Search the Community

Είναι πολύ συνηθισμένο για έναν δημιουργό κόμικς, όταν σκαρώνει μια ιστορία να αφοσιώνεται σε αυτήν μέχρι να την ολοκληρώσει. Ο Σταύρος Κιουτσιούκης λειτουργεί εντελώς διαφορετικά. Τιμώμενος καλλιτέχνης στο πρόσφατο φεστιβάλ του Comicdom, παρουσίασε τρεις νέες δουλειές του με υπέροχα σχέδια και εντελώς διαφορετικές θεματικά. Από τους πιο παραγωγικούς και ανήσυχους νέους καλλιτέχνες των ελληνικών κόμικς, ο σαραντάχρονος Σταύρος Κιουτσιούκης έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια να πλάθει ιστορίες ασταμάτητα, κινούμενος σε διαφορετικά σεναριακά είδη, συνήθως με το χιούμορ στο επίκεντρο. Μια από τις λίγες «σταθερές» στο έργο του είναι οι ρετρό αναφορές με διάθεση αυτοϋπονόμευσης και παρωδίας και η διαρκής επιστροφή στον πιο διάσημο χαρακτήρα του, το ευάλωτο, άτυχο, ετοιμοθάνατο, αλλά διόλου ψοφοδεές «Yellow Boy», με τις «περιπέτειες» του οποίου από το κρεβάτι ενός νοσοκομείου κυκλοφορούν πέντε τόμοι («Οι θλιβερές περιπέτειες του Yellow Boy», «Οι ακόμα πιο θλιβερές περιπέτειες του Yellow Boy», «Πολύ σκληρός για να πεθάνει», «Το κουρέλι τραγουδάει ακόμη», «Θέλεις να πεθάνω;»). Πού και πού γράφει σενάρια για άλλους δημιουργούς, όπως έπραξε με τη γλυκύτατη και γεμάτη ευαισθησία «Τσαλακωμένη ουρά» που σχεδίασε η Έφη Θεοδωροπούλου και με την «Pizza Peperoni» σε συνεργασία με έξι διαφορετικές σχεδιάστριες, σταθερά δημιουργεί για την ιστοσελίδα socomic.gr, ενώ συμμετείχε και σε πειραματικές, ομαδικές απόπειρες σχολιασμού της φύσης και των δυνατοτήτων των κόμικς, όπως αυτή του «The Very Closed Circle». Στο πρόσφατο φεστιβάλ του Comicdom ήταν ο τιμώμενος καλλιτέχνης και σχεδίασε την αφίσα παρουσιάζοντας μια μικρή έκθεση με ορισμένα αντιπροσωπευτικά έργα του, φιλοτεχνεί τη σειρά «Γιαχνί» με μικρές ιστορίες εμπνευσμένες από την ταβέρνα «Το Κουρμπέτι», ενώ η παρουσία του σε εκδηλώσεις, ομιλίες και άλλες εξωστρεφείς δραστηριότητες είναι αδιάκοπη, ιδιαίτερα από τότε που έκλεισε το φαρμακείο του στη Θεσσαλονίκη για να δοθεί ολοκληρωτικά στην τέχνη του. Με όλα αυτά πού να βρεθεί χρόνος για κάτι άλλο; Και όμως, τρία νέα έργα του κυκλοφόρησαν σχεδόν ταυτόχρονα πριν από λίγες μέρες και μάλιστα εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους. Το «Έχεις πεθάνει για μένα» (εκδόσεις Ένατη Διάσταση) αποτελεί «μια παράξενη ιστορία, η ενέργεια της οποίας πηγάζει από τους αυτοσχεδιαστικούς πειραματισμούς, την απουσία ντεκουπάζ, τους σουρεαλιστικούς διαλόγους και την άναρχη διαδοχή σκηνών πλαισιωμένων από μια αυστηρά οριοθετημένη σκηνοθεσία», όπως επισημαίνει ο Πάνος Κρητικός, προλογίζοντας την έκδοση. Στην ιστορία συμμετέχουν γκάνγκστερ και ζόμπι χωρίς να δίνονται και πολλές πολλές εξηγήσεις για την εξέλιξη του σεναρίου, φέρνοντας στον νου τα κόμικς του Daniel Clowes και λειτουργώντας σαν ένα κόμικς ανάλογο, με μπόλικο χιούμορ στη θέση του ψυχολογικού τρόμου, των δυσερμήνευτων αλλά γοητευτικών ταινιών του David Lynch. Επιπλέον, το «Έχεις πεθάνει για μένα» αποτελεί και μια συνομιλία με το έργο του Γιώργου Τσούκη, που παλαιότερα είχε συνεργαστεί με τον Κιουτσιούκη, αν και εδώ και χρόνια έχει αποσυρθεί από τα κόμικς, ίσως ως μια προτροπή για να επιστρέψει και να εξακολουθήσει να δημιουργεί σπουδαίες δουλειές. Σε εντελώς διαφορετικό στιλ, το «Πώς να βγείτε ένα χάλια ραντεβού, ειδικά αν είστε ιπποπόταμος» (εκδόσεις Zart-Corps) είναι μια σύντομη ιστορία που περιγράφει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος της, με όλα τα στραβά και τα ανάποδα που μπορεί να συμβούν σε ένα ραντεβού (ή, καλύτερα, σε κάθε ραντεβού;) ενώ τέλος, τα «Πατουσάκια» (εκδόσεις Jemma) είναι μια ακόμη απόπειρα φιλοτέχνησης μιας σοφτ πορνογραφίας μετά τον «Δεξιοτέχνη» και τη «Νικολέτ» του Κιουτσιούκη. Πρωταγωνιστούν, εν είδει φετίχ, δεκάδες γυναικεία πέλματα σε ατέλειωτες στάσεις, σε ένα στιλ που παραπέμπει σε παλαιότερες εποχές, όταν τα αγόρια-έφηβοι μάθαιναν τη γυναικεία ανατομία μόνο από τα φτηνά πορνοπεριοδικά που κυκλοφορούσαν κρυφά κάτω από τα θρανία. Όπως επισημαίνει ο Λευτέρης Σταυριανός στον πρόλογό του: «Είναι σίγουρο πως αν ο Κιουτσιούκης δημιουργούσε στα ’60s ή στα ’70s θα μιλούσαμε σήμερα για έναν μεγάλο δημιουργό των ερωτικών κόμικς. Εξάλλου, ήταν εποχές που ο κόσμος καύλωνε με στυλ, και το στυλ είναι κάτι που ο Σταύρος το έχει στο τσεπάκι!» Επειδή, πράγματι, ο Κιουτσιούκης είναι δεξιοτέχνης του στιλ, κάθε νέα του δουλειά είναι ενδιαφέρουσα και ευπρόσδεκτη. Κι επειδή τα θέματά του ποικίλλουν σε ακραίο βαθμό, από την αγωνία ενός ιπποπόταμου σε ραντεβού μέχρι τις γυναικείες πατούσες ως ερωτογενείς ζώνες, δεν γίνεται ποτέ βαρετός. Αντιθέτως, ανανεώνεται με κάθε νέο του βιβλίο, συμβάλλοντας με τις αδιάκοπες δράσεις του στη διαρκή ανανέωση των ελληνικών κόμικς. Και το σχετικό link...