Search the Community

Ο Νεκτάριος Χρυσός και ο Ιωάννης Φιδέλης φέρνουν στο φως μια σειρά, η οποία αποκαλείται "Diary of the last wolf". Μεταφερόμαστε στο κοντινό μέλλον όπου η Σελήνη έχει καταστραφεί ολοσχερώς και μια μεγάλη οικολογική καταστροφή έχει επέλθει. Δύο αδέλφια (ένα αγόρι κι ένα κορίτσι) φιλονικούν στα πλαίσια του παιχνιδιού για το ποιος θα αποκτήσει μια κρυστάλλινη σφαίρα, κληρονομιά της γιαγιάς τους. Μέσα στο παιχνίδι του, το αγόρι απάγεται από μια μυστηριώδη φιγούρα, που μοιάζει με ανθρωπόμορφο λύκο. Όπως είναι φυσικό οι γονείς του αγωνιούν και κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να βρεθεί ο γιος τους. Παράλληλα ένας ιδιωτικός ερευνητής εγκαταλείπει την Αθήνα (η αποτελεί πλέον είναι μια κλειστή κοινωνία και για να βγει κάποιος από τα "τείχη" της θα πρέπει να έχει ειδική άδεια) και ξεκινά κι εκείνος να αναζητά στοιχεία που θα οδηγήσουν στην λύση του μυστηρίου. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, έχουμε να κάνουμε με ένα σενάριο που έχει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας και περιγράφει (συν τοις άλλοις) ένα δυστοπικό μέλλον. Η πλοκή (τουλάχιστον στο δεύτερο τεύχος που έτυχε να πέσει στα χέρια μου) προχωράει εκθετικά κι, αν και δεν ξέρω τι έχει στηθεί στο τεύχος #01, παρόλα αυτά μπόρεσα να μπω αμέσως στο κλίμα και σε αυτό που θέλει να περάσει η υπόθεση. Οι περιγραφές, μπορεί να έχουν φουτουριστικό κι απαισιόδοξο χαρακτήρα, περιγράφουν όμως και μερικές ρεαλιστικές καταστάσεις, που τις συναντάμε (δυστυχώς) και στην εποχή που διανύουμε. Όσον αφορά τον villain έκανε ενεργή την παρουσία του, εμφάνισε την μοχθηρία του, όμως δεν μας δίνει ακόμα επαρκείς πληροφορίες για το κίνητρό του. Παρόλα αυτά μου γεννιέται η εντύπωση ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς όπως φαίνονται... Επίσης, η σκηνοθεσία είναι άρτια και παρόλο που ανοίγει τρεις μέτωπα, δεν κουράζει τον αναγνώστη με περιττές ή περίπλοκες περιγραφές. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που μου κέντρισε το ενδιαφέρον, τουλάχιστον από αυτό το μικρό δείγμα που διάβασα. Θα ήθελα, λοιπόν, να δω που το πάνε οι συντελεστές. Προτείνεται σε όλους εκείνους που τους αρέσει μία αντίστοιχη θεματολογία. Το ασπρόμαυρο χρώμα δένει καλά με το όλο concept και φέρει αξιόλογο μελάνωμα. Το σχέδιο, όμως, το βρήκα κάπως άγουρο κι αρκετά στατικό. Νομίζω ότι το δυνατότερο σημείο του είναι τα τοπία και τα εξωτερικά πλάνα, παρά οι αποτυπώσεις των χαρακτήρων. Overall, πιστεύω ότι ο εικαστικός τομέας δεν θα μπορούσε να υπερνικήσει τον σεναριακό. Η έκδοση, δεν ξέρω με ποιον τρόπο διανεμήθηκε, αλλά στέκεται αξιοπρεπώς. Το χαρτί στο εξώφυλλο είναι αρκετά παχύ κι αντέχει στα ελαφριά τσαλακώματα, αλλά δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονο ούτε κι από τις εσωτερικές σελίδες κι ας έχουν ματ χαρτί. Το δέσιμο έχει γίνει με την καθιερωμένη καρφίτσα, ενώ για τις λίγες σελίδες που έχει στην διάθεσή της, υπάρχει ένα ικανοποιητικό συνοδευτικό υλικό. Έτσι, πριν ξεκινήσει η ιστορία, βρίσκουμε μία εισαγωγή επιμελημένη από τον σεναριογράφο και μετά το πέρας του κόμικ, υπάρχει από μία μονοσέλιδη βιογραφία των δύο συντελεστών. Μία πρώτη απόπειρα γνωριμίας του κόμικ έγινε και στο φόρουμ μας, αν και πλέον η εικόνα με το σκίτσο δεν υπάρχει… Έχει ενδιαφέρον να πούμε ότι το κόμικ είναι προγραμματισμένο να ολοκληρωθεί σε 10 κεφάλαια - τεύχη. Δεν γνωρίζω αν τελικά κράτησε την υπόσχεση του. Το δεύτερο τεύχος είναι αφιερωμένο στον Katsuhiro Otomo. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.