Search the Community
Showing results for tags 'γκαμπριέλ γκαρσία μάρκες'.
-
Προέλευση: Κολομβιανή Και αφού ο germ δεν μπήκε στον κόπο να παρουσιάσει το κόμικ που αφορά στον αγαπημένο του συγγραφέα, ας το κάνω εγώ. Πρόκειται λοιπόν για ένα βιογραφικό κόμικ σχετικά με τα σημαδιακά περιστατικά στην ζωή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Είναι χωρισμένο σε 4 μέρη με την τελευταία να είναι μικρή και σχετικά με το νόμπελ. Όλες οι άλλες αφορούν διάφορα και ανάκατα περιστατικά. Το κάθε μέρος (γενικά) δεν αφορά μια συγκεκριμένη περίοδο όμως έχει ενδιαφέρον σαν σύνολο, ενώ γίνεται και αναφορά στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της κάθε περιόδου. Το κάθε μέρος όμως έχει ξεχωριστό χρωματισμό. Γενικά το κόμικ δεν έχει πολύ και περιττό μπλα μπλα ευτυχώς και είναι ευκολοδιάβαστο. Κίτρινο, θαλασσί, κόκκινο και πράσινο... Εδώ ένα δείγμα από το θαλασσί μέρος. Το σχέδιο δεν είναι κάτι εξαιρετικό. Θα έλεγα πως είναι φωτογραφίες που τις πέρασε κάποιος σε έναν υπολογιστή, έβγαλε τις λεπτομέρειες και το έκανε κόμικ. Παρόλα αυτά δεν το βρίσκω ενοχλητικό. Η έκδοση πολύ καλή, με αυτάκια, ταιριαστό χαρτί (για αυτή την πρακτικά δίχρωμη εκτύπωση σε κάθε ενότητα) προσοχή στην λεπτομέρεια (ανάγλυφες πεταλούδες στο εξώφυλλο) και με 20 σελίδες παράρτημα στο τέλος με βιογραφικά και βιβλιογραφικά στοιχεία καθώς και μια μικρή ανάλυση στο έργο του Marquez από τον συγγραφέα του κόμικ. Δημοσίευση στον τύπο σχετικά με το κόμικ
- 3 replies
-
- 26
-
- γκαμπριελ γκαρσια μαρκες
- miquel bustos
- (and 5 more)
-
Γκάμπο: Ένα παράθυρο μαγικού ρεαλισμού στον κόσμου του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες Με το θάνατο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες το 2014, έγινε αρκετά πιο φτωχός ο κόσμος της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας των βιβλίων «Εκατό χρόνια μοναξιά», «Έρωτας στα χρόνια της χολέρας» και πολλών άλλων μυθιστορημάτων και διηγημάτων άφησε το δικό του στίγμα στην παγκόσμια λογοτεχνία, σε βαθμό που θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του ρεύματος του «μαγικού ρεαλισμού», το οποίο βρήκε την ιδανικότερη έκφραση στο μείγμα πραγματικού και φανταστικού μέσα στο έργο του συγγραφέα. Αυτή τη μοναδική αίσθηση του Μάρκες επιχειρεί να μεταφέρει στα κόμικ το graphic novel «Γκάμπο» το οποίο εκδόθηκε πρόσφατα τις εκδόσεις Ίκαρος , γραμμένο από τον Όσκαρ Παντόχα, σε σχέδιο των Μιγκέλ Μπούστος, Φελίπε Καμάργο Ρόχας και Τατιάνα Κορδόμπα και παρουσιάζει τη ζωή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες με επίκεντρο τη συγγραφή του γνωστότερου έργου του, το «Εκατό χρόνια μοναξιά». «Γκάμπο» ή «γκαμπίτο» είναι το παρατσούκλι που θα αποκτήσει ο μικρός Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, μεγαλώνοντας με τον παππού του και τη γιαγιά του στο χωριό Αρακατάκα της Κολομβίας. Αυτό θα αποτελέσει μία από τις βασικές εμπνεύσεις του για το φανταστικό χωριό Μακόντο, στο οποίο εκτυλίσσονται πολλά από τα έργα του. Το «Γκάμπο» αναζητά τις επιρροές του μεγάλου συγγραφέα και εστιάζει στα παιδικά του χρόνια, στην επίδραση των ιστοριών φαντασίας της γιαγιάς του αλλά και του παππού του Μάρκες, συνταγματάρχη στον εμφύλιο της Κολομβίας στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα. Η μορφή αυτή είναι παρούσα σε πολλά διηγήματα και μυθιστορήματα του Μαρκές όμως η πιο σημαντική πλευρά είναι η διαρκής επικοινωνία του συγγραφέα με τα παιδικά χρόνια του και τις αναμνήσεις ενός τόπου που τον σημάδεψε. Έτσι, συναντάμε το «στοιχειωμένο» (όπως πιστεύει) σπίτι που θα μεγαλώσει ο Γκαμπίτο και θα του γεννήσει για πρώτη φορά την αίσθηση ότι το ρεαλιστικό και το φανταστικό μπορούν να συνυπάρχουν μέσα στην καθημερινότητα με αρμονικό τρόπο, όπως οι ευτυχισμένες αναμνήσεις μπορούν να δεθούν με τις μνήμες μίας χώρας διχασμένης από έναν εμφύλιο πόλεμο αλλά και από τις κοινωνικές αναταραχές και τους αγώνες ενάντια στη United Fruit, την εταιρεία που κυριαρχούσε στην παραγωγή μπανάνας στην Κολομβία. Παιδικά όνειρα και εφιάλτες, οι πρώτες κοινωνικές και πολιτικές ανησυχίες συνδυάζονται για να παρουσιάσουν τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Η εξέλιξη της ιστορίας δεν ακολουθεί γραμμική πορεία, μένοντας πιστή στο στυλ και στο παιχνίδι με το χρόνο που χαρακτηρίζει, μεταξύ άλλων, το μοτίβο του μαγικού ρεαλισμού και τα μυθιστορήματα του Μαρκές. Κινούμαστε σε 2 και 3 δεκαετίες, ενώ παρακολουθούμε το νεαρό Γκάμπο να μεγαλώνει και να αρχίζει την επαφή του με τον κόσμο της λογοτεχνίας, τον Μαρκές ως παντρεμένο με δύο παιδιά να ταλανίζεται από τη συγγραφή του «Εκατό χρόνια μοναξιά» και τον ίδιο, ως καταξιωμένο συγγραφέα πλέον, να παραλαμβάνει το 1982 το γραφείο Νόμπελ. Συνδετικοί κρίκοι όλων αυτών είναι οι λεπτομέρειες των αναμνήσεων που αλλάζουν με τα χρόνια, μία εντύπωση που άφησε κάτι στον Γκάμπο και προσπαθεί να την ξαναπιάσει και, πάνω από όλα, η λογοτεχνία, η διαρκής ανακάλυψη νέων συγγραφέων και οι δυσκολίες του ίδιου του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες στην πορεία του ως συγγραφέας. Όλα αυτά μέσα στο φόντο του 20ου αιώνα, των κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών στη Λατινική Αμερική, την επανάσταση στην Κούβα και το ταξίδι του Γκάμπο στην Ευρώπη. Η αφήγηση προσπαθεί να αγγίξει διάφορες πλευρές της προσωπικότητα του μεγάλου συγγραφέα, εστιάζοντας σε διάφορες κρίσιμες και δύσκολες στιγμές στη ζωή του, από πολιτικές διώξεις μέχρι το συγγραφικό μπλοκάρισμα, τις περιόδους που νιώθει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να δημιουργεί, Παρόλα αυτά, όλα επανέρχονται και συγκεντρώνονται γύρω από τη μακρά διαδικασία συγγραφής του «Εκατό χρόνια μοναξιά», το οποίο, στη μία ή την άλλη μορφή, απασχολούσε για πάνω από 20 χρόνια τον Μάρκες. Όλη η νεανική πορεία του «Γκάμπο» κορυφώνεται στην έμπνευση του, που θα έρθει σε ένα ταξίδι με την οικογένεια του, να δώσει τελική μορφή στο έργο αυτό, έμπνευση που οδηγεί σε 18 μήνες απομόνωση και σκληρή δουλειά μέχρι να ολοκληρωθεί. Αλλά και η μετέπειτα πορεία και επιτυχία του Μάρκες, η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων, η καταξίωση μέχρι και το βραβείο Νόμπελ συνδέονται στενά με την ιστορία της οικογένειας Μπουενδία που χάρισε καθολική αναγνώριση στο συγγραφέα αλλά και στο χωριό Μακόντο. Όλα αυτά δίνονται με ένα απλό σχέδιο, βασισμένο σε αδρές γραμμές και χρωματισμούς, χωρίς πολλές λεπτομέρειες αλλά με έμφαση στα πρόσωπα και τις εκφράσεις τους. Το «Γκάμπο» βασίζεται κυρίαρχα στην αφήγηση και πολύ λιγότερο στους διαλόγους των προσώπων. Πρόκειται για ένα στυλ που δεν είναι εξεζητημένο, δεν αξιοποιεί το σύνολο των δυνατοτήτων που προσφέρει ένα graphic novel όμως είναι κατάλληλο για την απόδοση μίας βιογραφικής εξιστόρησης. Το σχέδιο, ακολουθώντας την αφήγηση και το θέμα, συνδυάζει μεταφυσικές αναμνήσεις και αισθήσεις με τη ζωή του Μάρκες με φυσικό τρόπο, χωρίς υπερβολές και έντονες σκηνές. Πιθανώς κάποιες στιγμές, ο χαρακτήρας του σχεδίου να τείνεις προς το απλοϊκό έως φτωχό, ειδικά όταν θέλει να αποδώσει μία σημαντική στιγμή ή να αποδώσει ένα ευρύ πλάνο. Σε κάθε περίπτωση, η δυνατή πλευρά του Γκάμπο είναι η δουλεμένη επιλογή στιγμών και περιστατικών από τη ζωή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες και το αφηγηματικό δέσιμο τους γύρω από ένα έργο ξεχωριστής σημασίας για τον ίδιο και την παγκόσμια λογοτεχνία. Όπως γράφει και ο ίδιος ο σεναριογράφος, Όσκαρ Παντόχα, στο παράρτημα, υπάρχουν τόσες αναφορές και διηγήσεις για τη ζωή του Μαρκές που μοιάζει με «πολλαπλές ζωές επί χάρτου». Το «Γκάμπο», χωρίς ποτέ να ισχυρίζεται ότι θα αποδώσει το σύνολο της πλούσιας αυτής ζωής, διαλέγει τις σημαντικότερες πλευρές, εκείνες που δένουν καλύτερα τα προσωπικά βιώματα με το συγγραφικό έργο. Με αυτό τον τρόπο σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή και αποδεικνύεται ότι όχι μόνο αξίζει τον χρόνο του αναγνώστη, αλλα είναι και ένα μέσο αφενός για να καταλάβει καλύτερα την μαγική ψυχοσύνθεση του Μάρκες, και αφετέρου να βρει τον δρόμο για την δική του… Πηγή Ένα ακόμα άρθρο για το κόμικ
-
- 5
-
- 2016
- oscar pantoja
- (and 6 more)
-
Η πολυτάραχη ζωή του Μάρκες σε κόμικς ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Oscar Pantoja, Miguel Bustos, Felipe Camargo Rojas, Tatiana Cordoba Γκάμπο. Οι αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής μτφρ.: Κλαίτη Σωτηριάδου εκδ. Ικαρος, σελ. 180 «Πολλά χρόνια αργότερα, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία θα θυμόταν εκείνο το απόμακρο απόγευμα όταν ο πατέρας του τον πήγε να γνωρίσει τον πάγο». Είναι η διάσημη φράση, με την οποία ξεκινάει το εμβληματικό μυθιστόρημα «Εκατό χρόνια μοναξιά» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Σύμφωνα με το graphic novel «Γκάμπο», η φράση αυτή ήρθε στον νου του Κολομβιανού συγγραφέα ως διά μαγείας, όταν οδηγούσε στον αυτοκινητόδρομο του Ακαπούλκο το 1965. Ηταν αυτός, η γυναίκα του Μερσέδες και τα δύο τους παιδιά στο αυτοκίνητο. Πήγαιναν διακοπές στη θάλασσα. Τότε αναμνήσεις ξύπνησαν από τα παιδικά χρόνια του Μάρκες και άρχισαν να τον τυλίγουν. Ακουσε τον τόνο της φωνής του παππού του και της γιαγιάς του όταν ήταν παιδί και του διηγούνταν ιστορίες. Θυμήθηκε ένα κείμενο που έγραφε από τα δεκαεννιά του και το ονόμαζε «Το Σπίτι», μια ιστορία στην οποία είχε κολλήσει. «Το Σπίτι είναι το μυστικό. Αυτό είναι ο πυρήνας», αναφωνεί ο Μάρκες στο κόμικς και αναφέρεται στο σπίτι τον παππούδων του. Από την παραλία τα μαζεύουν και φεύγουν, με παρότρυνση της Μερσέδες: «Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να καθίσεις να γράφεις». Στην επιστροφή ο Μάρκες έχει τύψεις που δεν χάρηκαν τις διακοπές τα παιδιά: «Είναι άδικο αυτό που κάνω». «Αδικο θα ήταν αν δεν το έκανες», απαντάει η γυναίκα του. Πίσω στην Πόλη του Μεξικού ο Μάρκες κλείνεται στο γραφείο του. Δεκαοχτώ μήνες αργότερα έχει ολοκληρώσει το βιβλίο: «Εκατό χρόνια μοναξιά». Ο Μάρκες (1927-2014) ήταν μία από τις σπουδαιότερες φυσιογνωμίες της ισπανόφωνης λογοτεχνίας, ένας μεγάλος εκφραστής της. Την πολυτάραχη ζωή του δεν έπαψε να τη διακατέχει μια ακόρεστη δίψα να γράφει ιστορίες. Αυτή τη ζωή λοιπόν, τη γεμάτη έντονες εμπειρίες και ατελείωτες λογοτεχνικές αναζητήσεις, εξιστόρησαν με τη μορφή κόμικς ο σεναριογράφος Oscar Pantoja και οι εικονογράφοι Miguel Bustos, Felipe Camargo Rojas και Tatiana Cordoba. Οι συντελεστές διάβασαν βιογραφίες, άρθρα και σημειώσεις, μελέτησαν βέβαια και το «Ζω για να τη διηγούμαι», την αυτοβιογραφία του Μάρκες, και προχώρησαν σε ένα σενάριο ουσιώδες, χορταστικό, με πολλές πληροφορίες και σε μια πλοκή με συνεχείς χρονικές ακροβασίες. Οι «αναμνήσεις μιας μαγικής ζωής», όπως είναι ο υπότιτλος του βιβλίου, ανακατεύονται και τοποθετούνται με τρόπο που προκαλούν έντονα κοντράστ καταστάσεων και συναισθημάτων. Ιλιγγιώδεις εναλλαγές στον χρόνο και στον τόπο, περάσματα από το ίδιο το βίωμα, στον τρόπο που αυτό αποτυπώθηκε στο χαρτί και πάλι πίσω στο παρελθόν, στον νεαρό Μάρκες, για να γνωρίσουμε νέες πτυχές του, κι άλλες εμπειρίες του, για να δούμε πώς κυοφορήθηκαν τα μυθιστορήματά του. Με τους τρεις εικονογράφους να ακολουθούν καθαρές και λιτές γραμμές, αυστηρά ορθογωνισμένα καρέ, αρχιτεκτονική συμμετρία και ξεχωριστή απόχρωση για κάθε κεφάλαιο και τον σεναριογράφο να επιλέγει πυκνές περιγραφές και φράσεις συχνά φορτισμένες με συναισθηματισμό, γνωρίζουμε για τη γέννηση του Γκάμπο το 1927 στην Αρακατάκα της Κολομβίας και τον βλέπουμε να μεγαλώνει με τη γιαγιά του και τον παππού του, τον συνταγματάρχη, που τον παίρνει μαζί του σε βόλτες στο μικρό χωριό και του αφηγείται διάφορες ιστορίες, κάποιες από αυτές από τον εμφύλιο πόλεμο των Χιλίων Ημερών, όπου ο παππούς του πολέμησε με το κόμμα των φιλελεύθερων ενάντια σε αυτό των συντηρητικών. Τα όσα είδε σε αυτές τις βόλτες και τα όσα άκουσε να του λέει ο παππούς του θα γίνουν πρώτη ύλη. Θα γίνουν τα θεμέλια για το Μακόντο, το φανταστικό χωριό όπου διαδραματίζονται τα «Εκατό χρόνια μοναξιά». Στα καρέ του κόμικς παρατηρούμε τον Μάρκες να παθιάζεται με συγγραφείς, να εντυπωσιάζεται με τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα, να επηρεάζεται από το «Φως τον Αύγουστο» του Φόκνερ. Στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσής του τα βγάζει πέρα δύσκολα οικονομικά. Δουλεύει ως δημοσιογράφος, ταξιδεύει στην Ευρώπη, μαγεύεται από τον κινηματογράφο. Γνωρίζει τη γυναίκα του: η Μερσέδες είναι ο έρωτας της ζωής του. Η γυναίκα του τον στηρίζει στην προσπάθειά του να γράφει. Ολοκληρώνει το χειρόγραφο του «Εκατό χρόνια μοναξιά» και όταν έρχεται η ώρα να το στείλουν σε κάποιον εκδότη, το ζυγίζουν στο ταχυδρομείο και τα λεφτά δεν φτάνουν, και έτσι στέλνουν σε πρώτη φάση όσες σελίδες τους επιτρέπουν τα χρήματά τους. Και όταν επιτέλους το βιβλίο αυτό εκδίδεται, ο Μάρκες αναγνωρίζεται. Ο μαγικός του ρεαλισμός, αυτός που επιτρέπει στην ωραία Ρεμέδιος να ανέρχεται στους ουρανούς, σαγηνεύει. Χρόνια αργότερα, όταν του αποδίδεται το Νομπέλ, σε μία από τις ελάχιστες ολοσέλιδες εικόνες του graphic novel, θα σταθεί μπροστά στον παππού του – οι δυο τους μακριά από τον αχό της δεξίωσης που γίνεται προς τιμήν του. Θα σηκώσει το χέρι και θα του πει: «Ευχαριστώ, Συνταγματάρχη! Ευχαριστώ, παππού!» Και γύρω από τον ένστολο παππού θα φτερουγίζουν πεταλούδες. Πηγή Δεν υπάρχει ακόμα παρουσίαση στο φόρουμ, αλλά υπάρχει η ανακοίνωση για την έκδοση (από τον totally_wired) και μια σύντομη συζήτηση.