Αναζήτηση στην Κοινότητα

Το κόμικ της Άννας Μπότσου, που κυκλοφόρησε στο 16ο Comicdom Con Athens, τον Απρίλιο του 2022, αναφέρεται σε ένα “Γράμμα”, το οποίο στέκεται η αφορμή να έρθουν πιο κοντά δύο άνθρωποι εντελώς άγνωστοι και να ερωτευθούν, που σε αντίθετη περίπτωση, ούτε που θα γνώριζε ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Όλα ξεκινούν, όταν ο ταχυδρόμος αφήνει ένα γράμμα στο σπίτι, που έμενε παλαιότερα η Ισμήνη Ριντ. Η νέα ιδιοκτήτρια, σαστισμένη, αποφασίζει να βρει την παραλήπτρια και να της το δώσει. Έκπληκτη θα διαπιστώσει ότι η δεσποινίς Ριντ είναι πλέον κυρία και δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τον αποστολέα του γράμματος, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η σχέση μεταξύ τους έχει τελειώσει άσχημα, μάταια κι άδοξα. Οι ημέρες περνούν και η κοπέλα που έχει, πλέον, το γράμμα, αποφασίζει να το ανοίξει και να το διαβάσει. Μετά την ανάγνωση, παίρνει ακόμα μία απόφαση, περισσότερο αδιάκριτη από την προηγούμενη. Παίρνει μολύβι και χαρτί και γράφει εκείνη στον νεαρό, για να του ανακοινώσει τις προθέσεις της κυρίας Ριντ, αλλά και την συμπαράστασή της προς το πρόσωπό του. Ο ευγενικός νεαρός, αν και βρίσκεται στον πόλεμο, καθώς έχει στρατευθεί, της απαντά, εκείνη ανταπαντά και το ένα γράμμα διαδέχεται το άλλο. Οι δύο άγνωστοι, γνωρίζονται μέσα από τις γραμμές και μία αρχική συμπάθεια, δίνει την θέση της σε έναν πλατωνικό έρωτα. Εκτός, όμως, από το πρόβλημα της απόστασης, η συγκεκριμένη σχέση, δοκιμάζεται ακόμα περισσότερο, καθώς ο νεαρός θα πρέπει να φύγει για το μέτωπο, προκειμένου να πολεμήσει, με αποτέλεσμα το μέλλον του να κρίνεται εξαιρετικά αβέβαιο. Η δεσποινίς Μπότσου, με το πόνημά της αυτό, επιχειρεί να δημιουργήσει μία ατμόσφαιρα εποχής, όπου ο έρωτας ήταν αγνός και οι άνθρωποι ευγενείς, ακόμα κι αν είχαν να διαχειριστούν δύσκολες κι άσχημες καταστάσεις στις ζωές τους. Αυτό το κλίμα, πιστεύω, ότι το πετυχαίνει στην εντέλεια. Μοναδική παραφωνία, που αποστασιοποιείται από την συγκεκριμένη εποχή είναι η… ταμπελίτσα με το σύμβολο του Ευρώ (“€”), που βλέπουμε στην σελίδα 16. Μικρό το κακό πάντως. Σε αντίθεση με άλλα φανζίν (που είναι δυστυχώς τα περισσότερα) που εμμένουν να πραγματεύονται κλισέ της επιστημονικής φαντασίας, μακάβριο horror κι άκρατο πεσιμισμό, έρχεται το παρόν κόμικ να μας δώσει μία μεστή υπόθεση, με καλοστημένη πλοκή και ρομαντισμό. Και πάνω από όλα… ένα ευτυχές τέλος. Ε-ΠΙ-ΤΕ-ΛΟΥΣ!!! Καιρό είχα να δω happy end σε φανζίν και μάλιστα δεν κρύβω ότι εξεπλάγην με την κατάληξη αυτή! Εν κατακλείδι, είναι ένα κόμικ που μου άρεσε, αλλά πιστεύω ότι θα κερδίσει περισσότερο το γυναικείο αναγνωστικό κοινό, που αρέσκεται σε ρομαντικά στοιχεία. Εμείς τα αγοράκια, όπως και να το κάνουμε, αποζητούμε πιο… βάρβαρες καταστάσεις. Ο εικαστικός τομέας μου ήταν συμπαθής, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μ’ ενθουσίασε. Ενώ στο σύνολό τους έχουμε μία αξιόλογη εναλλαγή των σκηνών και μία πολύ καλή σκηνοθεσία, τα καρέ μεμονωμένα ήταν άκαμπτα και χωρίς μεγάλη ζωντάνια. Πολλές φορές διακρίνεται το αρχικό περίγραμμα που έχει γίνει με μολύβι, ενώ και τον χρωματισμό τον βρήκα κάπως μονότονο, με αυτές τις αποχρώσεις του… μουσταρδί! Για να μην με χαρακτηρίσετε, όμως, γκρινιάρη, να πω ότι είχε και τις στιγμές του. Κι αυτές είναι οι όμορφες περιγραφές των συναισθημάτων των πρωταγωνιστών, όπως εκείνες αποτυπώνονται στο βλέμμα τους. Και φυσικά θα πρέπει να βγάλουμε το καπέλο και στο πανέμορφο κι εμπνευσμένο σχέδιο στο εξώφυλλο, το οποίο περιγράφει παραστατικά και λακωνικά μία μικρή περίληψη του σεναρίου. Με το που πιάνουμε στα χέρια μας ένα αντίτυπο, αμέσως καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα φανζίν. Καλοφτιαγμένο μεν, φανζίν δε. Το χαρτί στο εσωτερικό προσφέρει μία κάποια ποιότητα, που κάνει την ανάγνωση εύκολη, αλλά το εξώφυλλο είναι πέραν του δέοντος, λεπτό, με αποτέλεσμα να τσαλακώνεται ακόμα και με το βλέμμα! Μένοντας στο εξώφυλλο, να πούμε ότι δεν έχει και την καλύτερη δυνατή γραφιστική επιμέλεια, αλλά κινείται σε σχετικά minimal ρυθμούς. Κατά τα άλλα, μιλάμε για ένα συμπαθητικό τευχάκι κι από πλευράς ποιότητας. Το έξτρα υλικό απουσιάζει επιδεικτικά. Πολλές ευχαριστίες στον φίλο @ nikos99 για την διάθεση του κόμικ.