Jump to content

Search the Community

Showing results for tags 'Πάρκο Στράτφορντ'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΝΕΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΓΝΩΡΙΜΙΑ - ΒΟΗΘΕΙΑ
    • ΝΕΑ
  • ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
    • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
    • ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
  • ΧΑΛΑΡΩΜΑ
    • ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
    • ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ
    • ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Διάφορα
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Ντόναλντ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Super Μίκυ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Κόμιξ
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μίκυ Μάους
  • ΝΤΙΣΝΕΥ's Μπλα μπλα
  • VINTAGE's Συζήτηση
  • VIDEO GAMES's Γεν. Συζήτηση για Video Games

Blogs

  • Valt's blog
  • Dr Paingiver's blog
  • GCF about comics
  • Vet in madness
  • Θέμα ελεύθερο
  • Film
  • Comics, Drugs and Brocc 'n' roll
  • I don't know karate, but i know ka-razy!
  • Γερμανίκεια
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ή Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
  • Κομικσόκοσμος
  • The Unstable Geek
  • Σκόρπιες Σκέψεις
  • Dhampyr Diaries
  • Περί ανέμων και υδάτων

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


Member Title


MSN


Website URL


Yahoo


Skype


City


Profession


Interests

Found 1 result

  1. Ο Σέξπιρ στο πάρκο Στράτφορντ Συντάκτης: Γιάννης Κουκουλάς Δύο από τις σημαντικότερες και πιο πολυδιαβασμένες τραγωδίες του Σέξπιρ, οι «Μάκμπεθ» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», γίνονται θεατρικές παραστάσεις όταν οι άνθρωποι κοιμούνται. Τα ζώα του πάρκου Στράτφορντ ανεβαίνουν στο σανίδι και υποδύονται τους διάσημους σεξπιρικούς χαρακτήρες, αλλοιώνοντας αρκετά το περιεχόμενο και προσφέροντας γέλιο. Για να εισπράξουν το χειροκρότημα των φίλων τους μέχρι το πρωί, όταν η παρουσία των ανθρώπων θα διακόψει την τέχνη. Οι μεταφορές κλασικών λογοτεχνικών έργων σε κόμικς δεν είναι κάτι νέο. Εχουν γίνει πια, όμως, τόσο πολλές που ορισμένες φορές, όταν προσπαθούν να παραμείνουν με νύχια και με δόντια «πιστές» στο πρωτότυπο, καταντούν ανιαρές. Γι’ αυτό και οφείλουν να ανανεώνονται, να προσθέτουν ή/και να αφαιρούν στοιχεία, να προσαρμόζουν το έργο στα νέα συμφραζόμενα, να το επικαιροποιούν και όχι να «υποτάσσονται» σε αυτό στον βωμό ενός καταναγκαστικού σεβασμού, θεωρώντας το «ιερό» κείμενο, ταμπού ή θέσφατο. Οι Ιαν Λέντλερ (σενάριο) και Ζακ Τζιαλόνγκο (σχέδια) δίνουν τη δική τους εκδοχή σε δύο κλασικές σεξπιρικές τραγωδίες, στο «Μάκμπεθ» (απόδοση: Δέσποινα Παπαγιαννοπούλου) και στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (απόδοση: Απόστολος Ζαρρής), που μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Polaris. Με πρωταγωνιστές ζώα σε έναν ιδιότυπο ζωολογικό κήπο, στο πάρκο Στράτφορντ, οι Αμερικανοί δημιουργοί ξανααφηγούνται τις τραγωδίες του θρυλικού θεατρικού συγγραφέα, μεταφέροντας τα σκηνικά και τον τόπο του δράματος σε έναν αλλόκοτο αλλά και τρυφερό κόσμο. Είναι εύκολο να «φας» τους πολιτικούς αντιπάλους σου. Μετά έρχεται η δυσπεψία… Τα έγκλειστα ζώα, βορά στα μάτια των περίεργων καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, όταν όλοι οι επισκέπτες αποχωρούν και τα κλουβιά κλειδώνονται για να κυλήσει μια ήσυχη νύχτα, βγαίνουν από τα «κελιά» τους και επιδίδονται στην τέχνη τους. Κάποια κρατούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους μετά από κοπιώδεις πρόβες, κάποια άλλα γίνονται κομπάρσοι και τα υπόλοιπα παίρνουν θέση στην πλατεία και τα θεωρεία για να απολαύσουν την παράσταση. Που κι αυτή με τη σειρά της είναι προσαρμοσμένη στις δυνατότητες και τις απαιτήσεις του κόσμου των ζώων. Στον «Μάκμπεθ», την πρώτη από τις δύο σεξπιρικές τραγωδίες των Λέντλερ και Τζιαλόνγκο, όταν πέφτει η νύχτα, η τίγρη, οι κροκόδειλοι, οι μαϊμούδες, η καμηλοπάρδαλη, οι νυχτερίδες και όλη η τοπική πανίδα συγκεντρώνεται στο αυτοσχέδιο θέατρο για να χειροκροτήσει το λιοντάρι που υποδύεται τον αριβίστα και μετέπειτα βασιλιά της Σκοτίας. Που δεν θα διστάσει, ακολουθώντας τις μυρωδιές από τη σούπα των τριών μαγισσών, να ταξιδέψει στα βάθη του βάλτου και να πάρει τον «χρησμό»: «Γύρνα, βάζε, βράζε, ανακάτωνε. Καίγε, φωτιά, και τρίζε! Κόχλαζε, νερό! Μάκμπεθ, φάε τον βασιλιά! Η τραγωδία αρχίζει. Κάνε τον μια χαψιά. Σαν χάμπουργκερ μυρίζει!.» Τότε το λιοντάρι συνειδητοποιεί πως δεν πεινάει για φαγητά αλλά για εξουσία. Και καταβροχθίζει τον βασιλιά-κουκουβάγια μέσα σε ένα λουτρό αίματος που «λογοκρίνεται» από τους δημιουργούς με το τέχνασμα της εμφάνισης ενός αργοπορημένου ελέφαντα στην παράσταση, ο οποίος ψάχνει τη θέση του, στερώντας από τους υπόλοιπους θεατές τη θέα μέχρι τη σκηνή. Ο Μάκμπεθ θα γίνει βασιλιάς, αλλά οι τύψεις θα αρχίσουν να τον κατατρύχουν και η κατάσταση θα επιδεινωθεί από την εξουσιαστική μανία της βασίλισσας και την έρευνα που ξεκινά ο ντετέκτιβ Μακντάφ. Στο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», η σκηνική δράση μεταφέρεται σε μια φάρμα της Βερόνα και στο γειτονικό δάσος, ενώ το γνωστό ζευγάρι συνθέτουν ένας τυχοδιώκτης και ανήσυχος κόκορας (αν και τον ρόλο εποφθαλμιούσε ο γύπας…) και μια ευαίσθητη αρκουδίτσα. Ο κόκορας το σκάει από τη φάρμα, ερωτεύεται την αρκούδα του δάσους, αλλά η οικογένειά της αρνείται την ολοκλήρωση της σχέσης λόγω της ταπεινής καταγωγής του Ρωμαίου. Ο γνωστός ελέφαντας εμφανίζεται και πάλι στο θέατρο, μαζί με μια φίλη του αυτή τη φορά, για να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από τους υπόλοιπους θεατές και ακολουθεί το διάλειμμα –ένα από τα εξυπνότερα τεχνάσματα των Λέντλερ και Τζιανλόγκο–, με το καγκουρό να ρωτάει τη μαϊμού: «Πώς σου φαίνεται η παράσταση, μικρέ μου;» για να πάρει την απάντηση: «Καλή είναι. Αλλά στο "Μάκμπεθ" είχαν σκοτώσει περισσότερους πριν το διάλειμμα» και τους σκαντζόχοιρους να σκέφτονται αν θα ήταν έξυπνη κίνηση να μετακομίσουν σε μια φάρμα για να τους χαϊδεύουν παιδάκια. Η τραγωδία θα ολοκληρωθεί με τον γνωστό τρόπο και τον διπλό θάνατο που γεμίζει δάκρυα τα μάτια των αποσβολωμένων και συνεπαρμένων ζώων. Και την υπόσχεση του ιδιότυπου θιάσου ότι η επόμενη παράσταση του πάρκου Στράτφορντ θα είναι κωμωδία! Ο τρόπος με τον οποίο χειρίζονται οι Λέντλερ και Τζιανλόγκο τα πρωτότυπα έργα για να τα μεταπλάσουν σε κάτι νέο είναι ευφυέστατος και διόλου βλάσφημος προς αυτά. Ωστόσο, το ποσοστό της επέμβασής τους είναι ασυνήθιστα υψηλό για αντίστοιχες απόπειρες, σε βαθμό που ακόμα και η πλήρης άγνοια του πρωτοτύπου να μην είναι απαγορευτική για την κατανόηση και την απόλαυση των νέων έργων. Η επιλογή τους να αφηγηθούν δύο κλασικά και πασίγνωστα έργα θα μπορούσε να θεωρηθεί κοινότοπη και εκ του ασφαλούς. Ομως, η ανάθεση των ρόλων σε ζώα μόνο συνηθισμένη δεν είναι. Επιπλέον, τα ζώα δεν γίνονται απλώς πρωταγωνιστές αλλά υποδύονται τους σεξπιρικούς χαρακτήρες, δημιουργώντας έτσι τρία επίπεδα στο μετα-μυθοπλαστικό παιχνίδι που στήνεται αριστοτεχνικά: σε πρώτο επίπεδο ο αναγνώστης έρχεται αντιμέτωπος με ένα κλασικό έργο που αποτελεί ούτως ή άλλως μυθοπλασία, σε δεύτερο επίπεδο η μυθοπλασία τροποποιείται ως προσαρμογή με πολλούς βαθμούς ελευθερίας στη μεταγραφή της σε κόμικς και σε τρίτο επίπεδο το πρωτότυπο παρουσιάζεται ως θεατρικό έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν φανταστικά όντα - ηθοποιοί και όχι τα φανταστικά όντα του πρωτοτύπου. Αυτό το συνειδητά πολυεπίπεδο και οντολογικά συσκοτισμένο μπέρδεμα ανάμεσα στο πρωτότυπο, την αναπαράστασή του, την ιδιοποίησή του και την προσαρμογή του σε ένα νέο έργο τέχνης είναι και η πεμπτουσία μεγάλου μέρους της μεταμοντέρνας αφήγησης στα κόμικς, στον κινηματογράφο, στη λογοτεχνία. Ο «Μάκμπεθ» και το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (εκδόσεις Polaris) είναι τα δύο πρώτα σεξπιρικά έργα που ανεβάζουν τα ζώα του πάρκου Στράτφορντ. Θα ακολουθήσουν και άλλα Οι προσαρμογές σε κόμικς κλασικών έργων του παρελθόντος αποκτούν νόημα στην εποχή μας όταν κρατούν αποστάσεις από τα πρωτότυπα. Ο πρόσφατος «Δον Κιχώτης» του Rob Davis, η «Μεταμόρφωση» του Κάφκα από τον Peter Kuper και τόσα άλλα σύγχρονα κόμικς «πάτησαν» σε κάτι γνωστό, αλλά δεν ισχυρίστηκαν ότι το «μεταφέρουν» ούτε αξίωσαν να αποτελέσουν την εικονογραφημένη εκδοχή του. Εγιναν νέα έργα με αυταξία και ενδιαφέρον, ανεξαρτήτως πρωτοτύπου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η καλή γνώση του πρωτοτύπου δεν τους προσθέτει βαρύτητα και σημασία. Στην περίπτωση των «Μάκμπεθ» και «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», και μόνο η ανοίκεια και απρόσμενη εκδοχή τους σε κόμικς με χιούμορ και με πρωταγωνιστές που φέρονται μερικώς σαν άνθρωποι αλλά διατηρούν και πολλά από τα ζωώδη χαρακτηριστικά τους είναι αρκετή για να τα κατατάξει στις ενδιαφέρουσες και ρηξικέλευθες ιδέες. Κάτι που δεν είναι και τόσο συχνό φαινόμενο των καιρών μας. Πηγή
×
×
  • Create New...

Important Information

By using this site, you agree to our Terms of Use.