Search the Community
Showing results for tags 'κουραφέλκυθρα omnibus'.
-
Στο κλείσιμο της χρονιάς, επιλέξαμε και σας παρουσιάζουμε δέκα ελληνικά κόμικς που κυκλοφόρησαν και ξεχώρισαν μέσα στο 2023. «Σύμβουλος ερωτικών υποθέσεων» Jimmy-Chris Agarai Τοποθετώντας στο κέντρο της ιστορίας του τον κατ’ επάγγελμα «σύμβουλο ερωτικών υποθέσεων» Σεβαστιανό Κανελά, ο Τζίμι-Κρις Αγκαράι δημιουργεί ένα κόμικς με νουάρ αισθητική και πλείστες πολιτικοκοινωνικές αναφορές. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αναλαμβάνει να κάνει τα πάντα ώστε ο πελάτης του να κάνει τον ερωτικό του στόχο πραγματικότητα, στήνοντας έτσι τις καταστάσεις και ρυθμίζοντας τις συνθήκες, με κίνητρα σίγουρα όχι άδολα και τρόπους σε καμία περίπτωση θεμιτούς. Ώσπου μια μέρα ο Σεβαστιανός θα έρθει αντιμέτωπος με μια υπόθεση που θα τον επιστρέψει στα εφηβικά του χρόνια και θα ανοίξει για αυτόν μια μαύρη τρύπα από την οποία δεν θα μπορέσει να γλιτώσει. ● Εκδόσεις Jemma Press Αριθμός σελίδων: 104 «Κουραφέλκυθρα: Omnibus III» Αντώνης Βαβαγιάννης Τα «Κουραφέλκυθρα» βέβαια δεν χρειάζονται συστάσεις. Πρόκειται για τη μακροβιότερη διαδικτυακή σειρά κόμικστριπ, της οποίας τα επεισόδια συγκεντρώνουν τεράστιο αριθμό λάικ και αναδημοσιεύσεων. Ταυτόχρονα είναι η σειρά με την ευρύτερη αναγνωρισιμότητα και εκτός του σταθερού και φανατικού κοινού των κόμικς. Ο ιθύνων νους πίσω από τα «Κουραφέλκυθρα» είναι ο Αντώνης Βαβαγιάννης, ο οποίος φέτος κυκλοφόρησε το τρίτο Omnibus με στριπάκια από το 2019 ώς τις αρχές του 2023, για να έχουμε και στις βιβλιοθήκες μας τον κύριο Κλιάφα, την οικογένεια Δαπόντε και λίγο... Γιάννη Οικονομίδη. ● Εκδόσεις Jemma Press Αριθμός σελίδων: 240 «The Working Deadline» Πάνος Ζάχαρης Ο τρίτος τόμος της σειράς «Working Dead» του Πάνου Ζάχαρη. Μονοσέλιδες αυτοτελείς ιστορίες χιλιάδων χρόνων ταξικής καταπίεσης (και λίγων μικρών εξεγερσιακών αναλαμπών) συγκεντρώνονται σε αυτό το άλμπουμ, δημιουργώντας μια τριλογία γλυκόπικρου χιούμορ για τις οδυνηρές σχέσεις μεταξύ κυρίων και δούλων, αφεντικών και εργατών, κεφαλαίου και μισθωτής εργασίας. Οι βαθιές ιστορικές γνώσεις του σκιτσογράφου για τα θέματα τα οποία πραγματεύεται καθώς και η πολιτική του στράτευση, καθιστούν την τριλογία ένα πλήρες πολιτικοϊδεολογικό μανιφέστο σε μορφή κόμικς. ● Εκδόσεις Τόπος Αριθμός σελίδων: 88 «Μεφίστο» Δημήτρης Καμένος O Δημήτρης Καμένος συνομιλεί με ένα από τα μεγαλύτερα έργα της δυτικής λογοτεχνίας, τον «Φάουστ» του Γκέτε, για να δημιουργήσει μια παρωδία και να μιλήσει για το σήμερα. Ο «Μεφίστο» είναι επομένως κάτι πολύ παραπάνω από μια παρωδία του «Φάουστ». Το έργο του αναπαράγει τον γνωστό αρχέγονο μύθο του ανθρώπου που πούλησε την ψυχή του στον Διάβολο. Το «Μεφίστο» δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο Καρέ Καρέ. Ο τόμος όπου συγκεντρώθηκαν όλα τα επεισόδια διακρίνεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο με τίτλο «Ένα ιατρικό σίριαλ», οι ήρωές μας περιφέρονται στην Κόλαση, έναν απέραντο τόπο γεμάτο δαίμονες-γιατρούς και δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία, προκειμένου να βρουν θεραπεία για την κατά φαντασίαν ασθένεια του Φάουστ. Στο 2ο μέρος («Ο άσωτος υιός») η περιπλάνηση μεγαλώνει καθώς, προκειμένου ο Μεφίστο να δώσει έστω μία στιγμή αληθινής ευτυχίας στον Φάουστ, τον περιφέρει σε νεανικές μπιραρίες, στο μεγάλο καρναβάλι και στην Αυλή του Μεγάλου Αλέξανδρου. ● Εκδόσεις Χαραμάδα Αριθμός σελίδων: 128 «Στη σκιά του Ολύμπου» Θανάσης Καραμπάλιος, Νίκος Σταυριανός Ο σεναριογράφος και σχεδιαστής της σειράς «1800» Θανάσης Καραμπάλιος και ο νέος δημιουργός Νίκος Σταυριανός, συμπράττουν δημιουργικά και μας αφηγούνται ιστορίες και θρύλους από τα χωριά της Ελασσόνας «στη σκιά του Ολύμπου». Τέσσερις ιστορίες για έναν κόσμο αρχαϊκό, κατάφορτο από παγανιστικά κατάλοιπα και μαγικές πρακτικές. Έναν κόσμο γεμάτο νεράιδες, στοιχειά και αρχαίες ειδωλολατρικές συνήθειες που επιβίωσαν μέσα και έξω από τον χριστιανισμό. ● Εκδόσεις Jemma Press Αριθμός σελίδων: 64 «Ποτ Πουρί» Tasmar Ο Τάσος Μαραγκός (Tasmar) συγκεντρώνει σε ένα «ποτ πουρί» τα σκίτσα που έφτιαξε την περίοδο 2019-2023, καταγράφοντας τη δυστοπία της εποχής μας. Μιας εποχής κατά την οποία ζήσαμε πανδημία, lockdown, μαφιόζικες εκτελέσεις, αστυνομική καταστολή, γυναικοκτονίες, πυρκαγιές, πλημμύρες, πολέμους στη γειτονιά μας, υποκλοπές, κρατική δολοφονία στα Τέμπη και τόσα άλλα που καθιστούν δυσοίωνες τις προβλέψεις για το μέλλον. Άλλωστε το «Ποτ Πουρί» είναι «μια ανθολογία σκίτσων λίγο πριν το τέλος του κόσμου». ● Εκδόσεις Μικρός Ήρως Αριθμός σελίδων: 144 «Ζοrμπάς – Πράσινη πέτρα ωραιοτάτη» Soloup Ο γνωστός σκιτσογράφος Soloup (Αντώνης Νικολόπουλος) διασκευάζει με τη γλώσσα των κόμικς ένα από τα πιο εμβληματικά και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα του Νίκου Καζαντζάκη, το «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά». Στο ογκώδες αυτό βιβλίο 500 σελίδων επαναπροσεγγίζει τον Ζορμπά και μας επαναφηγείται τον καζαντζακικό ήρωα μακριά από τα εθνοκεντρικά στερεότυπα, για τα οποία σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται και η κινηματογραφική μεταφορά του 1964. Ο Soloup μάς παρουσιάζει όχι τον «γραφικό Έλληνα», αλλά έναν άνθρωπο που αναζητά την ελευθερία. ● Eκδόσεις Διόπτρα Αριθμός σελίδων: 520 «Καπετάν Μιχάλης» Παναγιώτης Πανταζής Στον δεύτερο τόμο του εκδοτικού προγράμματος της Διόπτρας για τα 140 χρόνια από τη γέννηση του Νίκου Καζαντζάκη, ο Παναγιώτης Πανταζής (Pan Pan) φέρνει σε πέρας με επιτυχία ένα φιλόδοξο εγχείρημα: τη μεταφορά του έργου «Καπετάν Μιχάλης» σε κόμικς. Με φόντο τα γεγονότα που οδήγησαν τους χριστιανούς της Κρήτης στην επανάσταση του 1889 απέναντι στους οθωμανούς, ο Καπετάν Μιχάλης, με τη φήμη του αγριμιού, αναζητάει την ελευθερία σε ακόμη έναν τομέα. ● Εκδόσεις Διόπτρα Αριθμός σελίδων: 168 «Τ’ Αμπελοκηπιώτικα της Αθήνας» Θανάσης Πέτρου Μετά τα «Νεαπολίτικα», ο πολυτάλαντος και υπερπαραγωγικός Θανάσης Πέτρου μάς ξεναγεί στους Αμπελόκηπους της Αθήνας, όπου έζησε για κάποια χρόνια ως – εκ Θεσσαλονίκης – εσωτερικός μετανάστης. Σε αυτό το εξαιρετικά καλοδουλεμένο λεύκωμα ο Πέτρου καταγράφει, κατόπιν υποδειγματικής έρευνας, την ιστορία, την αρχιτεκτονική και την ανθρωπογεωγραφία μιας ολόκληρης συνοικίας, προσφέροντας στο αναγνωστικό κοινό μια δουλειά που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από τις εργασίες πολλών αθηναιογράφων, δημοσιογράφων και ρεκτών της τοπικής ιστορίας. ● Εκδόσεις Oblik Αριθμός σελίδων: 194 «Μικρός Ήρως» – Επετειακή έκδοση Α' και Β' τόμος Συλλογικό Το 2023 ασφαλώς ανήκει στον Μικρό Ήρωα. Και αυτό γιατί φέτος συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου τεύχους «Μικρός Ήρως» των Στέλιου Ανεμοδουρά και Βύρωνα Απτόσογλου, του εικονογραφημένου περιοδικού με το οποίο μεγάλωσαν γενιές και γενιές Ελλήνων αναγνωστών. Έτσι, μετά τη μεγάλη έκθεση εικονογράφησης στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και την έκδοση του πολυτελούς άλμπουμ αφιερωμένου στα 70 χρόνια (1953-2023), οι εκδόσεις Μικρός Ήρως μάς ετοίμασαν και δύο έγχρωμα άλμπουμ 100 σελίδων έκαστο, με μικρές αυτοτελείς ιστορίες από δεκαοχτώ Έλληνες καλλιτέχνες που αποτίουν φόρο τιμής στον Γιώργο Θαλάσση, τον Σπίθα και την Κατερίνα – τους μικρούς ήρωες που έγραψαν και εκείνοι το δικό τους χάρτινο έπος της Εθνικής Αντίστασης. ● Εκδόσεις Μικρός Ήρως Αριθμός σελίδων: (Α’ τόμος) 106, (Β’ τόμος) 108 Και το σχετικό link...
-
- 4
-
- σύμβουλος ερωτικών υποθέσεων
- jemma press
-
(and 15 more)
Tagged with:
- σύμβουλος ερωτικών υποθέσεων
- jemma press
- κουραφέλκυθρα omnibus
- the working deadline
- εκδόσεις τόπος
- μεφίστο
- εκδόσεις χαραμάδα
- στη σκιά του ολύμπου
- ποτ πουρί
- εκδόσεις μικρός ήρως
- eκδόσεις διόπτρα
- καπετάν μιχάλης
- ζοrμπάς – πράσινη πέτρα ωραιοτάτη
- τ’ αμπελοκηπιώτικα της αθήνας
- μικρός ήρως» – επετειακή έκδοση
- εκδόσεις oblik
- the working dead
-
Ίσως το δημοφιλέστερο ελληνικό webcomic, τα «Κουραφέλκυθρα» του Αντώνη Βαβαγιάννη γνωρίζουν μια θεαματική επιτυχία η οποία δεν περιορίζεται μόνο στα κόμικς. Τα «Κουραφέλκυθρα» αποτελούν ίσως την πιο ιδιόμορφη περίπτωση ελληνικών κόμικς. Δεν είναι καν λέξη, είναι όμως πολλά περισσότερα: εκτός από τη σταθερή παρουσία τους στο διαδίκτυο σε διαρκώς εναλλασσόμενες στέγες και μια επιτυχημένη εκδοτική πορεία με δέκα εξαντλημένες εκδόσεις, έχουν γίνει ραδιοφωνική εκπομπή, μπίρα (!), ενώ υπάρχουν βλέψεις για κινηματογραφική μεταφορά σε ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, σε συνεργασία με το Cinobo, αλλά και… επιτραπέζιο! Ο… «πολυατάλαντος», όπως είναι ο τίτλος της πρόσφατης ομιλίας που παραχώρησε στο TEDx μιλώντας ακριβώς για την πολυδιάστατη φύση του, ο δημιουργός της σειράς Αντώνης Βαβαγιάννης, ο άνθρωπος πίσω από το σουρεάλ ξεκαρδιστικό πανδαιμόνιο αλλόκοτων και παράλογων καταστάσεων και χαρακτήρων, μιλάει στο καρέ καρέ με αφορμή τη μεταπήδηση στη συνδρομητική πλατφόρμα τού patreon και την κυκλοφορία του τρίτου συγκεντρωτικού τόμου με τις ιστορίες της Ζωζεφίνας, του Θείου Αιμίλιου, του κυρίου Κλιάφα και του υπόλοιπου αλλοπρόσαλλου καστ. ● Γεννήθηκες το ’81, ανδρώθηκες τη δεκαετία του ’90 και ανήκεις στη γενιά που κλήθηκε να κάνει τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα κατά τη διάρκεια της κρίσης. Τι αποτύπωμα είχαν τα παραπάνω βιώματα στο έργο σου; Η δεκαετία που διαμόρφωσε καθοριστικά το γούστο μου σε πολλά πράγματα ήταν του ’90. Είναι η εποχή που ανακάλυψα ως έφηβος τους Simpsons και τους Monty Python, τον Αρκά, τα ακούσματα της ανεξάρτητης ροκ. Όλα αυτά και πολλά ακόμη με τον καιρό μετασχηματίστηκαν στα «Κουραφέλκυθρα», τα οποία ακολουθούν μια παράλληλη πορεία αγκαλιά με την κρίση. Ξεκίνησαν το 2007, λίγο πριν από τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, ακριβώς πριν στραβώσει πολύ η κατάσταση. Παρ’ όλα αυτά επέλεξα συνειδητά να αποφεύγω την επικαιρότητα. Κάποιες φορές βιώματά μου αντανακλώνται ασυνείδητα στη δουλειά μου, αλλά δεν το επιδιώκω απαραίτητα. ● Οι πολλαπλές καλλιτεχνικές και επαγγελματικές ταυτότητες, όπως αυτή του δημιουργού κόμικς, του μουσικού, του ραδιοφωνικού παραγωγού, του δασκάλου μέχρι πρότινος, πηγάζουν από τις πολυδιάστατες καλλιτεχνικές ανησυχίες σου ή σχετίζονται με σκοπούς πιο ταπεινούς, όπως η οικονομική επιβίωση; Σίγουρα δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα συντηρούμαι οικονομικά από τα κόμικς – για τη μουσική δεν το συζητώ, με αμιγώς οικονομικούς όρους ίσως να «έμπαινα μέσα». Ευτυχώς, μετά από 16 χρόνια που κάνω ασταμάτητα το ίδιο πράγμα, με προσήλωση και αφοσίωση, ίσως επιτέλους αχνοφαίνεται η δυνατότητα επιβίωσης με κύρια απασχόληση τα κόμικς μου. Και πάλι όχι τόσο από το ίδιο το καλλιτεχνικό δημιούργημα, αλλά από τις ευκαιρίες που ανοίχτηκαν χάρη σε αυτό, όπως η ραδιοφωνική εκπομπή και οι γελοιογραφίες. Αμφότερα προέκυψαν από προτάσεις τρίτων, τις οποίες αποδέχτηκα όχι μόνο λόγω της όποιας οικονομικής ενίσχυσης συνεπάγονταν, αλλά κυρίως διότι μου αρέσει πολύ να δοκιμάζω νέες προκλήσεις και διαφορετικά πράγματα. ● Η γελοιογραφία είναι συγγενής με τη βασική σου ιδιότητα ως σχεδιαστή κόμικς, αλλά ποια είναι η απόσταση μεταξύ τους; Προσπαθώ να εισάγω και στις γελοιογραφίες μου την σουρεαλιστική ματιά που προϋπήρχε στη δουλειά μου, όχι μόνο σαν καλλιτεχνική άποψη, αλλά γιατί ως νέος στο πολιτικό σκίτσο νιώθω πιο οικεία. Η βασική διαφορά είναι πως στα κόμικς μου απουσιάζει το στοχευμένο κοινωνικοπολιτικό μήνυμα, ενώ όταν σχολιάζεις την πολιτική επικαιρότητα νομοτελειακά μεταφέρεις το δικό σου ιδεολογικό υπόβαθρο, την ματιά σου για τον κόσμο. Αντίστοιχα, η γελοιογραφία ως σχόλιο της επικαιρότητας μπορεί να έχει εφήμερη δράση, ενώ στα «Κουραφέλκυθρα» επιλέγω θεματικές τις οποίες θα μπορεί να απολαύσει ο αναγνώστης ακόμα και δέκα χρόνια μετά, έστω κι αν κάποια αστεία μπορεί να είναι ελαφρώς ξεπερασμένα. ● Ποιο είναι το συστατικό εκείνο που ξεχωρίζει τα «Κουραφέλκυθρα» τόσο ώστε να αποτελούν σήμερα, εκτός των άλλων, έναν μικρό πυλώνα συλλογικού χιούμορ για μια όλο και μεγαλύτερη διαδικτυακή κοινότητα; Πρώτα απ’ όλα, όταν ξεκινούσα δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έβρισκε τόσο μεγάλη απήχηση. Δεν θα μπορούσα να περιμένω ότι θα υπάρχει μια παρέα εκτός από τη δική μου στην οποία κάποιος θα αναφωνούσε «Αχ το Μαριώ», όπως ο Θείος Αιμίλιος, και όλοι θα καταλάβαιναν πού αναφέρεται. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που μεγάλο μέρος του κοινού το αγαπάει τόσο. Προσπαθώ όμως πάντα να μην ξεχνώ πως συμβαίνει σε μια μικρή μερίδα του κόσμου. Εξακολουθεί να είναι underground – το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι στον ευρύτερο κύκλο μας το γνωρίζουν δεν σημαίνει ότι έχει τον μαζικό αντίκτυπο και τη διεισδυτικότητα π.χ. του Αρκά. Αλλά αυτό για να είμαι ειλικρινής δεν με πολυενδιαφέρει κιόλας. Νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό το κοινό που μπορεί να του αρέσει αυτό το κόμικς είναι πολύ συγκεκριμένο και το έχει ήδη ανακαλύψει. Ταυτόχρονα και εγώ απευθύνομαι σε συγκεκριμένο κοινό, δίχως να με απασχολεί το mainstream στοιχείο. Η κοινότητα που το έχει αγκαλιάσει δεν είναι τυχαίοι περαστικοί στα social media. Μου στέλνουν μηνύματα, έρχονται στα φεστιβάλ να με γνωρίσουν, αγοράζουν τα βιβλία, εσχάτως χρηματοδοτούν άμεσα το εγχείρημα στο patreon. Από την αρχή που το διάβαζαν 20 άτομα μέχρι σήμερα που το διαβάζουν 80.000, το κριτήριο είναι απλό: να μου αρέσει και να γελάω με αυτό. Η αυθεντικότητα είναι ο μόνος τρόπος να διατηρηθεί η συνοχή της σειράς και το μόνο που μπορώ να ελέγξω. Το αποτέλεσμα είναι πάντα απρόβλεπτο. Πολύ συχνά κάτι που θεωρούσα φοβερά αστείο δεν είχε την ανταπόκριση που περίμενα, ενώ κάτι που δεν με ενθουσίαζε έκανε θραύση. Σκίτσο δημοσιευμένο στο news247.gr ● Θυμάσαι παραδείγματα; Στην πρώτη περίπτωση ανήκει ένα με τον Ιουστινιανό και την Αγία Σοφία – όταν το είχα σκεφτεί μου είχε φανεί τόσο αστείο, ακόμα και το σχέδιο είναι πολύ πιο προσεκτικό. Του δείχνουν την κρήνη και του λένε πως υπάρχει ένα μήνυμα που διαβάζεται το ίδιο και από τα δεξιά και από τα αριστερά, πρόκειται για το «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν». Το κοιτάζει και λέει «παπαπ», μου είχε φανεί τόσο απλοϊκά αστείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα απρόσμενης επιτυχία είναι αυτό με τον βασιλιά στο πολιορκούμενο κάστρο, που του λένε «Κοίτα βασιλιά μου, τοξότες!» κι εκείνος απαντάει «Πού κατάλαβες το ζώδιό τους από τόσο μακριά;». Το είχα στο συρτάρι για εβδομάδες και δεν το ανέβαζα επειδή μου φαινόταν πως δε θα γελούσε κανείς, ωστόσο πήγε ανέλπιστα καλά. ● Χαρακτηριστικό της επιτυχίας των «Κουραφέλκυθρων» είναι ότι βρίσκουν ανταπόκριση σε ένα κοινό πολύ ευρύτερο σε σχέση με τα παραδοσιακά ελληνικά κόμικς. Αλήθεια είναι αυτό, αν και για πολλά χρόνια δεν ήταν έτσι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αρκετοί νέοι δημιουργοί να παραδειγματίζονται επιλέγοντας το συγκεκριμένο μέσο για να εκφραστούν, αντί ενδεχομένως να φτιάχνουν memes. Ελπίζω αυτό να λειτουργεί προωθητικά για το σύνολο της ελληνικής κοινότητας κόμικς, κάτι που εισπράττω π.χ. από την επικοινωνία με όσους έρχονται σε φεστιβάλ κόμικς για να με συναντήσουν και να ζητήσουν υπογραφές. Είναι κι άλλοι δημιουργοί που το έχουν καταφέρει αυτό, όπως ο Σταύρος Κιουτσιούκης και η Δήμητρα Αδαμοπούλου. Στη δική μου περίπτωση σχετίζεται με τη μικρή έκταση που τα καθιστά εύκολα στην ανάγνωση. Ενίοτε όμως το κείμενο είναι αρκετά πυκνό και πιστεύω πως δεν θα διαβαζόταν αν δεν είχε φτιάξει ήδη με τα χρόνια ένα πιστό κοινό. Το άλμπουμ «Κουραφέλκυθρα Omnibus III» (εκδόσεις Jemma Press) κυκλοφορεί στο Comic Con Θεσσαλονίκης (5-7 Μαΐου) και στο Comicdom Con (12-14 Μαΐου). ● Vamvax.gr, comicdom.gr, socomic.gr, Nerdcult (luben.tv) και εσχάτως στο patreon. Θα είναι αυτή η τελευταία μετακόμιση; Κάθε συνεργασία απέδωσε στο μέγιστο δεδομένων των συνθηκών κάθε εποχής. Ειδικά οι άνθρωποι του socomic ενίσχυσαν σημαντικά τα ελληνικά κόμικς σε μια δύσκολη περίοδο. Με το Luben είχα συνεργαστεί ήδη πολλά χρόνια πριν, όταν τα «Κουραφέλκυθρα» δεν υπήρχαν ακόμα. Η συνεργασία μας έληξε σε μια περίοδο που ήδη σκεφτόμουν τη μετάβαση στο patreon, δεδομένου πως αποτελεί την πιο αδιαμεσολάβητη μορφή οικονομικής υποστήριξης των καλλιτεχνών από το κοινό τους. Μετά τις μεγάλες εταιρείες και το crowdfunding, είναι ένας από τους δημοφιλέστερους τρόπους χρηματοδότησης στο εξωτερικό, ειδικά για τα αμερικανικά κόμικ στριπς. Προσωπικές ανασφάλειες σε συνδυασμό με την ξένη για την ελληνική πραγματικότητα συνδρομητική κουλτούρα του εγχειρήματος με απέτρεπαν να το τολμήσω. Η ανταπόκριση του κόσμου όμως ήταν συγκινητική, γι’ αυτό πιστεύω πως δεν θα αλλάξει. Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον καλύτερο τρόπο συνεργασίας από το να σε στηρίζουν άμεσα οι αναγνώστες σου. Το κόμικς θα διατίθεται δωρεάν στα social media που χειρίζομαι, αλλά όσοι χρηματοδοτούν το εγχείρημα θα λαμβάνουν αποκλειστικό περιεχόμενο και δώρα, ενώ ορισμένοι εξ αυτών θα δουν τον εαυτό τους να συμπρωταγωνιστεί σε μελλοντικά «Κουραφέλκυθρα» που θα σχεδιάσω. ● Επιστρέφοντας στην αρχή της καριέρας σου, έχουμε τον «Φωτογράφο» και το «AVPD», όπου υπογράφεις μόνο το σενάριο. Υπάρχουν σκέψεις να επιστρέψεις ως σεναριογράφος ή να γράψεις πάλι κάτι αυτοτελές ασχέτως ποιος θα το σχεδιάσει; Πράγματι, αρχικά υπογράφω μόνο το σενάριο. Αν και αμφότερα τα είχα ξεκινήσει στο site μου σαν κόμικς. Κάποια στιγμή ο Σπύρος Δερβενιώτης είχε δει τον «Φωτογράφο» και ήθελε να τον σχεδιάσει, βάζοντάς με έτσι στον χώρο σαν επαγγελματία δημιουργό κόμικς. Πλέον είναι συλλεκτικό τεύχος, καθώς ο εκδοτικός οίκος έχει κλείσει και το τιράζ ήταν μικρό. Το «AVPD» έγινε σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Φουτσίδη, τον οποίο δεν έχω ξαναδεί έκτοτε. Από εκεί και πέρα, για το στυλ που υπηρετώ προτιμώ το δικό μου ατελές σχέδιο παρά κάτι πιο τεχνικά άρτιο. Παρά τις όποιες σχεδιαστικές αδυναμίες, μπορώ να το εξυπηρετήσω καλύτερα γιατί είναι δικό μου. Θα με ενδιέφερε μόνο αν ήθελα να κάνω κάτι πιο σοβαρό και ρεαλιστικό, μια ανάγκη που δεν έχει γεννηθεί ως τώρα. Κατά καιρούς έχω ξεκινήσει διάφορες σκέψεις και πρότζεκτ, αλλά δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα κάτι ολοκληρωμένο. Αυτήν την περίοδο κάνω πράγματα που δεν περίμενα, ενώ τα περισσότερα απ’ όσα σκεφτόμουν γίνονται ταυτόχρονα: ● Για πρώτη φορά θα σχεδιάσω ιστορίες σε σενάριο άλλου! Πρόκειται για μία σειρά από αληθινές ιστορίες της ροκ μουσικής, σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Τσάβαλο. ● Στο σύντομο μέλλον πρόκειται να κυκλοφορήσει σε συνεργασία με το Cinobo η πρώτη animated εκδοχή των «Κουραφέλκυθρων». Έχω ήδη γράψει το σενάριο, το οποίο αποτελεί στην πραγματικότητα συρραφή μερικών αγαπημένων στριπ. ● Ένα μεγάλο μου όνειρο είναι να φτιάξω ένα επιτραπέζιο παιχνίδι! Σκοπός είναι να συνδέεται με τα «Κουραφέλκυθρα» δίχως να στερεί κάτι από όσους δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. ● Το animation είναι κάτι που σε ενδιαφέρει; Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι είδος υπό εξαφάνιση. Ξέρεις πόσο ακριβό είναι; Γι’ αυτό και η μεταφορά των «Κουραφέλκυθρων» θα έχει διάρκεια περί τα 5 λεπτά. Σιγά-σιγά μαθαίνω κι εγώ κάποια πράγματα, μήπως μπορέσω να το κάνω μεγαλύτερο, αλλά κατά τα άλλα βρισκόμαστε σε συζητήσεις για την παραγωγή. Εκτός από μεγάλο κόστος είναι και πολύ χρονοβόρα διαδικασία – ελπίζω να μη μας πάρει περισσότερο από ένα χρόνο να το ετοιμάσουμε. Κατά τ’ άλλα, στην Ελλάδα δεν υπάρχει το κοινό που θα έφερνε τις διαφημίσεις ώστε να καλύψει το κόστος. Μάλλον αυτό απέτρεψε ή σταμάτησε παραγωγές όπως το «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», γιατί η τηλεόραση έχει διαμορφώσει ένα συγκεκριμένο κοινό και πλέον απευθύνεται μόνο σε αυτό δίχως να τολμά να απευθυνθεί αλλού. Για το ευρύ ελληνικό κοινό το animation παραμένει «μικυμάου για παιδιά», επικρατεί αυτή η γενιά και η λογική. Εδώ η τεράστια και ζωηρή stand up σκηνή στην Ελλάδα δεν έχει δουλειά στην τηλεόραση, δεν υπάρχει κωμωδία. ● Η μουσική αποτελεί επίσης ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής σου. Ξεκίνησα με το συγκρότημα «Empty Frame», αλλά πλέον αυτό το κεφάλαιο έχει κλείσει. Τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν και τους παρακολουθώ από απόσταση πλέον με μεγάλο ενδιαφέρον. Δεν έχω την αφοσίωση και το χρόνο που απαιτούσα από τον εαυτό μου για να νιώθω καλά με τη συμμετοχή μου σε ένα κοινό πρότζεκτ. Έκανα κάποιες περισσότερο προσωπικές ηχογραφήσεις στο πλαίσιο του «Other Me» ηχογραφώντας κάποια κομμάτια που είχα στο μυαλό μου, δυστυχώς όμως κι αυτό έμεινε πίσω. Το μουσικό μικρόβιο το ικανοποιώ πλέον μέσω της ραδιοφωνικής εκπομπής όπου παίζω και μιλώ για μουσική – κάποια στιγμή όμως θα επανέλθει και η όρεξη να γράψω, δε φεύγει ποτέ εντελώς. Ακόμα και για το soundtrack της ταινίας των «Κουραφέλκυθρων» μάλλον θα χρησιμοποιούσα κάτι ήδη γραμμένο, αλλιώς θα έπρεπε να το μειώσουμε στα 2 λεπτά. ● Στη ραδιοφωνική σου εκπομπή έχεις ξεκινήσει μία ραδιοφωνική σταυροφορία για να ανακαλύψεις τον «υπεύθυνο»… Έχω ξεκινήσει δύο σταυροφορίες. Η μία είναι ερευνητική: αναζητώ ποιοι είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τη φράση «κάνω υπεύθυνος» αντί για το κλασικό «μπει δε μπει» για να αποφασίσουν ποιος θα παίξει πρώτος στο μονό παιχνίδι στο μπάσκετ. Είναι ελάχιστα άτομα και πολύ διασκορπισμένα, αλλά υπάρχουν εκεί έξω. Πρώτη φορά το άκουσα μικρός από ένα παιδί στα Χανιά και νόμιζα ότι εκεί το λένε έτσι. Πράγματι, υπάρχει μία συγκέντρωση στην Κρήτη, αλλά το συγκλονιστικό είναι ότι μετά γνώρισα κόσμο στα Χανιά και και με κοιτούσαν σαν εξωγήινο όταν τους ρωτούσα, το ακούγανε για πρώτη φορά ενώ είχαν την ίδια ηλικία περίπου. Άλλοι βέβαια το αντιμετωπίζουν σαν κάτι απολύτως φυσιολογικό. Υπάρχει ένα τεράστιο μυστήριο. Στη δεύτερη σταυροφορία δεν αναζητώ απαντήσεις αλλά προσπαθώ να δώσω. Ο σκοπός είναι να καταργηθεί το μολύβι από το «πέτρα, ψαλίδι, χαρτί». Είναι απλά κακά μαθηματικά, κακός σχεδιασμός, είναι μια ελληνική εφεύρεση, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο και δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης γιατί κάνει ό,τι κάνει το ψαλίδι, απλά χάνει και από το ψαλίδι, επομένως δεν έχεις κανένα λόγο να το διαλέξεις. Δε θα ησυχάσω μέχρι να εξαφανιστεί. 📌 Τον διαβάζετε: Facebook: https://www.facebook.com/Kouraphelkythra Instagram: @kourafelkythros News247: https://www.news247.gr/skitsa/ Patreon: https://www.patreon.com/kourafelkythra/ Οι εκδόσεις του κυκλοφορούν από τη Jemma Press. Τον ακούτε: Nostos Radio 100.6: καθημερινά 11.00-12.00 Spotify: Κουραφέλκυθρα – Δεν είναι καν Podcast Και το σχετικό link...
- 2 replies
-
- 7
-
- κουραφέλκυθρα
- αντώνης βαβαγιάνης
-
(and 2 more)
Tagged with:
-
Εδώ και χρόνια, με συνέπεια, χτίζει έναν κόσμο με τους πιο αλλοπρόσαλλους χαρακτήρες. Που είναι συνεπείς κι αυτοί στον παραλογισμό και τη ματαιότητα των πράξεών τους. Ο Αντώνης Βαβαγιάννης με το «Κουραφέλκυθρα Omnibus II» παρουσιάζει τον μοναδικό αυτό κόσμο που δεν είναι και πολύ διαφορετικός από τον δικό μας. Τα «Κουραφέλκυθρα» δεν είναι καν λέξη (όπως είναι το σλόγκαν της σειράς). Και το «Κουραφέλκυθρα Omnibus II» δεν είναι καν Omnibus* (όπως είναι ο υπότιτλός του). Αλλά σε έναν κατασκευασμένο, χάρτινο κόσμο, στον οποίο οι πρωταγωνιστές δεν είναι ούτε καν ήρωες, αντίθετα κάνουν ότι μπορούν για να αποτινάξουν από πάνω τους αυτή τη ρετσινιά και να εκπλήξουν τον αναγνώστη με το απρόβλεπτο και αυτοκαταστροφικό των πράξεών τους, τέτοιες αρνήσεις δεν είναι ούτε καν πρόβλημα. Ο κόσμος τους, ο κόσμος που δημιούργησε γι’ αυτούς ο Αντώνης Βαβαγιάννης πριν από πολλά χρόνια, δεν υπακούει στους νόμους και τους κανόνες των προβλέψιμων και συμβατικών κόσμων αλλά διαιωνίζεται πάνω σε μια διαρκή άρνηση: την άρνηση να διορθώσει τον εαυτό του, να αντιληφθεί την αναπόφευκτη πορεία του προς την αυτοκαταστροφή, να γίνει ένας πραγματικός κόσμος. Ο κόσμος των «Κουραφέλκυθρων» δεν είναι ούτε καν κόσμος. Και πώς θα μπορούσε να είναι όταν στη μια σελίδα τον ρόλο του ναυαγοσώστη παίζει μια ομάδα συγχρονισμένης κολύμβησης που τη στιγμή που επιχειρεί να σώσει τον πνιγμένο, ξεκινά το καλλιτεχνικό πρόγραμμά της, στην επόμενη ένας πολεμιστής, ανάμεσα σε κομμένα κεφάλια και ακρωτηριασμένα μέλη την ώρα της μάχης φωνάζει «Όπα! όπα! Παιδιά! Ο φακός μου!» και στη μεθεπόμενη ο Λιονέλ Μέσι βάζει γκολ με καραβολίδα στο 26ο λεπτό αλλά ο αγώνας διακόπτεται γιατί ο Νάβας τσατίζεται. Και παίρνει την μπάλα του και φεύγει. (Ο Βαβαγιάννης, όμως, καθησυχάζει τους αναγνώστες διευκρινίζοντας: «Σε περίπτωση που ανησυχείτε, το ματς συνεχίστηκε με πατημένο κουτάκι κοκακόλας»). Και παρά τον απόλυτο παραλογισμό, τις σουρεαλιστικές καταστάσεις, το ανοίκειο των συνευρέσεων, ο κόσμος αυτός καταφέρνει να επιβιώνει και να προχωρά σε ένα διαρκές παρόν που το πριν, το τώρα και το μετά γίνονται ένα, οι σκέψεις και οι πράξεις επαναλαμβάνονται με βασανιστική συνέπεια, τα λάθη συνεχίζονται με μαθηματική ακρίβεια και οι χαρακτήρες επιδεικνύουν μια αβάσταχτη ελαφρότητα σκέψης και πράξης. Προλογίζοντας την έκδοση με ένα συναισθηματικό και προσωπικό σημείωμά του, όπως τα τραγούδια του, ο Φοίβος Δεληβοριάς γράφει: «Μου ζήτησε ο Αντώνης κάτι σαν πρόλογο σ’ αυτό το δεύτερο όμνιμπους του κόσμου του, και του είπα “ναι” αμέσως, αν και ξέρω πόσο άκυρο είναι να γράφεις έναν πρόλογο για έναν κόσμο που ακυρώνει τον ίδιο του τον εαυτό χαρούμενα κάθε στιγμή. Με πρόσχημα όμως αυτόν τον πρόλογο –που υποτίθεται πως τώρα ολοκληρώνω– θα βρεθεί κι η δικιά μου φατσούλα, το δικό μου περίγραμμα δίπλα στους ήρωες αυτών των στριπ. Κι αν είμαι τυχερός, θα κυλήσω και θα βρεθώ μέσα σ’ αυτά, θα ζήσω μια ζωή σε μια πόλη που θα μου αρέσει να ανήκω, γιατί κανείς δεν ανήκει πουθενά, όλοι είναι απολύτως αβέβαιοι και χαρούμενοι γι’ αυτό». Ο ίδιος ο Βαβαγιάννης δεν είναι καν επαγγελματίας δημιουργός κόμικς. Μεταξύ άλλων είναι τραγουδιστής στο συγκρότημα Empty Frame, κάνει τη ραδιοφωνική εκπομπή «Οι Προτελευταίοι» μαζί με τον Θανάση Πετρόπουλο και το πρωί είναι δάσκαλος σε δημοτικό σχολείο («Σε ποιους εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας»… σχολίαζε χιουμοριστικά πριν χρόνια ο αείμνηστος Γιάννης Καλαϊτζής). Δεν είναι καν ο Αρκάς (πρόσφατα χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ο νέος Αρκάς ενώ κάποιοι είπαν ότι ο Βαβαγιάννης είναι ο Αρκάς). Ο Βαβαγιάννης, όμως, είναι μια κατηγορία μόνος του. Δεν σχεδιάζει σαν τον Bilal ή τον Moebius αλλά αυτό δεν είναι ούτε καν ελάττωμα, καθώς τα σχέδια του υπηρετούν ιδανικά τις ιστορίες του ανεξάρτητα με το αν έχουν σωστές αναλογίες και τέλεια προοπτική. Τα κόμικς, άλλωστε, δεν είναι φωτορεαλισμός. Ευτυχώς. Στον κόσμο του, έναν κόσμο εμμονικής αβεβαιότητας και διαρκούς επιστροφής στα ίδια παθήματα που ποτέ δεν γίνονται μαθήματα, διάφοροι χαρακτήρες δίνουν τον χειρότερό τους εαυτό χωρίς να το καταλαβαίνουν: η παρορμητική Ζοζεφίνα, ο εφιάλτης κάθε δασκάλου, που πετιέται στην τάξη για να ρωτήσει ότι πιο άκυρο μπορεί και αναρωτιέται κάθε φορά τι πάει στραβά και οι βαθμοί της είναι πάντα κακοί· ο Θείος Αιμίλιος, το πιο δημοφιλές talking head των ιστοριών, προσκολλημένος σε ένα παρελθόν που ποτέ δεν υπήρξε, νοσταλγός εποχών όπου οι λέξεις «νοματαίοι», «σακαφιόρα», «χοροεσπερίδα», «παρφουμαρισμένη», «αλαμπρατσέτα», «σουσουράδες» κ.ά. δεν προκαλούσαν γέλιο· ο Πελάτης που βρίσκει κάθε φορά μέσα στη σούπα του τα πιο αλλόκοτα αντικείμενα και πλάσματα αλλά επιμένει να τρώει κάθε μέρα στο ίδιο εστιατόριο (και πάντα σούπα!)· ο μπαμπάς της οικογένειας Δαπόντε που βρίσκει συμπαθέστατο κάθε υποψήφιο γαμπρό της κόρης του· ο δύστυχος κύριος Κλιάφας που πάντα έχει προβλήματα και πάντα τα εκμυστηρεύεται, ματαίως, στον μπάρμαν με το όνομα Λούθερ. Αυτός ο κόσμος που επαναλαμβάνεται πεισματικά (τελικά πόσο λίγο διαφέρει από τον δικό μας…) και κανείς δεν ανήκει πουθενά παρά μόνο στο αυτόκλειστο των δικών του προβλημάτων, είναι απολαυστικός για τους αναγνώστες του γιατί, κατ’ αρχάς, είναι πολύ αστείος. Το χιούμορ του Βαβαγιάννη είναι πάντα πηγαίο, πρωτότυπο και ευφυές. Κυρίως, όμως, είναι ένας κόσμος που μας κάνει να αντιμετωπίζουμε με περισσότερη επιείκεια τον δικό μας και να αυτοβαυκαλιζόμαστε ότι όλα βαίνουν καλώς, αφού “εκεί έξω”, στα Κουραφέλκυθρα λόγου χάριν, τα πράγματα είναι χειρότερα. Εμ, δεν είναι. Ο τόμος «Κουραφέλκυθρα Omnibus II» (εκδόσεις Jemma Press) περιλαμβάνει όλο το υλικό που δημοσιεύτηκε στο socomic.gr από το 2014 έως το 2018, σχολιασμένο από τον δημιουργό του και συνοδευμένο από ένα φλιπ κόμικς με τη συμμετοχή των Παναγιώτη Πανταζή, Πάνου Ζάχαρη, Γιάννη Ρουμπούλια, Δήμητρας Αδαμοπούλου, Γιώργου Γούση, Αγγελικής Σαλαμαλίκη, Αλέξιας Οθωναίου, Πέτρου Χριστούλια, Τάσου Ζαφειριάδη, Έφης Θεοδωροπούλου, Θανάση Πετρόπουλου και Τάσου Μαραγκού. *Omnibus: Έκδοση που περιλαμβάνει υλικό από πολλούς τόμους που εκδόθηκαν ξεχωριστά. Και το σχετικό link...
-
- 5
-
- κουραφέλκυθρα omnibus
- αντώνης βαβαγιάννης
-
(and 1 more)
Tagged with: