Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο Μάσιμο ντε Βίτα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εν ζωή δημιουργούς κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϊ – και όχι άδικα. Είναι, όμως, πολύ περισσότερα. Όταν προέκυψε η ιδέα να προσκαλέσουμε τον Μάσιμο ντε Βίτα στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του φεστιβάλ κόμικς και κινουμένων σχεδίων Chaniartoon στα Χανιά, ήμουν σχετικά επιφυλακτικός. Η αρχισυντάκτρια του Ιταλικού «Topolino», του αντίστοιχου εβδομαδιαίου «Μίκυ Μάους», με είχε προϊδεάσει πως «δεν λατρεύει τις δημόσιες εμφανίσεις, αλλά λατρεύει την Ελλάδα! Ίσως έτσι να τον καταφέρετε». Πράγματι, ο μύθος γύρω από το όνομά του καθώς και το γεγονός ότι σπανίως παρευρισκόταν σε μεγάλα φεστιβάλ κόμικς στην Ιταλία, ήταν ανασταλτικοί παράγοντες. Αλλά τι θα χάσουμε να δοκιμάσουμε; Ήδη από το πρώτο μας τηλεφώνημα είχα εκπλαγεί, όχι μόνο από την απλότητα και τη διαθεσιμότητά του, αλλά και από τον ενθουσιασμό με τον οποίο μιλούσε για την Ελλάδα, διανθίζοντας τη συζήτηση με ολόσωστα ελληνικά που είχε μάθει «στον δρόμο», όπως χαρακτηριστικά δήλωνε με κάθε ευκαιρία. Πράγματι, ο Μάσιμο ντε Βίτα επισκεπτόταν την Ελλάδα ήδη από τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 – θυμάται ότι την πρώτη φορά που επισκέφτηκε με μηχανή τη Χαλκιδική, δεν είχε φτάσει ακόμα το δίκτυο ηλεκτροδότησης στην περιοχή. «Εγώ αυτή την Ελλάδα λάτρεψα, την παλιά Ελλάδα που γνώρισα στα πρώτα ταξίδια μου. Πέρασα τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου βυθισμένος στη μαγεία της χώρας σας». Σε ένα από τα πρώτα ταξίδια του στην Αττική, ρώτησε κάποιον Έλληνα ποιο είναι το πιο όμορφο μέρος της χώρας, κι αυτός του απάντησε τη Σκιάθο. Ο Μάσιμο τον εμπιστεύτηκε, κι έκτοτε ερωτεύτηκε τις Σποράδες. Κάθε χρόνο ταξίδευε οικογενειακώς με ένα Volkswagen Camper, φτάνοντας διά μέσου της τότε Γιουγκοσλαβίας στο λιμάνι του Βόλου για να περάσει απέναντι. Εκεί τον περίμενε κάθε καλοκαίρι το φουσκωτό 5 μέτρων που είχε αγοράσει για να κάνει βόλτες στο Αιγαίο και να ψαρεύει, με ιδιαίτερη προτίμηση στους σαργούς που έπιανε με το ψαροντούφεκο. «Εκείνα τα χρόνια κάναμε διαγωνισμό με τους υπόλοιπους ψαράδες ποιος έπιασε το μεγαλύτερο. Περνούσαμε όλο το καλοκαίρι στο νησί, γι’ αυτό πολλές από τις ιστορίες μου τις σχεδίασα όσο βρισκόμουν στην Ελλάδα». Ο πάτερ Νεκτάριος (με τη γυναίκα και τον γιο του Ντε Βίτα) υπήρξε κάτι σαν πνευματικός πατέρας για τον Ιταλό καλλιτέχνη, αποτελώντας έμπνευση για τον... Γκουφόδουλο («Η Έβδομη Μονή των Μετεώρων» από «Τα Ημερολόγια του Σερ Μίκυ»). Ο Ντε Βίτα όμως σχεδίασε και ιστορίες που διαδραματίζονταν στη χώρα μας, εμπνεόμενες από τις εμπειρίες του. Μία από αυτές ήταν «Το Μυστήριο της Ψαθούρας» όπου ο καθηγητής Ζαποτέκ χάνεται στο βορειότερο ερημονήσι των Σποράδων, έναν λατρεμένο προορισμό του Ιταλού καλλιτέχνη: «Ήταν ο Παράδεισος! Ήταν γεμάτη ψάρια, την προσέγγιζαν μόνο οι ψαράδες της Αλοννήσου και της Σκοπέλου. Μόνο οι επιστάτες του φάρου έμεναν εκεί και βοηθούσαν με το γαϊδουράκι τους όποιον έφτανε με το καΐκι να ξεφορτώσει». Με τον Μάσιμο Ντε Βίτα στο Chaniartoon. Η άλλη είναι «Η Έβδομη Μονή των Μετεώρων» με τον Σερ Μίκυ, για την οποία μιλήσαμε στο Καρέ Καρέ στις 12.10.2024. Αν και η ιστορία διαδραματίζεται στα Μετέωρα, το υπαρκτό πρόσωπο στο οποίο στηρίχτηκε ο… Γκουφόδουλος, όπως μεταφράστηκε ο «Pater Pipparius», ήταν ο πατέρας Νεκτάριος, ένας μοναχός που γνώρισε στο νησάκι της Κυρα-Παναγιάς Αλοννήσου, η οποία αποτελεί ιδιοκτησία της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους. «Ήταν σαν πατέρας μου, μου δίδαξε πάρα πολλά. Ζούσε σαν ερημίτης και ήταν υπεύθυνος για όλα, καλλιεργούσε, άρμεγε, έφτιαχνε τυρί, λάδι... Τον επισκέφτηκα πολλές φορές, ήταν πάντοτε φιλόξενος και καταπληκτικός μάγειρας. Ζύμωνε το πιο νόστιμο ψωμί και έψηνε τα ψάρια που ψαρεύαμε». Ο Μάσιμο Ντε Βίτα με τον γιο του στην Ελλάδα τη δεκαετία του '70. Ο Μάσιμο ντε Βίτα δέχτηκε μετά χαράς την πρόσκληση στα Χανιά και, όταν συναντηθήκαμε, πίστευα ότι ήξερα ήδη αρκετά για αυτόν και τη σχέση του με την Ελλάδα. Δε σταμάτησε όμως να με εκπλήσσει, καθώς μου διηγούνταν τα υπόλοιπα ταξίδια που έκανε αργότερα με το ιστιοπλοϊκό δεκατεσσάρων μέτρων που είχε μόνιμα δεμένο στη χώρα, αλλά και το ιδιαίτερο δέσιμο που είχε με την Κρήτη. Απολάμβανε ιδιαίτερα το μπάνιο στην παραλία του Σταυρού, αλλά ακόμα περισσότερο να περιγράφει σε ποιο σημείο γυρίστηκε η κάθε σκηνή του «Αλέξη Ζορμπά», μεταξύ των οποίων η περίφημη σκηνή με το συρτάκι. Είχα μάλιστα την τύχη να μεταφράσω μια ενδιαφέρουσα μεταμεσονύκτια συζήτηση που έκανε για το θέμα με τον Soloup, ο οποίος εκείνες τις ημέρες παρουσίαζε τον δικό του «Ζορμπά», με μια έκθεση αφιερωμένη στο νέο γκράφικ νόβελ. Όντας λάτρης του ελληνικού κινηματογράφου, με άλλη αφορμή βρέθηκε να συζητάει με τον Τάσο Ζαφειριάδη για το έργο του Αγγελόπουλου με ειδική μνεία στον «Θίασο», το χαρακτηριστικό μονοπλάνο και τα επίπεδα αφήγησης. Απ’ όπου κι αν το πιάσεις, η φεστιβαλική εμπειρία με τον Μάσιμο ντε Βίτα ήταν μοναδική. Μπάνια στον Μπάλο, εκδρομές στην Κίσσαμο, ταβέρνες στο Θέρισο… Κάπου κάπου συζητούσαμε και για κόμικς. Οι ιστορίες του Ντε Βίτα αποπνέουν πάντοτε κάτι από την περιπετειώδη φύση του, αλλά και από την ιδιαίτερα σαρκαστική του προσέγγιση. «Το μότο μου είναι πως "ο σαρκασμός θα σώσει τον κόσμο". Ακόμη και τώρα αισθάνομαι παιδί, ακόμα και ως καλλιτέχνης πάντοτε αναρωτιόμουν τι θα ήθελε το παιδί μέσα μου να δει στη συνέχεια της ιστορίας. Αν συγκινείται ο δημιουργός καθώς γράφει, τότε συγκινείται και ο αναγνώστης». Και το σχετικό link...

Από τις πιο ξεχωριστές παρουσίες του 8ου Φεστιβάλ Chaniartoon, που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες στα Χανιά, ήταν αναμφίβολα αυτή του Massimo de Vita. Ο διάσημος Ιταλός δημιουργός ιστοριών του Disney στα 83 του χρόνια περισσότερο έμοιαζε σαν έναν αεικίνητο έφηβο που απολάμβανε κάθε στιγμή της γιορτής. Όπου έβλεπε πηγαδάκι πήγαινε και χωνόταν για να ρωτήσει, να μάθει, να συζητήσει και όταν αυτό δεν υπήρχε, το δημιουργούσε αφηγούμενος εμπειρίες και λεπτομέρειες από την τεράστια καριέρα του συγκεντρώνοντας πλήθος φίλων του τριγύρω. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και η ομιλία του, μεγάλο μέρος της οποίας αφορούσε τη θερμή σχέση του με την Ελλάδα. Ο ίδιος, απαντώντας σε ερωτήσεις του Γιώργου Ζωιτά, εκμυστηρεύτηκε ότι από τη δεκαετία του 1970 επισκεπτόταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι τη χώρα μας για διακοπές και γνώσεις γύρω από την ιστορία της και τους τόπους της. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια γνώρισε τα Μετέωρα και εντυπωσιάστηκε από το μοναδικό σύμπλεγμα των απόκρημνων ψηλών βράχων με τα υπέροχα μοναστήρια στις κορυφές τους, που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Οι εικόνες αυτές καρφώθηκαν από τότε στο μυαλό του και ανασύρθηκαν όταν φιλοτέχνησε (1999) την ιστορία «Ο Μίκυ Μάους και η Έβδομη Μονή των Μετεώρων» στο περιοδικό Topolino στο πλαίσιο της σειράς «Τα Ημερολόγια του Σερ Μίκυ», η οποία δημοσιεύτηκε το 2007 στα ελληνικά στα «Μεγάλα Σήριαλ» των εκδόσεων Νέα Ακτίνα. Σελίδες της ιστορίας περιλαμβάνονταν στην πλούσια έκθεση του De Vita που είχε επιμεληθεί ο «δικός μας» Γιάννης Ιατρού, και τα Μετέωρα του Ιταλού καλλιτέχνη μαγνήτιζαν τα βλέμματα με την ακρίβεια και τη λεπτομέρειά τους, αλλά και λόγω των χιουμοριστικών αναφορών σε εμβληματικές σκηνές ταινιών του Disney, όπως αυτή του παπα-Γκούφυ που μαζί με τον Σερ Μίκυ κατεβαίνουν την απότομη σκάλα της μονής θυμίζοντας την εφιαλτική κατάβαση στο εργαστήριο της γριάς Μάγισσας από τη Χιονάτη, και αποδεικνύοντας το τεράστιο ταλέντο του Massimo de Vita να πλάθει απολαυστικές ιστορίες, σύνθετες και πολυεπίπεδες, και στην προκειμένη περίπτωση γεμάτες γνώση και αγάπη για μια όμορφη Ελλάδα του παρελθόντος. Και το σχετικό link...

*Το άρθρο ΔΕΝ περιλαμβάνει Μίκη Θεοδωράκη. Ότι είναι ο Σούπερμαν για τη DC, ότι είναι ο Κάπτεν Αμέρικα για τη Marvel, αυτό είναι κι ο Μίκυ για τη Ντίσνεϋ: καλός, σημαντικός, βιτρίνα, αλλά... Ε, ας το παραδεχτούμε: ο ποντικός ή σ' εκνευρίζει, ή τον βαριέσαι. Παραείναι τέλειος, παραείναι έξυπνος, παραείναι σύμβολο. ΑΛΛΑ. Ο Μίκυ δεν είναι μόνο τα στρόγγυλα αυτιά, το κόκκινο παντελόνι, ο σταρ της "μάνας" του. Ο Μίκυ έχει υπάρξει πολύ ωραίος τύπος, κι αυτό συνέχεια το ξεχνάμε. Εδώ από κάτω λοιπόν, σου 'χω 18 Μίκηδες που... δεν γίνεται να μην τους λατρέψεις! Γιατί το αξίζουν... 18. Ο Μίκυ Πάντσα: Δον Κιχώτης Κάνει στην άκρη, κι από ξερόλας πρωταγωνιστής γίνεται η βοηθητική φωνή της λογικής. Ο Γκούφυ Κιχώτης θα τα 'βγαζε δύσκολα πέρα χωρίς το Σάντσο του... 17. Ο Μπομπ Κράτσετ: Χριστουγεννιάτικη Ιστορία Βιοπαλαιστής και μεροκαματιάρης, κι ωστόσο καταφέρνει να χαμογελάει. Παρά τα μεροκάματα του Σκρουτζ! Κουράγιο Κράτσετ, σήμερα το βράδυ, τρία φαντάσματα θα φροντίσουν την αύξησή σου... 16. Ο Σερ Μίκυ Μιξ: Τα Ημερολόγια του Σερ Μίκυ Κάτι ανάμεσα σε Πουαρό και Ιντιάνα Τζόουνς. Ο περίγελος του Λονδίνου! Ο μόνος ποντικός που 'χε ανακαλύψει την αλήθεια. Τα ημερολόγιά του, θησαυρός από μόνα τους... 15. Ο Σωματοφύλακας: Οι Τρεις Σωματοφύλακες Ένας για όλους, κι ο Γκούφυ με το Ντόναλντ για το Μίκυ! Ο Δουμάς θα 'ταν περήφανος για σας, παιδιά... 14. Ο Καπετάνιος: Steamboat Willie Ήταν ένα ποντίκι που οδηγούσε το ατμόπλοιο και σφύριζε. Και (πίστεψέ το ή όχι), έτσι άρχισαν όλα... 13. Ο Καντινιέρης: The Karnival Kid Η μαγική λέξη είναι: Χοτ Ντογκ. Με τη φωνή του ίδιου του Ουόλτ Ντίσνεϋ! 12. Ο Μίκυ Μάουσερ: Μητρόπολη Δυστοπία. Πλούσιοι και φτωχοί. Κι ένας νεαρός κληρονόμος που θέλει να προσφέρει αληθινό φως δικαιοσύνης στον άδικο κόσμο της Μητρόπολης. Ο Φριτζ Λανγκ έχει μόνο καλά να πει για σένα, Μίκυ παλικάρι μου. Χαλάλι σου το κορίτσι! 11. Ο Δόκτορας: Οι Ιατρικές Υποθέσεις του Δόκτορα Μάους Τι θέλετε; Όχι, λάθος, δεν υπάρχει κανένας Χάουζ εδώ (συμπάθα με ρε συ, Χιού Λόρι). Εδώ υπάρχει μόνο ο Μάους. Ο καλύτερος γιατρός του Μίκυ Σίτι αλλά... Άσε, περίπτωση λέμε... 10. O Tζιμ Μάουσκινς: Το Νησί των Θησαυρών Βρήκε το χάρτη του θησαυρού. Μπήκε σε μια περιπέτεια πιο μεγάλη απ' το μπόι του. Χρειάστηκε να χωθεί στο βαρέλι με τα μήλα ωστόσο, για να καταλάβει ο Τζιμ Μάουσκινς το μεγαλύτερο λάθος του: η πολλή παρέα με τον (Λονγκ) Πητ (Σίλβερ), βλάπτει σοβαρά την υγεία. Ή μήπως όχι; 9. Ο Δάντης: Η Κόλαση του Μίκυ Κάπως "χλιαρή" η Κόλαση στο Μίκυ Σίτι, αλλά ο Μίκυ-Δάντης, απίθανος! Έλα να σου πω φίλε Βιργίλιε Γκούφυ, πού πάμε όταν πεθαίνουμε... 8. Ο Μίκυ Χάρκερ: Δράκουλας Κάτι δεν πάει καλά μ' αυτό τον κόμη, καλή μου Βιλελμίνι... Έχω την εντύπωση ότι τρέφεται με... με χώμα! Εσύ, τι νέα; Τι εννοείς η Κλάραμπελ έγινε παντζάρι; Και ποιος στην ευχή είναι αυτός ο Γκούφυ Βαν Χέλσινγκ; 7. Ο Άρχοντας: Ο Άρχοντας των Μάγων Οι Γκάνταλφ τα βάφουν μαύρα, οι Ντάμπλντορ βάζουν τα κλάματα, οι Χαριποτέρηδες κρύβονται κάτω απ' τους αόρατους μανδύες. Όταν ο κόσμος απειλείται απ' τις δυνάμεις του κακού, ο Μίκυ, ο νεαρός μάγος απ' τη Μικυλάνδη, έρχεται και είναι άρχοντας! (Χωρίς δαχτυλίδια κι αηδίες). 6. Ο Μπίτνικ: Στο Δρόμο Μια ιστορία γεμάτη φιλία και χιλιόμετρα. Μια ιστορία γραμμένη "στο δρόμο". Προσωπικά, στο Μίκυ-Κέρουακ, απαντάω Μίκυ! Μην το πάρεις προσωπικά, Τζακ... 5. O Μικ: Καζαμπλάνκα Να δεις που απ' όλα τα μπαρ της πόλης, θα μπει στο δικό σου, Μικ... Και να θυμάσαι, Μικ: θα 'χετε για πάντα το Μίκυ Σίτι... 4. Ο Κόρτο: Μίκυ Μαλτέζε Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, από κόμικ να βάλω μόνο "Μίκηδες" που 'χουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά. Αλλά ρε συ, πώς να τον αφήσω τούτον εδώ απ' έξω; Ρε συ, ο Κόρτο. Ο Μίκυ. Ο Μαλτέζε! 3. O Μάγος: Φαντασία Ήταν ένας συνηθισμένος βαστάζος, μέχρι που... μπαγαπόντικας, "δανείστηκε" το καπέλο του μάγου. Από τότε, μπορεί να κάνει τα πάντα. Ότι βάλει ο νους σου. Λοιπόν, πόση Φαντασία έχεις; 2. Ο Οικοδεσπότης: Λέσχη του Μίκυ Θυμάσαι μια εποχή που, κάθε Σαββατοκύριακο ξυπνούσες κι έτρεχες με τις πιτζάμες να προλάβεις; Λίγα δημητριακά, λίγο χυμό, ουφ στο τσακ: "Ποιος την πόρτα μας ξαναχτυπά;". Ήταν η "Λέσχη", το πιο καυτό κλαμπ της πόλης. Κι εκεί μέσα, σε περίμενε ο πιο απίθανος οικοδεσπότης. (Πες το, Μάικ:) Ο Μίκυυυυυ Μάους! 1. Ο Ντετέκτιβ: Μίκυ Μυστήριο Ακόμα κι αν σου 'σπαγε τα νεύρα με το κόκκινο σορτς, όταν έβαζε την καμπαρντίνα γινόταν... άλλο ποντίκι! Στο Μίκυ Σίτι είναι ο εξυπνάκιας ανακατωσούρης που τα βγάζει πάντα πέρα. Κι όταν πατάει πόδι στο Νταρκ Σίτι ('Β Κύκλος), γίνεται σκληρός, γίνεται νουάρ, παραμένει εξυπνάκιας. Ο ντετέκτιβ που πάντα έψαχνε η Ντίσνεϋ, είναι η πιο διάσημη μούρη της... Υ.Γ. "Επιθεωρητής Μάους" και "Φάκελοι του Μίκυ", στην ίδια θέση, εδώ, για να χωρέσουν όλοι! Και το σχετικό link...