Αναζήτηση στην Κοινότητα

«Όλα είναι κόμικξς!» ήταν ο τίτλος του βιβλίου του Τάσου Μαραγκού (εκδ. Jemma Press, 2014). Στην εποχή μας ίσως θα έπρεπε να αλλάξει ο τίτλος σε «Όλα είναι manga». Κι αυτό γιατί η δημοφιλία των σύγχρονων ιαπωνικών κόμικς, των γνωστών manga, έχει σπάσει πια κάθε ρεκόρ. Ιδιαίτερα για τις νεαρότερες ηλικίες, κόμικς=manga. Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η εξέλιξη των κόμικς και αν σε μερικές δεκαετίες από σήμερα οι καλλιτέχνες και οι αναγνώστες θα ασχολούνται μαζί τους, είναι σχεδόν σίγουρο ωστόσο ότι η σημερινή γενιά των εφήβων θα μεγαλώσει γνωρίζοντας μία γλώσσα, μία μανιέρα, μία τεχνοτροπία, αυτήν των mainstream manga. Και δεν το κρίνω ούτε ως θετικό ούτε ως αρνητικό. Απλώς το επισημαίνω. Αυτήν την τεράστια διείσδυση των manga στο αναγνωστικό κοινό επιχείρησε να σχολιάσει μεταξύ άλλων μια εμβληματική πολυεπίπεδη παράσταση που ξεκίνησε να παίζεται πριν από σχεδόν είκοσι χρόνια και συνεχίστηκε για αρκετά ακόμα σε διαφορετικές εκδοχές, με τροποποιήσεις και προσαρμογές που κάθε φορά προσέθεταν κάτι νέο. Αναφέρομαι στην «Gόλfω» σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα, μια μοναδική για την εποχή της παράσταση-διασκευή της «Γκόλφως» του Σπύρου Περεσιάδη. Το πεντάπρακτο δραματικό ειδύλλιο, που ανέβηκε πρώτη φορά από ερασιτέχνες ηθοποιούς το 1893 και από τότε διασκευάστηκε αμέτρητες φορές στο θέατρο, στα χέρια του Κακάλα και των πολυπληθών συνεργατών του απέκτησε μια εντελώς νέα διάσταση. Από μια παραδοσιακή βουκολική ηθογραφία, η Γκόλφω μετατράπηκε σε ένα απολαυστικό πολυθέαμα με ένα σετ εξαιρετικών ηθοποιών, με παράλληλη προβολή anime και manga αισθητική, με λίγο θέατρο σκιών και Καραγκιόζη, με φοβερά σκηνικά και με ένα καταπληκτικό συνοδευτικό πρόγραμμα γεμάτο manga με πρωταγωνιστές την Γκόλφω και τον Τάσο με φουστανέλες σε περιπέτειες γεμάτες καταδιώξεις, γκριμάτσες και επιφωνήματα βγαλμένα από τα ιαπωνικά κόμικς. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, είναι βέβαιο πως η εικόνα της δακρυσμένης manga Γκόλφως με τατουάζ τη γαλανόλευκη στο μπράτσο θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη των θεατών. Και το σχετικό link...