Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το πέμπτο (και τελευταίο απ'ότι φαίνεται) βιβλίο στη σειρά "Ήρωες του εικοστού αιώνα". Προηγήθηκαν τα "Ο Μικρός Ήρως" Στέλιος Ανεμοδουράς, "Κόναν ο Βάρβαρος"¨Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ, "Ο Ταρζάν στο κέντρο της γης" Ένγκαρτ Ράις Μπάρροουζ, "Το σημάδι του Ζορρό" Τζόνστον Μακώλλεϋ. Επιλογή ιστοριών μέσα από τα διάφορα Ελληνικά "παραλογοτεχνικά" του περασμένου αιώνα. Αναλυτικά (μέσα σε παρένθεση η σελίδα όπου αρχίζει η ιστορία για να τεκμηριώσω ότι έχουν ζουμί ) Νίκος Β. Ρούτσος - Γκαούρ Ταρζάν (αφιέρωμα εδώ και εδώ) Ο Γοριλλάνθρωπος Νταμπούχ (σελ.23) Ο Παντοδύναμος Νάχρα-Ντου (σελ. 71) Στέλιος Ανεμοδουράς - Ο Υπεράνθρωπος (αφιέρωμα εδώ) Σατούρ, ο Μαύρος Υπεράνθρωπος (σελ. 121) Ο Ελευθερωτής (σελ. 167) Πότης Στρατίκης - Μικρός Σερίφης (αφιέρωμα εδώ) Αποστολή Αυτοκτονίας (σελ. 211) Τρόμος στο Ελ Πάσο (σελ. 271) Γιώργος Μαρμαρίδης - Γκρέκο Βίβα, Γκρέκο (σελ. 333) Αγώνας με τη Ρεάλ (σελ. 379) Δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά έχω πάρα πολύ μεγάλες προσδοκίες από δαύτο... Επιτέλους να δω τι στο δαίμονα ήταν όλες αυτές οι ιστοριούλες. Και όπως βλέπω και πολυσέλιδες τις ιστορίες του Μικρού Σερίφη, ευελπιστώ ότι θα είναι από εκείνες τις ιστορικές 4τευχες ιστορίες που ανέφερε σε διάφορες φάσεις ο gkosk (εκτός και αν μπερδεύω τα μπούτια μου με τα άλλα "καουμπόυκα", αφού δεν βρίσκω και τη σχετική αναφορά στο αφιέρωμα...) Κλείνοντας να παραθέσω ένα εκπληκτικό απόσπασμα από την εισαγωγή του Ηλία Λάγιου (εδώ να σημειωθεί ότι απεβίωσε το 2005, οπότε η εισαγωγή είναι μέρος από μια απομαγνητοφωνημένη διάλεξη για την παραλογοτεχνία που είχε δώσει το 2004). Μερικά πράγματα τα ήξερα, αλλά δεν είχα κάνει τη σύνδεση (πχ Δουμάς), μερικά τα αγνοούσα, τα αποδέχομαι πλήρως και με ξάφνιασαν (πχ Μπαλζάκ), μερικά θέλουν λίγο ψάξιμο πριν τα ενστερνισθώ (πχ Όμηρος) "Η συζήτηση για την παραλογοτεχνία μεταφέρεται συνήθως - και πολύ ορθά - στον 19ο αιώνα. Εγώ θα προσπαθήσω να γυρίσω αρκετά πιο πίσω, σε μια άλλη εποχή άστεων, στην εποχή των άστεων της αρχαίας Ελλάδος και της Ρώμης, ώστε να δούμε τι ήταν τότε η παραλογοτεχνία και τι συνιστούσε την υψηλή λογοτεχνία. Την εποχή των ελληνικών άστεων, δηλαδή τον έκτο και τον πέμπτο π.Χ. αιώνα, βλέπουμε τους σοβαρούς διανοούμενους, τους κριτικούς και τους κορυφαίους φιλοσόφους της εποχής (τον Ηράκλειτο, τον Ξενοφάνη, τον Πλάτωνα) να χαρακτηρίζουν παραλογοτεχνία τον Όμηρο. Την εποχή της Ρώμης ο Όμηρος είναι κλασική λογοτεχνία ενώ παραλογοτεχνία, αυτό το οποίο οι Ρωμαίοι διανοούμενοι της εποχής σαρκάζουν, είναι ο Πλαύτος και ο Τερέντιος, αυτοί οι οποίοι μελετώνται σήμερα με υποσημειώσεις στα πανεπιστήμια. Θέλω με τούτο να πω ότι η έννοια του υψηλού, για να εισέλθει κάποιος στη λογοτεχνία, συνεχώς διευρύνεται. Η έννοια της λογοτεχνίας, είναι μια έννοια δυναμική, συνεχώς αλλάζει. Ό,τι ήταν παραλογοτεχνία της χθες, είναι η λογοτεχνία της σήμερον. Ο Δουμάς επί παραδείγματι, ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος έγραφε και πληρωνόταν με τη σειρά και έτσι ρύθμιζε τους διαλόγους του για να βγάλει το ψωμί του. Το ίδιο έκανε και ο Μπαλζάκ. Το ίδιο έκανε και ο Σύη. Σήμερα ο Μπαλζάκ είναι αναμφίβολα τμήμα της υψηλής λογοτεχνίας ενώ ο Σύη εντάσσεται ακόμη στην παραλογοτεχνία. Δεν ξέρω ποιος από εμάς θα τοποθετούσε με αποφασιστικότητα τον Δουμά εδώ ή εκεί, αν και ο τρόπος που χειρίζονται σήμερα πάλι οι ειδικοί το έργο του Δουμά δείχνει ότι μάλλον το αντιμετωπίζουν ως λογοτεχνία."