Αναζήτηση στην Κοινότητα

Ο ήρωας του Γιώργου Μαυρίδη και του Νίκου Πολυχρονόπουλου επιστρέφει για δεύτερη φορά στο χαρτί και υπόσχεται να μας κάνει να περάσουμε όμορφα. Ο λόγος για τον Δράχμαν, έναν υπερήρωα που έχει μία δύναμη παρωχημένη πλέον, καθώς αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ότι μπορεί να “γεννάει” δραχμές! Όπως είναι φυσικό, λοιπόν, ο φίλος μας είναι άνεργος, μιας και η δύναμη που κατέχει πλέον δεν είναι καθόλου χρήσιμη στους μελλοντικούς εργοδότες του, με αποτέλεσμα να μένει στο σπίτι και να φροντίζει την μητέρα και την γάτα του, έχοντας όμως στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι κάποια ημέρα θα πετύχει τον στόχο του. Ο Γιώργος μπλέκει μαεστρικά την υπερηρωική κουλτούρα, με την σκληρή ελληνική πραγματικότητα κι όλα αυτά δοσμένα με αρώματα εύστοχου χιούμορ. Το ενδιαφέρον είναι ότι ενώ περίμενα να υπάρχει μία συνοχή στην πλοκή, που θα οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα συγκεκριμένο σημείο, αντί αυτού έχουμε μία σειρά από (ως επί το πλείστον) μονοσέλιδα γκαγκ, τα οποία δεν μπορούμε να πούμε ότι συνδέονται στο 100% μεταξύ τους. Παρόλα αυτά, πάντως, υπήρχαν αρκετά σημεία της πλοκής που με έκαναν και γέλασα κι αξιοσημείωτο είναι ότι αυτά προέρχονταν από τις σπαρταριστές ατάκες της μητέρας και της γάτας. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία καλή δουλειά, που προσωπικά πιστεύω ότι αναδύει περισσότερο μία γελοιογραφική υφή, παρά ένα ολοκληρωμένο σενάριο. Προτείνεται στους λάτρεις αυτής της θεματολογίας, αλλά νομίζω ότι δεν θα δυσαρεστήσει και τους υπόλοιπους. Αξίζει να της ρίξετε μία ματιά. Όσον αφορά τον εικαστικό τομέα, δυστυχώς αυτός αποτελεί και το πιο αδύναμο σημείο του συνόλου. Το σχέδιο είναι εντελώς έξω από την πεπατημένη και τις φόρμες, με την κακή έννοια του όρου. Είναι πολύ ατσούμπαλο, τόσο στα καρέ, όσο και στον σχεδιασμό των χαρακτήρων, ενώ και το μελάνωμα που θα έπρεπε να κυριαρχεί, λόγω του ασπρόμαυρης απόχρωσης, δεν με ικανοποίησε. Γενικά θα το χαρακτήριζα άγουρο και ταυτόχρονα φλύαρο… Εκδοτικά έχουμε να κάνουμε με ένα απλό έντυπο, που το μόνο πρωτότυπο επάνω του είναι ότι έχει dust jacket! Τώρα για ποιον λόγο έχει γίνει αυτό σε ένα τεύχος 44 σελίδων που είναι δεμένο με καρφίτσα, δεν το κατάλαβα. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ κι αρκετά παχύ, ενώ το μοναδικό συνοδευτικό υλικό που παρατίθεται είναι οι δύο σύντομες βιογραφίες των δημιουργών που θα τις βρούμε στα “αυτάκια” του dust jacket. Η σελίδα του Δράχμαν στο Facebook Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για διάθεση του τεύχους.