Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το μακρινό 1995, το Κολλέγιο ΔΕΛΑΣΑΛ, στα πλαίσια φαντάζομαι μίας διαφημιστικής του εκστρατείας, εκδίδει ένα κόμικ, με πρωταγωνιστές τους μαθητές, αλλά και τους καθηγητές του. Το είδος του σεναρίου είναι ένα αστυνομικό μυστήριο, κομμένο και ραμμένο για την νεολαία της εποχής. Το καλοκαίρι έφυγε, ο Σεπτέμβρης έφτασε και το πρώτο κουδούνι στο κολλέγιο χτυπά, καλώντας του μαθητές στις αίθουσες. Ο Φίλιππος δίνει κρυφά ένα σημείωμα στην Χριστίνα να συναντηθούν μετά το μάθημα. Όταν οι δύο φίλοι συναντιούνται, το αγόρι της παρέας εκμυστηρεύεται στο κορίτσι ότι μέσα σε μία μικρή σπηλιά βρήκε ένα κασόνι που περιέχει ράβδους χρυσού! Την επόμενη ημέρα, τα παιδιά ειδοποιούν τους καθηγητές για το εύρημά τους κι όταν επισκέπτονται, μαζί τους, τον τόπο που βρέθηκε ο θησαυρός, έκπληκτοι θα διαπιστώσουν ότι εκεί έχει μείνει μόνο το κασόνι, ενώ οι ράβδοι χρυσού έχουν κάνει φτερά! Τότε όλοι μαζί συνεργάζονται για να βρουν τον άρπαγα και να ανακτήσουν τον χαμένο θησαυρό, με σκοπό να τον επιστρέψουν στις Αρχές. Όπως, λοιπόν, γίνεται εύκολα αντιληπτό πρόκειται για ένα σενάριο που διαθέτει ενδιαφέρον και δημιουργεί μία πλοκή κατάλληλη για τις νεαρές ηλικίες αναγνωστών, αλλά ταυτόχρονα συντηρεί την έξαψη που γεννά ένα καλοδουλεμένο αστυνομικό μυστήριο. Τα παιδιά του κολλεγίου δείχνουν αυταπάρνηση και πίστη στο δίκαιο, ενώ και οι καθηγητές λειτουργούν με μέθοδο και με οξυδέρκεια που θα την θαύμαζε κι ο πλέον ικανός ντετέκτιβ. Κι ενώ όλα δείχνουν μία συγκεκριμένη ύποπτη, έρχεται το φινάλε να ανατρέψει τις υποψίες μας και να κλείσει την ιστορία υποδειγματικά. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ιστορία που με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό, με εξαίρεση μία-δύο συγγραφικές ευκολίες. Το μοναδικό μου παράπονο στηρίζεται στο γεγονός ότι είχε λίγες σελίδες στην διάθεσή της για να εξελιχθεί. Δεν υπήρχε μεγάλη βιασύνη, αλλά δεν θα έλεγα όχι σε περισσότερη… “σάλτσα”. Ο εικαστικός τομέας είναι τίμιος και συνδυάζεται μία χαρά με το σενάριο. Το σχέδιο, μπορεί να χωλαίνει κάπως σε κίνηση, παρόλα αυτά διαθέτει στοιχεία από την λεγόμενη “Καθαρή Γραμμή” που συναντάμε στα διάσημα Γαλλοβελγικά κόμικς. Ο χρωματισμός χρησιμοποιεί μία ενδιαφέρουσα παλέτα από γήινες αποχρώσεις του πράσινου, του καφέ και του γαλάζιου. Η τεχνοτροπία του (και χωρίς να είμαι ειδικός) μοιάζει με νερομπογιά. Η έκδοση έχει μία πρωτοτυπία, την οποία μπορεί να την έχουμε συναντήσει κι αλλού, αλλά δεν είναι τόσο διαδεδομένη. Το κόμικ τελειώνει ακριβώς στο μέσο του εντύπου. Τότε, αν το γυρίζουμε ανάποδα, ξεκινάει πάλι η ίδια ιστορία, αυτή την φορά όμως στα Γαλλικά, η οποία τελειώνει κι εκείνη στο μέσο του εντύπου, όπου συναντά το φινάλε της ελληνικής version. Όσον αφορά τα της ποιότητας, αυτή κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα, αλλά αν αναλογιστούμε ότι πρόκειται για ένα έντυπο που διανέμονταν δωρεάν (φαντάζομαι) τότε δεν νομίζω να έχουμε μεγάλες απαιτήσεις. Το δέσιμο έχει γίνει με καρφίτσα, ενώ τόσο το χαρτί στο εξώφυλλο όσο και στο εσωτερικό, είναι αρκετά λεπτό. Η αποτύπωση των χρωμάτων είναι πιστή, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με μία καλή εκτύπωση. Συνοδευτικό υλικό δεν υπάρχει, εκτός από δύο σύντομα λόγια (στα Ελληνικά και στα Γαλλικά) για τον σχεδιαστή του κόμικ (ο οποίος δεν γνωρίζω αν έχει κάποια άλλη σχέση με το κολλέγιο ), Tchibemba. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του τεύχους.