αγόρι" τον συναντάμε για πρώτη φορά στο 32ο τεύχος του περιοδικού, την 1η Οκτωβρίου 1982, απ' όπου και η ιστορία που ακολουθεί. Στο Βαβούρα υπήρχε και άλλη σειρά με τον τίτλο Βιονικό Αγόρι, που όμως δεν έχει σχέση με αυτή εδώ. Μάλιστα εξαιτίας του κοινού τίτλου, υπήρχαν περιπτώσεις που κάποιες ιστορίες της μία σειράς χρησιμοποιούσαν το λογότυπο της άλλης. Φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει και ο τίτλος "Ο Σούπερ Στηβ", όπως στην παρακάτω ιστορία από το Βαβούρα Β' # 187. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά την αρχή της ιστορίας. Πηγές: Fleetway Street International Hero Wikipedia

Ο ΣΑΓΩΝΑΣ / ΤΑ ΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ Η σειρά αυτή πρωτοεμφανίστηκε στο 35ο τεύχος του εβδομαδιαίου βρετανικού περιοδικού Monster Fun στις 7 Φεβρουαρίου 1976. Στις 30 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς ο Σαγώνας έκανε την τελευταία του εμφάνιση στο Monster Fun μιας και το περιοδικό συγχωνεύτηκε στο Buster και έτσι από 6 Νοεμβρίου 1976 συνέχισε εκεί τις εμφανίσεις του. Η σειρά σταμάτησε στις 12 Μαΐου 1984. Δημιουργός ήταν ο Robert T. Nixon, ενώ άλλοι σχεδιαστές που ασχολήθηκαν με το στριπ αυτό ήταν οι Alf Saporito, Tom Williams και John K. Geering. Πρωταγωνιστής είναι ένας άγριος καρχαρίας με ένα ιδιαίτερο μειονέκτημα: δεν έχει δόντια. Έτσι έχει καταφύγει στη λύση της μασέλας, αλλά πολλές φορές κάτι πάει στραβά και αντί να κυνηγάει τη λεία του καταλήγει να κυνηγάει… τα δόντια του. Ο πρωτότυπος βρετανικός τίτλος είναι "Gums", που σημαίνει "Ούλα". Φυσικά πρόκειται για παρωδία της γνωστής ταινίας του Spielberg "Jaws" που σημαίνει "Σαγώνια" και στην Ελλάδα μεταφράστηκε ως Τα Σαγώνια του Καρχαρία. Ο καρχαρίας στο λογότυπο της σειράς μοιάζει αρκετά με τον καρχαρία στην αφίσα της ταινίας. Στο Βαβούρα ιστορίες του Σαγώνα είδαμε από το 1ο κιόλας τεύχος του περιοδικού στις 15 Ιουνίου 1981, μόνο που εκεί η ελληνική απόδοση του τίτλου ήταν "Τα Ούλα του Καρχαρία". Στο 3ο τεύχος χρησιμοποιήθηκε ο τίτλος “Ο Σαγώνας” ο οποίος ήταν και αυτός που χρησιμοποιείται περισσότερο, αν και πολλές φορές πετυχαίναμε σε επόμενα τεύχη και τον πρώτο τίτλο. Ο Σαγώνας στο Βαβούρα Α' # 22. Τα Ούλα του Καρχαρία στο Βαβούρα Α' # 21. Στο τεύχος του Βαβούρα Α΄ # 42 συναντάμε για πρώτη φορά και τον τίτλο "Καρχαρίας". Πηγές: ComicsUK Buster Wikipedia: Monster Fun

Η ΛΕΪΖΕΡ-ΣΒΗΣΤΡΑ / ΛΕΗΖΕΡ-ΠΙΣΤΟΛΟ Το στριπ αυτό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 5 Μαΐου 1979 στο 1ο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Jackpot. Στις 30 Ιανουαρίου 1982 το Jackpot συγχωνεύτηκε με το Buster, και έτσι η σειρά συνεχίστηκε εκεί. Τελευταία δημοσίευση για το στριπ ήταν στις 10 Σεπτεμβρίου 1983. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Robert Nixon, ενώ κάποια στιγμή τη σειρά συνέχισε ο Rob Lee. Στη σειρά παρακολουθούμε τις περιπέτειες του Έρνι, ενός νεαρού που έχει στην κατοχή του ένα μαραφέτι που μπορεί να εξαφανίζει και να επανεμφανίζει διάφορα αντικείμενα. Ο Έρνι σαν καλό παιδί που είναι προσπαθεί να βοηθάει τα παιδιά της γειτονιάς στα προβλήματά τους. Αυτό που δεν γνωρίζει βέβαια είναι ότι το λέιζερ είναι στην πραγματικότητα μια συσκευή τηλεμεταφοράς, και όταν ο Έρνι νομίζει ότι εξαφανίζει κάτι απλά το τηλεμεταφέρει στο διαστημόπλοιο του εξωγήινου που το έχασε εκνευρίζοντάς τον. Πρώτη δημοσίευση στο Βαβούρα Α' 93 στις 8 Φεβρουαρίου 1985. Εδώ μια ιστορία από το Βαβούρα Β’ # 68 με τον τίτλο "Η Λέιζερ-Σβήστρα". Και εδώ μια ιστορία από το Βαβούρα Β’ # 41 με τον τίτλο "Λεηζερ-πίστολο", όπου βλέπουμε να εμφανίζεται και ο εξωγήινος που έχασε το μαραφέτι που έχει ο Έρνι. Πηγές: Fleetway Street Buster

ΚΟΡΚΥ Ο ΓΑΤΟΣ Η σειρά "Korky the Cat" πρωτοεμφανίστηκε στις 4 Δεκεμβρίου 1937 στο πρώτο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Τhe Dandy. Ήρωας φυσικά ήταν ένας γάτος με την ονομασία Κόρκυ, ενώ από το 1950 και μετά εμφανίζονται και τα τρία πιτσιρίκια του Νip, Lip και Rrip. Στην αρχή η σειρά ήταν χωρίς διαλόγους και μπαλονάκια, όμως από το 1942 και μετά οι ήρωες άρχισαν να μιλάνε. Δημιουργός ήταν ο James Crighton, ενώ από το 1962 ανέλαβε ο Charles Grigg. Το 1982 τον διαδέχτηκε ο Dave Gudgeon και το 1986 πήρε τη σκυτάλη ο Robert Nixon. Παρόλο που ως το 1986 η φιγούρα του Κόρκυ δεν είχε αλλάξει καθόλου, ο Nixon έφερε κάποιες αλλαγές, όπως το διαφορετικό σχήμα των ματιών του. Μια άλλη μεγάλη αλλαγή ήταν ότι πλέον το στριπ ήταν κυρίως προσανατολισμένο στις περιπέτειες των τριών μικρών του Κόρκυ, και έτσι και ο τίτλος της σειράς άλλαξε σε Korky the Cat and the Kits. O Nixon συνέχισε να σχεδιάζει στριπς με τον Κόρκυ ως το 1999, οπότε και ανέλαβαν αρκετοί άλλοι καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο David Sutherland στην αρχή, και οι Steve Bright, Dave Windett και Henry Davies στη συνέχεια. Ο Κόρκυ ήταν βασικός ήρωας του περιοδικού από το πρώτο κιόλας τεύχος, χωρίς να έχει λείψει από κανένα ραντεβού του περιοδικού με τους αναγνώστες του. Δυστυχώς όμως η δημοτικότητά του άρχισε να πέφτει. Έτσι, 68 χρόνια μετά, στις αρχές του 2005 κυκλοφόρησε το τεύχος 3295 που ήταν το πρώτο χωρίς τον Κόρκυ. H απουσία του γάτου διήρκησε 43 τεύχη, ώσπου στο τεύχος 3338 που κυκλοφόρησε στις 19 Νοεμβρίου 2005 ο Κόρκυ επέστρεψε, σχεδιασμένος στον υπολογιστή από τον Andrew Painter. Το 2007 όμως θα σταματήσει εκ νέου η κυκλοφορία των στριπ με τον δημοφιλή γάτο, μιας και το περιοδικό αλλάζει όχι μόνο ύφος αλλά και τίτλο σε Dandy X-Treme. Από την έναρξη του περιοδικού The Dandy το 1937 έως και το 1984, δηλαδή για ένα διάστημα 47 χρόνων, ο τα στριπ του Κόρκυ δημοσιεύονταν στα εξώφυλλα. Αν και εκείνη τη χρονιά αντικαταστάθηκε από άλλον ήρωα, η φιγούρα του παρέμεινε δίπλα στο λογότυπο του περιοδικού ως το 1998. ============================== ΦΑΣΟΛΑΣ ============================== Στον Φασόλα πρωτοδημοσιεύθηκε στο 1ο τεύχος της 1ης Ιανουαρίου 1984. Από τα 32 τεύχη του περιοδικού, εμφανίστηκε σε όλα εκτός τα # 25, 29 και 30. Παρακάτω μια ιστοριούλα από τον Φασόλα # 12. ============================== ΒΑΒΟΥΡΑ ============================== Επίσης η σειρά εμφανίστηκε και στο Βαβούρα. Παρακάτω μια ιστορία από το Βαβούρα Β' # 146. Η σειρά εμφανίστηκε επίσης και στο περιοδικό Πειραχτήρι. Πηγές: Wikipedia

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΝΓΚ Ο Μικρός Κονγκ (Kid Kong) ήταν ακόμα ένας χαρακτήρας που εμφανιζόταν στο περιοδικό ΒΑΒΟΥΡΑ. Πρόκειται για έναν καλοκάγαθο αλλά χαζό γιγάντιο γορίλα ο οποίος μένει με μια γιαγιά (Granny Smith). Λόγω της αθωότητας και της χαμηλής εξυπνάδας του, ο μικρός Κονγκ μπλέκει συνέχεια σε μπελάδες, ενώ η γιαγιά του τον μαλώνει σαν να είναι μικρό παιδάκι. Πάντως στις πρώτες του ιστορίες, ο Μικρός Κονγκ ήταν αρκετά πιο άγριος, ενώ στην πρώτη του εμφάνιση τον βλέπουμε να δραπετεύει από ένα φορτηγό τσίρκου. Η πρώτη εμφάνιση του μικρού Κονγκ ήταν στις 14 Ιουνίου 1975, στο πρώτο τεύχος του βρετανικού περιοδικού Monster Fun, όπου μάλιστα κοσμούσε και το εξώφυλλο. Οι περιπέτειές του δημοσιεύονταν κάθε βδομάδα, ακόμα και μετά τη συγχώνευση του περιοδικού με το Buster στις 30 Οκτωβρίου 1976, οπότε και δημιουργήθηκε το περιοδικό Buster and Monster Fun. Σχεδιαστής και δημιουργός του ήταν ο Robert Nixon, ενώ πολλά χρόνια αργότερα τη σκυτάλη πήρε ο Rob Lee. Πρώτη εμφάνιση στο Βαβούρα στο 1ο τεύχος στις 15 Ιουνίου 1981. Ακολουθεί μία ιστορία από το Βαβούρα # 305 της Β' Περιόδου. Πηγές: Fleetway Street Wapedia