Αναζήτηση στην Κοινότητα

Πάνω – κάτω η Μαρία Ελισάβετ Κοτίνη συνόψισε άψογα τα περιεχόμενα του κόμικ της, το οποίο στρέφεται γύρω από ένα περίεργο ζώο, με το όνομα Διπολυκάκι, το οποίο ζει μέσα σε μία χωματερή και το μοναδικό του πάθος είναι να βρει ένα κομμάτι ροκφόρ, να το αλείψει με βούτυρο και μυρίζοντάς το δυνατά, να μεταφερθεί σε κόσμους ονειρικούς, όπου ελεύθερο μπορεί να διαλογιστεί, να πετάξει και να ζήσει. Η αλήθεια είναι ότι αφού διάβασα τις πρώτες αράδες ένιωσα μία μικρή απογοήτευση από το περιεχόμενο, αλλά όσο κυλούσαν οι σελίδες συνειδητοποίησα ότι το κόμικ διαθέτει κάποιο ενδιαφέρον. Το Διπολυκάκι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάει ένα αλληγορικό νόημα με την συμπεριφορά του, αυτό που νιώθει ένας πιεσμένος άνθρωπος που θέλει να ζήσει ελεύθερος. Από εκεί και πέρα το τεύχος παρουσιάζει επίσης ενδιαφέρον, μιας και δεν κάνει μία στείρα παρουσίαση ενός κόμικ, αλλά μέσα από τις σελίδες του πετάγονται διάφορα σκίτσα, πάντα με θέμα το Διπολυκάκι, καθώς κι ένα αυτοσχέδιο επιτραπέζιο παιχνίδι που υπάρχει στο σαλόνι του. Το έξτρα κόμικ, το Doomed to live, μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά, καθώς περιγράφει αλληγορικά την πορεία του ανθρώπου από την γέννηση ως τον θάνατο. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία δουλειά που είχε κάτι να δείξει, αλλά παραδέχομαι ότι δεν ήταν 100% του γούστου μου. Προτείνεται στους λάτρεις των φανζίν (κι ας μην είναι) και των underground κόμικς. Οι υπόλοιποι μπορούν να το διαβάσουν από περιέργεια, αλλά με δική τους ευθύνη. Το σχέδιο σίγουρα δεν αποτελεί το δυνατότερο σημείο του κόμικ. Το βρήκα πολύ αόριστο, ίσα – ίσα να περιγράφει οπτικά το σενάριο. Κάθε σελίδα του κόμικ είναι στην κυριολεξία “μπουκωμένη” με καρέ, καθώς διαθέτει μέχρι και 24! Όσον αφορά τον χρωματισμό, τα χρώματα που επικρατούν είναι το άσπρο, το μαύρο και το ροζ – φούξια. Μου άρεσε ο τρόπος που αξιοποιούνται. Η έκδοση, εκ πρώτης όψεως, δεν μοιάζει ότι είναι εμπορική, αλλά φέρνει σε ένα περιποιημένο φανζίν. Το χαρτί στο εσωτερικό είναι ματ και σχετικά παχύ, ενώ το εξώφυλλο έχει χαρτονένια υφή και φαίνεται ανθεκτικό. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ το συνοδευτικό υλικό έρχεται σε μία αποσπώμενη σελίδα τύπου κάρτας, που στην μία όψη της αναφέρει την ταυτότητα της έκδοσης και τους καλλιτέχνες που χάρισαν τα σκίτσα τους στο παράρτημα, ενώ στην άλλη όψη έχουμε μία βιογραφία της δημιουργού. Αναρωτιέμαι γιατί δεν ενσωματώθηκε αυτή η σελίδα στο έντυπο. Ίσως να τίθεται ζήτημα εκτύπωσης. Όπως και να έχει, πάντως, αποτελεί μία πρωτότυπη κίνηση. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ. Αφιέρωμα στο κόμικ